ตอนที่ 2817 สะสางเรื่องใหญ่โตด้วยมือแค่ข้างเดียว!
ตอนนี้จางซิ่วได้ตายลง!
ภายในกองทัพทั้งหมดทั้งหมดกำลังสั่นสะท้าน!
ไม่มีใครคิดฝันว่าศิษย์หัวกะทิของนิกายยาสุดล้ำคนหนึ่งจะถูกประหารลงไปเช่นนี้!
ไม่น่าเชื่อแต่ก็ไม่เหนือการคาดฝัน ความพ่ายแพ้ครั้งนี้มันเกิดความสูญเสียที่มากเกินไป ดูอย่างไรเรื่องมันก็เกิดเพราะนิกายยาสุดล้ำแท้ๆ แต่สุดท้ายพวกเขากลับไม่อาจทำอะไรได้
ทัพสวรรค์แรกนั้นต้องมีที่ระบายและจางซิ่วนั้นก็ได้รับเกียรติให้เข้ามารับหน้าที่นี้
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำโดนเข้าเสียที! โคตรสะใจ!
ไม่นึกเลยว่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าอย่างเย่หยวนคนนั้นจะได้รับตำแหน่งแม่ทัพระดับสูงมา! ข้ารู้เลยว่าที่เขาทำลงไปนั้นมันก็เพื่อระบายความคับแค้นให้แก่เรา!
ฮ่าๆ บังเอิญเสียจริง! ข้าก็คิดเช่นนั้น! พี่น้องเราตายไปตั้งเท่าไหร่แต่พวกมันกลับไม่คิดแม้แต่จะขอโทษ ยังมีหน้ามาข่มเหงคนอีก
ปกติเวลาศิษย์นิกายยาสุดล้ำวางตัวก็เหนือหัวคนอื่นเปรียบตัวเองเป็นเทพจากสวรรค์อยู่แล้ว และพ่อเจ้าคนนี้ก็ไม่พอใจมันมานานมากแล้ว!
ก็จริงที่ว่านิกายยาสุดล้ำนั้นเป็นเสาหลักของศึกครั้งนี้ แต่มันก็ทำให้ศิษย์นิกายยาสุดล้ำหลงตัวเองวางตัวเหนือคนอื่นแบบนี้
ต่อให้จะเป็นแค่จักรพรรดิเซียน พวกเขาก็ยังทำตัวเหมือนเป็นแม่ทัพ ในสายตาของพวกเขานั้นชีวิตทหารคนอื่นคงเป็นได้แค่ขยะที่ใช้แล้วทิ้งกระมั้ง?
เพราะฉะนั้นความไม่พอใจของทหารมันจึงก่อตัวมาเนิ่นนานแล้ว เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นกล้าไม่พอแต่ไม่มีใครกล้าพูดออกไป
เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียตอนที่พวกเขาบาดเจ็บ มันก็ต้องไปพึ่งนิกายยาสุดล้ำอยู่ดี
การสั่งประหารจางซิ่วทำให้เซียวชานเงียบปากไม่พูดอะไรและเดินหนีไปทันที ทุกคนรู้ดีว่ามันจะเกิดเรื่องใหญ่ตามมาในไม่ช้า!
เพราะตอนนี้ในแนวหน้าทางเหนือมันมีบรรพบุรุษของนิกายยาสุดล้ำมาร่วมทัพด้วย!
สังหารคนนิกายยาสุดล้ำเช่นนี้ ย่อมจะตบหน้าคนทั้งนิกายมีหรือที่พวกเขาจะปล่อยผ่านไปได้ง่ายๆ?
ความพิโรธของมหาจักรพรรดินั้นมันไม่ใช่สิ่งที่จักรพรรดิเซียนคนหนึ่งจะรับไว้ได้
ในสายตาของมหาจักรพรรดินั้นแม่ทัพระดับสูงอย่างเย่หยวนก็คงไม่มีค่าอะไร
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำนั้นต่างเชิดหน้ากันสุดใจ
เจ้าคิดว่าตัวเองได้ตำแหน่งแม่ทัพระดับสูงมาแล้วจะทำอะไรได้ทุกอย่างหรือ? และจะไม่ต้องสนใจไว้หน้านิกายยาสุดล้ำเลย?
น่าขัน!
แม่ทัพระดับสูง เจ้าคอยดูความพิโรธของท่านบรรพบุรุษเถอะ!
…
ตอนที่หมิงยี่ได้ยินข่าวเรื่องจางซิ่วนั้น เขากำลังนั่งประชุมอยู่กับมหาจักรพรรดิตานเฟยถึงแผนขั้นต่อไปอยู่พอดี
เมื่อได้ยินข่าวเช่นนั้น เขาก็ต้องร้องลั่นผุดลุกขึ้นทันที ไอ้เด็กนี่มันบ้าไปแล้วหรือ? แค่ไม่กี่วันนี้มันกลับไปสร้างเรื่องใหญ่ได้ปานนี้แล้ว! หากมหาจักรพรรดิจั่วเฉินได้ยินเข้าท่านคงไม่พอใจมากแน่! ท่านมหาจักรพรรดิ ท่านรีบถอนคำสั่งแต่งตั้งเขาเถอะ! ไม่เช่นนั้นแล้วหากกลายเป็นเรื่องระหว่างมหาจักรพรรดิมันจะไม่ดีต่อกองทัพเลยสักนิด!
แต่ตานเฟยนั้นกลับไม่ได้มีท่าทางไม่พอใจเหมือนหมิงยี่ กลับกันตอนนี้เขากำลังนั่งยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ
เขานั้นยกมือขึ้นให้หมิงยี่กลับมานั่งพร้อมกล่าว เรื่องเล็กๆ น้อยๆ น่า!
หมิงยี่ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป ท่านมหาจักรพรรดิ เรื่องมันไม่เล็กนะท่าน!
แต่ตานเฟยนั้นกลับยิ้มตอบไป เจ้าคิดว่าที่เย่หยวนทำนั้นมันผิดหรือ?
หมิงยี่ตอบกลับไปทันที แน่นอนว่าผิด! นิกายยาสุดล้ำนั้นคือเสาหลักของสงครามครั้งนี้ มีหรือที่จะปล่อยให้คนของตนตายไปง่ายๆ ในกองทัพเช่นนี้! ที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้บรรพบุรุษจั่วเฉินของพวกเขายังเดินทางมาทิศเหนือด้วย! เดิมทีก็แค่แต่งตั้งให้เขาเป็นแม่ทัพระดับสูงมันก็ทำให้เซียวชานไม่พอใจมากแล้ว เวลานี้มันยิ่งคงแตกหักกันไปแน่!
แต่ตานเฟยนั้นกลับยิ้มขึ้นตอบ หมิงยี่เจ้านั้นอ่านสถานการณ์ได้ไม่ลึกซึ้งเท่าเย่หยวน!
หมิงยี่ที่ได้ยินนั้นสะดุ้งตัวขึ้นถามทันที ท่านมหาจักรพรรดิโปรดชี้แนะ!
เขานั้นรู้ทันทีว่าตัวเองคงมองข้ามอะไรไป
ตานเฟยนั้นยิ้มกว้างขึ้น เจ้าคิดผิด นอกจากเรื่องนี้มันจะไม่ทำให้จั่วเฉินโกรธเคืองใดๆ แล้วเขากลับจะขอบคุณเย่หยวนด้วยซ้ำ! เย่หยวนอาจจะสามารถขึ้นครองตำแหน่งแม่ทัพระดับสูงได้ด้วยการกระทำแบบนี้อย่างทันที! นอกจากนั้นเขายังได้รับความรักและเคารพจากทหารทั้งกองทัพ! เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว! หึๆ ไม่นึกเลยว่าเวลาแค่ไม่กี่วันนี้เขากลับจะทำให้ข้าต้องตกตะลึงได้ปานนี้!
ตานเฟยนั้นยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ อย่างพอใจต่อการกระทำของเย่หยวน
หมิงยี่นั้นได้แต่ต้องยืนนิ่งอย่างไม่เข้าใจความหมาย
เมื่อตานเฟยได้เห็นสีหน้าของหมิงยี่เขาก็ต้องถอนหายใจยาวออกมาพร้อมกับส่ายหัว
หมิงยี่รู้ได้ทันทีว่ามหาจักรพรรดิกำลังผิดหวังในตัวเขา!
ความพ่ายแพ้ครั้งนี้มันเกิดขึ้นมาจากการใช้เลือดภูตแท้สะกดของนิกายยาสุดล้ำทั้งสิ้น! หลังจากกลับมาถึงคนทั้งหลายกลับทำท่าเหมือนลืมเลือนมันไปเพราะว่าอะไร? เพราะว่าไม่มีใครกล้าพูด! มีหรือที่นิกายระดับเจ้าโลกอย่างนิกายยาสุดล้ำนั้นมันจะเป็นสิ่งที่กองทัพจักรพรรดิเซียนอาจเอื้อมถึง?
แต่ต่อให้ทหารจะไม่พูด มันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขานั้นไม่คิดแค้นในใจ! แน่นอนว่าพวกเขานั้นคับแค้นอย่างมาก! ความพ่ายแพ้นี้เกิดขึ้นมาทั้งหมดเพราะว่านิกายยาสุดล้ำ! แถมก่อนจะออกศึกเย่หยวนก็ยังได้เตือนศิษย์นิกายยาสุดล้ำไปแล้วว่ามันมีปัญหากับวิธีการสะกดเลือดเช่นนี้! แน่นอนว่าตอนนี้ความคับแค้นในใจของเหล่าทหารนั้นย่อมจะพุ่งสูงทะลุฟ้า!
แต่เวลานี้เย่หยวนกลับได้สังหารศิษย์ของนิกายยาสุดล้ำลง เจ้าคิดว่าทหารจะคิดว่าอย่างไรกัน?
ตานเฟยค่อยๆ เล่าอย่างมีนัยแต่หมิงยี่นั้นยังคงนั่งมึนไม่เข้าใจเรื่องราว
แต่…แต่มหาจักรพรรดิจั่วเฉินเขา…
หึๆ จั่วเฉินเฒ่านั้นมันก็ไม่ได้โง่ เจ้าจะดูถูกมันมากไปแล้ว! นอกจากว่ามันจะเข้าใจแล้วตอนนี้มันก็คงกำลังร้อนใจอย่างสุดตัวแน่! มหาจักรพรรดินั้นย่อมจะไม่ต้องสนใจความคิดของจักรพรรดิเซียน แต่ความผิดพลาดครั้งนี้มันได้สร้างชื่อเสียให้แก่นิกายยาสุดล้ำอย่างรุนแรงและความคับแค้นนี้มันอาจจะแพร่ไปทั่วทั้งทวีปสวรรค์แรกได้ในที่สุด! ถึงตอนนั้นพวกเขาคงไม่อาจจะควบคุมทหารได้ดั่งใจอีกต่อไปแล้ว!
ทางทิศใต้นั้นมันไม่ค่อยมีสงครามทำให้ยังพอกอบกู้สถานการณ์มาได้ แต่แนวหน้าทางทิศเหนือเรานี้มีหรือ? ที่ชื่อเสียงของนิกายยาสุดล้ำมันจะกู้กลับคืนมาได้ง่ายๆ จางซิ่วนั้นจะอย่างไรก็เป็นแค่ศิษย์ตัวน้อยคนหนึ่งของนิกายยาสุดล้ำ ถึงจะตายไปมันก็ไม่ได้เสียหายต่อนิกายมากมาย แต่มันกลับจะสร้างที่ระบายให้ทหารทั้งหลายได้ เหล่าทหารทั้งหลายนั้นเข้าใจดีว่าตัวเองไม่มีปัญญาทำอะไรนิกายยาสุดล้ำได้ และก็จะเอาความคับแค้นนั้นไปลงที่จางซิ่ว ทำให้ตอนนี้พวกเขายกจางซิ่วเป็นนิกายยาสุดล้ำและเอาความคับแค้นนั้นลงหลุมไปกับเขา!
หลังจากเรื่องครั้งนี้ศิษย์นิกายยาสุดล้ำนั้นจะยังคงรักษาคนเจ็บต่อไปและกำจัดเลือดกัดกร่อนด้วยวิธีที่เย่หยวนค้นพบ! ถึงเวลานั้นนอกจากว่ามันจะไม่เสียชื่อนิกายยาสุดล้ำแล้วเผลอๆ มันจะยิ่งสร้างชื่อขึ้นมาแทนด้วย! ไม่ว่าเย่หยวนจะเก่งกาจแค่ไหนเขาก็แค่คนผู้เดียว ย่อมจะไม่มีทางวิ่งไปทุกหนแห่งในสนามรบได้ เขาเองก็พูดไว้เช่นนั้นไม่ใช่หรือ?
เวลานี้ความตายของนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนหนึ่งมันกลับจะช่วยลบล้างความผิดที่ก่อขึ้นมาก่อนหน้าได้! เจ้าคิดว่าจั่วเฉินมันจะขอบคุณเย่หยวนหรือคับแค้น? นอกจากว่ามันจะไม่ทำอันตรายอะไรเย่หยวนแล้วเผลอๆ เขายิ่งจะรับความเป็นแม่ทัพสูงของเย่หยวนไปด้วยซ้ำ! ทำให้ตำแหน่งของเย่หยวนในตอนนี้มันมั่นคงจนแม้แต่ข้าก็ไม่อาจถอนถอดได้แล้ว!
พูดมาถึงตรงนี้ตานเฟยก็ยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างพอใจ ราวกับว่านี่เป็นเรื่องที่เขาทำเอง เพราะเขานั้นชื่นชมในความเจ้าเล่ห์ของเย่หยวนยิ่งนัก!
การลงมือครั้งนี้ของเขามันน่าตกตะลึงยิ่งกว่าหยกมุกเก้าใบเสียด้วยซ้ำ!
เพราะมันคือการสะสางเรื่องใหญ่โตด้วยมือแค่ข้างเดียว!
หมิงยี่ที่ได้ยินนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างไม่อาจหุบลงได้
เพราะเขานั้นก็ไม่นึกฝันว่าความตายของนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนหนึ่งมันจะทำให้เกิดผลตามมาได้มากมายขนาดนั้นแผนของเย่หยวนน้อยๆ นั้นกลับทำให้สถานการณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด?
บ้าน่า!
ท่านมหาจักรพรรดิโชคของเขาคนนี้มันจะไม่ดีเกินไปหน่อยหรือ? หมิงยี่ที่สงบจิตใจลงได้แล้วต้องยิ้มแห้งๆ กล่าวขึ้น
โชค?
ตานเฟยกล่าวขึ้นต่อ มันไม่ใช่โชคแล้ว! เจ้าเด็กคนนี้มันมีความคิดที่เฉียบคมเหมือนปลายมีด เห็นโลกหล้าได้ชัดเจนในสายตาและยังมีความสามารถในการวิเคราะห์คาดเดาที่เหนือล้ำ! เขาคนนี้แหละคือสิ่งที่เรียกว่ายอดอัจฉริยะ! เรื่องราวนี้มันอาจจะดูเหมือนเกิดขึ้นจากความคับแค้นส่วนตัว แต่แท้จริงแล้วมันเกิดขึ้นมาจากการที่เขาค่อยๆ ก้าวเดินไปอย่างระมัดระวังและไม่ยอมก้มหัวให้ใคร! แถมแต่ละก้าวเดินของเขามันอาจจะดูบังเอิญ แต่หากเกิดเรื่องบังเอิญขึ้นร้อยครั้งติดกันมันก็ไม่เรียกว่าความบังเอิญแล้ว!
……
