“พอใจหรือยัง?” เย่หยวนกล่าวถามหลินเฉาเถียนขึ้นด้วยร่างที่อาบเลือด
เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งหลายต่างหันไปมองหน้ากันด้วยความโล่งอก
เส้นลมปราณและทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายสิ้นเช่นนี้มันคงไม่มีอะไรต้องกลัวเย่หยวนอีก
เจ้าหายนะนี้มันจบสิ้นลงแล้ว!
“หึๆ พอใจ พอใจมาก!” หลินเฉาเถียนนั้นยิ้มตอบ
ความสะใจของเขานั้นมันไม่อาจจะถูกปิดบังได้
เย่หยวนนั้นเป็นตัวปัญหากับเขาอย่างแท้จริง
แม้ว่าเขานั้นจะเป็นเต๋าบรรพกาลอันดับหนึ่งเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งล้ำฟ้าดินแต่เขาก็ยังเกรงกลัวเย่หยวนอย่างมาก
ในศึกครั้งก่อนนั้นตัวเย่หยวนหลบหนีไปจากมือของเก้าเต๋าบรรพกาลมันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดฝันถึงมาก่อน
และเพราะเรื่องนั้นเองที่ทำให้ตัวเขานั้นเกิดกลัวเย่หยวนขึ้นมาจับใจ
ครั้งนี้เขาจึงวางแผนการมากมายเพื่อจะสำเร็จให้จงได้!
การแย่งเอาเขาน้อยแห่งถงเทียนมานั้นมันย่อมจะเป็นส่วนหนึ่งของแผน
แต่การจัดการเย่หยวนลงนั้น เวลานี้มันได้กลายเป็นเป้าหมายหลักของแผนการไปแล้ว
หากให้เทียบแล้วมันดูจะสำคัญเสียกว่าการแย่งเอาเขาน้อยแห่งถงเทียนมาเสียด้วยซ้ำ!
มิติใกล้ๆ เกิดการบิดเบี้ยวเผยให้เห็นเต๋าบรรพกาลไฟที่กลับมาถึงโถงใหญ่
“ไปหมดแล้ว! พี่เฉาเถียน ทำเช่นนี้มันจะดีจริงๆ หรือ?” เต่าบรรพกาลไฟนั้นกล่าวพร้อมขมวดคิ้วแน่น
เรื่องราวในครั้งนี้มันเกินกว่าที่จะควบคุมไปแล้ว
เวลานี้คนทั้งมหาพิภพถงเทียนคงได้ด่าว่าเหล่าเต๋าบรรพกาลที่ชั่วช้านี้ลั่นฟ้าดิน!
แน่นอนว่าเหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นย่อมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกเบื้องล่าง
แต่ถึงจะอย่างไรพวกเขาก็ยังเป็นคน
หลินเฉาเถียนนั้นไม่คิดสนใจ “หึๆ คนทั้งหลายนั้นมันลืมเรื่องราวต่างๆ ง่ายดายหากมิใช่เรื่องของตัวพวกมันเอง! ด้วยสมบัตินี้เราย่อมจะพัฒนาตัวไปได้อีกมากโข! ถึงเวลานั้นที่เราจัดการขับไล่เผ่าเทวาไปสิ้นแล้ว ด้วยความสำเร็จยิ่งใหญ่เช่นนั้นมันยังจะมีใครคิดไม่ก้มหัวให้เราอีก?”
ดวงตาของเหล่าเต๋าบรรพกาลนั้นเบิกกว้างขึ้นมองดูเขาน้อยแห่งถงเทียนด้วยความหวังและความกระหายอยาก
สายตาของคนทั้งหลายนั้นมันบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าแทบไม่อาจรอได้อีกแล้ว
แต่เย่หยวนที่ได้ยินมานั้นกลับหัวเราะขึ้น “หลินเฉาเถียน เจ้าเองก็ไม่คิดประเมินตัวเสียจริง! เจ้าคิดว่าแค่ได้เขาน้อยแห่งถงเทียนไปแล้วเจ้าจะพัฒนาไปได้มากมาย?”
แต่หลินเฉาเถียนนั้นตอบกลับด้วยความมั่นใจ “เจ้าทำได้ทำไมข้าจะทำไม่ได้? สมบัตินี้มันเปี่ยมล้ำด้วยพลังยอดเต๋า เปรียบเหมือนดั่งเขาถงเทียนลูกน้อยๆ! ได้มันมาแล้วด้วยพรสวรรค์ของพวกข้าทั้งหลายนี้มีหรือที่จะยังย่ำอยู่กับที่อีก?”
เย่หยวนนั้นหัวเราะตอบกลับไป “คนเรามันแตกต่างกัน แต่ละคนนั้นย่อมมีเอกลักษณ์ของตนสิ้น!”
เรื่องของเขาน้อยแห่งถงเทียนนั้นเย่หยวนย่อมจะมั่นใจมาก
มั่นใจว่ามันจะไม่ช่วยให้หลินเฉาเถียนบรรลุใดๆ ได้!
ตอนที่เย่หยวนขึ้นมาถึงมหาพิภพถงเทียนนั้นเขาได้เกิดแรงบันดาลใจและเข้าสู่ยอดเต๋าด้วยเต๋าโอสถสร้างบัญญัติเทพแห่งถงเทียนขึ้นมาด้วยพรสวรรค์มากล้ำฟ้าดิน เขาจึงมีทุกวันนี้ขึ้นมาได้
แต่รากฐานของเต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นมันหนักแน่นลงไปแล้ว พวกเขานั้นได้รู้ถึงเส้นทางที่จะใช้เดินและบ่มเพาะ เต๋าของพวกเขานั้นมันไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป
เย่หยวนนั้นไม่ได้มั่นใจว่าตนเองมากพรสวรรค์กว่าคนทั้งหลายนี้แต่อย่างใด
แต่สิ่งที่หลินเฉาเถียนต้องทำหากอยากหลุดพ้นนั้นมันคือการทิ้งทุกสิ่งอย่างที่เขามีในตอนนี้และเริ่มทำการบ่มเพาะฝึกฝนใหม่ตั้งแต่ต้น!
ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้จะศึกษาไปจนแผ่นดินเน่าฟ้าหมองมันก็คงไม่มีทางที่จะบรรลุหลุดพ้นจากโซ่ตรวนสวรรค์ได้
บอกเต๋าบรรพกาลให้ตัดขาดทำลายโลกใบน้อยของตนและเริ่มทำการบ่มเพาะตั้งแต่ต้นใหม่?
ใครกันเล่าที่มันจะกล้าได้ปานนั้น?
ต่อให้จะเป็นตัวเย่หยวนเองเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าตนเองจะกล้าทำเรื่องราวเช่นนั้น!
และต่อให้หลินเฉาเถียนจะกล้าทำจริงๆ เขาก็คงไม่มีเวลามากพอจะบ่มเพาะไปจนถึงอาณาจักรการกำเนิดเป็นแน่!
วรยุทธที่เย่หยวนบ่มเพาะนั้นมันแตกต่างจากสิ่งที่ใช้ทั่วไปบนมหาพิภพถงเทียนอย่างสิ้นเชิง
ความรู้เข้าใจต่ออาณาจักรบ่มเพาะใดๆ ของหลินเฉาเถียนนั้นมันไม่อาจจะช่วยให้เขาบ่มเพาะอย่างรวดเร็วขึ้นในวรยุทธบ่มเพาะบัญญัติเทพแห่งถงเทียน
เวลาและโชคชะตาเท่านั้นที่ช่วย!
มันไม่มีทางใดที่หลินเฉาเถียนจะบรรลุหลุดพ้นจากโซ่ตรวนได้!
แน่นอนว่าเขาน้อยแห่งถงเทียนนั้นจะอย่างไรก็เป็นสุดยอดสมบัติ หลังจากที่เต๋าบรรพกาลทั้งเก้าได้มันไปศึกษาแล้วพวกเขาย่อมจะแข็งแกร่งขึ้นแน่นอน
เพียงแค่ว่ามันไม่ถึงขั้นที่จะหลุดพ้นจากโซ่ตรวนใดๆ อย่างเด็ดขาด!
หลินเฉาเถียนนั้นขมวดคิ้วแน่น
เพราะคำพูดเย้ยหยันของเย่หยวนนี้มันทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก!
“หึ! เจ้ามันพิการไปแล้วยังจะมีหน้ามาว่าสั่งสอนพวกเราอีกหรือ? บรรพกาลผู้นี้จะส่งเจ้าไปนรกให้เอง!”
เต๋าบรรพกาลไฟที่กลับมาได้ยินนั้นเกิดไม่พอใจและปลดปล่อยคลื่นพลังรุนแรงพุ่งทะยานใส่ทันที
“อู๊ด!”
ในวินาทีนั้นเองที่เจ้าหมูสมบัติสะดุ้งตื่นขึ้นมา
เจ้าหมูสมบัตินั้นแยกเขี้ยวพร้อมปล่อยจิตสังหารรุนแรงออกมาตอบรับคลื่นพลังนั้น
เมื่อสัมผัสถึงพลังนี้ได้เจ้าหมูสมบัติก็ลืมตาตื่นขึ้นอย่างเต็มที่!
จากนั้นดวงตาของมันก็เบิกกว้างขึ้นพร้อมขนบนร่างที่ค่อยๆ ลุกตั้ง
พร้อมๆ กันนั้นมันก็ปรากฏไฟร้อนแรงแห่งความโกรธแค้นขึ้นในดวงตาของเจ้าหมูสมบัติ
ตูม!
คลื่นพลังที่รุนแรงไม่แพ้เต๋าบรรพกาลไฟนั้นปะทุขึ้นมา
วินาทีต่อมาร่างของเจ้าหมูสมบัตินั้นก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ราวกับลูกโป่งที่ได้รับการสูบลม
ได้เห็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเป็นตัวเย่หยวนหรือเก้าเต๋าบรรพกาลต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นตามๆ กัน!
ไม่มีใครคิดว่าเจ้าหมูน้อยสีชมพูนี้มันกลับจะมีพลังมากมายล้นฟ้าดินปานนี้
ยอดฝีมือพลังกฎ!
เย่หยวนนั้นอ้าปากค้างอย่างไม่คิดอยากเชื่อภาพตรงหน้า
หมูสมบัตินั้นกลับเป็นถึงยอดฝีมือพลังกฎ!
ที่สำคัญไปกว่านั้นคือพลังของมันนี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเต๋าบรรพกาลไฟเสียด้วยซ้ำ!
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันแน่?
ที่สำคัญไปกว่านั้นเจ้าหมูสมบัติในเวลานี้มันมีสภาพบ้าคลั่ง จะยังหลงเหลือความเป็นหมูน้อยน่ารักใด?
ใบหน้าของมันนั้นดุดันดวงตาร้อนแรงกางเขี้ยวเหมือนเป็นหมูป่าตัวยักษ์ที่จะขย้ำให้โลกหล้าแตกสลาย!
ฟู!
เจ้าหมูสมบัติเปิดปากพ่นลมหายใจไฟออกมาใส่ตัวเต๋าบรรพกาลไฟ!
คลื่นพลังความร้อนของไฟนั้นมันรุนแรงมากพอที่จะเผาไหม้ฟ้าดินลงได้
เต๋าบรรพกาลไฟหน้าถอดสีทันทีที่ได้เห็น เขานั้นไม่นึกฝันว่าในโลกนี้นอกจากตัวเขาแล้วมันยังมีใครสามารถปลดปล่อยคลื่นพลังไฟที่ร้อนแรงปานนี้ได้!
เวลานี้เขาย่อมจะไม่ลังเลใดๆ รีบยิงพลังธาตุไฟของตัวเองสวนออกไป!
พลังทั้งสองนั้นปะทะกันกลางโถงอย่างรุนแรง
ตูม!
แรงกระแทกจากการปะทะนั้นมันได้เป่าโถงใหญ่ให้กระจุยหายไปสิ้น
คลื่นพลังจากการต่อสู้ของสองยอดฝีมือพลังกฎนั้นมันย่อมจะกระจายไปทั่วเขตเทือกเขากำเนิดตรัสรู้
เวลานี้ยอดฝีมือมากมายของเทือกเขากำเนิดตรัสรู้ได้ตายตกลงเป็นมดปลวก!
และตัวเต๋าบรรพกาลไฟที่ได้รับแรงกระแทกนั้นไปก็แทบต้องล้มหน้าคว่ำลง!
“ช่างเป็นไฟที่ร้อนแรงนัก! มันเรื่องอะไรกัน? ในโลกนี้นอกจากเต๋าบรรพกาลไฟแล้วมันยังจะมีใครที่บ่มเพาะพลังธาตุไฟขึ้นไปจนถึงระดับกฎได้หรือ?”
“คลื่นพลังนี้ เดี๋ยวก่อนสิ! มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นก็ได้นำพาคนทั้งหลายเดินทางไปแล้ว! แล้วยอดฝีมือพลังกฎคนที่สิบนี้มันโผล่ขึ้นมาจากที่ใด?”
“พวกเจ้าดูนั่น! ช่างเป็นหมูที่ตัวใหญ่โตนัก! หมูตัวนั้นกลับเป็นยอดฝีมือพลังกฎ? นี่มัน… เกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้นกัน?”
…
การต่อสู้ของยอดฝีมือพลังกฎนั้นมันย่อมจะแผ่กระจายพลังออกไปไกลลิบ
เหล่ายอดฝีมือที่เดินทางจากเทือกเขากำเนิดตรัสรู้ไปนั้นย่อมจะยังไปไหนได้ไม่ไกล
เวลานี้พวกเขาทั้งหลายต่างต้องหันกลับมามองที่เจ้าหมูยักษ์ตัวสีชมพูนี้เป็นตาเดียว ดูมันกำลังปะทะกับเต๋าบรรพกาลไฟอย่างดุเดือด
และคลื่นพลังของตัวมันนั้นกลับไม่ได้อ่อนแอกว่าเต๋าบรรพกาลเลย!
เรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้มันทำให้ยอดฝีมือมากมายแทบจะสิ้นสติ
โลกหล้านี้ไม่มีใครถือพลังกฎ นั่นมันคือสิ่งที่นักยุทธทั้งมหาพิภพถงเทียนต่างเข้าใจดี
นอกจากเหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าที่ยืมพลังสวรรค์มาแล้ว มันไม่มีใครจะก้าวขึ้นไปถึงพลังกฎได้ด้วยตัวเอง
คนที่แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้เองก็ยังไม่อาจจะก้าวถึงขั้นนั้นได้
แต่เวลานี้มันกลับมีหมูที่ไหนไม่รู้ตัวหนึ่งก้าวขึ้นมาเป็นยอดฝีมือพลังกฎ! มีหรือที่คนทั้งหลายจะไม่ตื่นตะลึง?
พวกเขานั้นตกตะลึงมากมายแต่เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นยิ่งตกตะลึงมากกว่า!
เพราะไม่มีใครคิดว่าเจ้าหมูน้อยที่เกาะติดตัวเย่หยวนนั้นกลับจะเป็นยอดฝีมือพลังกฎขึ้นมา
และมิใช่แค่ว่ามันเป็นยอดฝีมือพลังกฎ เจ้าหมูตัวนี้มันกลับแข็งแกร่งยิ่งกว่าเต๋าบรรพกาลไฟเสียด้วยซ้ำ!
ใบหน้าของเต๋าบรรพกาลไฟตอนนี้มันเหยเกอย่างเกินอธิบาย
ให้ตาย!
เขานั้นบ่มเพาะมานานนับหมื่นๆ ล้านปีจนก้าวถึงระดับของเต๋าบรรพกาลได้ทั้งอย่างนั้นแต่เขากลับด้อยกว่าหมูตัวหนึ่ง?
……………………….
