เมื่อเขามาถึงยังเทือกเขาแปดโมฆานี้ ภาพตรงหน้ามันก็ดูแตกต่างจากแต่ก่อนไปสิ้นเชิง
ก่อนหน้านี้มันเคยมียอดฝีมือมากหลายมาเรียนรู้บ่มเพาะเต๋าบนเทือกเขาแปดโมฆะ
แต่ตอนนี้เทือกเขาแปดโมฆะนั้นมันทั้งหนาวเย็นและรกร้างไร้ร่องรอยของยอดคนให้พบเห็น
เพราะที่แห่งนี้มันคือทางเข้าสู่แดนกลาง แน่นอนว่าย่อมจะเป็นหนึ่งในแดนสงครามไปในไม่ช้า
หากยังมาบ่มเพาะเรียนรู้เต๋าบนนี้อยู่อีกแล้วมันก็คนเท่ากับการรนหาที่ตาย
แต่จะอย่างไรเสียมันก็ย่อมจะมีคนที่ไม่สนโลกกระจัดกระจายอยู่บนเขาแปดโมฆะบ้าง
เย่หยวนนั้นค่อยๆ ก้าวขึ้นไป พลังปิดกั้นตรงหน้านั้นมันแตกต่างจากแต่ก่อนสิ้นเชิง
ตอนนั้นที่เขามาเรียนรู้บ่มเพาะเต๋าบนเขาแปดโมฆะนี้ ความรู้ต่างๆ ของเขานั้นตื้นเขินจนไม่อาจจะเห็นถึงความยิ่งใหญ่ของมหาค่ายกลนี้ได้จริง
แต่เวลานี้เมื่อเขาได้กลับมาอีกครั้ง พลังปิดกั้นใดๆ มันก็ไม่ได้ลึกลับอีกต่อไปในสายตาของเขา
เพราะว่าเต๋าค่ายกลนี้มันถูกส่งมอบต่อมาจากตัวเขาเอง!
แน่นอนว่าการที่มันไม่ลึกลับนั้นไม่ได้หมายความว่ามหาค่ายกลนี้จะด้อยค่าลง
มหาบรรพกาลค่ายกลฟ้านั้นเป็นตัวตนที่ก้าวขึ้นไปถึงระดับของกฎได้ มีหรือที่พลังปิดกั้นที่เขาสร้างขึ้นมานั้นมันจะธรรมดาได้
ครั้งนี้เย่หยวนย่อมจะไม่ได้มาเพื่อเรียนรู้ค่ายกลใดๆ แต่เขามาที่นี่เพื่อควบคุมมหาค่ายกลนี้!
“เอ๋ นี่มันสหายหนุ่มเย่มิใช่หรือ? ทำไมเจ้าถึงได้กลับมายังเขาแปดโมฆะในเวลาเช่นนี้เล่า?” เสียงหนึ่งร้องทักขึ้นมาไม่ไกล
เย่หยวนหันหน้าไปมองและพบกับจักรพรรดิเทพสวรรค์ซิ่วหยุนผู้ที่เคยเข้ามาทักทายพูดคุยกับเขาเมื่อคราวก่อนที่เย่หยวนมายังเขาแปดโมฆะ
เขานั้นก็ไม่นึกฝันว่าคนผู้นี้จะยังคงอยู่บนเขานี้
เย่หยวนตอบกลับไป “เป็นสหายเต๋าซิ่วหยุนนี่เอง!”
ซิ่วหยุนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตาลงและต้องสูดหายใจเข้าลึกอย่างตกตะลึง
ไม่ได้เจอกันแค่พันปีนี้เย่หยวนกลับก้าวขึ้นมาถึงอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นสุด ห่างจากอาณาจักรเจ้าฟ้าดินแค่เล็กน้อย!
ที่สำคัญไปกว่านั้นคลื่นพลังจากร่างของเย่หยวนนั้นมันกลับยังดูลึกลับจนเขาไม่อาจมองทะลุได้
ซิ่วหยุนได้แต่ต้องสั่นสะท้านไปทั้งใจ
“ไม่ได้เจอกันไม่กี่ปีนี้ไม่นึกเลยว่าสหายหนุ่มเย่จะกลับก้าวขึ้นมาแทบจะถึงรุ่นเดียวกับข้าแล้ว! เพียงแค่ว่าศึกใกล้เขาแปดโมฆะนี้มันใกล้มาทุกที การที่สหายหนุ่มเย่จะมาเรียนรู้เต๋าในเวลานี้มันคงไม่เหมาะสมนัก” ซิ่วหยุนกล่าว
เย่หยวนส่ายหัวออกมา “ข้าไม่ได้มาเพื่อศึกษาบ่มเพาะเต๋าใด”
ซิ่วหยุนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้น “ไม่ได้มาบ่มเพาะ? เช่นนั้นแล้วสหายหนุ่มเย่มาที่นี่ทำไมหรือ?”
เย่หยวนไม่คิดตอบกลับแต่ถามขึ้นมาแทน “สหายเต๋าซิ่วหยุน เวลานี้โลกหล้ากำลังลำบาก เผ่ามนุษย์นั้นต้องการกำลังของท่าน ท่านนั้นได้รับสมบัติสืบทอดจากเผ่ามนุษย์มากมายแต่กลับมาวางตัวไม่สนโลกเช่นนี้มันจะดีจริงๆ หรือ?”
พูดจบเย่หยวนก็ไม่รอคำตอบใดๆ เดินขึ้นเขาต่อไปทันที
หน้าของซิ่วหยุนแดงก่ำขึ้นมา แน่นอนว่าเขาย่อมจะไม่ชอบใจคำตำหนิของเย่หยวนนี้
เขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนกลับจะด่ากันอย่างไม่ไว้หน้าเช่นนี้เลย
“สหายหนุ่มเย่ เจ้าเองก็เหมือนกันมิใช่หรือ? เจ้ามีสิทธิอะไรมาสั่งสอนข้ากันเล่า?” ซิ่วหยุนถามขึ้น
“ข้าไม่เหมือนเจ้า!” เย่หยวนตอบมาโดยไม่หันหน้ากลับ
ที่แห่งนี้มันคือระดับหกพันกิโลเมตร!
พลังปิดกั้นในที่นี้มันใกล้เคียงกับต้นกำเนิดระดับสอง
แต่เย่หยวนกลับเดินผ่านไปอย่างไม่คิดลังเล
ไม่นานเขาก็เดินผ่านหน้าจักรพรรดิเทพสวรรค์ซิ่วหยุนขึ้นไปอีก
เมื่อจักรพรรดิเทพสวรรค์ซิ่วหยุนเห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง
หรือว่าเต๋าค่ายกลของเย่หยวนนั้นมันจะก้าวล้ำตัวเขาไปแล้ว?
เรื่องนั้น… มันเป็นไปได้อย่างไร?
แต่เย่หยวนได้ก้าวผ่านตัวเขาไปแล้วจริง!
บนเขาแปดโมฆะนี้ยิ่งขึ้นไปได้สูงยิ่งจะหมายความว่ามีความสามารถเก่งกาจ!
เรื่องนี้เหล่าจอมเทพค่ายกลมากมายได้พิสูจน์มันมาแล้ว
ระดับความสูงที่เย่หยวนก้าวขึ้นไปนั้นมันกลับเหนือล้ำกว่าเขา มันย่อมจะหมายความว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจกว่าเขาในเต๋าค่ายกลไปแล้ว
เรื่องนี้มันไม่ต้องสงสัยใดๆ กันอีก!
ในความสูงระดับนี้มันย่อมจะมีนักยุทธอยู่บ้าง แต่พวกเขาต่างก็ตกตะลึงกับการมาถึงของเย่หยวนสิ้น
“เจ้าเด็กคนนี้มันคนที่เคยมาสร้างเรื่องไว้ในระดับสามพันกิโลเมตรนี่!”
“ไม่ได้เจอกันแค่พันปีเต๋าค่ายกลของมันนี้กลับเหนือล้ำขึ้นถึงปานนี้ได้?”
“และดูท่าเหมือนจะยังไม่คิดหยุดด้วย หรือว่าเขายังจะคิดขึ้นไปต่อ?”
ภายใต้การจ้องมองของผู้คนทั้งหลายนั้น เย่หยวนก็ได้ก้าวขึ้นไปอย่างไม่คิดหยุดจริงๆ
หกพันห้าร้อยกิโลเมตร!
เจ็ดพันกิโลเมตร!
แปดพันกิโลเมตร!
เก้าพันกิโลเมตร!
คนทั้งหลายได้แต่ต้องมองดูพร้อมอ้าปากค้าง!
ระดับของระยะเก้าพันกิโลเมตรนั้นมันคือเส้นแบ่งของต้นกำเนิดระดับสองและสาม!
เดินขึ้นมาถึงตรงนี้เย่หยวนก็ย่อมจะมีต้นกำเนิดเต๋าค่ายกลในระดับสามแน่แล้ว!
เว้นเสียแต่ว่ามันยังไม่จบ
เย่หยวนยังก้าวขึ้นต่อไป หนึ่งหมื่นกิโลเมตร หนึ่งหมื่นสามพันกิโลเมตร หนึ่งหมื่นแปดพันกิโลเมตร!
เวลานี้เหล่ายอดคนที่ยังอยู่บนเขาแปดโมฆะนั้นต่างรับรู้ถึงการไต่เขานี้กันทุกผู้คน
จักรพรรดิเทพสวรรค์หนุ่มคนหนึ่งกลับก้าวขึ้นไปถึงระดับหนึ่งหมื่นแปดพันกิโลเมตรได้!
ที่แห่งนั้นมันคือเขตแดนของพลังต้นกำเนิดระดับสี่!
คนที่ขึ้นไปถึงระดับนั้นล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าฟ้าดินสี่ดาวขึ้นไปสิ้น แต่ละคนย่อมจะเป็นยอดฝีมือผู้มีชื่อเสียงล้นฟ้าดิน
แต่เวลานี้มันกลับมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งก้าวขึ้นมา!
แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับไม่ยังไม่หยุดเท้าลง เขายังคงไต่ขึ้นไปต่อ!
มหาค่ายกลของเขาแปดโมฆะนี้ยิ่งเป็นระดับที่สูงมันก็จะยิ่งกินพื้นที่มาก
ระดับเขตแดนของต้นกำเนิดระดับห้านั้นมันอยู่ที่สี่หมื่นกิโลเมตร!
เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายบนเขาแปดโมฆะต่างอ้าปากค้าง!
“ไม่มีทางน่า? เขา… เขาคงไม่ก้าวขึ้นไปถึงระยะสี่หมื่นกิโลเมตรจริงๆ ใช่ไหม?”
“บ้าไปแล้ว! ชีวิตข้ามันเสียเวลาเปล่าชัดๆ!”
“หรือว่าเต๋าค่ายกลของเขานี้กลับจะก้าวขึ้นไปถึงต้นกำเนิดระดับห้าด้วยอายุเท่านั้น? ข้าไม่อยากจะเชื่อจริงๆ!”
และแน่นอนว่าสุดท้ายเย่หยวนก็ก้าวผ่านระดับสี่หมื่นกิโลเมตรไป!
ต้นกำเนิดระดับห้า!
ในเวลานี้คนทั้งเขาแปดโมฆะต่างสั่นสะท้าน!
แม้แต่เหล่าเจ้าฟ้าดินสามหรือสี่ทลายเองก็ยังแทบลืมหายใจ
พวกเขานั้นจะไม่ได้แล้วว่าความรู้สึกเช่นนี้มันเกิดขึ้นครั้งล่าสุดในชีวิตเมื่อใด
และมันก็เพราะว่าเวลานี้มีคนอยู่บนเขาแปดโมฆะน้อยนิด ไม่เช่นนั้นมันคงเกิดเสียงพูดคุยกันดังสนั่นออกไปจนถึงนอกเทือกเขา
แต่ว่าเรื่องมันยังไม่จบแค่นี้!
เย่หยวนยังก้าวขึ้นไปต่อ!
เทือกเขาแปดโมฆะนี้มันมียอดที่สูงที่สุดอยู่ในระดับแปดหมื่นกิโลเมตร!
ที่แห่งนั้นมันคือยอดของเขาแปดโมฆะ มันคือที่ที่ต้นกำเนิดความลึกลับของเต๋าค่ายกลถูกวางไว้!
เพียงแค่ว่าหลายต่อหลายล้านปีที่ผ่านมานี้มันกลับไม่มีใครเคยไปถึงได้
แม้จะเป็นเหล่าจอมเทพค่ายกลเจ้าฟ้าดินห้าทลายเองก็ยังไม่อาจจะปีนขึ้นถึงยอดนั้นได้
เพราะว่าที่แห่งนั้นมันคือเขตแดนของพลังกฎ!
ที่แห่งนั้นมันคือจุดศูนย์กลางที่มหาบรรพกาลค่ายกลฟ้าลงแรงสร้างขึ้นกับมือ!
และก็เพราะว่ามันมียอดนี้ที่ทำให้ยอดฝีมือมากมายของเผ่าเทวาไม่อาจข้ามเขาไปได้
เหนือระดับห้าหมื่นสามพันกิโลเมตรขึ้นไปนั้นบรรพกาลเยว่เฟิงต้องเบิกตาขึ้นมามองดูภาพตรงหน้า
สายตาของเขานี้มันย่อมไปหยุดที่เย่หยวน
เขานั้นเป็นเจ้าฟ้าดินห้าทลายเพียงแค่คนเดียวบนเขาแปดโมฆะในเวลานี้!
“เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน กลับผ่านระดับสี่หมื่นกิโลเมตรขึ้นมาได้ด้วยพลังบ่มเพาะของอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์! ดูจากท่าทางแล้วเขายังไม่คิดจะหยุดลงหรือ?” บรรพกาลเยว่เฟิงกล่าวขึ้น
แน่นอนว่าเย่หยวนยังคงก้าวเดินต่อไปอย่างสบายใจ
มันเป็นท่าทางเหมือนคนออกมาเดินเล่นชมความงามของเขาแปดโมฆะ
คลื่นพลังปิดกั้นใดๆ นั้นมันไม่อันตรายต่อเขาเลย!
สี่หมื่นหนึ่งพันกิโลเมตร!
สี่หมื่นห้าพันกิโลเมตร!
ห้าหมื่นสามพันกิโลเมตร!
เย่หยวนมาถึงระดับความสูงเดียวกับบรรพกาลเยว่เฟิงในที่สุด!
มาถึงระดับนี้ได้พื้นที่รอบตัวเขามันย่อมจะเหลือไม่มาก
ที่ที่เย่หยวนเดินผ่านนั้นมันจึงอยู่ไม่ไกลจากที่ที่บรรพกาลเยว่เฟิงอยู่นัก
แต่เขานั้นกลับไม่คิดจะไปทักทายใดๆ
เพราะในเวลานี้เขาไม่ชอบคนที่ยังไม่สนโลกมานั่งเก็บตัวในเขาแปดโมฆะนี้!
“สหายหนุ่ม รอก่อน!” บรรพกาลเยว่เฟิงกล่าวทักขึ้น
………………………..
