ตอนที่ 2852 บรรลุระดับลึกล้ำสะท้านนิกาย!
“ข้าแพ้แล้ว!”
นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกกล่าวออกมา
พริบตาต่อมามันก็เกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมาทันที!
“นี่มันเป็นชัยชนะติดต่อกันครั้งที่สิบแปดแล้ว! พระเจ้าช่วย นี่หลู่เต้าอี้จะต่อต้านสวรรค์จริงๆ หรือ!”
“นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกทั้งหลายนั้นพ่ายให้แก่เขาจนเกือบสิ้น! ความเก่งกาจของเขานี้ไม่ใช่คำโม้เลย! บางทีเขาคนนี้อาจจะเดินตามรอยเท้าท่านโจวซ่งฉวนได้จริงๆ ก็ได้!”
“เยี่ยมยอด! มหาจักรพรรดิฉินชานนั้นได้ศิษย์ที่ดีมาจริงๆ!”
“จะว่าไปแล้วมหาจักรพรรดิฉินชานนั้นเดิมทีก็เทียบเคียงกับมหาจักรพรรดิจั่วเฉินได้ แต่ดูท่าตอนนี้แล้วช่องว่างมันคงขยายตัวอย่างมหาศาลแล้ว! ศิษย์ของพวกเขาทั้งสองนั้นมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว!”
…
ครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้หลู่เต้าอี้นั้นเอาชนะการประลองติดต่อกันมาสิบแปดครั้งจนทำให้ทั้งนิกายแตกตื่น
หลู่เต้าอี้ที่ออกมาจากการเก็บตัวคราวนี้มันช่างเก่งกาจล้ำฟ้าสู้คนทั้งนิกายยาสุดล้ำได้อย่างไม่รู้จักพ่ายแพ้
คนทั้งสิบแปดที่เขาเอาชนะมานี้มันต่างมิใช่แค่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกทั่วๆ ไป
หลู่เต้าอี้นั้นเอาชนะมาได้ทุกครั้งมันย่อมจะแสดงถึงฝีมือที่แท้จริงของเขา
ต่อให้จะเอาไปเทียบกับโจวซ่งฉวนเมื่อตอนหนุ่มมันก็คงไม่ด้อยกว่าเลย
ก่อนนั้นโจวซ่งฉวนนั้นเองก็เอาชนะนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกทั้งหลายได้ตอนที่ยังเป็นแค่ระดับห้าขั้นสุด
เทียบกันระหว่างศิษย์ของมหาจักรพรรดิฉินชานและมหาจักรพรรดิจั่วเฉินแล้วมันย่อมจะแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
แม่นั้นอวดลูก อาจารย์นั้นอวดศิษย์!
หากพวกเขาสามารถเลี้ยงดูศิษย์ให้ขึ้นไปถึงระดับเจ้าโลกได้แล้วมันย่อมจะเป็นเกียรติที่เกินคาดคิด
“นี่ พวกเจ้าได้ยินกันมาหรือไม่? ศิษย์คนใหม่ของอาจารย์ลุงจั่วเฉินคนนั้น เจ้าเย่หยวนมันเข้าห้องสมุดคัมภีร์และประกาศว่าจะบรรลุระดับลึกล้ำ! อาจารย์ลุงฟานหลี่อุตส่าห์หลังดีบอกให้มันลงไปอ่านชั้นล่างๆ ก่อนแต่มันกลับไม่ฟังและสวนกลับจนอาจารย์ลุงฟานหลี่ไปต่อไม่เป็น ข้าล่ะอยากจะหัวเราะดังๆ!”
“มันกลับมีเรื่องเช่นนั้นด้วย? ฮ่าๆๆ ศิษย์ของอาจารย์ลุงจั่วเฉินนั้นมันเหนือล้ำกว่าศิษย์ของอาจารย์ลุงฉินชานมาตลอดหากมิใช่เพราะว่าศิษย์พี่เมิ่งหยูเถียนตายลงไปในสงครามแล้วพวกเขาก็คงเอาชนะสำนักฉินชานได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้มันกลับตาลปัตรไปสิ้น!”
“ก็ว่า! ตอนที่เจ้าเย่หยวนนั้นเข้าห้องสมุดคัมภีร์ไปมันก็มุ่งหน้าขึ้นชั้นหกทันที เป็นการอวดดีอย่างสุดตัวโดยแท้! นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้ากลับคิดจะก้าวขึ้นระดับลึกล้ำ หากมันทำได้จริงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้คงแตกตื่นกันแน่!”
“ฮ่าๆๆ น่าขัน! ไอ้เด็กนี่มันน่าสนใจจริงๆ!”
…
พูดถึงเย่หยวนนั้นคนทั้งหลายต่างก็หัวเราะกันขึ้นมาไม่ขาดสาย
เพราะว่าสายสัมพันธ์ของฉินชานและจั่วเฉินนั้นมันย่อมจะทำให้คนเอาหลู่เต้าอี้มาเทียบกับเย่หยวน
หากไม่ได้เทียบนั้นยังพอว่าแต่พอเทียบแล้วมันช่างต่างหันราวฟ้ากับเหว
คนหนึ่งนั้นเหมือนดวงตะวันยิ่งใหญ่เจิดจ้าส่วนอีกคนนั้นเหมือนเป็นแค่เศษดินที่ดินรองเท้า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิสัยของเย่หยวนนั้นมันยิ่งทำให้คนเย้ยหยัน
การอวดอ้างเกินตัวมันก็ต้องมีราคาของมันที่ต้องจ่ายนั่นคือกลายเป็นตัวตลกในสายตาทุกผู้คน
บนโลกนี้นอกจากตัวเขาเองแล้วเขาคงไม่คิดว่ามีใครเหนือกว่าตัวเองแน่
“วันพรุ่งนี้ข้าจะไปท้าทายศิษย์พี่หวางจี้! ถึงตอนนั้นหวังว่าศิษย์พี่ทั้งหลายจะไปร่วมเป็นสักขีพยานให้ข้าด้วย!” จู่ๆ หลู่เต้าอี้ก็ประกาศขึ้นมา
เท่านี้มันก็ยิ่งทำให้คนตกตะลึงมากขึ้น
“เขากลับจะไปท้าทายหวางจี้อย่างนั้นหรือ!”
“สุดยอด! หวางจี้นั้นคือศิษย์ของบรรพบุรุษเป่ยเจินเชียวนะ เรียกได้ว่าในระดับหกนั้นเขาถือเป็นสิบอันดับแรกเลย!”
“ดูท่าหลู่เต้าอี้จะยังไม่ได้เอาจริงเลย! เท่านี้มันก็คงมีอะไรสนุกๆ ให้ดูแน่แล้ว!”
เดิมทีนั้นคนที่หลู่เต้าอี้ท้าทายล้วนเป็นศิษย์ของนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับแปดทั้งสิ้น
แต่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้าบางคนก็มีศิษย์จักรพรรดิเที่ยงอยู่เช่นกัน! แน่นอนว่ามาตรฐานของพวกเขานั้นย่อมจะสูงล้ำคนที่เข้าเป็นศิษย์ได้ย่อมจะสุดแสนเก่งกาจ
หวางจี้คือหนึ่งในนั้น!
การท้าทายของหลู่เต้าอี้นั้นมันยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายแม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์หลายๆ คนยังต้องหันมาสนใจ
หากหลู่เต้าอี้แสดงฝีมือไปได้ถึงระดับหนึ่งแล้วสำนักเล็กๆ ของฉินชานมันก็คงไม่อาจจะเลี้ยงดูเขาได้อีกต่อไป
ถึงตอนนั้นเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้าทั้งหลายคงลงมารับเขาไปแน่
…
เรื่องราวภายนอกนั้นตัวเย่หยวนย่อมจะไม่รู้ถึงมัน
หลายวันมานี้เขาเอาแต่ศึกษาเต๋าโอสถอย่างมุ่งมั่นไม่มีเวลาไปสนใจอะไรอย่างอื่น
นิกายยาสุดล้ำนั้นสมชื่อว่าเป็นนิกายอันดับหนึ่งในด้านโอสถ คัมภีร์บนขั้นหกนี้มันยิ่งใหญ่มากนัก
เทียบกับห้องสมุดคัมภีร์ของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตชั้นนอกสุดแล้ว คัมภีร์ในห้องสมุดนี้มันย่อมจะมากมายและสมบูรณ์กว่านัก ที่สำคัญนั้นมันยังมีบันทึกของเหล่ายอดฝีมือระดับลึกล้ำรุ่นก่อนๆ เขียนไว้ด้วย
ห้องสมุดคัมภีร์นี้มันได้บันทึกลายมือของคนทั้งหลายไว้
นี่มันคือสมบัติโดยแท้!
เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ว่าตัวเองกำลังเข้าใกล้ระดับลึกล้ำเข้าไปทุกที เพียงแค่ว่าความจริงจังของเขานั้นมันกลับเป็นแค่การแสดงในสายตาคนอื่น ไม่ว่าจะอย่างไรเสียระดับลึกล้ำนั้นมันก็มิใช่สิ่งที่จะสำเร็จได้ในวันสองวัน คนทั้งหลายจึงอยากจะดูนักว่าเขาจะแสร้งไปได้นานแค่ไหน
“ศิษย์พี่ ข้าได้ยินมาว่าท่านนั้นถูกเด็กน้อยมันด่าจนเถียงกลับไม่ออกหรือ?”
คนที่พูดนั้นคือศิษย์น้องของฟานหลี่ เหมียวชวนเขาคนนี้เองก็เป็นศิษย์น้องของซ่งชิงหยางเช่นกัน
เขานั้นสนิทกับฟานหลี่ไม่น้อย เมื่อได้ยินเรื่องราวจึงแวะมาหา
ฟานหลี่นั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่นขึ้นตอบกลับไป “ไอ้เด็กเวรที่ไม่รู้จักรับความหวังดีของคน! ข้าเห็นว่ามันไร้ฝีมือบอกให้ไปฝึกฝนมาจากต้นอย่าได้เอื้อมไปหาสิ่งที่เกินตัว! แต่ตัวมันนั้นกลับใช้นามของโถงบังคับกฎมาขู่ข้า! หึๆ ข้าอยากจะรู้นักว่ามันจะบรรลุระดับลึกล้ำได้อย่างไรกันแน่!”
เหมียวชวนยิ้มตอบกลับไป “ศิษย์พี่วางใจเถอะ หลังจากไอ้เด็กคนนี้ออกมาแล้วศิษย์น้องจะหาเรื่องระบายความคับแค้นใจให้ท่านแน่! โถงบังคับกฎของเรานั้นหาเรื่องคนเก่ง!”
เหมียวชวนนั้นเป็นผู้พิทักษ์ใหญ่ของโถงบังคับกฎ ฝีมือของเขานั้นมันไม่อาจดูถูกได้
โถงบังคับกฎนั้นมันยึดความยุติธรรมเป็นหลัก!
ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมามันก็ต้องมีความยุติธรรมเสมอ
เพียงแค่ว่าโถงบังคับกฎนั้นมันมีอำนาจที่เหนือล้ำ หากคิดจะใช้กฎของนิกายเพื่อหาเรื่องลงโทษแล้วมันคงมีไม่กี่คนที่จะรอดไปได้
ฟานหลี่นั้นพยักหน้ารับ “เรื่องนั้นต้องฝากเจ้าด้วย! ศิษย์พี่ของเจ้านี้อยู่มาจนป่านนี้แล้วแต่ยังไม่เคยเห็นเด็กที่ไหนที่มันกล้าหาญได้ปานนี้มาก่อน! แค่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้ามันกลับบอกว่าจะบรรลุระดับลึกล้ำ! หากมันบรรลุได้จริงๆ ข้าจะตบปากตัวเองให้เลือดกบเลย!” แต่เสียงของฟานหลี่ยังไม่ทันขาดคำสีหน้าของพวกเขาทั้งสองก็ต้องเปลี่ยนสีไป
เพราะในห้องสมุดคัมภีร์นั้นมันกลับมีคลื่นพลังระดับลึกล้ำปะทุขึ้นมา
“นี่…มันมีใครบรรลุระดับลึกล้ำหรือ? คงมิใช่…เจ้าเด็กนั่นนะ?” เหมียวชวนกล่าวขึ้นมา
“ไม่มีทางน่า! มันต้องเป็นคนอื่นที่บรรลุแน่ๆ ตอนนี้ในชั้นหกมีมหาจักรพรรดิหลายคนที่ติดคอขวดอยู่ระดับลึกล้ำ!” ฟานหลี่รีบปฏิเสธขึ้น
นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้านั้นบรรลุระดับลึกล้ำ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร? จะบอกว่าเย่หยวนนั้นเหนือล้ำกว่าบรรพบุรุษโจวซ่งฉวนท่านหรือ?
เรื่องเช่นนั้นมันย่อมจะไม่มีทางเกิดขึ้น!
คนทั้งสองพุ่งตัวขึ้นไปชั้นหกทันทีเพื่อยืนยัน!
พริบตาเมื่อพวกเขามาถึงนั้นสีหน้าของพวกเขาก็ต้องซีดขาว “มัน…เป็นเขาจริงๆ! นี่…นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้านั้นกลับบรรลุระดับลึกล้ำได้? เจ้าเด็กคนนี้มันเป็นเทพมาจากที่ไหนกัน?” ฟานหลี่นั้นอดอ้าปากร้องขึ้นไม่ได้
เพราะภาพนี้มันเหนือความเข้าใจ!
ทั้งห้องสมุดคัมภีร์นั้นตกอยู่ในความแตกตื่น!
“บรรลุได้จริง! ที่แท้เขาไม่ได้โม้เลย เขาเก่งกาจจริงๆ!”
“บรรลุระดับลึกล้ำได้ตั้งแต่ระดับห้า นี่มันยิ่งกว่าบรรพบุรุษโจวซ่งฉวนท่านอีก!”
“เราเย้ยหยันเขามาครึ่งเดือนสุดท้ายเป็นเราเองที่โง่เง่า!”
……………………………………………………
