เจ้าโลกสิบคนที่มาถึงนี้ได้เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของสงครามไปอย่างสิ้นเชิง!
เพราะว่าคนแค่สิบคนนี้ช่างทรงพลังเหลือล้น!
ภายใต้การโจมตีของหลงเจี้ยน หลวนชิงเหอและบู๋เมี่ยนั้นหวังจั่วและเชี่ยคงแทบไม่อาจจะต่อต้านใดๆ ได้
เมื่อหวังจั่วหันไปเห็นเย่หยวนที่กำลังยืนอุ้มร่างของหยุนซานอยู่นั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมา
เย่หยวน!
ทำไมมันถึงโผล่มาได้?
หรือว่ายอดฝีมือทั้งหลายนี้จะเป็นกำลังเสริมที่เย่หยวนพามา?
นี่มันจะบ้าเกินไปแล้ว!
“เป็นไอ้เด็กนี่! ก่อนนั้นมันก็เป็นไอ้เด็กนี่ที่ทำลายเส้นทางมิติลง!” เชี่ยคงนั้นร้องขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นหน้าเย่หยวน
เพราะเขานั้นรู้จักใบหน้านี้ดี!
ก่อนนั้นเขาคิดไปว่าอีกฝ่ายที่ทำลายเส้นทางมิติลงย่อมจะเป็นเจ้าโลก แต่หลังจากข่าวเริ่มกระจายออกไปเขาถึงได้รู้ตัวว่าคนที่ทำลายเส้นทางมิติลงนั้นเป็นแค่จักรพรรดิเซียนคนหนึ่ง!
เจ้าโลกอย่างเขานั้นกลับพ่ายให้แก่จักรพรรดิเซียน มันทำให้เชี่ยคงคับแค้นจนอกแทบแตกตาย
ผลัวะ!
ปราณดาบพุ่งผ่านอากาศเข้ากระแทกร่างหวังจั่วอย่างเฉียบคม
ตูม!
ร่างของหวังจั่วนั้นถูกดาบนี้ของโฉปู้ฉุนฉีกออกเป็นชิ้นๆ ทันที
ภาพนี้มันทำให้ดวงตาของยอดเจ้าโลกทั้งสามเบิกกว้างหันกลับมามองหน้าโฉปู้ฉุนเป็นตาเดียว เพราะพวกเขานั้นก็ไม่คิดว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นกลับจะมีนักดาบที่ทรงพลังขนาดนี้อยู่ด้วย!
“ขอบคุณพวกท่านทั้งหลายที่มาช่วยเหลือ แต่ข้านั้นยังสู้ไหว! แค่ให้คนหนึ่งอยู่ช่วยข้าและที่เหลือไปช่วยจัดการส่วนอื่นๆ เถอะ!” โฉปู้ฉุนนั้นกล่าวขึ้นมาพร้อมกำดาบในมือ
แม้ว่าเขานั้นจะบาดเจ็บจนเลือดอาบกาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัวการต่อสู้ใดๆ
แม้ว่าเจ้าโลกนับสิบจะมาช่วยเหลือแล้ว แต่ว่าเจ้าโลกเผ่าเลือดนั้นมันก็ยังมีจำนวนมากกว่าหลายเท่าตัวนัก มันมากกว่าเจ้าโลกของพันธมิตรสวรรค์แรกไปอย่างไม่อาจเทียบ ไม่เช่นนั้นแล้วศึกนี้มันก็คงไม่สิ้นหวังขนาดนี้
โฉปู้ฉุนนั้นแสดงเจตจำนงชัดเจนออกมา เขาต้องการให้สังหารเจ้าโลกที่อ่อนแอลงก่อน!
หลงเจี้ยนนั้นเห็นสภาพของสนามรบและสั่งการขึ้นมาทันที
“หลวนชิงเหอ บู๋เมี่ย พวกเจ้าสองคนไปเถอะ ที่นี่เราจัดการกันต่อได้!”
คนทั้งสองก็ไม่คิดขัดและพุ่งตัวแยกย้ายไปยังกลุ่มเจ้าโลกทั้งหลายทันที
เมื่อสองยอดเจ้าโลกลงสนามรบแล้วสภาพการรบมันก็ย่อมจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที
เดิมทีแล้วเจ้าโลกของสวรรค์แรกนั้นต่างตายตกลงไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เหลือกันแค่ไม่กี่คน
ตอนนี้เจ้าโลกเผ่าเลือดราวหกสิบถึงเจ็ดสิบคนได้มาล้อมโจมตีเจ้าโลกพันธมิตรสวรรค์แรกสิบกว่าคนนั้น
เรียกได้ว่ามันไม่มีทางใดที่จะเอาชนะได้เลย
แต่ยอดเจ้าโลกและเจ้าโลกระดับสูงทั้งหลายมาร่วมสนามรบนี้มันได้พลิกกลับสถานการณ์ไปทันที!
เจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลายนั้นถูกผลักดันกลับไปแทบจะในทันที!
“จ้าวเยว่ สังหารมัน! สังหารมันให้สิ้นอย่าให้มันได้คืนชีพอีก!” เย่หยวนนั้นร้องลั่นสั่งการด้วยดวงตาแดงก่ำ
มันจึงไม่ต้องถามเลยว่าเขานั้นคับแค้นใจเพียงแค่ไหน
หยุนหนีนั้นอยู่ไม่ห่างจากตัวเย่หยวนเพื่อคอยป้องกันหากมีเจ้าโลกคนใดคิดพุ่งเข้าไปลอบทำร้ายเขา
จ้าวเยว่นั้นไม่คิดสนใจคนอื่นใดไล่ล่าตามแต่ตัวเจ้าโลกชิงเหยาเท่านั้น
เจ้าโลกชิงเหยานั้นจะอย่างไรก็เป็นเจ้าโลกระดับสูงเช่นกัน กำลังของเขานั้นแข็งแกร่งอย่างมากล้น แต่ภายใต้การโจมตีบ้าคลั่งของจ้าวเยว่นั้นเขากลับไม่อาจจะตอบโต้ใดๆ กลับมาได้เลย เพราะว่าจ้าวเยว่นั้นมีกำลังต่อสู้ที่เทียบเคียงกับยอดเจ้าโลกได้ง่ายๆ!
เจ้าโลกระดับสูงทั่วๆ ไปนั้นย่อมจะไม่อาจต้านทานพลังของเขาได้ ที่สำคัญตอนนี้จ้าวเยว่ยังอยู่ในสภาพบ้าคลั่ง
ชิงเหยานั้นได้แต่ต้องร้องขึ้นมาในใจ
‘ฉิบหาย คนที่จัดการหยุนซานลงนั้นมันไม่ได้มีแค่ข้าเสียหน่อย ทำไมถึงหมายหัวข้ากัน?’
หยุนซานและเฮยหยางนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก เขาต้องใช้กำลังเจ้าโลกถึงเจ็ดคนกว่าที่จะต่อสู้กับคนทั้งสองได้
นอกจากนั้นแล้วมันยังเป็นการต่อสู้ในสภาพที่หยุนซานเสียพลังชีวิตไปอย่างมากด้วย!
แต่ภาพนี้มันเป็นตอนที่เย่หยวนมาถึงพอดี
ชิงเหยานั้นจึงกลายเป็นคนร้ายไปผู้เดียว!
เขานั้นเห็นชัดเจนว่านอกจากจ้าวเยว่แล้วเจ้าโลกระดับสูงคนอื่นๆ ก็ไม่ได้เก่งกาจล้ำ
คิดอยากจะสังหารเจ้าโลกระดับสูงด้วยกันลงแล้วมันย่อมจะมิใช่เรื่องง่ายดาย
แต่จ้าวเยว่นั้นเก่งกาจพอ!
“อาจารย์ ศิษย์มาช้าไป!” เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำ
เขานั้นได้เจอเรื่องเศร้ามามากมายในชีวิตนี้แต่แทบจะไม่เคยเสียน้ำตากับเรื่องใด
แต่หยุนซานนั้นรักและดูแลเย่หยวนอย่างสุดหัวใจจริงๆ
เขานั้นพร้อมที่จะเป็นศัตรูกับคนทั้งพันธมิตรสวรรค์แรกเพื่อปกป้องเย่หยวน!
เพราะฉะนั้นตอนที่เขาได้เห็นชิงเหยาลอบโจมตีหยุนซานจนปางตายนี้เย่หยวนก็แทบจะคลั่งไป
“ไม่ช้าไป ไม่สายไปเลย! มาถูกเวลาพอดี! ฮ่าๆ ข้ายังไม่ตายเสียหน่อยเจ้าจะร้องไห้ไปเพื่ออะไรกัน?”
หยุนซานหัวเราะขึ้น
เย่หยวนไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
หยุนซานนั้นยังไม่ตายก็จริงแต่ว่าพลังชีวิตของเขานั้นแทบมอดดับไปแล้ว!
นอกจากนี้แล้วเขายังได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นในสภาพนี้วันหน้าเขาคงเป็นได้แค่คนพิการแล้ว
การบาดเจ็บเช่นนี้มันรักษายากยิ่ง แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ยังไม่อาจจะรักษาได้ต่อให้จะขึ้นไปถึงระดับสร้างโลกด้วยความคิด
หยุนซานและเฮยหยางนั้นบาดเจ็บเพราะว่าการแลกเปลี่ยนกับเต๋าสวรรค์ ใช้พลังชีวิตแลกกับพลังต่อสู้
เว้นเสียแต่ว่าเย่หยวนนั้นจะเอาชนะเต๋าสวรรค์เปลี่ยนแปลงชะตาได้แล้วเท่านั้น!
ถึงอย่างนั้นหยุนซานก็จะไม่มีทางกลับมาเป็นคนปกติได้อีก
สำหรับเจ้าโลกระดับสูงผู้มีกำลังและชื่อเสียงเหนือล้นแล้วมันคงไม่ต่างอะไรจากตายทั้งเป็น
แต่หยุนซานนั้นไม่สนใจ
เขานั้นดีใจมากแล้วที่ได้เห็นเย่หยวนและกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าๆ ข้าไม่นึกเลยว่าเวลาแค่ร้อยกว่าปีเจ้ากลับจะพัฒนามาได้ถึงระดับนี้! สมชื่อเป็นศิษย์หยุนซานคนนี้จริงๆ! เฒ่าเฮยหยาง เจ้าคงอิจฉามากแล้ว? ฮ่าๆๆ ศิษย์คนเล็กของข้านั้นช่างตบหน้าได้เก่งกาจนัก มีนิสัยใจคอเหมือนอาจารย์มันเสียจริงๆ!”
หยุนซานนั้นหัวเราะขึ้นมาอย่างสุดหัวใจ
ส่วนอีกด้านตัวเจ้าโลกเฮยหยางนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกนอนราบอยู่กับพื้น
เพราะไม่มีใครสนใจเขาแม้สักคน!
เขานั้นร่วงตกลงดินไปและไม่อาจจะขยับร่างกายได้อีก
นอกจากนั้นแล้วเขายังถูกตบหน้าเข้าอีกครั้งด้วย!
เพราะก่อนหน้านี้เขายังพูดบอกว่าเย่หยวนถูกศิลาโลหิตโกลาหลควบคุมไปสิ้นแล้ว แต่พริบตาต่อมาเย่หยวนก็พายอดฝีมือมากมายเข้ามาช่วยเหลือเหมือนกองกำลังจากสวรรค์ที่จุติลงบนแผ่นดิน!
เวรกรรมมันตามเร็วเสียจริงๆ!
เรื่องการถูกควบคุมใดๆ นั้นมันย่อมจะฟังดูไร้สาระขึ้นมาทันที เพราะสภาพของสวรรค์แรกในตอนนี้ตราบเท่าที่เย่หยวนแค่ยืนมองมันก็คงไม่ต้องมาซื้อใจคนใดๆ อีกต่อไปแล้ว ไหนจะยังกองกำลังที่เขาพามานี้ ต่อให้จะไม่ต้องพึ่งเผ่าเลือดมันก็คงสามารถจัดการทั้งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดลงได้อย่างง่ายดาย!
“ถอย! กลับไปยังวิหารโลหิตเทวาก่อน!” หวังจั่วนั้นร้องลั่นสั่งขึ้นมา
ต่อให้จะเหลือแค่หลงเจี้ยนกับโฉปู้ฉุนแค่สองคนพวกหวังจั่วก็ไม่อาจจะต่อสู้ได้
เขารู้ดีว่าศึกนี้เขาได้พ่ายลงแล้ว!
กำลังที่เย่หยวนพามานี้มันเหนือล้ำจนเกินไป สู้ต่อไปเช่นนี้มันมีแต่จะต้องตายเปล่า
ภายใต้คำสั่งของหวังจั่วนั้นเจ้าโลกเผ่าเลือดมากมายก็หันหลังหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต
แม้ว่าคนที่เย่หยวนพามาจะทรงพลังแค่ไหน…พวกเขาก็ไม่อาจจะหยุดการหนีของเจ้าโลกหลายสิบคนนี้ได้เช่นกัน
แต่ว่าหลวนชิงเหอและบู๋เมี่ยนั้นก็สังหารเจ้าโลกลงไปไม่น้อย เจ้าโลกเผ่าเลือดที่ตายไปลงนั้นมีเกินกว่าสิบคน
หากมิใช่เพราะว่าเจ้าโลกเผ่าเลือดนั้นมีพลังชีวิตและการคืนชีพที่น่ารำคาญนั้นพวกเขาคงไม่อาจจะหนีไปได้เช่นนี้
แน่นอนว่าคนที่อนาถที่สุดนั้นคือชิงเหยา เพราะเขานั้นถูกจ้าวเยว่ไล่ล่าสุดฟ้าดิน
จ้าวเยว่นั้นมีความเร็วและกำลังที่เหนือล้ำกว่าเขาไปทุกๆ ด้าน
“ไอ้เวร พ่อเจ้าจะสู้กับเจ้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไป!”
ปัง!
ร่างของเขาถูกจ้าวเยว่ฉีกออกในทันที
หลังจากถูกสังหารไปราวยี่สิบครั้งสุดท้ายแล้วชิงเหยาก็ไม่อาจจะคืนชีพได้อีก
“อาจารย์ ข้าจะสังหารหวังจั่วเฒ่านั้นล้างแค้นให้ท่านเอง!” เย่หยวนกล่าว
“อาจารย์เชื่อ! หลายปีมานี้อาจารย์เองก็เหนื่อยมากเช่นกัน ถือเป็นโอกาสดีที่จะได้เกษียณตัวเองเสียที!”
หยุนซานยิ้มกล่าวขึ้น
เย่หยวนได้แต่ต้องทำหน้าเครียดเพราะเขารู้ดีว่านี่เป็นคำปลอบของหยุนซานไม่ให้เขาคิดมาก
แต่เขานั้นก็ไร้พลังจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้
ไม่นานนักเจ้าโลกทั้งหลายก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
หลงเจี้ยนกล่าวขึ้น “สองยอดเจ้าโลกนั้นมันบาดเจ็บสาหัสและใช้วิชาห้วงมิติหลบหนีไป หลังจากฆ่าเจ้าโลกอีกสิบกว่าคนลงแล้วพวกมันก็หนีไปได้สิ้น ทีนี้จะทำอย่างไรต่อเล่า?”
เจ้าโลกทั้งหลายของสวรรค์แรกรวมไปถึงหยุนซานนั้นต่างต้องอ้าปากค้างขึ้น
เพราะยอดเจ้าโลกเผ่ามังกรคนนี้กลับรอการตัดสินใจเย่หยวน!
ใช่แล้ว มันมิใช่การปรึกษา แต่รอให้เย่หยวนเป็นคนตัดสินใจ!
