เย่หยวนนั้นมองดูที่คนทั้งสองก่อนจะกล่าวขึ้นมา พี่ชายผู้นี้คงไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแล้วใช่หรือไม่?
พวกจ่าวยูนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกออกมา มีหรือที่จะยังกล้าพูดขัดใดๆ
ตัวองค์ชายรองนั้นยิ่งแล้วใหญ่ ใบหน้าของเขานั้นซีดขาวจนไร้สีเลือดใด ไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะเป็นยอดฝีมือ!
จ่าวยูและเจียงจูทั้งสองคนนั้นเป็นหนึ่งในหัวกะทิของกององครักษ์ กำลังฝีมือของพวกเขานั้นแม้แต่เหล่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายทั่วๆ ไปเองก็ยังไม่อาจเทียบ
แต่เย่หยวนนั้นกลับเอาชนะพวกเขาได้ด้วยกระบวนท่าเดียว!
เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจองค์ชายรองใดๆ เวลานี้เขาหันไปมองทางกู่เม่าแทน เจ้าคิดจะให้ข้าลงมือหรือไม่? หรือว่าเจ้าจะยอมเอามันออกมาเอง?
มุมปากของกู่เม่านั้นกระตุกขึ้นทันทีด้วยความหวาดกลัว
เขานั้นเองก็เป็นนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายคนหนึ่งแต่กำลังของเขานั้นย่อมจะไม่อาจเทียบเคียงพวกจ่าวยูได้ มีหรือที่เขาจะไปทำอะไรเย่หยวนได้?
ข้า… ข้าจะเอาให้แล้ว!
กู่เม่าหยิบเอาหยกออกมาหลายแผ่นด้วยท่าทางไม่เต็มใจ เพราะสิ่งทั้งหลายนี้มันคือแก่นเต๋าโอสถของเขา!
ให้เย่หยวนไปนั้นมันก็เหมือนการปาดเนื้อตัวเอง
เย่หยวนนั้นค่อยๆ ตรวจดูแผ่นหยกทั้งหลายด้วยรอยยิ้ม แค่นี้หรือ? หากข้าเดาไม่ผิดนี่มันคงเป็นแค่สูตรโอสถสวรรค์ทั่วๆ ไปมิใช่หรือ? ในฐานะนักหลอมโอสถสวรรค์ที่มีชื่อลือลั่นในเมืองจักรพรรดิ มีหรือที่เจ้าจะมีแค่สิ่งเหล่านี้ติดตัว? ดูท่าเจ้าจะอยากโดนสักทีสองทีแล้ว!
เย่หยวนนั้นคือใคร?
เขานั้นคือคนที่สร้างเต๋าโอสถขึ้นมาบนมหาพิภพถงเทียน!
แม้ว่าเขานั้นจะไม่รู้จักโอสถสวรรค์มากมายแต่เขาก็รู้ความคิดของนักหลอมโอสถดี
กู่เม่านั้นฉลาดมากเล่ห์เขาจึงหยิบเอาสูตรโอสถที่หาได้ยากออกมาให้
แต่สูตรโอสถทั้งหลายนี้มันก็ดูเป็นสูตรโอสถที่ไม่สำคัญมากมาย
หากคิดจะเอาของพวกนี้มาหลอกตาเย่หยวนมันคงยังเร็วไปหลายพันปี
มุมปากของกู่เม่ากระตุกขึ้นก่อนจะหยิบเอาสูตรโอสถที่เหลือออกมาให้อย่างไม่เต็มใจนัก
หลังจากเย่หยวนตรวจสอบดูแล้วเขาก็พยักหน้ารับ
สูตรทั้งหลายนี้ตัวเจ้าเองก็ยังหลอมมันไม่ได้ เก็บไว้แล้วมันจะมีค่าใดกันเล่า? เย่หยวนกล่าวออกมาต่อหน้ากู่เม่า
ใบหน้าของกู่เม่าดำมืดลง แทบจะต้องกระอักเลือดออกมาด้วยความจุก
หนึ่งในสูตรโอสถสวรรค์ที่ได้มานั้นมันมีนามว่าโอสถฟื้นฟูเทพ มันคือโอสถสวรรค์ที่ใช้ในการงอกแขนขากลับออกมาใหม่!
หากกู่เม่าหลอมมันได้จริงถังหยูก็คงไปก้มกราบขอให้เขาหลอมให้สามเวลาหลังอาหารแล้ว
เพราะฉะนั้นดูอย่างไรเขาก็คงไม่อาจจะหลอมมันได้
ข้าหลอมมันไม่ได้ หรือว่าเจ้าจะหลอมมันได้เล่า? โอสถทั้งหลายนี้มันยากเสียยิ่งกว่ายาก แม้แต่อาจารย์หลินเองก็ยังไม่แน่ว่าจะหลอมมันได้ แค่คนอย่างเจ้านี้ก็จะหลอมมัน? กู่เม่าร้องขึ้นมา
เย่หยวนไม่คิดสนใจกู่เม่าอีกและหันไปหาทางองค์ชายรอง องค์ชายรอง ข้ารู้ดีว่าท่านคงไม่คิดปล่อยให้เรื่องมันจบลงไปเช่นนี้แน่ แต่ข้าขอเตือนว่าอย่าได้คิดอะไรให้มันมากจะดีกว่า
องค์ชายรองยิ้มกลับมาด้วยใบหน้ากลัวๆ เจ้าคิดข่มขู่องค์ชายผู้นี้? หากเจ้ากล้าจริงก็สังหารข้าลงเสีย! ตราบเท่าที่เจ้าไม่สังหารข้าพอข้ากลับไปถึงวังข้าย่อมจะสั่งการให้คนออกมาจัดการเจ้าและตระกูลถังลงให้สิ้น!
เมื่อถังจินหัวได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ต้องขาวซีดลง
แต่เย่หยวนนั้นกลับยิ้มตอบไป องค์ชายรอง เรามาเดิมพันกันไหม?
องค์ชายรองนั้นตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม ทำไมข้าต้องไปเดิมพันอะไรกับเจ้าด้วย?
เย่หยวนจึงตอบกลับไป ไม่เดิมพันก็ได้ ท่านก็แค่ตายลงตรงนี้!
องค์ชายรองนั้นหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยิน ฮ่าๆๆ… มาสิ! มาสังหารข้าลงสิ!
ครืน!
เสียงของเขายังไม่ทันจางหายเย่หยวนก็ปลดปล่อยคลื่นพลังออกมา
สองขั้วนั้นมันหมุนวนอย่างรุนแรงพุ่งตรงเข้าใส่ร่างขององค์ชายรอง
วินาทีแรกองค์ชายรองนั้นยังไม่เชื่อว่าเย่หยวนจะกล้าสังหารเขาลงจริงๆ
แต่ความเร็วของเจ้ากงล้อนี้มันกลับไม่ลดลงแม้แต่น้อยและยังพุ่งเข้ามาจนแทบถึงใบหน้าของเขา
กลิ่นไอแห่งความตายนั้นมันมาเยือนตัวเขาอย่างรุนแรง!
เขาได้รู้แล้วว่าเย่หยวนไม่ได้ล้อเล่น!
ข้าจะเดิมพัน! องค์ชายรองนั้นร้องขึ้นมา
เจ้ากงล้อแห่งดาบแสงนั้นมันจึงได้จางหายไปราวกับว่าไม่เคยมีอยู่
เย่หยวนกล่าวขึ้นมา ตระกูลถังนั้นคือหมาของเจ้า แต่ราชวงศ์ของเจ้าเองก็เป็นแค่หมาของนิกายสวรรค์หยกแท้มิใช่หรือ? เพราะฉะนั้นจงอย่าได้วางตัวสูงส่งนัก ในโลกนี้มันยังมีคนอีกมากที่ไม่จำเป็นต้องเห็นหัวเจ้า
องค์ชายรองนั้นสั่นสะท้านเหงื่อท่วมกาย
การได้ไปเยือนประตูนรกเช่นนี้มันทำให้ท่าทางสูงส่งของเขานั้นจางหายไปจนสิ้น
จ-เจ้าต้องการจะพนันเรื่องใดเล่า? องค์ชายรองถามขึ้นมา
เย่หยวนจึงตอบกลับไป ข้าจะปล่อยเจ้ากลับไป แล้วเจ้าก็ไม่ต้องรีบมาจัดการตระกูลถังใดๆ คืนนี้ข้าจะเดินทางไปเยี่ยมเจ้าที่ราชวัง เจ้าจะใช้อะไรวิธีไหนก็ได้หยุดข้าไว้ไม่ให้ข้าเข้าถึงตัวเจ้า! หากข้าไปไม่ถึงตัวเจ้าจริงๆ ตระกูลถังย่อมจะอยู่ในกำมือเจ้าสิ้น แต่หากข้าเข้าไปถึงตัวเจ้าได้จริง เจ้าเองก็ไม่ต้องทำอะไรมากมาย แค่ส่งสมุนไพรสวรรค์ที่ต้องใช้ในการหลอมโอสถฟื้นฟูเทพมาให้ข้าในวันพรุ่งนี้ก็พอ เดิมพันกันง่ายๆ
องค์ชายรองนั้นหรี่ตาลงก่อนจะกล่าวขึ้นมา เจ้าจะบอกว่าตราบเท่าที่เจ้าอยากสังหารองค์ชายผู้นี้ เจ้าก็สามารถเข้าไปสังหารข้าได้แม้แต่ในราชวังหรือ?
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป ฉลาด นั่นแหละที่ข้าจะบอก
สีหน้าของคนทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันที
เย่หยวนจะไม่อวดดีเกินไปหน่อยหรือ?
เขานั้นกลับไม่เห็นแม้แต่ราชวงศ์อยู่ในสายตา!
ราชวังนั้นมันคือสถานที่แบบใด?
ที่แห่งนั้นมันคือสถานที่ที่มีการคุ้มกันหนาแน่นที่สุดในอาณาจักรตะวันออกและเปี่ยมล้นไปด้วยยอดฝีมือ
คนฝีมือระดับจ่าวยูหรือเจียงจูมันมีอีกมากมายในราชวังทั้งยังมียอดฝีมือยิ่งกว่านั้นอยู่ด้วย
แม้แต่เหล่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นสุดเองก็มีอยู่ไม่น้อย
และในราชวังนั้นยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่อยู่เสียด้วยซ้ำ!
เย่หยวนกล้าที่จะท้าทายราชวงศ์นั้นมันย่อมจะเป็นได้แค่เรื่องตลก!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวกู่เม่าที่ตอนนี้เขายิ้มเย้ยชะตาของเย่หยวน
เจ้าเด็กคนนี้มันรนหาที่ตายเอง จะโทษใครก็คงไม่ได้แล้ว!
…
คืนนั้น ณ วังพำนักขององค์ชายรอง
เวลานี้มีชายแก่ผมขาวกำลังนั่งอยู่ตรงข้ามองค์ชายรอง
องค์ชายรองกัดฟันแน่นกล่าวขึ้นมา อาจารย์หยุน ท่านต้องช่วยข้านะ! เจ้าเด็กคนนั้นมันไม่คิดสนใจองค์ชายผู้นี้เลยแม้แต่น้อยทั้งยังไม่คิดเห็นราชวงศ์อยู่ในสายตา! มันนั้นกลับบอกว่าตนเองจะเข้าออกราชวังได้ตามใจอยาก!
อาจารย์หยุนนั้นคือคนรับใช้ของราชวงศ์นามจริงว่าหลู่หยุน เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่ขั้นต้น!
เขานั้นคือครูสอนวรยุทธขององค์ชายรองแน่นอนว่าย่อมจะต้องเป็นยอดฝีมือ
หลังจากกลับมาถึงวังตัวองค์ชายรองก็รีบมุ่งหน้าไปหาหลู่หยุนในทันทีเพื่อขอความช่วยเหลือ
เขานั้นก็เคยคิดจะขอให้หลู่หยุนออกไปสังหารเย่หยวนเสียให้จบๆ ไป
แต่เขานั้นไม่กล้า!
เพราะเย่หยวนคนนี้มันแปลกประหลาดจนเกินไป
เขานั้นไม่กล้าจะเอาชีวิตไปเสี่ยง!
หากเย่หยวนนั้นมีความสามารถพอจะลอบเข้ามาในราชวังได้จริงๆ แล้วเช่นนั้นเขาจะยังอยู่อย่างปลอดภัยได้อย่างไร?
เขานั้นมั่นใจมากว่าเย่หยวนนั้นกล้าจะสังหารเขาลง!
ที่สำคัญไปกว่านั้นเย่หยวนยังกล้าจะปล่อยเขากลับมาจริงๆ!
หลังจากคิดอยู่นานในที่สุดองค์ชายรองจึงได้เลือกจะขอความคุ้มครองแทน
ตราบเท่าที่หลู่หยุนเจอเย่หยวนองค์ชายรองย่อมมั่นใจว่าเย่หยวนจะไม่มีทางหลบฝ่ามือของหลู่หยุนไปได้!
หลู่หยุนยิ้มตอบกลับไป ยูถาง เจ้านี้นับวันยิ่งจะขี้กลัวขี้ขลาดเข้าไปทุกที! เช่นนี้แล้วจะยังไปเอาชนะพี่ชายของเจ้านั้นได้อย่างไรกัน?
องค์ชายรองนั้นไม่กล้าจะเถียงกลับไปได้แต่ตอบรับ อาจารย์หยุน เจ้าเด็กคนนี้มันแปลกจริง! ข้าเกรงว่ามันอาจจะมีส่วนเกี่ยวกับการตายของจุนเถียนเสียด้วยซ้ำ!
หลู่หยุนที่ได้ยินต้องหัวเราะขึ้นมา เอาล่ะๆ ไม่ต้องมาพูดเรื่องนั้นเลย! ไม่ว่าจุนเถียนนั้นมันจะอ่อนแอเท่าใดมันก็ยังเป็นนักบวชนิกายนอกของนิกายสวรรค์หยกแท้! แม้ว่าเฒ่าคนนี้จะมีพลังบ่มเพาะเหนือกว่ามันแต่ข้าก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเอาชนะมันได้เลย มีหรือที่มันจะไปตายลงด้วยน้ำมือของผู้บรรลุสวรรค์คนหนึ่ง? คืนนี้ข้าจะไปเฝ้าดูอยู่ที่ห้องข้างๆ เอง หากมันกล้ามาจริงข้าก็จะทำให้มันไม่ได้กลับไปแน่!
เมื่อองค์ชายรองได้ยินเช่นนั้นเขาก็ถอนใจยาวด้วยความโล่งอก
ขอบพระคุณอาจารย์หยุน! มีแต่ท่านนี่แหละที่รักยูถางผู้นี้! องค์ชายรองยิ้มตอบกลับไป
………………………
