เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นยืนมั่นอยู่กลางอากาศด้วยคลื่นพลังที่ยังพุ่งทะยานรุนแรงไม่จางหายไปพร้อมๆ กับพลังชีวิต
จิตต่อสู้อันดุดันนั้นมันกลับพยุงร่างของเขาไม่ให้ร่วงตกลงมาได้
เขานั้นยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าหอสุดแสงด้วยดวงตาที่จ้องมองดูหน้าเผ่าเลือดทั้งหลายอย่างดุร้าย
เขานั้นเหมือนดั่งเป็นวัชระแห่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดที่เฝ้าหัวใจของสวรรค์ไว้
วินาทีนี้ทุกคนที่ได้เห็นต่างไม่มีใครกล้าบุกเข้าไป แม้แต่ตัวเฉียนั้วเองก็ตาม
ทั้งสนามรบนั้นมันตกสู่ห้วงความเงียบงันเพราะความตายของเขาคนนี้
อี้เฉียนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “จิตต่อสู้หลอมรวมเป็นหนึ่งไม่จางหายเรียกพลังแห่งยอดเต๋าลงมา หากเขายังไม่ตายแล้วเขาคงสามารถบรรลุยอดเจ้าโลกได้แน่นอน คนผู้นี้ช่างเก่งกาจมากนัก!”
แม้แต่ยอดฝีมือฝ่ายตรงข้ามอย่างอี้เฉียเองก็ยังรู้สึกเสียดายขึ้นมา
ตอนนี้แม้แต่เผ่าเลือดทั้งหลายเองก็ยังอดมองดูร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นด้วยความเคารพไม่ได้
แม้ว่าจะสิ้นใจไปแล้วแต่จิตวิญญาณของเขายังคงอยู่!
หมี่เทียน หยุนซาน โฉปู้ฉุนและยอดฝีมือคนอื่นๆ นั้นต่างได้แต่ต้องกัดฟันแน่น
“เจ้าเมืองเฟิง ลาก่อน! เราจะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวังแน่!”
“เราจะทำให้สุนัขเลือดมันได้ชดใช้!”
“เจ้าเมืองเฟิง งานที่ค้างคาของท่านนั้นเราจะต้องช่วยทำให้มันสำเร็จแน่นอน!”
…
ยอดฝีมือทั้งหลายต่างหลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่อาจห้าม
พวกเขานั้นส่งวิญญาณของเฟิงเสี่ยวเถียนไป ส่งไปอย่างสุดหัวใจ!
อี้เฉียหันไปกล่าวกับหมี่เทียน “สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มันช่างมีแต่ยอดคนจริงๆ! สถานการณ์กลายเป็นเช่นนี้แล้วเจ้ายังคิดจะแลกชีวิตอีกหรือไม่? ตราบเท่าที่เจ้ายอมแพ้ดีๆ ข้าก็สัญญาได้ว่าจะไปขอร้องบรรพบุรุษท่านให้ไว้ชีวิตพวกเจ้าได้!”
หมี่เทียนที่ได้ยินต้องหัวเราะลั่นขึ้น “อี้เฉีย เจ้าล้อข้าเล่นแล้ว? ศพของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นยังไม่ทันเย็นลงเลย เขานั้นแลกชีวิตย้อมแผ่นฟ้าด้วยเลือดมองดูพวกเราอยู่บนสวรรค์! เจ้าคิดว่าเป็นเช่นนี้แล้วมันจะยังมีใครกล้ายอมแพ้อีก?”
อี้เฉียเองก็ไม่ได้คิดว่าคำพูดของเขามันจะได้รับการตอบกลับที่ดีนักแต่สุดท้ายก็ยังอดกล่าวขึ้นไม่ได้
ได้ยินคำตอบของหมี่เทียนนั้นอี้เฉียจึงยิ้มตอบกลับไปและค่อยๆ ปล่อยคลื่นพลังรุนแรงออกมาเตรียมปะทะอีกครั้ง “ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเราก็คง…ต้องตายกันไปข้าง! พวกเจ้าฟังคำข้าสังหารสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดอย่าให้เหลือแม้แต่หมาแมวสักตัว! เฉียนั้ว เจ้าบุกเข้าห้วงมิติของหอสุดแสงไปเอาคัมภีร์สวรรค์ออกมา!”
ฟุบ!
ด้วยคำสั่งนี้สงครามที่ชะงักลงจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
วินาทีนั้นมันจึงเกิดเสียงระเบิดลั่นสวรรค์ขั้นทั่วทิศอีกคราว
เฉียนั้วมองดูร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนและกลับไม่กล้าที่จะบุกเข้าไปตรงๆ!
เพราะสภาพของเฟิงเสี่ยวเถียนในตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นจิตต่อสู้หรือคลื่นพลังนั้นมันก็ยังคงสมบูรณ์พร้อมไม่มีท่าทีจะจางหายไปเลย!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาที่ดุร้ายนั้นมันยังคงมองมาราวกับว่าเจ้าตัวนั้นยังมีชีวิต
หากพูดกันถึงพลังแล้ว เขาเป็นฝ่ายแพ้ไปแล้ว!
เขานั้นกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะกัดฟันพูดขึ้นมา “เฟิงเสี่ยวเถียน เจ้าคิดว่าตายไปแล้วจะยังทำให้ข้ากลัวได้อีกหรือ?”
พูดจบเฉียนั้วก็พุ่งตัวยกหมัดเข้าโจมตีร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนทันที
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นคลื่นกำเนิดอันรุนแรงก็ปะทุออกมาจากตัวของเฟิงเสี่ยวเถียนทั้งๆ ที่ไม่มีใครควบคุมมัน!
ตูม!
เสียงระเบิดดังลั่นส่งร่างของเฉียนั้วนั้นปลิวออกไปทันที
เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ต้องอ้าปากค้าง
“นี่มัน…เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน?”
“เฟิงเสี่ยวเถียนตายไปแล้วมิใช่หรือ? ทำไมเขายังโจมตีออกมาได้กัน? นอกจากนั้นมันยังรุนแรงปานนี้ด้วย?”
“จ…จะบ้าหรืออย่างไร! คนตายก็ยังโจมตีออกมาได้ด้วยหรือ!”
…
คนที่ได้เห็นนั้นแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตน!
เพราะคนตายนั้นกลับโจมตีเจ้าโลกระดับสูงอย่างเฉียนั้วจนปลิวได้!
นี่มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นที่ไหนมาก่อน
นอกจากนั้นแล้วพวกเขายังสัมผัสได้ว่าเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นไม่ได้ใช้ปราณเทวะใดๆ ออกมาแม้แต่น้อย
พลังที่โจมตีออกมานั้นมันเป็นพลังโดยตรงจากฟ้าดิน!
เฉียนั้วต้องร้องลั่นขึ้นมา “เฟิงเสี่ยวเถียน เจ้าจะบอกว่าต่อให้เจ้าตายไป ข้าก็ยังเอาชนะเจ้าไม่ได้หรือ? มีหรือที่เฉียนั้วคนนี้จะยังแพ้ให้แก่คนตายอีก? โจมตีมันพร้อมกัน! ข้าอยากรู้นักว่าพลังที่หลงเหลือนี้มันจะทนไปได้แค่ไหน!”
ภายใต้คำสั่งของเฉียนั้วนั้นเจ้าโลกทั้งหลายก็พุ่งตัวเข้าไปโจมตีด้วยท่าไม้ตายของตนเอง
แต่มันเหมือนกับว่ารอบตัวเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นมีเขตแดนที่มองไม่เห็นที่จะโจมตีทุกสิ่งอย่างที่เข้ามาใกล้ พลังคลื่นกำเนิดภายในนั้นโจมตีออกมาอย่างอัตโนมัติและสวนกลับมาหาพวกเขาทันที
ตูม!
ตูม!
ตูม!
เผ่าเลือดทั้งหลายนั้นต่างปลิวออกไปอย่างไม่อาจห้ามตัวเอง
เจ้าโลกเผ่าเลือดบางคนที่ไม่ทันระวังนั้นถึงขั้นตายลงไป!
เท่านี้คนที่ได้เห็นก็ยิ่งต้องอ้าปากค้าง
เพราะศพของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นกลับทรงพลังกว่าตอนเขามีชีวิต!
กองทัพเผ่าเลือดนั้นไม่อาจจะผ่านศพของเขาไปได้เลย
เฉียนั้วนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกอย่างถึงที่สุด
เขานั้นพุ่งเข้าไปโจมตีหลายต่อหลายครั้งแต่ทุกครั้งเขาก็จะถูกพลังรุนแรงนั้นซัดกลับมาเสมอๆ
“เจ้าเมืองเฟิงตายไปแล้วแต่ก็ยังปกป้องหอสุดแสงไว้! ชีวิตของเขามันจางหายไปแล้วแต่จิตต่อสู้ของเขานั้นยังคงอยู่ ไม่ให้ใครเข้าไปใกล้ได้เด็ดขาด!”
“เจ้าเมืองเฟิงคือเทพสงคราม!”
“เทพสงครามผู้ไม่มีวันตาย!”
…
ยอดฝีมือแห่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดหลายต่อหลายคนนั้นหลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่อาจห้ามมองดูร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนอย่างซาบซึ้งสุดใจ
แม้ว่าเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นจะตายไปแล้วแต่ว่าเขานั้นกลับยังอยู่ในหัวใจของคนได้ตลอดกาล
ไม่ว่าจะเป็นหัวใจของมิตรหรือศัตรูก็ตาม!
อี้เฉียกล่าวว่า “ช่างเป็นความตายที่สง่านัก! จิตต่อสู้ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดินดึงพลังของยอดเต๋าลงมาสร้างเขตแดนของตัวเอง! หากเขาไม่ตายลงในวันนี้ วันหน้าเขาคงกลายเป็นยอดฝีมือระดับเจ้าหรือข้าได้ง่ายๆ! ช่างเป็นศึกที่ น่าตื่นตา! ช่างเป็นศึกที่น่าเสียดาย! แต่ว่ามันก็เพราะเช่นนี้ที่ทำให้เลือดของพวกเจ้านั้นช่างมีค่านัก! ไม่นึกเลยว่าแค่สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดแห่งเดียวนี้มันกลับจะทำให้ประคำขจัดเลือดเต็มไปได้ถึงสามเม็ด!”
ตอนนี้ประคำขจัดเลือดสามเม็ดนั้นมันกำลังดูดกลืนเลือดของคนทั้งหลายอย่างบ้าคลั่ง
อี้เฉียเองก็ไม่คิดว่าสวรรค์ระดับล่างอย่างสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มันกลับจะเติมเต็มประคำขจัดเลือดได้ถึงสามเม็ดด้วยกัน
เช่นนี้ประคำขจัดเลือดที่ใช้ไปจัดการกับเย่หยวนนั้นมันก็ถือว่าไม่เสียเปล่าแล้ว
เพราะว่าพลังงานเลือดที่ประคำขจัดเลือดดูดกลืนไปนั้นมันคือพลังงานเลือดที่บริสุทธิ์อย่างมาก
เจ้าโลกคนหนึ่งอาจจะไม่เติมเต็มหนึ่งในหมื่นของประคำขจัดเลือดด้วยซ้ำ
แต่ว่าในสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้ทุกคนต่างมีจิตต่อสู้ที่รุนแรงและมันทำให้พลังงานเลือดของพวกเขานั้นบริสุทธิ์อย่างมาก
เพราะเช่นนี้เองมันถึงทำให้สามารถเก็บเลือดเข้าประคำขจัดเลือดได้อย่างง่ายดาย
หมี่เทียนนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเครียดเพราะสงครามที่เกิดขึ้นบนสามสิบสามสวรรค์นั้นไม่ต้องถามเลยว่าเผ่าเลือดทำไปเพราะอยากจะเติมพลังให้ประคำขจัดเลือดนี้
มันย่อมจะมิใช่ของดีงาม!
“เอาล่ะ เฟิงเสี่ยวเถียนก็ตายไปแล้ว ป่านนี้เย่หยวนเองก็คงตายเช่นกัน หมี่เทียน ไม่ว่าเจ้านั้นจะสู้สุดชีวิตแค่ไหนศึกนี้เจ้าก็เป็นฝ่ายแพ้แล้ว! เรามาจบเรื่องกันเถอะ!”
อี้เฉียนั้นยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้เผ่าเลือดบุกสุดตัวอีกครั้ง!
ศึกใหญ่มันหนักหน่วงขึ้นกว่าเก่า!
เฉียนั้วและเจ้าโลกทั้งหลายนั้นเข้าไปล้อมโจมตีร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนอย่างสุดกำลัง
ไม่ว่าเทพสงครามผู้นี้จะมีจิตที่หนักแน่นทรงพลังแค่ไหนสุดท้ายแล้วพลังนี้มันก็ไร้นายควบคุม
คลื่นกำเนิดรอบๆ ตัวเขานั้นมันค่อยๆ จางหายไป
ทำให้จิตต่อสู้ของเขานั้นมันเริ่มแตกสลายลง
เมื่อเฉียนั้วได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะลั่นขึ้นไม่ได้ “ฮ่าๆๆ เฟิงเสี่ยวเถียน ต่อให้พวกมันจะเรียกเจ้าว่าเป็นเทพสงครามใดๆ แล้วมันจะทำไม? สุดท้ายเจ้ามันก็แค่คนตายเท่านั้น!”
ภายใต้การโจมตีที่บ้าคลั่งนั้นร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนก็ค่อยๆ สั่นไหวและมีท่าทีจะร่วงตกลงในที่สุด
เฉียนั้วและพวกนั้นโจมตีเข้าไปอย่างรุนแรงบ้าคลั่งหมายที่จะเข้าไปยังหอสุดแสงที่ด้านหลังให้ได้
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่มันกลับมีเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นมาทำให้คนทั้งสนามรบต้องชะงักไป
ตอนนี้มหาค่ายกลโลหิตเมฆามันกลับถูกใครบางคนระเบิดออกมาจากภายใน
เงาร่างหนึ่งพุ่งตัวออกมาจากรูนั้น
มันจะเป็นใครไปได้นอกจากเย่หยวน?
ได้เห็นเช่นนั้นทั้งอี้เฉีย หมี่เทียน เฉียนั้ว หยุนซาน โฉปู้ฉุนและยอดฝีมือคนอื่นๆ ต่างต้องอ้าปากค้างขึ้นมา!
…………………………
