ตอนที่ 2898 กวาดล้างเผ่าเลือด ชัยชนะที่ไม่เคยมีมาก่อน!
หลังจากผงะอยู่เล็กน้อยเย่หยวนก็ได้เข้าใจ
นี่มันคือพลังแห่งพร!
พลังจากที่เมฆเต๋าทุกข์ผสานเข้าเป็นหนึ่งแล้วพลังของมันก็รุนแรงขึ้นจริง แต่ว่าความบริสุทธิ์ของมันก็ตกต่ำลงแทน
การโจมตีของเต๋าทุกข์นี้มันกลายเป็นการโจมตีที่ไม่เจาะจงเป้าหมายไป
แต่ว่าในหมู่เป้าหมายทั้งแสนกว่าคนนั้นพลังพรของเย่หยวนมันได้ใช้งานออกมาอย่างถึงที่สุด!
นั่นทำให้โอกาสที่เย่หยวนจะตกเป็นเป้าหมายนั้นมันตกลงไปจนแทบอยู่ที่ศูนย์ด้วยพลังของพร
โอกาสถูกโจมตีของเย่หยวนนั้นมันถูกแบ่งไปให้คนทั้งหนึ่งแสนแทน!
เต๋าทุกข์นี้มันไม่อาจจะหาตัวเย่หยวนได้ในกลุ่มคนนับแสนนี้!
เพราะฉะนั้นมันจึงได้เกิดภาพเช่นนี้ขึ้นมา
“หยางชิง มาอยู่ข้างข้า!”
ตอนนี้แม้จะไม่ต้องให้เย่หยวนเรียกหยางชิงก็พุ่งตัวเข้ามาแล้ว
“ผีหลอกข้าหรือวะเนี่ย! เจ้าเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตแท้ๆ ทำไมเต๋าทุกข์ดันไม่โจมตีเจ้ากัน?” หยางชิงอดถามขึ้นไม่ได้
“เลิกพูดไร้สาระแล้วตามข้ามาให้ดี!”
พูดจบเย่หยวนก็ได้พุ่งตัวเข้าไปหากลุ่มร้อยบุตรจักรพรรดิเที่ยงทั้งหลาย
ตูม!
เต๋าทุกข์ผ่าลงมาทำให้ร่างของร้อยบุตรทั้งหลายระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ
พลังของเต๋าทุกข์รอบๆ ตัวเย่หยวนนั้นมันรุนแรงอย่างมาก
ต่อให้จะเป็นมหาจักรพรรดิครึ่งก้าวก็ไม่อาจจะทนรับมันไว้ได้เช่นกัน
ตอนนี้ตัวเย่หยวนนั้นเหมือนตาพายุที่เป็นจุดเดียวที่ปลอดภัย ส่วนคนที่เหลือนั้นถูกคลื่นลมรุนแรงฉีกร่างเป็นชิ้นๆ
สำหรับเต๋าสวรรค์นั้นเมฆเต๋าทุกข์นี้ไม่อาจจะหาเย่หยวนได้แต่ก็ยังพอจับตำแหน่งคร่าวๆ ของเย่หยวนได้
แต่เย่หยวนกลับหลบรอดมันไปได้ทุกครั้งเพราะพร
สนุกแท้
เย่หยวนนั้นเหมือนระเบิดที่ไปที่ไหนมันก็จะทำลายพื้นที่รอบๆ ลงทันที!
พุ่งตัวไปอีกครั้ง กลุ่มทหารก็ตายลงไปอีกมาก
ภายใต้พลังบ้าคลั่งของเต๋าทุกข์นี้เผ่าเลือดทั้งหลายไม่อาจจะรอดชีวิตออกไปได้เลย
ตอนนี้แม้แต่การคืนชีพใดๆ ของพวกเขามันก็ไม่ทำงานอีก
หยางชิงนั้นเกาะติดเย่หยวนแน่นและไม่ได้รับอันตรายใดๆ เช่นกัน
ได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างสนุกสนานไม่ได้
“ฮ่าๆๆ สนุกจริงโว้ย! สนุกโว้ย! ข้าไม่นึกเลยว่าเต๋าทุกข์มันก็บรรลุเช่นนี้ได้! เผ่าเลือดมันก็ตายเช่นนี้ได้! เจ้ามดปลวกทั้งหลายจงรับโทษจากเต๋าสวรรค์ไปเสียเถอะ!”
ท่ามกลางพายุสายฟ้านั้นหยางชิงได้พบว่าตัวเองไม่มีแม้แต่บาดแผลจึงหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างสะใจ
หลังจากที่เดินทางไปกลับเผ่าเลือดมาแล้วเขาเองก็ย่อมจะเข้าใจความโหดร้ายของเผ่าเลือดได้มากกว่าเดิม
ความเกลียดชังที่เขามีต่อเผ่าเลือดนั้น มันไม่ได้น้อยไปกว่าเย่หยวนเลย การสังหารเผ่าเลือดลงเช่นนี้มันย่อมจะทำให้เขาสะใจอย่างมากเช่นกัน
“อ…อย่ามานะ! ข้า…ฉิบหายแล้ว!”
“ไปไกลๆ ข้า! รีบๆ ไปให้พ้นหน้าข้าเสียที!”
“ฮือๆๆ…ข้าขอร้องล่ะ อย่ามาใกล้ข้าเลย!”
…
เมื่อเผ่าเลือดทั้งหลายได้เห็นเย่หยวนนั้นพวกเขาก็แทบจะร้องไห้ออกมา
ที่ใดที่เขาไปนั้นมันเหมือนจะถูกระเบิดปรมาณูลงกระแทก
แต่สิ่งที่น่าคับแค้นใจที่สุดก็คือลูกระเบิดอย่างเย่หยวนนั้นมันกลับไม่เป็นอะไรเลย!
มันจะมีอะไรน่าคับแค้นใจไปกว่านี้?
เฉียนั้วนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมา นี่มันโกงกันชัดๆ!
เพราะอะไรถึงเป็นเช่นนี้?
ทหารกว่าแสนคนนั้นต่างถูกเต๋าทุกข์โจมตีสิ้น ทำไมเย่หยวนมันถึงไม่โดนอะไรเลย?
ไม่ใช่ว่ามันเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตหรือ?
มิใช่ว่าเต๋าทุกข์นั้นเกลียดชังผู้บ่มเพาะนอกรีตหรือ?
แล้วนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?
เฉียนั้วนั้นรู้สึกเหมือนอกจะแตกออกมาเสียให้ได้
ทำให้มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์คับแค้นจนอกแทบแตกได้นั้นมันย่อมจะเหนือคำอธิบาย แต่ตอนนี้เขารู้สึกหวานๆ ขึ้นมาที่ลำคอแล้วจริงๆ
“เฉียนั้ว เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าดูสินี่เรียกว่าเล่นกับไฟจนโดนลวกเองหรือ? บุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ท่านนั้นคือตัวตนที่จะเปลี่ยนแปลงยุคสมัย มีหรือที่กองทัพจักรพรรดิเที่ยงจักรพรรดิเซียนจะทำอะไรท่านได้? ฮ่าๆๆ!” เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างสะใจ
แม้ว่าภาพนี้มันจะแปลกประหลาดแค่ไหนแต่เมื่อคนฝ่ายเขาได้เห็นมันก็ย่อมจะเป็นเรื่องดีอย่างไม่ต้องสงสัย
เขานั้นไม่เคยคิดฝันเลยว่าสงครามนี้มันจะกลายเป็นการล้างบางแทน!
ยืมพลังของเต๋าทุกข์มากวาดล้างเผ่าเลือดกว่าแสนคน!
นี่มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว!
ความรู้สึกของเขานั้นมันเหมือนได้กินยากระตุ้นปราสาทอะไรบางอย่างไป ตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากอก
ได้เห็นสีหน้าของเฉียนั้วในตอนนี้มันยิ่งทำให้เฟิงเสี่ยวเถียนใจเต้นแรงด้วยความสะใจ
พลังพรนั้นมันคือความลับของนิกายยาสุดล้ำ คนนอกย่อมจะไม่มีทางเข้าใจ
แต่ก็เพราะว่าเรื่องนี้ที่มันทำให้ภาพตรงหน้าแปลกประหลาดเข้าไปใหญ่
ผู้บ่มเพาะนอกรีตกลับไม่ถูกเต๋าทุกข์ผ่าใส่?
นี่มันเหนือล้ำความเข้าใจของคนทั้งหลาย!
ค่ายหลักของสวรรค์แรกนั้นเหล่าทหารนายกองทั้งหลายต่างต้องอ้าปากค้างมองดูเรื่องราวพร้อมโห่ร้อง อย่างสะใจ
“นี่มันจะสุดยอดไปแล้ว! ที่แท้เผ่าเลือดก็สามารถสังหารได้ง่ายๆ เช่นนี้?”
“ง่าย? คิดสมองเหลวไปแล้ว! ถ้ามันง่ายเจ้าไม่ลองไปทำเองเล่า!”
“ง่ายหรือไม่ ข้าไม่สนแล้วตอนนี้พ่อเจ้าขอหน่อยเถอะ! สะใจโว้ย!”
…
ใช่แล้ว มันสะใจ!
ยี่สิบกว่าวันที่ผ่านมานี้มหานครฉีใต้นั้นอยู่ใต้แรงกดดันที่ทำเอาเหล่าทหารหายใจไม่ออก
แต่ละชั่วโมงที่ผ่านไปนั้นมันเหมือนพวกเขาลงไปอยู่ในนรกแห่งความกดดัน
แต่ตอนนี้มันเหมือนพวกเขาได้ผงาดขึ้นมานั่งเล่นบนสวรรค์
อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิงเช่นนี้มันย่อมจะเกินกว่าที่ใครจะรับ
พวกเขานั้นตื่นเต้นด้วยความสะใจอย่างสุดตัว
กองทัพเกือบสองแสน!
มันกลับถูกจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งกวาดล้างจนหมดสิ้น!
พวกเขานั้นต่อสู้มากว่ายี่สิบวันในสถานการณ์สิ้นหวังเสียพี่น้องไปมากมายกว่าจะจัดการเผ่าเลือดไปได้สักหมื่น
แต่เย่หยวนนั้นกลับกวาดล้างกองทัพเผ่าเลือดสองแสนในพริบตา!
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใดแต่สุดท้ายเมฆเต๋าทุกข์มันก็ค่อยๆ จางหายไปทิ้งไว้แต่พื้นที่โล่งๆ ไร้ซึ่งเผ่าเลือดอีกต่อไป
ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
เผ่าเลือดกว่าหนึ่งแสนสามหมื่นคนนั้นหายไปสิ้นจากโลกหล้า
มันทำให้เกิดความเงียบงันขึ้นรอบด้าน
หลังจากความตื่นเต้นแล้วคนทั้งหลายก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา
เพราะนี่มันคือชัยชนะที่ศักดิ์สิทธิ์!
จักรพรรดิเซียนคนหนึ่งกลับกวาดล้างกองทัพนับสองแสนตายสิ้น!
นี่มันคงจะเป็นชัยชนะที่ไม่มีทางเกิดขึ้นซ้ำได้!
“อึก!”
เฉียนั้วอดไม่ได้ต้องกระอักเลือดออกมาพร้อมคลื่นพลังที่ค่อยๆ ร่วงตกลง
เขานั้นกำลังใจเสีย
เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันทำให้เขาไม่มีจิตใจจะต่อสู้ใดๆ อีก!
หากให้พูดแล้วตอนที่เย่หยวนบุกเข้ามหานครฉีใต้ด้วยตัวคนเดียวนั้นเฉียนั้วก็ได้นับถือเย่หยวนเป็นบุตรโลหิต ศักดิ์สิทธิ์เต็มตัวแล้ว!
แต่ใครจะไปคิดว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ที่เขายอมรับนั้นมันกลับจะเป็นมนุษย์ฝ่ายศัตรู?
แค่เรื่องนี้มันก็ทำให้จิตใจของเขาสั่นคลอนอย่างมากแล้ว
บวกกับครั้งก่อนตอนนี้รวมๆ เขาเสียทหารให้เย่หยวนไปเกือบสามแสนแล้ว!
ต่อสู้กับพันธมิตรสวรรค์แรกมาเป็นพันๆ ปีเขานั้นยังไม่เคยได้ยินว่ามีใครสูญเสียกำลังไปมากขนาดนี้มาก่อน
เพราะก่อนๆ มานั้นต่อให้จะไม่ชนะมันก็ยังคืนชีพกลับมาได้
แต่ครั้งนี้มันไม่อาจจะคืนชีพใดๆ ได้เลย!
กองทัพหัวกะทิกว่าสามแสนนั้นหายไปจนสิ้น!
“ฆ่ามัน!”
ขณะที่เฉียนั้วนั้นกำลังจิตหลุดเฟิงเสี่ยวเถียนก็ได้ร้องสั่งขึ้นมาพร้อมพุ่งตัวนำกองทัพมหาจักรพรรดิเข้าจู่โจม ของเฉียนั้ว
ตอนนี้กองทัพเผ่าเลือดหายไปหมดสิ้นแล้วแถมแม่ทัพยังกำลังสติหลุดมันย่อมจะเป็นจุดต่ำสุดที่เผ่าเลือด เคยเผชิญมา
ต่อให้จะเป็นมหาจักรพรรดิพวกเขาเองก็ยังรู้สึกจิตตกอย่างไม่อาจเลี่ยง
เฟิงเสี่ยวเถียนย่อมจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไป!
ตูม!
หมัดของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นต่อยร่างมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์คนหนึ่งจนแตกสลายลง!
ตอนนี้มหาจักรพรรดิฝ่ายสวรรค์แรกนั้นต่างกำลังได้ใจอย่างถึงที่สุด!
ส่วนมหาจักรพรรดิเผ่าเลือดนั้นกำลังจิตตกอย่างถึงที่สุด!
นี่มันมิใช่การต่อสู้อีกต่อไปแล้ว!
“ถอย! ถอยเร็ว!”
เฉียนั้วสั่งขึ้นก่อนจะพามหาจักรพรรดิทั้งหลายพุ่งตัวหนีกลับไป
แน่นอนว่าเฟิงเสี่ยวเถียนย่อมจะตามติดไปไม่ปล่อยให้รอดและสังหารมหาจักรพรรดิเผ่าเลือดลงไปได้อีกหลายต่อหลายคน
จนสุดท้ายเมื่อพวกเฉียนั้วออกจากเส้นทางเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ไปเขาถึงได้เลิกติดตาม
ศึกครั้งนี้มันจบลงแล้ว!
“สวรรค์แรกยิ่งใหญ่! เย่หยวนจงเจริญ!”
“สวรรค์แรกยิ่งใหญ่! เย่หยวนจงเจริญ!”
…
ในมหานครฉีใต้นั้นมันมีเสียงร้องลั่นขึ้นมาตามๆ กัน
ศึกครั้งนี้พวกเขาได้ชัยชนะมาอย่างสวยงามไร้ที่ติ!
จิตใจของพวกเขาในตอนนี้มันเบิกบานจนไม่อาจจะเก็บไว้เงียบๆ ได้อีกต่อไป
