“คนจากตระกูลจั่วเจ้าผ่านมาได้กี่คน?” หวังหนิงเหยียนถามขึ้น
“สี่ร้อยห้าสิบเก้าคน!” จั่วชิงหยางกล่าวขึ้นด้วยความภาคภูมิ
“เหอะ แค่นี้ก็มาอวด? คนจากราชวังสวรรค์โจวเรานั้นผ่านมาได้ถึงห้าร้อยสิบสองคน!” โจวเซียนเฉินกล่าวขึ้นข่ม
“นิกายสวรรค์ทำนองอเวจีเราก็มีคนผ่านมาได้สี่ร้อยเก้าสิบเอ็ดคน!” หลู่ห่าวหรันกล่าวขึ้นบ้าง
หวังหนิงเหยียนจึงสรุปภาพรวมออกมา “สวรรค์ถ้ำกำเนิดล่วงนรกเราคงมีคนราวสามพันที่ผ่านสิบรอบแรกไปได้! ข้าไม่เชื่อหรอกว่าคนนับล้านจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันจะผ่านมาได้ พวกมันคงถูกกำลังไปจนแทบสิ้นแน่! คนมากมายขนาดไหนมันก็ไม่มีทางจะผ่านสิบรอบไปได้!”
โจวเซียนเฉินกล่าวขึ้นตาม “พวกมันคงเจอวิธีการใดบางอย่างบนบันไดสวรรค์ตั้งแน่! หากคนนับล้านนั้นสามารถขึ้นบันไดสวรรค์ตั้งมาได้ด้วยกำลังของตัวเองจริงๆ แล้วสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดก็คงก้าวขึ้นมาเป็นสุดยอดสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ไปแล้ว เรื่องอะไรที่เราจะไม่ได้ยินเรื่องเช่นนั้นมาก่อน?”
จั่วชิงหยางพยักหน้ารับ “พวกเราทั้งหลายจะยอมแพ้หยางชิงมันไม่ได้!”
คนทั้งสี่นั้นทำหน้าเครียดขึ้นมาด้วยจิตต่อสู้กันดุดัน
ในตอนนี้บนรายชื่อพันวิญญาณนั้นมันมีหยางชิงที่นำไปอยู่ที่รอบสามสิบแปด ทิ้งคนอื่นไว้ไกลลิบ
นอกจากนั้นความเร็วของเขามันยังมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แน่นอนว่ายอดอัจฉริยะจากทุกสวรรค์นั้นต่างไม่มีใครยอมใครและไล่ตามหลังไปติดๆ
แต่พลังของหยางชิงนั้นมันกลับแสดงออกมาชัดเจนจากรายชื่อพันวิญญาณนี้
ยอดอัจฉริยะจากทั่วสวรรค์นั้นรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาล
ฝั่งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้นเฟิ่งชิงซวนได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา
นางหันไปมองดูรายชื่อพันวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าและไม่พบว่ามันมีนามของเย่หยวนอยู่เลย
“หรือว่าเจ้าบ้านี่มันจะไม่ได้มาจริงๆ? โอกาสเช่นนี้มันมีแค่ครั้งเดียวในชีวิตแล้ว มันคงไม่มีทางปล่อยผ่านไปเฉยๆ หรอกมั้ง? แต่เจ้าหยางชิงนี่ก็เก่งกาจขนาดนี้เลยหรือ?” เฟิ่งชิงซวนกล่าวขึ้น
ตอนนี้นางอยู่ในอันดับที่สาม ตามหลังคงถานไป
แต่สิ่งที่นางสงสัยมากที่สุดคือเย่หยวนกลับไม่ปรากฏขึ้นมาบนรายชื่อพันวิญญาณเลย จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่เห็น
ทางฝั่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด หยางชิงนั้นยิ่งสู้ก็ยิ่งคลั่ง
โถงพันวิญญาณนี้มันเป็นเหมือนขุมสมบัติสำหรับเขา
หลังจากผ่านรอบที่สามสิบแปดไปเขาก็ยิ่งพัฒนาได้รวดเร็วขึ้นกว่าเก่า
คนทั้งหนึ่งพันนี้คือตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของยุคสมัยนั้น
ต่อสู้กับคนเช่นนี้มันย่อมจะให้ประโยชน์กับเขามากล้น
จนสุดท้ายหลังหยางชิงนั่งลงทบทวนอยู่นานเขาก็เบิกตาขึ้นมาพร้อมคลื่นพลังที่ปะทุขึ้นจนถึงจุดสูงสุด
ตอนนี้เขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมันเปี่ยมล้นพลัง
พลังของหยางชิงที่ปะทุขึ้นมามันย่อมจะทำให้เขากลายเป็นที่สนใจของคนนับล้านรอบข้าง
“มหาจักรพรรดิฟ้าครามพัฒนาขึ้นอีกแล้ว!”
“ที่แห่งนี้มันเป็นกำแพงสูงสำหรับเราแต่สำหรับมหาจักรพรรดิฟ้าครามแล้วมันคงเป็นดั่งแดนสวรรค์แน่!”
“เขานั้นผ่านศึกไปร้อยกว่ารอบและขึ้นครองตำแหน่งอันดับหนึ่งบนรายชื่อพันวิญญาณ มันถือเป็นหน้าเป็นตาให้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเราจริงๆ!”
“เอ๋ เขาลุกเดินไปหานักบุญสวรรค์เย่แล้ว! หรือว่า…”
…
คำพูดนั้นยังไม่ทันสิ้นเสียงหยางชิงก็ยกหอกขึ้นชี้หน้าเย่หยวนและร้องลั่น “เย่หยวน มาสู้กัน!”
เย่หยวนไม่แปลกใจใดๆ เพราะหยางชิงนั้นพัฒนาตัวเองไปได้อย่างมาก หากเขาไม่มาท้าทายสิมันจะแปลก
หลายวันมานี้เขาได้เห็นการพัฒนาของหยางชิงกับตาตัวเอง
โถงพันวิญญาณนี้มันเหมือนหินลับให้หยางชิง
ยอดอัจฉริยะจริงๆ นั้นเมื่อมาเจอสถานที่อย่างโถงพันวิญญาณนี้พวกเขาจะพัฒนาอย่างบ้าคลั่ง
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าดูมั่นใจนะ!”
หยางชิงยิ้ม “แน่นอน ข้ามั่นใจ! ข้ารู้สึกว่าสามารถรับหมัดนั้นของเจ้าได้แล้ว!”
เย่หยวนพยักหน้ารับ “เช่นนั้นก็ลองดู!”
หยางชิงดึงหอกยาวกลับมาพร้อมอัดพลังทำลายล้างเข้าไปในทันที
คนที่อ่อนแอหน่อยแทบไม่อาจจะยืนได้ภายใต้แรงกดดันของหยางชิงนี้
มันยังคงเป็นหอกล้างหมื่นเต๋า!
แต่ว่าพลังของหอกล้างหมื่นเต๋านี้มันไม่อาจจะเอาไปเทียบกับหอกล้างหมื่นเต๋าที่หยางชิงใช้ออกมาใส่เย่หยวนก่อนหน้านี้ได้เลย
หยางชิงนั้นเริ่มสร้างเต๋าของตัวเองได้แล้ว!
หอกล้างหมื่นเต๋านี่มันคือการทำลายเต๋าด้วยเต๋าหอก!
มันเหมือนการที่เย่หยวนแยกวิญญาณออกเป็นหมื่น มันเหมือนการที่เจ้าโลกหลุนฮวยลงไปจุติใหม่เรื่อยๆ มันพาพวกเขาขึ้นไปสู่จุดสูงสุดทั้งสิ้น
เมื่อผ่านการต่อสู้ดุเดือดมาได้กว่าร้อยรอบนี้หยางชิงก็ย่อมจะพัฒนาขึ้นไปจนใกล้คำว่าสมบูรณ์เต็มที
แข็งแกร่งจนทำให้คนสิ้นหวัง!
ได้สัมผัสถึงพลังนี้คนทั้งหลายก็ต้องหน้าซีดขาวลง
“แข็งแกร่ง…นี่นักบุญสวรรค์เย่ท่านจะรับได้หรือ?”
“นี่มันไม่ยุติธรรม! หยางชิงนั้นใกล้จะบรรลุมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ขั้นสุดเต็มทีแล้ว!”
“หยางชิงในตอนนี้คงต่อสู้ได้แม้แต่กับมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แน่แล้ว?”
…
พวกเขานั้นอดสงสัยไม่ได้ว่าเย่หยวนจะรับหอกนี้ไว้ได้หรือไม่
ปัง!
ก่อนจะทันสิ้นเสียงหยางชิงก็ปลิวออกไป
คลื่นพลังใดๆ มันถูกหมัดเดียวของเย่หยวนทำลายสิ้น
คนที่ได้เห็นนั้นต้องอ้าปากค้าง
มันเป็นไปได้อย่างไร?
หอกที่รุนแรงล้ำนั้นกลับไม่อาจเทียบหมัดเปล่าๆ ของเย่หยวนได้?
“อ้าก! ไอ้บ้าเอ๊ย!” หยางชิงกัดฟันและเดินหายเข้าค่ายกลต่อสู้ต่อไปทันที
เย่หยวนยิ้มและไม่คิดตอบอะไรกลับไป
หยางชิงนั้นมิใช่คนธรรมดา เขานั้นรู้ดีว่าเขากำลังทำอะไร
หากเป็นคนอื่นเมื่อแพ้แล้วอาจจะหาข้ออ้างมากมาย บอกเย่หยวนอย่าใช้พลังศักดิ์สิทธิ์หรืออะไรต่างๆ นานา
แต่หยางชิงนั้นไม่หาข้ออ้างใดๆ!
เขารู้ว่านั่นมันคือพลังของเย่หยวน จะเอาชนะเย่หยวนมันก็ต้องเอาชนะพลังศักดิ์สิทธิ์
แพ้ก็คือแพ้ หาข้ออ้างไปเสียเวลาเปล่า
สำหรับหยางชิงนั้นการเอาชนะใครๆ มันก็มิใช่เป้าหมาย เพราะเป้าหมายเดียวของเขานั้นคือเย่หยวน!
หากเขาเอาชนะเย่หยวนไม่ได้ให้จะเอาชนะอันดับหนึ่ง ชนะครบพันรอบไปมันก็ไร้ความหมาย
เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไปเหล่ายอดอัจฉริยะจากสวรรค์ต่างๆ นั้นต่างกำลังท้าทายรอบนี้อย่างไม่หยุดมือ
แน่นอนว่าคนที่ยังกล้าท้าทายต่อนั้นมันมีแต่อัจฉริยะระดับหัวกะทิทั้งสิ้น
หยางชิงนั้นกลายเป็นเป้าหมายให้ทุกคนไล่ตาม
ยอดอัจฉริยะทุกเผ่าบนทุกสวรรค์นั้นต่างไล่ตามหลังหยางชิงอย่างบ้าคลั่ง แต่ช่องว่างมันกลับมีแต่จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ความเก่งกาจของหยางชิงนั้นมันทะลุผ่านรายชื่อพันวิญญาณออกมา
โถงพันวิญญาณนั้นยิ่งระดับสูงมันก็จะยิ่งเก่ง!
แม้แต่คงถานนั้นเองก็ยังเริ่มรู้สึกหนักมือขึ้นมาเรื่อยๆ ทุกที
จากแรกๆ ที่ยังไล่ตามหลังกันรอบต่อรอบจนเริ่มกลายเป็นสามรอบจนกลายเป็นห้ารอบและสิบรอบไป
ช่องว่างระหว่างหยางชิงและคนอื่นๆ นั้นมันขยายขึ้นเรื่อยๆ
หยางชิงนั้นเหมือนหมาบ้าที่ไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยท้าทายต่อสู้อย่างต่อเนื่อง และที่น่ากลัวคือเขาไม่พ่ายแพ้ให้แก่ใครเลยแม้สักครั้ง
“เจ้าหยางชิงนี่มันกินอะไรไปกัน? มันไม่รู้จักเหนื่อยหรือ?” คงถานนั้นมองดูรายชื่อพันวิญญาณด้วยใบหน้าเหยเก
“ให้ตายสิ! ช่องว่างมันมีแต่จะห่างขึ้น! หรือว่าเจ้าหยางชิงนี่มันจะเก่งกว่าเย่หยวน?” เฟิ่งชิงซวนกล่าวขึ้น
หวังหนิงเหยียนนั้นเลิกคิดที่จะไล่ตามไปแล้ว ตอนนี้นางอยู่ในอันดับที่สิบและไม่อาจจะตามหลังใครๆ ทันอีก
เก้าคนที่นำนางไปนั้นมันเหมือนมีแต่คนบ้า
เดิมทีแล้วนางนั้นคิดว่าตัวเองเป็นยอดอัจฉริยะแห่งสวรรค์ เหนือล้ำกว่าอัจฉริยะใดๆ หรือต่อให้จะด้อยกว่ามันก็คงด้อยกว่าไปไม่มาก
แต่ตอนนี้นางได้รู้แล้วว่าตนเองคิดผิดไปแค่ไหน!
ตอนนี้นางเริ่มตั้งคำถามกับชีวิตขึ้นมา
เว้นเสียแต่ว่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายที่ไล่ตามหลังหยางชิงไปนั้นไม่ได้รู้เลยว่าหยางชิงกำลังถูกชายอีกคนกระทืบอยู่ด้านนอก
ทุกๆ ร้อยรอบนั้นหยางชิงจะมาท้าทายเย่หยวนอยู่ตลอด
แต่เย่หยวนก็ยังชนะทุกครั้งไป!
ไม่ว่าเขานั้นจะเก่งกาจขึ้นแค่ไหน เย่หยวนก็ยังเอาชนะเขาได้ด้วยหมัดเดียว!
ยิ่งมีเป้าหมายที่สูงล้ำอย่างเย่หยวนอยู่นี้มันยิ่งทำให้หยางชิงคลั่งและไม่คิดหยุดมือ เขาจึงกลายเป็นหมาบ้าที่ไม่มีใครไล่ตามทัน
เขานั้นทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อท้าทายหนึ่งพันยอดอัจฉริยะแห่งวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต
