“ส่งภาพวาดเต๋าสวรรค์มาให้ข้า บรรพบุรุษผู้นี้จะรับเจ้าเป็นศิษย์เอง! เฒ่าหวูเทียนนั้นมันก็แค่คนใกล้ตาย มันไม่มีทางช่วยเหลืออะไรเจ้าได้มากมายหรอก! เจ้านั้นมีร่างวิญญาณหมอกหุ้ม บรรพบุรุษผู้นี้จะช่วยให้เจ้าได้เกิดใหม่และก้าวขึ้นถึงล้ำสวรรค์เอง!”
หูเกาชานนั้นไม่คิดปฏิเสธและกลับบอกว่าจะรับเย่หยวนเข้าเป็นศิษย์แทน
ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องผงะไป
สองยอดฝีมือผู้ปกครองสวรรค์ สองยอดคนที่เก่งกาจที่สุดในหน้าประวัติศาสตร์กลับแย่งกันเพื่อจะเอาเย่หยวนไปเป็นศิษย์!
ไม่ว่าพวกเขานั้นจะมีเป้าหมายเบื้องหลังใดๆ แต่เรื่องนี้มันก็แสดงให้เห็นถึงคุณค่าของตัวเย่หยวนอย่างมากแล้ว
ส่วนตัวคงถานนั้นเป็นได้แค่อากาศธาตุไป
ความยิ่งใหญ่ใดๆ ก่อนหน้านั้นมันกลายเป็นแค่เรื่องตลกไป
บนท้องฟ้านั้นมันมีแค่เขาและหวูเทียนลอยตัวอยู่
เขานั้นคุกเข่าลงอยู่กลางอากาศอย่างนั้นไม่รู้จะถอยลงพื้นหรืออยู่ต่อไป
ไปข้างหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ไม่ได้ ช่างน่าอึดอัดนัก
โชคยังดีที่ตอนนี้มันไม่มีใครสนใจเขาอีกต่อไปแล้ว สายตาของทุกผู้คนนั้นต่างหันไปมองเรื่องเหลือเชื่อตรงหน้านี้
พวกเขานั้นกำลังจับตามองเย่หยวนอย่างไม่วางตา
พวกเขานั้นกำลังรอให้เย่หยวนตัดสินใจ
“ฮ่าๆ ให้เจ้านั้นมันไม่มีปัญหามากมายหรอก แค่ว่า…อีกคนมันจะยอมหรือไม่!” เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป
รับเขาเป็นศิษย์?
ฮ่าๆ!
เย่หยวนคนนี้ยังมีสมองติดหัวอยู่!
เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นกลายร่างเป็นหูเกาชานมันย่อมจะเป็นแผนการยาวนานแสนนาน คนเช่นนี้มีหรือที่เย่หยวนจะมอบภาพวาดเต๋าสวรรค์ไปให้?
เพราะเดิมทีนั้นเย่หยวนคิดเสมอว่าจะฝากความหวังไว้กับเจ้าโลกหลุนฮวยให้จัดการหายนะเผ่าเลือดที่จะกลืนกินสามสิบสามสวรรค์
แต่ตอนนี้เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นกลับทำเรื่องเช่นนี้ออกมา มันย่อมจะทำให้เย่หยวนเข้าใจนิสัยของอีกฝ่ายได้แล้ว
ตอนที่วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตออกไล่ล่าดินแดนในสมัยก่อนนั้นเองเจ้าโลกหลุนฮวยก็ไม่ได้คิดออกมาแต่แรกเช่นกัน
ด้วยฝีมือระดับเขานั้นมันทำไมถึงไม่คิดออกมาสู้แต่แรก?
ตอนนี้เมื่อได้เจอกับหายนะของเผ่าเลือด ตัวเจ้าโลกหลุนฮวยเองก็นิ่งเงียบไม่แสดงตัวออกมาเช่นกัน
เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นเกิดใหม่ไหลไปตามกระแสสังสารวัฏเพื่อทำความเข้าใจเต๋าสังสารวัฏ
เย่หยวนไม่เชื่อหรอกว่าคนระดับนั้นจะไม่รู้ถึงเรื่องของเผ่าเลือดเลย
แต่เขาก็ไม่ได้ลงมือใดๆ!
เรื่องนี้แสดงถึงสิ่งใด?
มันแสดงว่าเจ้าโลกหลุนฮวยนั้นเป็นคนเห็นแก่ตัว!
ครั้งนี้ที่เขาปรากฏตัวขึ้นก็คงเพราะสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์แน่
เช่นนั้นแล้วเรื่องการรุกรานสวรรค์ของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเมื่อครั้งก่อนเล่า?
เป้าหมายที่เขาลุกขึ้นมาสู้ก็เพราะสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์เช่นกันหรือไม่?
เป็นไปได้สูง!
คนเช่นนี้มันย่อมจะไม่มีทางยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อสู้กับศิลาโลหิตโกลาหลอย่างแน่นอน!
ไม่มีทางทำแน่!
ให้ภาพวาดเต๋าสวรรค์ไปกับเขานั้นมันย่อมจะมิใช่เรื่องดี!
“ฮ่าๆ เจ้าพูดถึงเฒ่าหวูเทียน? บรรพบุรุษผู้นี้ยังไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดจะกลัวมันหรอก!” เจ้าโลกหลุนฮวยกล่าวขึ้น
“ข้าไม่ได้พูดถึงมัน”
เย่หยวนหันหน้ากลับไปมองที่กลุ่มคนก่อนจะร้องขึ้น “ยังไม่ออกมาอีก? หากภาพวาดเต๋าสวรรค์โดนคนอื่นแย่งไปเจ้าเองก็จะไม่ได้อะไรกลับไปเช่นกัน!”
คนทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องทำหน้างงไม่เข้าใจความหมาย
ในเวลาเดียวกันนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งขึ้นมาในชุดสีฟ้า
เย่หยวนนั้นรู้จักหน้าคนผู้นี้ เขาคือคนจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดของเขาเช่นกัน
ไม่นึกเลยว่าทั้งสองนั้นจะซ่อนตัวอยู่ในกองทัพของเขา!
แต่ว่าเมื่อได้เห็นชายหนุ่มชุดฟ้าครามคนนี้เย่หยวนก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น
ชายหนุ่มคนนี้ยิ้มออกมาอย่างมีนัยและกล่าว “ดูท่าเจ้าจะรู้เสียแล้ว! ต้องยอมรับเลยว่าในหมู่พวกมันทั้งหลายนี้ข้าต้องระวังตัวเจ้ามากที่สุด!”
เย่หยวนใจหายวาบไป
เพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ย่อมจะเป็นศิลาโลหิตโกลาหลแล้ว
แต่ว่าตอนนี้ตัวชายหนุ่มไม่ได้คิดปกปิดคลื่นกำเนิดเลือดในตัวทำให้เย่หยวนสัมผัสถึงมันได้
ชายหนุ่มคนนี้มิใช่แค่ร่างแยกจากสวรรค์ใด
เขานั้นเป็นร่างที่เกิดจากการรวมตัวกัน!
หรือก็คือชายหนุ่มคนนี้จะมีพลังเท่ากับร่างแยกของศิลาโลหิตโกลาหลหลายๆ ร่างรวมกัน!
นั่นมันย่อมจะเป็นพลังที่อยู่สุดปลายของล้ำสวรรค์!
หลุนฮวยนั้นเองก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น “ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะมาด้วย! ดูท่าเจ้าเองก็อยากจะได้สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ไปเช่นกัน!”
ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มตอบมา “สมบัติที่เกิดขึ้นมาจากคงคานิรันดร์นี้ใครบ้างเล่าที่ไม่อยากได้มัน? เย่หยวน เจ้านั้นมีเลือดต้นของบรรพบุรุษผู้นี้อยู่ในกาย ตราบเท่าที่เจ้าส่งมอบภาพวาดเต๋าสวรรค์ให้แก่ข้าแล้วข้าจะทำให้เจ้าอยู่เหนือล้ำทุกผู้คนบนสามสิบสามสวรรค์เอง! ในสามสิบสามสวรรค์นี้เจ้าจะไม่เป็นรองใครอีกต่อไปแน่นอน!”
“บรรพบุรุษเผ่าเลือด! ชายหนุ่มคนนี้กลับเป็นบรรพบุรุษเผ่าเลือด!”
“เย่หยวนมันมีดีอะไรกันแน่ถึงทำให้สามยอดคนนี้ต่างแย่งชิงตัวกัน?”
“แล้วเรื่องภาพวาดเต๋าสวรรค์ที่พวกเขาว่านี่มันหมายความว่าอะไร? หรือว่าคัมภีร์หยกบนท้องฟ้านั้นมันจะมิใช่ภาพวาดเต๋าสวรรค์? เช่นนั้นเราศึกษาอะไรกันไป?”
…
คนที่ได้ยินนั้นต่างร้องลั่นขึ้นมาอย่างแตกตื่น
คนส่วนมากนั้นไม่ได้รู้ถึงตัวศิลาโลหิตโกลาหลจึงเรียกเขาผู้นี้ว่าเป็นบรรพบุรุษเผ่าเลือด
แน่นอนว่าเรื่องระดับนั้นมันย่อมจะมีคนรู้แค่หยิบมือ
หวูเทียน หลุนฮวยและบรรพบุรุษเผ่าเลือดสามยอดฝีมือนี้คงเรียกได้ว่าเป็นสุดยอดตัวตนที่สูงที่สุดของสามสิบสามสวรรค์
คนทั้งสามนั้นคือผู้ปกครองสวรรค์แต่กลับยื่นมือออกมาแย่งชิงเย่หยวนพร้อมๆ กัน!
คุณค่าของเย่หยวนในใจคนทั้งสามมันคงสูงล้ำ
เทียบกันแล้วคงถานเป็นได้แค่เศษดิน!
ที่น่าขำคือตัวเขานั้นยังมีหน้าไปคิดว่าจะแก้แค้นทำร้ายเย่หยวนหลังได้กลับออกไป
คิดแล้วมันก็น่าขันนัก!
ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่หลุนฮวยได้กล่าวขึ้น “เย่หยวน รากวิญญาณคนรักของเจ้านั้นมันเข้าสังสารวัฏไปแล้วใช่หรือไม่? ในฟ้าดินนี้มันจะมีใครนอกจากข้าคนนี้ที่หานางเจอได้อีก? เจ้าจะต้องคิดให้หนักหัวอีกหรือ?”
เย่หยวนเบิกตากว้างขึ้นมาหันมองหน้าเจ้าโลกหลุนฮวยอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เขากลับรู้ถึงเรื่องนี้ด้วย!
เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นน่ากลัวเกินไปแล้ว!
เขานั้นแยกวิญญาณของตัวเองออกไปไม่รู้กี่ส่วน!
และคนที่รู้ถึงเรื่องของมู่หลินเสวียนั้นมันยังมีเพียงแค่หยิบมือและแทบทุกคนนั้นต่างเป็นคนสนิทของเขาสิ้น!
ได้เห็นสีหน้านั้นของเย่หยวนชายหนุ่มชุดฟ้าก็รู้แล้วว่าเรื่องไม่ดีแน่
เขาจึงยื่นมือออกไปคว้าตัวเย่หยวนไว้
พลังคลื่นกำเนิดเลือดอันรุนแรงล้ำนั้นจับตัวเย่หยวนไว้มั่น
เขาไม่อาจจะขยับร่างได้แม้แต่น้อย
เย่หยวนนั้นหวาดกลัวสุดใจนี่หรือคือพลังที่แท้จริง?
แข็งแกร่งล้ำ!
เมื่อเจ้าโลกหลุนฮวยเห็นเช่นนั้นมีหรือที่เขาจะยอมแพ้?
เขาเองก็ยื่นมือไปจับตัวเย่หยวนไว้เช่นกัน
คลื่นกำเนิดสังสารวัฏปะทุขึ้นมา ไม่ได้ด้อยไปกว่าชายหนุ่มคนนั้นเลย
ไม่มีใครคิดฝันว่าหูเกาชานคนนี้กลับจะมีพลังที่เหนือล้ำจินตนาการได้ถึงขนาดนี้!
เย่หยวนร้องลั่นขึ้นในใจ ‘เฒ่าหวูเทียน ทำไมยังไม่ลงมืออีก?’
แน่นอนว่าเวลาเดียวกันนั้นหวูเทียนก็ปล่อยพลังออกมาเช่นกัน
เขายื่นมือเข้ามาหาเย่หยวนและร่างกายของเย่หยวนก็หายไปจากจุดที่เคยอยู่
ตูม!
คลื่นพลังรุนแรงปะทุขึ้น ณ จุดที่เย่หยวนเคยอยู่
เมื่อต่อยคว้าได้แค่อากาศคนทั้งสองก็ต้องทำหน้าเหยเกออกมา
บรรพบุรุษหวูเทียนนั้นกล่าวขึ้น “สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ต่อให้ใครจะได้ไปมันก็ไม่มีทางให้เจ้าได้ไป! ที่สำคัญพวกเจ้ามันช่างหลงตัวเองนัก! เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าที่นี่มันบ้านใคร?”
หลุนฮวยนั้นหัวเราะตอบกลับไป “เฒ่าหวูเทียน สภาพปางตายของเจ้านั้นจะยังทำอะไรได้อีก?”
ชายหนุ่มชุดฟ้านั้นเองก็ยิ้มขึ้น “หวูเทียน มันหมดยุคของเจ้าไปแล้ว! ไปดีเสียเถอะ สามสิบสามสวรรค์นี้ข้าจะปกครองให้เอง!”
แต่เมื่อหวูเทียนได้ยินเขาก็ต้องหัวเราะลั่นขึ้นมา “ฮ่าๆๆ พวกเจ้ามันคิดน้อยไป! พวกเจ้าทั้งสองนั้นจะอย่างไรก็แค่ร่างแยกเท่านั้น! กล้ามาอวดอ้างตัวต่อหน้าร่างจริงของข้า! พวกเจ้าสงสัยกันมากสิว่าข้านั้นเปิดวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้ขึ้นมาเพราะอะไร? ตอนนี้ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นแล้วว่าแผนการที่บรรพบุรุษผู้นี้เตรียมมายาวนานหลายแสนปีนั้นมันคืออะไรกันแน่!”
