“เย่หยวน ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเวลานี้เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นถึงปานใดแล้ว แต่เขานั้นมิใช่ตัวตนที่เจ้าจะลบหลู่ท้าทายได้! รีบๆ ไปเสีย อย่าได้มาสนใจเรื่องของข้าเลย!”
เฒ่าขี้เมานั้นค่อยๆ ตั้งสติกลับมาจากความตกตะลึงและเริ่มไล่ให้เย่หยวนไม่ต้องมาสนใจตนเอง
เพราะตัวตนของถังยู่เฉิงนั้นมันยิ่งใหญ่กว่าที่เย่หยวนจะไปท้าทายได้
เขานั้นพยายามดันตัวเย่หยวนออกไปภายนอกแต่กลับไม่อาจจะขยับเคลื่อนร่างนั้นได้เลย
ถังยู่เฉิงค่อยๆ ลุกขึ้นมาหาเย่หยวนก่อนจะยิ้มเย้ย “เด็กน้อย เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดมันจึงหวาดกลัวข้านัก?”
เย่หยวนจึงถามขึ้นด้วยสีหน้าอมยิ้ม “โอ้? ทำไมเล่า?”
“เพราะว่า… ข้าคือลูกของจักรพรรดิเทพสวรรค์!” กล่าวออกมาตัวถังยู่เฉิงก็ยิ้มอวดอ้างตำแหน่งของตัวเองอย่างสุดล้ำ
“พ่อข้านั้นคือจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยู ระยะสามสิบล้านกิโลเมตรรอบตีนเขาแห่งถงเทียนนี้เป็นเขตแดนของพ่อข้าสิ้น! เพราะฉะนั้นเจ้าคิดได้หรือยังว่าท้าทายข้าแล้วมันจะต้องเจอเรื่องใด?” ถังยู่เฉิงนั้นแทบจะยืนหน้ามาจูบเย่หยวนพร้อมด้วยรอยยิ้มเหมือนดั่งเด็กน้อยอายุห้าขวบที่อวดอ้างชื่อพ่อข่มขู่ผู้คน
ทางเย่หยวนเองก็ยิ้มตอบกลับไป “ข้าต้องเจอเรื่องใดข้ายังไม่รู้ได้ แต่… ข้ารู้ว่าเจ้าต้องเจอเรื่องใด”
ตูม!
วินาทีนั้นเองคลื่นพลังของเย่หยวนมันก็ปะทุขึ้นกดดันฟ้าดินจนเป่าหอผู้ดูแลจนหายไปสิ้น
ถังยู่เฉิงนั้นไม่ทันตั้งตัวต้องถูกพลังนั้นกดหัวลงจนไม่อาจลุกจากพื้นดินได้
เหล่าทหารเทพถ่องแท้ทั้งหลายที่ล้อมตัวเย่หยวนอยู่ต่างกลายเป็นเป็นแค่ฝุ่นดินสิ้น
เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายเองก็ต่างถูกแรงกระแทกนี้กดทับจนไม่อาจลุกขึ้นได้
พลังกดดันของเย่หยวนมันรุนแรงมากปานนั้น
หากเขาตั้งใจจะปล่อยพลังกดดันใส่ผู้คนแล้วแม้แต่เทพสวรรค์ขั้นต้นทั้งหลายก็คงไม่อาจขยับตัว
เฒ่าขี้เมานั้นสั่นสะท้านไปทั้งใจมองดูเย่หยวนอย่างไม่คิดอยากเชื่อ
เขานั้นไม่เคยคิดฝันว่าเวลาแค่สองพันปีนี้เย่หยวนกลับจะบรรลุขึ้นระดับนี้ได้
เขานั้นยังไม่ทันได้ขยับตัวก็สามารถกดดันได้แม้แต่เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายจนไม่อาจเงยหน้าขึ้นได้
ต้องเป็นพลังในระดับไหนกัน?
เดิมทีเขานั้นเคยคิดว่าเย่หยวนมาที่นี่เพื่อจะบรรลุขึ้นอาณาจักรนภาสวรรค์
แต่ได้เห็นเช่นนี้แล้วความคิดนั้นมันจึงกลายเป็นดั่งเรื่องตลกไป
เขาสัมผัสได้ชัดเจนเลยว่าฝีมือพลังของเย่หยวนในเวลานี้มันเหนือล้ำกว่าจอมเทพนิรันดร์ไปแล้วเสียด้วยซ้ำ!
มันเป็นไปได้อย่างไร?
แค่เวลาสองพันปี!
แค่สองพันปีนี้จากเด็กน้อยที่ไม่อาจบรรลุอาณาจักรราชันพระเจ้ากลับจะบรรลุขึ้นถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ได้?
เวลานี้เขาได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงคำของหวู่เฉินที่เคยบอกไว้
ทายาทของท่านจอมเทพนิรันดร์นั้นมันเหนือล้ำอย่างแท้จริง!
เพียงแค่ว่า… เบื้องหลังถังยู่เฉิงนั้นมันคือยอดฝีมือระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์!
ภายใต้พลังกดดันนี้ตัวถังยู่เฉิงก็กัดฟันแน่นร้องกล่าวขึ้นมา “เจ้ากล้าแตะต้องข้าหรือ?! เจ้ากล้า? พ่อข้าเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์! เจ้าตายแน่! เจ้าต้องตายแน่!”
ถังยู่เฉิงนั้นก็เป็นเทพสวรรค์คนหนึ่งเหมือนกันแต่ต่อหน้าเย่หยวนนี้เขากลับมีสภาพไม่ต่างไปจากเด็กอายุสามขวบ
เฒ่าขี้เมาเองก็ตกตะลึงอย่างมาก “เย่หยวน ไปเร็ว! จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูนั้นตามใจลูกหนักมาก หากเขารู้ว่าเจ้าลงมือกับถังยู่เฉิงแล้วเขาคงไม่ปล่อยเจ้าไปแน่! เรื่องของข้านี้เจ้าไม่ต้องคิดสนใจหรอก!”
เขานั้นไม่กลัวว่าตัวเองจะตาย แต่กลัวว่ามันจะส่งผลร้ายต่อเย่หยวน
ต่อให้เวลานี้เย่หยวนจะเป็นเทพสวรรค์ขั้นสุดมันก็คงไม่มีทางรับมือจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้
เย่หยวนยิ้มรับออกมา “ข้าจะยุ่ง!”
แกรก!
เสียงของดาบกระทบกันดังขึ้นพร้อมด้วยคลื่นพลังดาบที่บินวนรอบกายข่มขู่ตัวถังยู่เฉิง
เย่หยวนนั้นจับหัวของถังยู่เฉิงขึ้นมาและกล่าวถาม “มา ไหนเจ้าลองพูดครั้งสิ”
เมื่อสัมผัสได้ถึงอากาศเย็นเยือกรอบกายถังยู่เฉินก็เปลี่ยนสีหน้าร้องส่ายหัว “ข้า… ข้าไม่กล้าแล้ว! น-นายท่านกล่าวถูกต้องแล้ว ข้าไม่กล้าแล้ว!”
“เช่นนั้นลองบอกมาหน่อยว่าหลินซิ่วมันสมควรตายหรือไม่?”
“สมควรแล้ว! มันสมควรตายแล้ว! มันรนหาที่ตายเอง! หาใช่ความผิดเฒ่าขี้เมาเลย! จริงๆ ในใจข้านั้นก็ไม่ได้โทษตัวเฒ่าขี้เมาเลย! แต่จะอย่างไรเขาก็เป็นญาติข้า ตอนที่ป้าข้าได้ยินว่าเขาตายลงนางนั้นโกรธเคืองแค้นอย่างมากข้าจึงได้ถูกใช้ให้มาจัดการเรื่องกับเฒ่าขี้เมา แท้จริงแล้วข้าชื่นชมการลงมือของเขานี้ด้วยซ้ำ!”
“กลายเป็นว่าเช่นนั้น! หากเป็นเช่นนั้นแล้วเจ้าเป็นคนดีหรือ?”
“ดี! คนดีแน่นอน!”
เย่หยวนนั้นทำหน้าเหมือนพอใจกับคำของของถังยู่เฉิงก่อนยักไหล่ปล่อยหัวของเขาลง “ในเมื่อเจ้าเป็นคนดีข้าก็คงมองเจ้าผิดไปแล้ว เจ้าไปเถอะ”
ถังยู่เฉินนั้นเหมือนได้รับการอภัยโทษและวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็ว
แต่ทางเฒ่าขี้เมากลับกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าซีดขาว “เย่หยวน เจ้าอย่าได้ปล่อยมันไป! เจ้าเชื่อคำพูดไร้สาระของมันนี้หรือ?”
เย่หยวนจึงยิ้มตอบกลับไป “ใช่ ทำไมข้าจะไม่เชื่อเล่า?”
เฒ่าขี้เมานั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกกัดฟันแน่น “เจ้าเด็กคนนี้มันกลับกลอก หลังจากเจ้าทำให้มันขายหน้าเช่นนี้แล้วมันจะต้องไปฟ้องจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูให้มาฆ่าเจ้าแน่! รีบๆ ไปเสียเถอะ ไม่เช่นนั้นมันจะสายเกินไปแล้ว!”
ในสายตาของเขานั้นเย่หยวนย่อมจะมากพรสวรรค์ล้ำฟ้าแต่ยังหนุ่มและถูกหลอกได้ง่าย
เขานั้นได้แต่กังวลอยู่ในใจ ด้วยนิสัยเช่นนี้นายน้อยผู้นี้อยู่รอดมาจนถึงวันนี้ได้อย่างไร?
แต่เย่หยวนกลับไม่คิดสนใจพูดคุยเรื่องนั้นและยิ้มตอบ “จากนี้ไปผู้อาวุโสขี้เมามีแผนจะทำอย่างไรต่อ?”
เฒ่าขี้เมานั้นผงะไปทันทีก่อนจะยิ้มตอบ “แผนใดอีกเล่า? จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูนั้นมีเสี้ยวจิตประทับของเราเหล่าผู้ดูแลเมืองสิ้น ต่อให้ข้าจะหนีไปสุดขอบโลกข้าก็คงไม่อาจจะหนีเขาได้พ้น มันเป็นเจ้าต่างหากที่ควรรีบๆ หนีไปเสีย หากยังไม่ไปอีกมันจะสายเกินแก้แล้ว! รีบๆ ไปเสียเถอะ ถือว่าข้าขอ!”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เป็นเช่นนั้นเองหรือ? พอดีเลย เมื่อจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูมาถึงแล้วข้าจะได้คุยเรื่องการปลดปล่อยเสี้ยวจิตประทับนี้ออก”
เฒ่าขี้เมานั้นกังวลจนดวงใจแทบหลุดออกจากปาก เจ้าเด็กคนนี้มันไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ!
ตัวตนของจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นเจ้าจะไปพูดคุยด้วยได้หรือ?
แต่เย่หยวนก็ไม่คิดจะไปจริงๆ และตัวเขาก็ไม่มีปัญญาจะทำอะไร
เวลานี้กำลังของเย่หยวนนั้นมันเหนือล้ำกว่าที่เขาจะขยับได้แม้แต่เส้นผมของเย่หยวน
เขานั้นพยายามพูดขอร้องเย่หยวนไม่ขาดสายแต่เย่หยวนก็ไม่คิดจะไป
มันมิใช่ว่าเขาไม่คิดบอกเฒ่าขี้เมา แต่ต่อให้จะบอกไปว่าเขานั้นจัดการจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ตัวเฒ่าขี้เมาก็คงไม่เชื่อ
เย่หยวนนั้นค่อยๆ ดูบาดแผลของเฒ่าขี้เมาและหยิบเอาโอสถลาภครองสวรรค์ออกมาให้
เฒ่าขี้เมานั้นเบิกตากว้างมองดูโอสถลาภครองสวรรค์ เมื่อได้กินมันลงไปแล้วเขาก็บรรลุขึ้นอาณาจักรเทพสวรรค์ขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
ทั้งๆ ที่คอขวดนี้มันเป็นจุดที่เขาติดมากว่าแสนปี
เขานั้นไม่คิดว่าตนเองจะผ่านมันไปได้ ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนกลับจะแก้ปัญหานี้ได้ด้วยโอสถเม็ดเดียว
แต่ไม่นานหลังจากที่เขาบรรลุถังยู่เฉิงก็พาคนกลุ่มใหญ่กลับมา
เวลานี้มันมีคู่สองสามีภรรยาเดินนำคนทั้งหลายมามองดูเย่หยวน
เฒ่าขี้เมานั้นได้แต่นั่งหน้าซีด “แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่เองก็ยังมาด้วย! ข้าบอกให้เจ้าไปแต่เจ้ากลับไม่คิดไป! เวลานี้ต่อให้เจ้าอยากจะหนีไปมันก็คงไม่ทันการแล้ว!”
พูดไปเฒ่าขี้เมาก็ยิ้มแห้งๆ ออกมา
สองสามีภรรยานี้มันคือพ่อแม่ของถังยู่เฉิงนั้นเอง พวกเขาคือจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูและจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่!
คนทั้งสองนี้เป็นถึงยอดฝีมืออาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์หนึ่งดาว
“ฮ่าๆๆ… เจ้าโง่ เจ้ากลับยังรออยู่ในที่นี้! ท่านพ่อ ท่านแม่ มันเป็นเจ้าเด็กคนนี้แหละที่เกือบฆ่าข้าลง! ท่านต้องจัดการมันให้ข้านะ!” ถังยู่เฉิงร้องไห้ฟ้องพ่อแม่
จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่นั้นรู้สึกปวดร้าวขึ้นมาในใจก่อนจะรีบกอดลูกไว้ “เฉิงเอ๋ออย่าร้องลูก! แม่เจ็บปวดใจเหลือเกิน! เจ้าอย่าได้กังวลไป แม่เจ้าจะต้องจัดการสับเจ้าเด็กคนนี้ให้เป็นพันๆ ชิ้น!”
จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูขมวดคิ้วแน่นมองดูเย่หยวน “เด็กน้อย เจ้าคือคนที่ลงมือกับเฉิงเอ๋อและยังฆ่าลูกน้องของจักรพรดริผู้นี้ไปมากมาย?”
……………….
