“จ-เจ้ามันประหลาดจริงๆ!” กู่เม่าได้แต่ต้องร้องตอบกลับมาด้วยใบหน้าดำมืด
คนที่ทำลายทุกสามัญสำนึกอย่างเย่หยวนนี้เขาจะยังเอาอะไรมากล่าวได้อีก?
สัญชาตญาณนั้นมันพูดง่ายแต่คนที่ทำมันได้คงมีแต่เทพบนสวรรค์!
สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มันมีผู้บรรลุสวรรค์ขึ้นมาทุกวันแต่พวกเขานั้นก็ยังไม่เคยจะเจอใครที่หลอมโอสถด้วยสัญชาตญาณมาก่อน
แต่เย่หยวนนั้นกลับทำลายกฎเหล็กนั้นลงสิ้น!
เย่หยวนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองพิเศษใดๆ เพราะสำหรับเขาแล้วมันก็แค่เรื่องปกติธรรมดา
ความมุ่งมั่นของเขาต่อเต๋าโอสถนั้นมันมีแค่เขาที่จะเข้าใจได้
เขานั้นสร้างปาฏิหาริย์มามากเกินนับในเส้นทางแห่งการโอสถของเขา!
ไม่มีความเข้ากันได้แล้วทำไม?
ตราบเท่าที่เขายังหายใจนั้นเขาจะไม่มีวันหยุดหลอมโอสถ!
แม้แต่สวรรค์ก็ไม่อาจห้ามเขาได้!
“ในเมื่อองค์ชายรองได้เป็นพยานแล้ว คนแพ้ก็ต้องยอมทำตามที่สัญญา!” เย่หยวนกล่าว
มุมปากของกู่เม่ากระตุกขึ้นทันที
นักหลอมโอสถแต่ละคนนั้นไม่ว่าจะเป็นนักหลอมโอสถธรรมดาหรือนักหลอมโอสถสวรรค์ต่างก็ล้วนมีวิชาลับที่ไม่อยากบอกสอนต่อแก่ใครทั้งสิ้น
แต่ในเวลานั้นเองที่องค์ชายรองได้กล่าวขึ้นมาแทรก “เต๋าโอสถนั้นมันเป็นวิชาที่ยากลำบาก อาจารย์เย่ องค์ชายผู้นี้ยังมีเรื่องอยากถามท่านอยู่อีก”
เย่หยวนหรี่ตาลงมองด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “เจ้าถามแล้วข้าก็ต้องตอบหรือ?”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกกล่าวสีหน้าของคนทั้งหลายก็ต้องเปลี่ยนสีไป
โอหังจนเกินไป!
เวลานี้ตรงหน้าของเขานั้นคือองค์ชายรอง!
แต่เย่หยวนนั้นก็ไม่ได้เป็นคนที่โอหังอวดดีใดๆ เพียงแค่ว่าเขาเห็นอย่างชัดเจนว่าองค์ชายรองนั้นมีเจตนาที่จะเบี่ยงเรื่องให้พ้นจากกู่เม่า!
ที่สำคัญเย่หยวนยังรู้ดีว่าองค์ชายรองนั้นต้องการจะถามอะไรเขาจึงไม่คิดจะตอบกลับใดๆ ไปอีก
“เย่หยวน ข-ข้าถังหยูไปทำอะไรให้มากมายจนเจ้าต้องมาทำลายตระกูลถังเช่นนี้!” ถังหยูนั้นกล่าวขึ้นมาแทรก
คนทั้งหลายนั้นผงะไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มขึ้นมาแทน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวกู่เม่านั้น เขาไม่นึกฝันเช่นกันว่าเย่หยวนจะเลือดร้อนปานนี้ถึงขั้นไม่คิดไว้หน้าองค์ชายรองใดๆ!
เย่หยวนหันไปมองถังหยูก่อนจะกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก “เช่นนั้นแล้วตระกูลถังเจ้าจะช่วยกู่เม่าด้วย?”
ถังหยูนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยท่าทางสุดหนักใจ
เขานั้นฉลาดพอ มีหรือที่จะไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้านี้?
วินาทีที่องค์ชายรองกล่าวขึ้นมานั้นมันก็ชัดเจนแล้วว่าเขาจะยืนข้างกู่เม่า
แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะมีพรสวรรค์ล้นฟ้าดินสักแค่ไหนแต่การที่เขาจะก้าวขึ้นเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์นั้น
มันก็คงยังมิใช่เรื่องอันใกล้
ที่สำคัญไปกว่านั้นการเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์นั้นก็เรื่องหนึ่ง แต่การจะขึ้นไปถึงระดับกู่เม่านั้นมันก็อีกเรื่องอย่างสิ้นเชิง
หนึ่งนั้นคืออาจารย์ผู้มีชื่อ ส่วนอีกหนึ่งนั้นเป็นแค่ชายไม่รู้หัวนอนปลายเท้า
ที่สำคัญเวลานี้องค์ชายรองยังคงพึ่งพาตัวกู่เม่าอยู่ไม่น้อย
เมื่อลองชั่งน้ำหนักดูแล้วองค์ชายรองย่อมจะตัดสินใจได้ไม่ยาก
ในเวลานี้องค์ชายรองนั้นจึงหรี่ตาลงมองด้วยรอยยิ้ม “หึๆ ในอาณาจักรตะวันออกนี้มันเพิ่งจะมีคนกล้ามาท้าทายองค์ชายผู้นี้ต่อหน้าเป็นครั้งแรก! ดีมาก! ถังจินหัว ตระกูลถังเจ้าจะเลือกเข้าข้างองค์ชายผู้นี้หรือว่าจะตัดขาดจากองค์ชายผู้นี้?”
ถังจินหัวนั้นหน้าซีดขาวลงทันที
เขานั้นได้รู้แล้วว่าวินาทีแห่งชะตากรรมของตระกูลถังมันได้มาถึงแล้ว
หากให้พูดตามความคิดของเขา เขาย่อมจะเลือกเข้าข้างองค์ชายรองอย่างไม่ต้องคิดมากใดๆ
เพราะจะอย่างไรนี่มันก็คือองค์ชายแห่งราชวงศ์
การที่ตระกูลถังมีทุกวันนี้ได้มันก็เพราะว่าองค์ชายรองทั้งสิ้น
แต่ถังจินหัวนั้นเห็นถังหยูลังเล!
เมื่อองค์ชายรองเห็นพ่อลูกคู่นี้ลังเลเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ “ดูท่าในสายตาตระกูลถังเจ้า องค์ชายผู้นี้จะมีค่าไม่เท่าเจ้าผู้บรรลุสวรรค์คนนี้! ช่างเถอะ…”
ถังจินหัวนั้นหน้าซีดขาวลงเวลานี้เขาไม่คิดสนใจท่าทางของถังหยูอีกต่อไปและอ้าปากเตรียมกล่าวแสดงจุดยืน
“องค์ชายรอง ตระกูลถังเรา…”
“กู่เม่า! หากแพ้แล้วก็ต้องทำตามที่สัญญา! เจ้าคิดจะกลับคำที่ให้ไว้หรือ?” เวลาเดียวกันนั้นเองที่ถังหยูได้พูดขึ้นมาขัดคำของถังจินหัวไว้
เมื่อคนทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็ต้องอ้าปากค้าง!
เหล่าผู้นำตระกูลทั้งหลายรวมไปถึงนักหลอมโอสถสวรรค์ที่มาร่วมฟังต่างอ้าปากค้าง
เพราะทางเลือกที่ไม่ต้องใช้สมองคิดนั้น ถังหยูกลับไปเลือกตรงข้ามเสียอย่างนั้น!
นี่สมองของถังหยูพังไปแล้วหรือ?
เวลานี้แม้แต่องค์ชายรองนั้นเองก็ยังต้องอ้าปากค้าง
ก่อนหน้านั้นถังจินหัวกำลังจะลุกขึ้นมายืนข้างเขาแล้วแท้ๆ
แต่พริบตาเดียวถังหยูกลับเปลี่ยนสถานะของตระกูลถังไป!
ส่วนด้านเย่หยวนนั้นยิ้มออกมา พึงพอใจในความฉลาดของถังหยูผู้นี้ไม่น้อย
องค์ชายรองนั้นมีอำนาจพอจะทำลายตระกูลถัง แต่เย่หยวนเองก็มีพลังพอจะทำลายได้เช่นกัน
ถังหยูหรี่ตาลงอย่างดุดัน “กู่เม่า นายน้อยผู้นี้ถามเจ้าอยู่ เจ้าไม่ได้ยินหรือ? ยอมแพ้เสียหรือไม่เจ้าก็จะไม่ได้ออกไปเห็นโลกภายนอกอีก!”
องค์ชายรองนั้นกระทืบเท้าลงมาจ้องมองถังหยู “ดี! ดีมาก! ถังหยู ดูท่าองค์ชายผู้นี้จะมองเจ้าผิดไป! ตระกูลถังนั้นเป็นแค่สุนัขที่คิดกัดเจ้าของอย่างนั้นสินะ! แต่เจ้าอย่าได้ลืมไป! องค์ชายผู้นี้ให้การสนับสนุนเจ้าได้แต่ก็ทำลายพวกเจ้าลงได้เช่นกัน!”
มุมปากของถังหยูกระตุกขึ้นทันทีที่ได้ยิน “องค์ชายรอง ท่านเองก็รู้ดีว่าตระกูลถังเราเป็นแค่สุนัข! สิ่งที่เราทำให้ท่านตลอดหลายปีที่ผ่านนั้นมันมากมายแค่ไหน? หากให้พูดแล้วสิ่งที่เราทำนั้นมันมากเสียยิ่งกว่าที่เราได้ไปนัก!”
คำพูดนี้ถังหยูกล่าวออกมาจากส่วนลึกของจิตใจ
ในสายตาขององค์ชายรองนั้น ตระกูลถังเป็นแค่สุนัขที่เขาเลี้ยงไว้
หากมันหิว ก็จะได้กระดูกมาแทะเล่น
แต่สิ่งที่ตระกูลถังช่วยทำให้แก่องค์ชายรองตลอดหลายปีมานี้มันมากเกินกว่าจะนับ!
ที่สำคัญไปกว่านั้นผลึกสวรรค์ที่ตระกูลถังหาได้ตลอดเวลาที่ทำธุรกิจมานั้น กว่าครึ่งมันก็ถูกส่งไปให้แก่องค์ชายรองสิ้น
องค์ชายรองนั้นหัวเราะตอบกลับมาเมื่อได้ยิน “ฮ่าๆๆ… ดีมาก! วันนี้องค์ชายผู้นี้จะขอปกป้องอาจารย์กู่! ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าตระกูลถังเจ้าจะเอาอะไรมาทำให้เขายอมรับความพ่ายแพ้! จ่าวยู เจียงจู พวกเจ้าไปลองเสียหน่อยสิว่า ‘พี่ชาย’ คนนี้มันจะเก่งอย่างที่เขาว่าหรือไม่!”
ด้านหลังองค์ชายรองนั้นมีสององครักษ์ก้าวเดินออกมาทันทีที่ได้รับสั่ง
ถังจินหัวนั้นหน้าซีดขาวลงทันทีก่อนจะร้องขึ้นมา “องค์ชายรอง ลูกข้ามัน… ไม่รู้จักดีชอบ! องค์ชายโปรดเมตตาด้วยเถอะ!”
องค์ชายรองหัวเราะตอบกลับไป “สายไปแล้ว! องค์ชายผู้นี้มิใช่คนที่จะให้พวกเจ้ามาปั่นหัวเล่นได้ง่ายๆ! นับแต่วันนี้ไปตระกูลถังของเจ้านั้นจะต้องออกไปจากเมืองจักรพรรดิทันที!”
ถังจินหัวนั้นได้แต่หันมามองถังหยูด้วยใบหน้าสิ้นหวัง
เขานั้นไม่รู้ว่าทำไมลูกชายจึงได้คิดตัดสินใจเช่นนั้นออกไป!
พวกจ่าวยูเดินมาหยุดลงตรงหน้าเย่หยวนก่อนจะยิ้มขึ้น “พี่ชายท่านนี้อย่าได้ทำให้เราผิดหวังมากไปเล่า!”
เจียงจูกล่าวขึ้นเสริม “ในเมืองจักรพรรดินี้มันกลับมีนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นต้นมาอวดดีหรือ? เด็กน้อย เจ้ากล้ามาขัดคำขององค์ชายรอง สงสัยคงเบื่อชีวิตแล้วจริงๆ!”
เย่หยวนขมวดคิ้วขึ้นมา “พวกเจ้าทั้งสองนี้มันปากเหม็นกันเสียจริง!
เสียงยังไม่ทันจางหายคลื่นพลังจากร่างของเย่หยวนก็ปะทุขึ้นมา
ดวงตาของคนทั้งหลายต้องเบิกกว้างขึ้นทันทีที่สัมผัสถึง!
เพราะพลังของเย่หยวนนั้นมันกลับผ่านชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นต้นขึ้นมาสู้ระดับชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางแล้ว!
เจ้าหมอนี่มันกลับปกปิดพลังฝีมือไว้!
“ค่ายกลดาบสองขั้ว!”
พริบตาเดียวกันนั้นมันก็ปรากฏค่ายกลดาบขึ้นมาพุ่งตรงใส่จ่าวยูและเจียงจู
จ่าวยูและเจียงจูนั้นจะอย่างไรก็เป็นถึงองครักษ์ แน่นอนว่าย่อมผ่านศึกมาไม่น้อย
ไหนจะยังเรื่องที่พวกเขาทั้งสองนั้นเป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายด้วย!
แม้ต้องเผชิญการโจมตีนี้พวกเขาก็ไม่คิดเกรงกลัวใดๆ
แม้ว่าเย่หยวนจะปกปิดพลังไว้แต่คนทั้งสองก็ยังไม่คิดเกรงกลัว
คลื่นพลังของคนทั้งสองปะทุดันเย่หยวนลงในทันที
หมัดดารากระดูกเหล็ก!
ฝ่ามือทรราชทลายใจ!
วินาทีที่คนทั้งสองโจมตีกลับออกมาคลื่นพลังมันก็พุ่งเข้าใส่ร่างของเย่หยวนในทันที
ตูม!
เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นมาจนเป่าโถงกระจุยเป็นชิ้นๆ
ร่างของจ่าวยูและเจียงจูทั้งสองคนกระเด็นไปติดผนังพร้อมกระอักเลือดคำโตออกมาพร้อมๆ กัน
………..
