ตอนที่ 2780 เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล!
“เทียนลู่ เจ้าเข้าใจผิดแล้ว! ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นมิใช่นิกายสวรรค์เจ็ดดาวเรา แต่เป็นเขาหมื่นอสูรต่างหาก! นักบุญสูง มารกระทิง สมบัติทั้งหลายนี้เขาหมื่นอสูรท่านรับไว้ครึ่งหนึ่งว่าอย่างไรเล่า?!”
ต้าวหยุนหันไปมองหน้ามารกระทิงด้วยรอยยิ้มทันที
คนที่อยู่ตรงนี้ไม่มีใครโง่จนมองไม่ออก
ต้าวหยุนใช้สมบัติห้าสิบเปอร์เซ็นต์นี้เพื่อซื้อใจเขาหมื่นอสูรให้ออกห่างเย่หยวน!
กำลังของเหล่ามนุษย์นั้นมันไม่ได้แข็งแกร่งมากแต่พวกเขานั้นต่างเป็นจักรพรรดิเซียนที่ชาญศึก
ส่วนทางฝั่งเขาหมื่นอสูร พวกเขาแม้จะมีจักรพรรดิเซียนอยู่มากกว่าเป็นเท่าตัว แต่ว่าพวกเขาส่วนมากนั้น
เป็นแค่จักรพรรดิเซียนที่เพิ่งบรรลุขึ้นมา
หากต้องทำศึกกันจริงๆ ต่างฝ่ายต่างต้องเสียหายกันหนักแน่
พวกเขานั้นเข้าใจเรื่องนี้ดี
กอปรกับเรื่องเส้นทางยุทธของเย่หยวนที่ถูกตัดลงนั้น ไหนจะเรื่องความขัดแย้งระหว่างพวกต้าวหยุนกับนิกายสวรรค์ยุทธมั่นที่มีมาแต่เดิมมันก็ยิ่งหนักหนา
ดูท่าแล้ว ต้าวหยุนนั้นคงคิดจัดการผู้บรรลุสวรรค์ออกไปให้หมดสิ้น
ส่วนสมบัติทั้งหลายนั้นพวกเขาก็ย่อมจะไม่คิดแบ่งให้ทางนิกายสวรรค์ยุทธมั่นด้วย
“นี่…” มารกระทิงได้แต่ต้องหันมามองหน้าเย่หยวนด้วยความลังเล
เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียครึ่งหนึ่งของสมบัติตรงหน้านี้มันก็ล่อตาล่อใจเกินไป!
สมบัติตรงหน้าที่หลี่ฉางเซิงเก็บไว้นี้มันย่อมจะทำให้จักรพรรดิเซียนทุกคนต้องหวั่นไหว
EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เขาก็อดร้องขึ้นไม่ได้
“ท่านมารกระทิง! หากไม่มีอาจารย์เย่แล้ว เขาหมื่นอสูรเราจะยิ่งใหญ่ได้อย่างนี้หรือ? หากไม่ได้อาจารย์เย่แล้วเราจะรอดจากการระเบิดตัวของแม่ทัพศึกแปดกองพลหรือว่าตอนนี้
ท่านกลับคิดจะทรยศหักหลังผู้มีคุณ?”
เมื่อมารกระทิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็ยิ่งทำท่าทางลังเลออกมาหนักกว่าก่อน
แต่ต้าวหยุนกลับยิ้มตอบไป “สหายเต๋าต้าหวง ทำพูดท่านมันก็ไม่ถูกนัก! อาจารย์เย่นั้นช่วยพวกท่านหลอมโอสถบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิก็เพราะว่าเขามีเป้าหมายมาแต่เดิม! เขานั้นแค่อยากจะยืมพลังของพวกท่านทำลายหลี่ฉางเซิงลง ตอนนี้เมื่อความแค้นถูกชดใช้แล้ว เราก็ไม่ถือว่าติดค้างอะไรกันมิใช่หรือ? นี่จะถือเป็นการทรยศผู้มีคุณได้อย่างไร?”
หลัวหยุนชิงที่ได้ยินนั้นต้องตะโกนลั่นตอบกลับไป “ต้าวหยุน เจ้าชั่วที่มีปัญญาแค่ซ้ำคนล้ม! หากไม่ได้เย่หยวนนั้นป้องกันแรงระเบิดของแม่ทัพศึกแปดกองพลให้ตัวเจ้าจะยังได้มายืนกว่าพูดเช่นนี้อยู่หรือ? แล้วเจ้าลืมไปแล้วหรือว่าใครที่ช่วยพาเจ้ากลับออกมาจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต?!”
เรื่องในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นมันมิใช่ความลับใดๆ หลัวหยุนชิงย่อมจะได้ยินมันมาสิ้น
แต่ต้าวหยุนนั้นยังคงเถียงกลับมาอย่างหนักแน่น
“เรานั้นต่างก็ใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกันเท่านั้น เขาช่วยข้าไว้ก็เพื่อจะใช้งานข้ามิใช่หรือ? ตอนนี้เต๋าของเขาถูกตัดลงไปแล้วต่อให้จะเอาสมบัติไปเท่าไหร่มันก็ไม่ได้ประโยชน์เช่นกัน เพราะฉะนั้นจะแบ่งไปทำไมเล่า? สหายเต๋ามารกระทิงว่าอย่างไร?”
สุดท้ายแล้วต้าวหยุนก็โยนระเบิดกลับมาให้มารกระทิง
เพราะว่าการตัดสินใจของเขานั้นมันจะเป็นตัวตัดสินเรื่องราว
ต้าวหยุนนั้นเห็นชัดเจนจากสีหน้าว่าเหล่าจักรพรรดิเซียนของเขาหมื่นอสูรหลายคนเอง ต่างก็สนใจจะเอาสมบัติตรงหน้านี้ไป
มารกระทิงนั้นเองก็ย่อมจะเป็นหนึ่งในนั้น เพียงแค่ว่าเขานั้นไม่กล้าจะเปิดปากพูดต่อหน้าเย่หยวนเท่านั้น
เพราะวินาทีที่เขาลังเลนั้น มันก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาทิ้งเย่หยวนไปแล้ว
คนที่ไร้อนาคตแล้วมันจะยังมีประโยชน์อะไรให้กันได้อีก?
“ท่านมารกระทิง!” ต้าหวงนั้นร้องลั่นขึ้นมา
มารกระทิงนั้นมองหน้าเย่หยวนก่อนจะพบว่าตัวเย่หยวนนั้นมองดูเรื่องราวด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ราวกับว่าเรื่องตรงหน้านี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเขาเลย
เย่หยวนไม่คิดสอดพูดเถียงใดๆ แม้แต่คำเดียว
ดูท่าเขาคงยอมรับความเป็นไปได้แล้ว
EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq พวกเขานั้นได้เห็นยอดอัจฉริยะมานักต่อนัก
เย่หยวนนั้นเป็นยอดอัจฉริยะที่จะขึ้นปกครองยุคสมัยได้ง่ายๆ
แต่เต๋าของเขานั้นมันกลับขาดลงไปทำให้เขาต้องจิตใจแตกสลาย
EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq พวกต้าวหยุนทั้งหลายเองก็คงไม่กล้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมา
สุดท้ายแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับกำลัง!
หลายปีมานี้ด้วยความช่วยเหลือของเย่หยวน มารกระทิงเองก็พัฒนาฝีมือขึ้นไปได้อย่างมาก ทำให้อนาคตของเขาสดใสอีกครั้ง!
บางทีวันหน้าเขาอาจจะกลายเป็นจักรพรรดิเที่ยงเข้าสักวันก็ได้?
และการได้สมบัติมากมายมาครองนี้มันจะช่วยความเป็นไปได้นั้นให้เพิ่มมากขึ้น!
มารกระทิงพยักหน้ารับออกมาในที่สุด “ข้าเห็นด้วย! แต่ว่าเขาหมื่นอสูรเรานั้นต้องการสมบัติหกสิบเปอร์เซ็นต์!”
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าว ทางพวกจักรพรรดิเซียนของห้ายอดแดนสวรรค์นั้นก็เปลี่ยนสีไปทันที
หกสิบนั้นมันมหาศาลมากล้น!
ต้าวหยุนกัดฟันแน่นพยักหน้ารับออกมา “ได้!หกสิบก็หกสิบ!ที่เหลืออีกสี่สิบนั้นนิกายสวรรค์เจ็ดดาวข้าจะขอมันไว้สิบห้าเปอร์เซ็นต์ ที่เหลือนิกายน้อยใหญ่ทั้งหลายก็เอาไปแบ่งมันเท่าๆ กันเถอะ! ใครมีอะไรจะแย้งหรือไม่?”
คำพูดว่านิกายน้อยใหญ่ของต้าวหยุนนั้นมันย่อมจะไม่นับรวมถึงเย่หยวนและนิกายสวรรค์ยุทธมั่น
สมบัติทั้งหลายนี้มันจะไม่มีวันตกถึงนิกายสวรรค์ยุทธมั่น
เทียนลู่นั้นพยักหน้ารับออกมา “ข้าไม่คิดขัด!”
จื่อหยางเองก็กล่าวขึ้นตาม “ข้าเองก็เช่นกัน!”
แต่เมื่อต้าวหยุนได้เห็นเช่นนั้นเขาก็หันไปมองเย่หยวนด้วยรอยยิ้ม “เย่หยวน เราได้พูดคุยกันเรื่องข้อเสนอของเจ้าแล้ว! ผู้บรรลุสวรรค์นั้นก็คือผู้บรรลุสวรรค์ คนนอกมันมีสิทธิอะไรมาตั้งรกรากบนห้ายอดแดนสวรรค์กัน? แต่ว่าพวกเรานั้นก็มิใช่คนโหดร้ายป่าเถื่อน เจ้านั้นสร้างคุณทำลายพันธมิตรโอสถให้เรา เพราะฉะนั้นเหล่าผู้บรรลุสวรรค์ใต้การปกครองของเจ้าจงไปอยู่กันที่แดนสวรรค์ใต้เถอะ เราไม่ทำให้เจ้าต้องลำบากมากมายหรอก”
พวกต้าวหยุนนั้นย่อมจะคุยเรื่องนี้กันมาก่อนแล้ว
พวกเขานั้นต้องการไล่ผู้บรรลุสวรรค์ทั้งหลายออกไปยังแดนสวรรค์ใต้
จักรพรรดิเซียนของแดนสวรรค์ใต้และหลัวหยุนชิงนั้นต่างเป็นจักรพรรดิเซียนที่เพิ่งบรรลุขึ้นมาทั้งสิ้น มีกำลังฝีมือไม่เหนือล้ำ
หากพวกเขาไม่ยอมรับแล้วเกิดเป็นสงครามขึ้นมาจริงๆ ตัวเย่หยวนเองก็คงไม่อาจจะปกป้องเขาได้มากมาย
เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงเหลือเพียงแค่ทางเดียว ทางนั้นคือยอมรับ
ที่สำคัญไปกว่านั้นพวกเขายังไม่คิดจะแบ่งสมบัตินี้ให้เย่หยวนได้ไปสร้างตัวอีกด้วย
“พวกเจ้ารังแกคนหนักเกินไปแล้ว! เจ้าคิดว่าพวกเรากลัวเจ้ามากหรือ?”
หลัวหยุนชิงนั้นไม่อาจทนได้ชักดาบออกมาฟันในทันที!
ต้าวหยุนนั้นยิ้มเย้ยออกมาก่อนจะซัดฝ่ามือสวน
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นต้าหวงก็ถีบเท้าออกมาใส่ตัวต้าวหยุนทันที
ปัง!
ต้าวหยุนนั้นต้องรับแรงกระแทกของต้าหวงเข้าอย่างแรงจนปลิวออกไป
เขานั้นย่อมไม่อาจเทียบต้าหวงได้
เพราะต้าหวงในตอนนี้เก่งกาจจนแม้แต่จักรพรรดิเซียนห้าคนเขาก็ยังรับมือไหว
ต้าหวงมองหน้าต้าวหยุนก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้าพวกทรยศเนรคุณ! เจ้าคิดว่าข้านั้นเป็นเพื่อนเล่นหรือ? วันนี้ต่อให้จะต้องสู้จนตัวตายข้าก็จะขอลากพวกเจ้าลงนรกไปด้วยกัน!”
วินาทีต่อมาต้าหวงก็ปลดปล่อยพลังรุนแรงขึ้นมาจนทำให้สีหน้าของคนทั้งหลายซีดขาวลง
ต้าหวงนั้นเก่งกาจแค่ไหนทุกคนต่างรู้ดี
ต่อให้จะเป็นมารกระทิงเองก็ยังไม่อาจเอาชนะเขาลงได้
หากเขาคลั่งขึ้นมาจริงๆ แล้วการจะสังหารจักรพรรดิเซียนลงสักสี่ห้าคนมันคงไม่ยาก
แตในตอนนั้นเองที่เย่หยวนได้เดินมาตบบ่าต้าหวงและกล่าวขึ้นห้ามไว้ “เอาล่ะๆ ต้าหวง ไปเถอะ! ทรัพย์สมบัตินั้นมันก็แค่ของนอกกาย พวกมันไร้ค่าใด จำไว้ว่าพลังต่างหากคือเส้นทางของราชันที่แท้จริง!”
ต้าหวงนั้นผงะไปทันทีที่ได้ยิน “อาจารย์เย่ ท่าน…ท่านหมายความว่าอย่างไร?”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ของพวกนี้ให้พวกมันไปก่อนเถอะ วันหน้าหากพวกมันกลับใจเอามาคืนให้พร้อมก้มหัวกราบขอโทษข้าก็อาจจะไม่ใจแคบพอยกโทษให้มันได้บ้าง! เรื่องที่ว่าให้เราย้ายออกจากห้ายอดแดนสวรรค์มันก็ไม่แย่นักหรอก ไปแดนสวรรค์ใต้กันเถอะ!”
“หะ?!” ต้าหวงและหลัวหยุนชิงนั้นร้องขึ้นมาพร้อมๆ กัน
เวลานี้แม้แต่ต้าวหยุนหรือมารกระทิงเองก็ยังได้แต่ทำหน้ามึน
เย่หยวนกลับยอมรับโดยไม่เถียงกลับมาสักคำ!
……………………
