แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะเคยทำให้เขาต้องอับอาย
แต่ว่าพรสวรรค์และฝีมือของเย่หยวนนั้นมันก็ยังทำให้เขาต้องยอมรับ
เพราะฉะนั้นเขาจึงหวังกับเย่หยวนไว้มาก
แต่ก็ไม่นึกฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะทำลายการบ่มเพาะของตัวเองลงในคงคานิรันดร์ ทำให้เขาได้แต่ต้องถอนหายใจไม่ขาดปาก
“เฮ้อ พิการไปแล้วแน่นอน! ข้าไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเขาคิดทำเช่นนี้เพราะอะไร ถึงได้คิดทำลายพลังบ่มเพาะตนเองเช่นนี้ลง!” หลงหรานนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยความผิดหวังสุดใจ
“วิญญาณดั่งเดิมก็เสียหายอย่างหนัก รากฐานการบ่มเพาะก็พังทลาย เจ้าเด็กนี่มันคงไม่มีอนาคตแล้ว!
ต่อให้จะกลับมาบ่มเพาะได้อย่างมากมันก็คงไปถึงได้แค่อาณาจักรจักรพรรดิเท่านั้น”
หลงเจี้ยนนั้นส่ายหัวประกาศคำตัดสินออกมา
วิญญาณดั่งเดิมเสียหายนั้นมันยังมิใช่เรื่องใหญ่โต
แต่รากฐานเต๋านั้นพังทลายลงแล้วมันจะช่วยเหลือซ่อมแซมได้อย่างไร
แต่ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนได้เบิกตากว้างขึ้นมากลางคงคานิรันดร์
ตูม!
จู่ๆ มันก็เกิดคลื่นพลังระเบิดขึ้นมากลางคงคานิรันดร์
พร้อมๆ กับเกิดน้ำวนขึ้นกลางคงคานิรันดร์
น้ำวนนั้นมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และกว้างใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
“หืม? มันเกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมคงคานิรันดร์สายรองถึงได้คลั่งขึ้นมาเช่นนี้? นี่มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาอย่างตกตะลึง
เพราะว่าลักษณะพิเศษของคงคานิรันดร์นั้นคือการไหลอย่างสงบตลอดเวลา
นี่มันคือแม่น้ำที่ไหลไม่เคยเหือดแห้งและไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แต่ในตอนนี้ความโกลาหลรุนแรงมันกลับปะทุขึ้นกลางน้ำ
“พระเจ้าช่วย ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”
“มันเกิดอะไรขึ้นกัน? นี่ไม่คิดจะให้คนอื่นได้ทำอะไรแล้วหรือ?”
“พลังโกลาหลมันปั่นป่วนอย่างมากแล้ว เราจะยังบ่มเพาะกันอย่างไรอีก?”
“เจ้าบ้าที่ไหนกัน? ออกมา! พ่อเจ้าจะตบหน้าให้มันตายไปเสีย!”
…
ยอดอัจฉริยะทั้งหลายนั้นต่างคับแค้นขึ้นสุดใจ
เวลาศึกษากว่าสามปีนั้นคนส่วนมากล้วนแล้วแต่มาถึงคอขวดกันสิ้น
แต่โอกาสที่ได้จากการเข้าคงคานิรันดร์ครั้งแรกนั้นมันเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียวในชีวิต
ทุกนาที ทุกวินาที มันเป็นสิ่งที่ล้ำค่าอย่างมาก
เพราะฉะนั้นคนมากมายจึงยังนั่งอยู่ต่อไปทั้งๆ ที่เกิดคลื่นน้ำวนนั้น
แต่ตอนนี้น้ำวนมันยิ่งขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
หลงเจี้ยนได้แต่ต้องเบิกตากว้างขึ้นร้องลั่นออกมา “มันเป็นเย่หยวน! เจ้าเด็กนี่…คิดจะทำอะไรอีก? ห…หรือว่าเขาจะดูดซับน้ำจากคงคานิรันดร์? เขาบ้าไปแล้วหรือ?”
คนทั้งหลายนั้นต่างเข้าคงคานิรันดร์นั้นมาเพื่อจะสัมผัสถึงพลังอันไร้สิ้นสุดในคงคานิรันดร์เพื่อจะเข้าใจโลก
พลังโกลาหลในคงคานิรันดร์นั้นมันเป็นพลังรากฐานของโลก แน่นอนว่ามันย่อมจะดูดซับได้
แต่คนทั้งหลายไม่อาจจะหลอมใช้งานมันได้!
แม้มันจะเป็นพลังงานรูปแบบหนึ่งแต่ว่าความ ‘แข็ง’ ของพลังนี้ก็ทำให้ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงเป็นปราณเทวะได้
มีคนเคยลองทำมันมาก่อนและเขาคนนั้นเป็นถึงเจ้าโลก
แต่สุดท้ายเขาก็ตายลง
ท้องแตกตาย!
พลังโกลาหลนั้นมันเข้าไปปิดจุดตันเถียนในร่างของเขาและทำให้ปราณเทวะของเขาไม่อาจเดินได้จนตัวแตกตาย
หากจะพูดตรงๆ แล้วพลังนี้มันเข้มข้นจนเกินกว่าให้คนเอาไปใช้
มีแต่ต้องรอให้น้ำในคงคานิรันดร์นี้ไหลซึมออกสวรรค์ไปเข้าสู่โลกหล้าเปลี่ยนระเหยขึ้นกลายเป็นพลังงานฟ้าดินเท่านั้นที่มันจะพอให้คนได้ดูดซับไปใช้
แต่ตอนนี้เย่หยวนกลับคิดจะดูดกลืนมันเข้าร่างไป!
“เจ้าเด็กนี่…มันรนหาที่ตายเก่งจริงๆ! นอกจากจะทำให้ตัวเองพิการแล้ว ยังมีหน้าจะทำให้ตัวเองตายลงไปด้วย!” หลงหรานร้องขึ้นมา
ในฐานะเจ้าโลกนั้นเขาย่อมจะเคยเห็นและมีประสบการณ์ชีวิตมากมายจนเกินเล่า
เขานั้นเจอยอดอัจฉริยะมานับไม่ถ้วน
แต่เขาก็ไม่เคยเห็นใครที่มันจะรนหาที่ตายได้เก่งเท่านี้!
หลงเจี้ยนเบิกตาขึ้นเหมือนนึกอะไรได้และร้องบอก “ข้าเข้าใจแล้ว! หรือว่าตอนที่เจ้าเด็กนี่เห็นพลังโกลาหลในคงคานิรันดร์มันก็คิดขึ้นมาว่าจะทำลายพลังบ่มเพาะเดิมตัวเองและดูดซับพลังนี้เข้าไปแทนที่? มันคิดจริงๆ หรือว่าพลังโกลาหลนั้นเป็นสิ่งที่ใช้บ่มเพาะได้? เจ้าเด็กนี่มันจะโง่ไปถึงไหนกัน?”
ในคงคานิรันดร์นั้นเย่หยวนได้ดูดซับพลังโกลาหลเข้าร่างมา
เขานั้นสัมผัสได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพลังโกลาหลนี้มันเหนือล้ำกว่าพลังงานฟ้าดินใดๆ!
แต่ว่าพลังโกลาหลนี้มันหยาบจนไม่อาจจะดูดซับเข้าร่างได้
ในสามปีที่ผ่านมานี้เขาก็ใช้สวรรค์สัมฤทธิ์ไร้คำมาผสานเข้ากับพลังโกลาหลและสร้างวรยุทธบ่มเพาะที่เป็นของตัวเองขึ้นมา
สิ่งที่สวรรค์สัมฤทธิ์ไร้คำบ่มเพาะนั้นคือพลังโกลาหลจริง แต่ว่าสุดท้ายมันก็เป็นแค่ปราณเทวะโกลาหล
เว้นเสียแต่ว่าต้นกำเนิดของพลังนั้นสุดท้ายมันก็มาจากพลังงานฟ้าดิน
จนถึงตอนที่เย่หยวนได้เห็นคงคานิรันดร์นี้เย่หยวนจึงเข้าใจถึงตัวตนของโกลาหลที่แท้จริง!
วรยุทธบ่มเพาะของเขาหมุนดึงพลังงานเข้าไปสู่เส้นปราณของตัวเอง
คลื่นพลังอันโกลาหลนั้นมันหนักหน่วงไม่อาจจะขยับไหลไปตามร่างกายได้แม้แต่น้อย
แต่เย่หยวนนั้นมีดาบเต๋า!
วรยุทธบ่มเพาะใหม่ของเย่หยวนนี้มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเสริมสร้างดาบเต๋า!
ดาบเต๋าของเย่หยวนนั้นมันคือดาบที่ต่อต้านสวรรค์
ในอีกด้านหนึ่งมันก็เป็นสิ่งที่อยู่เหนือไปจากเต๋าสวรรค์และเป็นสิ่งที่เต๋าสวรรค์เกลียดชัง
เพราะฉะนั้นการใช้มันเพื่อเก็บเกี่ยวพลังโกลาหลจึงเป็นสิ่งที่เหมาะอย่างมาก
เมื่อพลังโกลาหลไหลเข้าดาบเต๋าไปเย่หยวนก็ใช้งานวรยุทธบ่มเพาะออกมาอย่างต่อเนื่อง
ไม่นานจากนั้นคลื่นปราณเทวะที่ทั้งรุนแรงและหนักแน่นก็ไหลออกมาจากดาบเต๋าเข้าสู่ร่างของเย่หยวน
เย่หยวนนั้นสัมผัสได้เลยว่าปราณเทวะโกลาหลนี้มันรุนแรงทรงพลังกว่าปราณเทวะโกลาหลเก่าของเขาสิ้นเชิง!
แต่ว่าพลังโกลาหลนั้นมันก็รุนแรงอย่างแท้จริง
เพราะดาบเต๋าของเย่หยวนนั้นมันยังไม่ได้มีพลังสูงส่งทำให้แปรรูปพลังงานได้ช้ามาก
พลังงานโกลาหลที่ไหลเข้าเส้นปราณของเขามานั้นมันมีมากมายจนเกินนับ
แต่ว่าที่เอาเข้าไปแปลงในดาบเต๋าได้นั้นมันมีเพียงน้อยนิด
เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงยิ่งต้องใช้พลังโกลาหลหนักขึ้น!
นี่คือเหตุผลที่ทำให้จู่ๆ คงคานิรันดร์ก็เกิดน้ำวนขึ้นมา
แต่ว่าเย่หยวนนั้นจะอย่างไรก็มีรากฐานอยู่ที่อาณาจักรมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ การบ่มเพาะขึ้นมาใหม่ของเขานี้มันจึงผ่านอาณาจักรเลิศน้อยไปได้อย่างรวดเร็ว
สองชั่วโมงต่อมานั้นเขาก็บรรลุขึ้นเลิศน้อยอีกครั้งหนึ่ง!
หลงเจี้ยนนั้นต้องอ้าปากค้าง!
“นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไรกัน? เขากลับสามารถซึมซับพลังของคงคานิรันดร์ได้? นอกจากนั้นยังบรรลุขึ้นมาได้แทบทันที? รากฐานเต๋าของเขามันน่าจะพังลงไปแล้วมิใช่หรือ? ทำไมบ่มเพาะกลับมาได้ง่ายดายนัก?”
หลงเจี้ยนนั้นรู้สึกเหมือนสามัญสำนึกของตัวเองกำลังพังทลายลง
เขานั้นเป็นถึงยอดเจ้าโลก บนโลกใบนี้มันมีเพียงแค่ไม่กี่อย่างที่เขาไม่อาจจะเข้าใจได้
แต่ตอนนี้เขากลับได้พบว่าเย่หยวนนั้นเป็นตัวตนที่แปลกประหลาดกว่าสิ่งใด
ทุกการกระทำของเขานั้น หลงเจี้ยนไม่อาจจะคาดเดาได้เลย
ตั้งแต่ต้นจนจบเขานั้นได้แต่ว่าด่าเย่หยวน
แต่ตอนนี้เย่หยวนกลับกำลังดูดซับพลังโกลาหลเข้าร่างไปและเริ่มบ่มเพาะใหม่หน้าตาเฉย
นี่มันคือการตบหน้าชัดๆ!
สิ่งทั้งหลายนั้นมันเหนือล้ำกว่าความเข้าใจของเขาไปอย่างมาก
หลงหรานนั้นเองก็อ้าปากค้างก่อนจะกล่าวขึ้น “เดี๋ยวนะ! วรยุทธบ่มเพาะของเขามันไม่เหมือนเดิม!
มันดู…จะเป็นคนละขั้วกันเลย! หรือว่าเขานั้นสร้างวรยุทธบ่มเพาะใหม่ขึ้นมา? นอกจากนั้นแล้วมันยังเป็นวรยุทธบ่มเพาะที่สามารถดูดซับพลังของคงคานิรันดร์ได้?”
คิดมาถึงตรงนี้หลงหรานก็ต้องขนลุกตั้ง
เรื่องราวเช่นนี้อย่าว่าแต่พวกเขา ต่อให้จะเป็นยอดฝีมือล้ำสวรรค์ทั้งหลายนั้นเองก็ยังไม่อาจจะทำมันได้
หากพวกเขาสามารถดูดซับพลังโกลาหลในที่นี้ได้แล้วพวกเขาคงไม่ออกมานั่งบ่มเพาะกันข้างนอกอีก
แต่เย่หยวน ขยะคนนี้กลับสามารถทำได้!
“ไอ้หนู เจ้ามันเก่งกาจดีจริงๆ! นี่มันคือวรยุทธบ่มเพาะที่จะทำให้แผ่นดินลุกเป็นไฟ! ข้าชักอยากจะเห็นแล้วว่าอนาคตของเจ้าจะเป็นอย่างไร! ไอ้หนู เจ้าตั้งชื่อให้แก่วรยุทธบ่มเพาะนี้หรือยัง?” หมี่เทียนถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เขานั้นได้เห็นการกำเนิดของสุดยอดวรยุทธบ่มเพาะนี้กับตา ตอนที่เย่หยวนดูดกลืนพลังโกลาหลชุดแรกเข้าไปนั้นเขาถึงกับต้องอ้าปากค้าง
เป็นตอนนั้นเองที่เขาได้เห็นว่าพลังโกลาหลนั้นมันกลับสามารถถูกดูดซับและเอามาใช้บ่มเพาะได้!
เย่หยวนหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตอบกลับไป “ข้านั้นคือผู้บ่มเพาะนอกรีต ข้านั้นคือคนที่จะต้องต่อสู้กับสวรรค์! เช่นนั้นแล้วข้าก็ขอเรียกวรยุทธบ่มเพาะนี้ว่าโกลาหลย่ำสวรรค์!”
