เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายที่ได้เห็นเรื่องราวต่างต้องนั่งนิ่งไม่อาจขยับไหวกาย มันเป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดีว่าพลังฝีมือของหลงหยวนนี้มันน่าตื่นตะลึงปานใด
หลงเทียนยู่นั้นเป็นเพียงคนเดียวที่ยังยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้าภาคภูมิได้ “พวกเจ้าเองก็จะดูถูกหลงหยวนกันเกินไป นี่ยังมิใช่พลังที่แท้จริงของเขาด้วยซ้ำ แต่…หากแค่เรื่องจัดการเย่หยวนลงแล้วมันคงเกินพอ”
“ห-หา? นี่ยังมิใช่ฝีมือที่แท้จริงอีกหรือ?” เมื่อหลงจื่อเฟิงได้ยินเขาก็ต้องร้องกล่าวขึ้นพร้อมตาถลน
สายฟ้าเทวาทำลายล้าง ทักษะเทวะภายในที่เหนือล้ำปานนี้มันมิใช่ว่าทุกคนจะปลุกขึ้นมาได้
แต่หลงเทียนยู่นั้นกลับยังบอกว่านี้ยังมิใช่ทั้งหมดที่หลงหยวนมี
แล้วฝีมือที่แท้ของเด็กคนนี้มันจะยังมีอีกมากมายปานใดกัน?
เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างได้แต่สงสัยในชีวิตที่ผ่านๆ มาของตนเอง
หลงเทียนยู่นั้นยิ้มเย้ยคนทั้งหลายพร้อมกล่าว “หลงหยวนนั้นคือทายาทมังกรสวรรค์ที่มากพรสวรรค์ที่สุดของปราการมังกรเทวะเราในรอบล้านปี! พรสวรรค์ของเขานั้นมันติดอันดับต้นๆ ของคนทั้งเผ่ามังกรได้! ในวันหน้าเขาคงได้กลายเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นสุดผู้สูงส่งแน่!”
จักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นต่างไม่อาจพูดกล่าวใดๆ ได้อีก เดิมทีพวกเขายังคิดว่าเย่หยวนนั้นมีโอกาสจะได้เป็นม้ามืดของศึกครั้งนี้ ทั้งยังคิดว่าอาจจะพอต้านทานหลงหยวนได้
แต่เมื่อได้เห็นเรื่องราวในเวลานี้แล้วทุกผู้คนต่างได้แต่ส่ายหัวออกมา
พรสวรรค์ใดๆ ที่เย่หยวนมีนั้นมันไม่อาจเทียบได้แม้แต่เศษขี้เท้าของหลงหยวน!
ฤทัยแห่งฟานจู้หลงแล้วทำไมเล่า? จะมีกายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดแล้วมันอย่างไร?
เพราะไม่ว่าอย่างไรวรยุทธที่แข็งแกร่งรุนแรงที่สุดของเผ่ามังกรมันก็ยังเป็นพลังจากสายเลือด พลังของทักษะเทวะภายในนี้!
เฉินซิงพยักหน้ารับออกมาด้วยท่าทางยอมรับ ดูท่าตัวเขาเองก็คงพอใจกับพรสวรรค์นี้ของหลงหยวนมาก
และในครั้งนี้แม้แต่หลงเสี่ยวฉุนเองก็ยังไม่กล้าจะพูดกล่าวใดๆ ขึ้นขัดหลงเทียนยู่อีก เพราะตัวนางเองนั้นก็ไม่มั่นใจว่าเย่หยวนจะสามารถรับมือกับเจ้าทะเลสายฟ้าอันสุดแสนน่าขนลุกนี้ได้หรือไม่
…
ภายในทะเลสายฟ้าไร้สิ้นสุดนี้หลงหยวนยืนมั่นอย่างภาคภูมิ
“เอาล่ะ เจ้าเห็นหรือยังว่าความแตกต่างระหว่างข้ากับเจ้ามันมากมายปานใด? พันปีจากนี้เจ้าย่อมจะไม่อาจเทียบเคียงใดๆ กับข้าได้อีก! ทักษะเทวะภายในยังไม่อาจปลุกได้ ขยะอย่างเจ้านี้กลับกล้ามาพูดเรื่องพรสวรรค์ใด?” หลงหยวนจ้องมองดูเย่หยวนด้วยสายตาเหยียดหยาม
แต่เย่หยวนนั้นกลับยิ้มตอบมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ใครบอกเจ้าว่าข้ายังไม่อาจปลุกทักษะเทวะภายในได้?”
คำพูดนี้ทำให้ใบหน้าของหลงหยวนกระตุกขึ้นมาทันทีก่อนจะเห็นว่าพลังสายเลือดในกายของเย่หยวนมันได้ปะทุขึ้นอย่างแรง
และคลื่นพลังนี้มันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าตัวเขาเลยเสียด้วยซ้ำ
เวลานี้มันค่อยๆ ปรากฏเงาร่างมังกรใหญ่ยักษ์ขึ้นบินวนรอบกายเย่หยวนราวกับว่ามันเป็นมังกรที่มีชีวิตจริงๆ!
คลื่นพลังที่ออกมาจากตัวเจ้ามังกรนั้นมันทำให้ทะเลสายฟ้าต้องสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม
คลื่นทะเลสายฟ้าที่เบื้องบนนั้นมันดั่งกับได้สติมีชีวิตขึ้น พยายามที่จะหลบไม่เข้าไปใกล้เย่หยวนในเวลานี้
หลงหยวนได้แต่เบิกตากว้างมองดูเย่หยวนอย่างไม่คิดอยากเชื่อ
“นี่…นี่มันทักษะเทวะภายในใดกัน? ทำไมข้าไม่เคยพบเห็นมันมาก่อนเลย?” หลงจื่อเฟิงร้องถามขึ้น
แต่มิใช่เพียงแค่เขา เวลานี้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างมึนงง
ดูท่าแล้วพวกเขาทั้งหลายเองก็จะไม่เคยเห็นทักษะเทวะภายในที่เย่หยวนปล่อยออกมานี้
มีเพียงตัวเฉินซิงเท่านั้นที่เบิกตากว้างขึ้นมาอย่างตื่นเต้น!
“มังกรนอกรีตครองมิติ! นานแค่ไหนกันแล้วที่ไม่มีเผ่ามังกรคนใดปลุกมันขึ้นมาได้!” เฉินซิงร้องกล่าวขึ้นอย่างตกตะลึง
หลงเสี่ยวฉุนนั้นเข้าใจและไม่เข้าใจภาพตรงหน้าไปพร้อมๆ กันจึงต้องถามขึ้น “มังกรนอกรีตครองมิติ? มันฟังดูเก่งดีนะแต่มันเหนือล้ำมากหรือ?”
“มังกรนอกรีตครองมิติ! ที่แท้มันเป็นมังกรนอกรีตครองมิติ! นี่…นี่มันคือทักษะเทวะภายในในตำนานอย่างนั้นหรือ?” หลงจื่อเฟิงสั่นสะท้านไปทั้งกายอย่างไม่อาจควบคุม
“พระเจ้า! ทักษะเทวะภายในแรกที่เด็กคนนี้ปลุกขึ้นมามันกลับกลายเป็นมังกรนอกรีตครองมิติหรือ?” จักรพรรดิเทพสวรรค์อีกคนร้องถามขึ้นตาม
“ข้า…ข้าขอถอนคำพูด คนทั้งสองนี้มันเป็นสัตว์ประหลาดอย่างแท้จริง!”
เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างต้องแตกตื่นไปตามๆ กันเมื่อได้เห็นภาพที่เกิดขึ้นในเวลานี้
มีเพียงแค่หลงเทียนยู่เท่านั้นที่แสดงสีหน้าหนักใจออกมา
เฉินซิงพยักหน้ารับหลงเสี่ยวฉุน “มันเป็นทักษะเทวะภายในที่เหนือล้ำ! เผ่ามังกรเรานั้นคือเผ่าพันธุ์ที่สวรรค์ทรงเมตตา สายเลือดของเรามันมีพลังเต๋าสวรรค์แฝงอยู่ไม่น้อยเพราะฉะนั้นทักษะเทวะภายในของเรามันจึงรุนแรงกว่าใครๆ ไปมาก แต่ทว่าเจ้าพิฆาตมังกรทรราชเลือนหายที่คนทั้งหลายปลุกขึ้นมานั้นมันไม่อาจจะเอามาเทียบเคียงกับมังกรนอกรีตครองมิติได้แม้แต่น้อย! ต่อให้จะเป็นทักษะเทวะภายในที่เหนือล้ำอย่างสายฟ้าเทวาทำลายล้างเองมันก็ยังนับว่าด้อยกว่ามังกรนอกรีตครองมิติ!”
“มังกรนอกรีตครองมิตินั้นคือทักษะเทวะภายในที่ผสานไปด้วยแนวคิดแห่งห้วงมิติมีพลังทำลายฟ้าดินไม่อาจคาดเดาได้ ที่สำคัญไปกว่านั้นคือทักษะเทวะภายในนี้มันไม่มีใครในเผ่ามังกรเราปลุกขึ้นมาได้นับสิบล้านปีแล้ว!”
หลงเสี่ยวฉุนหายใจเข้าลึกก่อนจะกล่าวออกมา “ปานนั้น? ข้ารู้ว่าเย่หยวนนั้นมีแนวคิดแห่งห้วงมิติที่เหนือล้ำ ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะปลุกทักษะเทวะภายในนี้ขึ้นมาได้”
เฉินซิงที่ได้ยินจึงต้องกล่าวขึ้นมาตาม “เป็นเช่นนั้นเอง ไม่แปลกใจเลย! การปลุกทักษะเทวะภายในของเผ่ามังกรเรานั้นเดิมทีมันขึ้นอยู่กับพลังของสายเลือด ในสายเลือดของหลงหยวนนั้นมันมีพลังธาตุสายฟ้าอยู่สูงมากทำให้เขามีโอกาสจะปลุกสายฟ้าเทวาทำลายล้างขึ้นมาได้ แต่หากคิดอยากปลุกมังกรนอกรีตครองมิตินั้นคนผู้นั้นเองก็คงมีความรู้ในแนวคิดแห่งห้วงมิติไม่ตื้นเขินนัก ดูท่าเย่หยวนคนนี้คงมีแนวคิดแห่งห้วงมิติอย่างน้อยๆ ก็ระดับหก!”
เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของเฉินซิงเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ที่เหลือต่างก็ต้องอ้าปากค้าง
ก่อนหน้าตอนที่ได้เห็นพรสวรรค์ของหลงหยวนพวกเขาทุกคนต่างโยนเย่หยวนทิ้ง คิดว่าเขาเป็นได้แค่ตัวประกอบ
ไม่นึกไม่ฝันว่าในพริบตาพรสวรรค์ที่แท้ของเย่หยวนนั้นมันกลับจะเหนือล้ำหลงหยวนไปมากโข
พวกเขานั้นย่อมจะไม่ได้รู้ว่าตอนที่เย่หยวนบรรลุขึ้นระดับเจ็ดมานั้นเขาบรรลุทั้งด้านปราณเทวะ กายและจิตขึ้นมาพร้อมๆ กัน
ภายในสภาพเช่นนั้นหากทักษะเทวะภายในไม่ตื่นขึ้นมาเลยต่างหากที่จะผิดปกติ!
พรสวรรค์ของคนทั้งสองในเวลานี้มันเหนือล้ำกว่าที่เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายคาดคิดไปแสนไกล
แต่ระหว่างที่เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายยังคงตื่นตะลึงอยู่นั้น อีกด้านทางหลงหยวนและเย่หยวนก็เริ่มที่จะเข้าสู่ช่วงปะทะพลังกัน
หลงหยวนนั้นเห็นว่าสถานการณ์มันไม่ดีจึงไม่คิดจะปล่อยให้เย่หยวนได้ใช้ทักษะเทวะภายในออกมาอย่างเต็มที่ใดๆ
“สายฟ้าสวรรค์! จัดการมันเสีย!”
เขายกมือขึ้นมาพร้อมปล่อยสายฟ้าพุ่งทะยานไปนับหมื่นๆ เส้นพุ่งลงใส่ตัวของเย่หยวน
หลงหยวนนั้นเป็นดั่งเทพที่ปกครองสายฟ้ามีพลังไร้ต้านทาน
แต่ในทะเลสายฟ้าอันบ้าคลั่งนี้มันกลับเกิดช่องว่างเป็นวงกลมไม่คิดสนใจพลังใดๆ
เย่หยวนนั้นคือผู้ที่อยู่ ณ จุดศูนย์กลางของเจ้าช่องว่างนี้ และจู่ๆ เขาก็ได้ก้าวเท้าออกมา!
“โฮ่ก!”
เงาร่างมังกรฟ้านั้นพุ่งทะยานออกไปพร้อมๆ กับเท้าที่เย่หยวนก้าวออกมา
ปัง!
ก้าวเท้านี้มันรุนแรงเหมือนดั่งย่ำกระทืบฟ้าดิน!
มิติของลานศึกหมอกนี้มันแทบจะพังทลายลงเมื่อต้องรับพลังนี้ไป
เวลานี้เหล่าสายฟ้าทั้งหลายที่ปิดกั้นฟ้าดินมันกลับถูกพลังของแรงกระทืบนี้ซัดจนลอยหายไปคนละทิศละทาง
หลงหยวนนั้นรู้สึกจุกขึ้นที่ลำคอก่อนจะกระอักเลือดคำโตออกมา ร่างกายบาดเจ็บสาหัส
ทะเลสายฟ้าใดๆ จางหายสิ้น เงามังกรที่เคยมีของเขาเองก็ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย
ทุกสิ่งอย่างกลับสู่ความสงบ
เย่หยวนนั้นยืนอยู่กลางอากาศจ้องมองลงมายังหลงหยวนจากบนฟ้า
การกระทืบเท้าครั้งเดียวนี้มันทำลายศักดิ์ศรีใดๆ ของหลงหยวนจนสิ้น!
“นี่หรือคือสิ่งที่เจ้าเรียกว่าพรสวรรค์? นี่หรือคือศักดิ์ศรีของเจ้า? ธรรมดาเสียเหลือเกิน! เวลานี้ข้ามีสิทธิ์พอที่จะพูดถึงเรื่องพันปีต่อจากนี้หรือไม่เล่า?” เย่หยวนถาม
หลงหยวนนั้นจ้องมองตรงไปอย่างไม่คิดยอมแพ้ เขานั้นคิดมาเสมอว่าตนนั้นคือยอดอัจฉริยะที่แท้ของเผ่ามังกร
ในปราการมังกรเทวะนั้นเขาไม่เคยจะพบเจอใครที่เทียบเคียงตัวเองได้
ศักดิ์ศรีของเขานี้มันสูงจนล้นฟ้า
แต่วันนี้มันกลับถูกใครอีกคนหนึ่งเหยียบลงใต้เท้า
เขาไม่ยอมรับ!
เขาไม่อาจยอมรับได้!
จู่ๆ ตรามังกรสวรรค์ที่หว่างคิ้วของหลงหยวนมันก็ส่องสว่างขึ้นมาเหมือนดั่งถูกเผาด้วยเปลวเพลิง!
เย่หยวนที่ได้เห็นก็ต้องขมวดคิ้วแน่นอย่างตื่นตกใจไม่น้อย
ที่โลกด้านนอกเองเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างก็ต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน
หลงหยวนกลับปลุกตรามังกรสวรรค์ครั้งที่สองขึ้นได้ในเวลานี้!
…………………
Related
