War sovereign Soaring The Heavens – ตอนที่ 3286

WSSTH ตอนที่ 3,286 : สถานที่ทดสอบ
 
 
ภายใต้การนำของฉือหล่าง ไม่นานทุกคนก็มาถึงวิหารเฟิงฮ่าว
 
ต้วนหลิงเทียนยังตระหนักได้ชัดเจน ว่ายิ่งเข้าใกล้วิหารเฟิงฮ่าวมากเท่าไหร่ แรงกดดันที่วิหารเฟิงฮ่าวแผ่ออกมาก็จะรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น
 
‘หากด่านพลังต่ำกว่าขอบเขตจอมราชันอมตะ และความเข้าใจในกฏไม่สูงนัก…เกรงว่าไม่อาจฝ่าแรงกดดันระดับนี้เข้ามาได้ด้วยซ้ำ’
 
ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจ
 
แรงกดดันพลังที่แผ่ออกมา ไม่เพียงแต่จะสร้างภาระให้ร่างกายเขา กระทั่งจิตวิญญาณก็ด้วย อีกทั้งสิ่งนี้ฉือหล่างเอง ก็ไม่อาจช่วยต้านทานให้เขาได้
 
แน่นอนว่าไม่ใช่แค่ต้วนหลิงเทียนคนเดียวที่เป็นแบบนี้ ด้านหูเหมย เวิ่นหว่านเอ๋อ รวมถึงฮ่วนเอ๋อเองก็ชักสีหน้าจริงจังเหมือนกันหมด
 
“บททดสอบของจอมราชันอมตะสมญานาม กล่าวไปมันไม่ใช่สุ่มให้คน 10 คนเข้าไปพบเจอและเข่นฆ่ากันจนหาผู้รอดชีวิตคนสุดท้าย แต่เป็นการส่งทุกคนเข้าไปด้านในแดนลับ และให้ 1 ใน 10 รอดกลับออกมาต่างหาก…”
 
ก่อนเข้าสู้วิหารเฟิงฮ่าว ฉือหล่างก็เริ่มกล่าวบอกรายละเอียดการทดสอบองวิหารเฟิงฮ่าว “พูดได้ว่าเมื่อเจ้าเข้าไป พวกเจ้าจะถูกส่งเข้าไปในแดนลับเดียวกัน…”
 
“แต่แน่นอนว่าคงยากที่พวกเจ้าจะพบเจอกันได้”
 
“อย่างไรก็ตามเพราะมีจอมราชัอมตะจากระนาบเทวโลกอื่นๆเข้ามาด้วย..เช่นนั้นการจะตามหาคนอื่นๆอีก 9 คนแล้วเข่นฆ่าเพื่อกลับออกมาก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร”
 
ฉือหล่างกล่าวสืบต่อ
 
“นอกจากนั้น ด้านในยังมีด่านทดสอบย่อยซึ่งถือเป็นสถานที่บ่มเพาะชั้นดี…บางทีหากติดจุดรอคอยอันใด การเข้าไปในนั้นก็สามารถช่วยให้ทะลวงผ่านได้”
 
ฉือหล่างกล่าวเล่าเสียงเรียบ
 
หลังฟังคำพูดฉือหล่างไปเพลินๆ ต้วนหลิงเทียนและทุกคนก็มาถึงประตูวิหารเฟิงฮ่าวแล้ว
 
ประตูของวิหารเฟิงฮ่าวเป็นประตูขนาดมหึมา 2 บาน มองเข้าไปก็พบเจอแต่ความมืดไร้สิ้นสุด
 
และเบื้องหน้าประตูทั้ง 2 บาน ยังมีแท่นศิลาขนาดมหึมาแท่นหนึ่งตั้งอยู่
 
และประตูทั้ง 2 บานที่ว่า บานหนึ่งมีผู้คนเข้าออกหนาตา ส่วนอีกบานนั้นมีคนผ่านเข้าออกบางตา ยังมีบางคนที่หยุดยืนอยู่หน้าประตูคล้ายลังเลไม่กล้าเข้า
 
“ประตูบานนั้น มีไว้สำหรับจักรพรรดิอมตะที่จะมารับสมญานาม”
 
ฉือหล่างมองไปยังประตูที่มีผู้คนบางตา พลางกล่าวอธิบายให้ต้วนหลิงเทียนฟัง “ตอนที่ข้ามาทดสอบรับสมญานาม เพื่อเป็นจักรพรรดิอมตะสมญานามก็ต้องผ่านประตูบานนั้นเช่นกัน”
 
“เจ้าสังเกตเห็นแท่นศิลาขนาดใหญ่หน้าประตูทั้ง 2 หรือไม่ มันมีรายชื่อจอมราชันอมตะสมญานาม กับจักรพรรดิอมตะสมญญานามทั้งหมดในระนาบเทวโลกที่ผ่านการทดสอบจากวิหารเฟิงฮ่าวบันทึกไว้”
 
“แท่นศิลาที่บันทึกรายชื่อจอมราชันอมตะสมญานามเอาไว้ ไม่มีอาคมจำกัดอันใด ทำให้เจ้าสามารถใช้อมตะเก็บความทรงจำเพื่อบันทึกรายชื่อดังกล่าวไปเผยแพร่ให้ผู้อื่นดูได้”
 
“อย่างไรก็ตาม แท่นศิลาที่บันทึกรายชื่อจักรพรรดิอมตะสมญานามเอาไว้ มีอาคมลี้ลับบางอย่างทำให้เจ้ามิอาจบันทึกข้อมูลออกไปได้ หากผู้ใดอยากดูรายชื่อจักรพรรดิอมตะสมญานาม ก็มีแต่ต้องมาเยือนวิหารเฟิงฮ่าวด้วยตัวเอง”
 
“ประตูด้านซ้ายนั่นเป็นของจอมราชันอมตะ”
 
“เจ้าเองก็ต้องผ่านเข้าไปในประตูนั้น”
 
“ประตูบานซ้าย มีไว้สำหรับจอมราชันอมตะที่ต้องการสมญานามเท่านั้น…หากไม่ใช่จอมราชันอมตะหรือมีด่านพลังเหนือกว่า ไม่อาจล่วงล้ำเข้าไปได้เด็ดขาด…หากเผลอเข้าไปก็มีแต่ต้องอยู่ในนั้นตลอดกาล”
 
“ข้าไม่รู้ว่าในระนาบเทวโลกอื่นๆเป็นแบบนี้หรือไม่ แต่สำหรับวิหารเฟิงฮ่าวที่อู๋หยาเทียนแห่งนี้ เคยมีจักรพรรดิอมตะคิดสัปดนหมายเข้าไปในประตูของจอมราชันอมตะมาแล้วหลายต่อหลายคน…แต่ทั้งหมดพบพานชะตาดุจเดียวกัน มิอาจหวนกลับออกมาตลอดกาล”
 
ฉือหล่างกล่าวถึงท้ายประโยคสีหน้าก็แลดูจริงจังไม่น้อย “ข้าเองก็ทำได้แค่มาส่งพวกเจ้าถึงหน้าประตูเท่านั้น”
 
“ต่อไปพวกเจ้าต้องเข้าไปกันเอง แล้วผ่านการทดสอบรับสมญานามของจอมราชันอมตะเสีย”
 
ฉือหล่างกล่าวอธิบายจบ ต้วนหลิงเทียนและคนอื่นก็ม่ายืนอยู่เบื้องหน้าประตูบานเขื่อแล้ว
 
ด้านเจิ้งอวี้อี้ก็อธิบายให้หนานหลิวเฟิงฟังจบแล้วเช่นกัน และหนานหลิวเฟิงก็ก้าวอาดๆนำเข้าประตูไปอย่างห้าวหาญ เรียกว่าพลังฝีมืออาจไม่เท่าไหร่ แต่ใจมันได้จริงๆ!
 
“พวกเจ้าก็ไปเถอะ”
 
ฉือหล่างกล่าวกับพวกต้วนหลิงเทียน
 
“ไปๆ ศิษย์น้องเล็ก ศิษย์น้องหญิงฮ่วนเอ๋อ ลุยโลด!!”
 
หูเหมยจับมือขาวเรียวของเวิ่นหว่านเอ๋อไว้แน่น หลังกล่าวชวนต้วนหลิงเทียนแล้ว นางก็นำลิ่วเข้าประตู ตามหนานหลิวเฟิงไปติดๆ
 
“ฮ่วนเอ๋อ พวกเราก็เข้าไปกันเถอะ”
 
ต้วนหลิงเทียนก็เดินเคียงกับฮ่วนเอ๋อเข้าประตูดังกล่าวไป
 
หลังจากเดินเข้ามาในประตู ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ชัดเจนว่ามีพลังอ่อนโยนไร้สภาพหนึ่งแผ่มาปกคลุมทั่วร่างเขากับฮ่วนเอ๋อ จากนั้นก็หอบหิ้วพวกเขามุ่งหน้าล่วงลึกเข้าไปด้วยความเร็วที่สูงล้ำเป็นอย่างมาก!
 
พลังอ่อนโยยนดังกล่าว ไม่เพียงปกกคลุมไปทั่วร่างเท่านั้น ยังปิดกั้นการมองเห็นของต้วนหลิงเทียนและฮ่วนเอ๋อเอาไว้ จนเมื่อสองตาแลเห็นแสงสว่างกันอีกครั้ง ก็พบว่าเท้าได้ย่ำเหยียบอยู่บนพื้นที่ไหนสักแห่งแล้ว
 
ตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนก็พบว่ามีผู้คนกระจายตัวอยู่โดยรอบเต็มไปหมด
 
“ศิษย์น้องเล็ก ทางนี้!”
 
ทันใดนั้นเองเสียงหูเหมยก็ดังขึ้นเข้าหูต้วนหลิงเทียน เขาจึงตระหนักว่าหูเหมยยืนห่างออกไปจากเขาราวๆ 10 ก้าว
 
“ศิษย์พี่หญิง”
 
หลังได้ยิน ต้วนหลิงเทียนก็คิดจะเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที
 
“พี่หลิงเทียนอย่าขยับ”
 
อย่างไรก็ตาม ฮ่วนเอ๋อพลันหยุดเขาเอาไว้ก่อน
 
“หืม?”
 
ต้วนหลิงเทียนมองไปที่ฮ่วนเอ๋อด้วยความสงสัย
 
“พี่หลิงเทียน ที่ท่านกำลังเห็นอยู่ มันเป็นภาพลวงตา”
 
พอเสียงฮ่วนเอ๋อดังจบคำ สองตานางก็หดเล็ก จากนั้นพลังวิญญาณขุมหนึ่งพลันกำจายออกไปทั่ว 4 ทิศ 8 ทาง ทำให้ฉากเรื่องราวโดยรอบบังเกิดความเปลี่ยนแปลงไปพลิกฟ้าคว่ำดิน
 
ต้วนหลิงเทียนพบได้ทันทีว่าที่แท้เขาอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
 
และหลายคนในห้องโถงก็แลดูเลื่อนลอยยไร้สติ บ้างแม้จะมีผู้คนรอบๆตัว แต่ก็ทำเหมือนมองไม่เห็น กระทั่งหากเขาเดินต่อไปเมื่อครู่ ก็ไม่พ้นต้องชนกับคนอื่นไปแล้ว
 
“พวกนั้นยังไม่หลุดออกมาจากภาพลวงตา”
 
ฮ่วนเอ๋อกล่าว
 
“เป็นภาพลวงตาที่แยบยลอะไรจะขนาดนี้ ข้าไม่เห็นร่องรอยใดๆเลย”
 
ขณะกล่าวออกมาอย่างทอดถอนใจ ต้วนหลิงเทียนที่นึกอะไรได้ก็รีบหันไปถามฮ่วนเอ๋อทันที “ฮ่วนเอ๋อ แล้วภาพลวงตานี่มันทำร้ายผู้คนรึเปล่า?”
 
“ไม่”
 
ฮ่วนเอ๋อส่ายหน้าไปมา “เป็นแค่ภาพลวงตาที่สร้างความสับสนให้ผู้คนเฉยๆ คล้ายระเบิดควัน มีผลอยู่สักพักเท่านั้น”
 
“ศิษย์พี่หญิง 3”
 
ตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนก็สังเกตเห็นหูเหมยอีกครั้ง และหูเหมยที่ยืนอยู่ข้างๆเวิ่นหว่านเอ๋อก็กำลังขมวดคิ้ว มองจ้องไปยังเวิ่นหว่านเอ๋อด้วยท่าทางไม่รู้จะทำอย่างไรดี
 
ต้วนหลิงเทียนเดินไปหาอีกฝ่ายพร้อมฮ่วนเอ๋อ จึงพบว่าศิษย์พี่หญิง 4 เวิ่นหว่านเอ๋อที่ปกติมีหน้าตาอ่อนโยนเหมือนหยก ตอนนี้กำลังชักสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ราวกับเห็นบางอย่างที่สะท้านสะเทือนอารมณ์
 
“ศิษย์น้องเล็ก เจ้าหลุดออกจากภาพลวงตาได้แล้วเหรอ?”
 
พอเห็นต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อเดินเข้ามา หูเหมยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองเวิ่นหว่านเอ่อด้วยรอยยิ้มเหยเก “ศิษย์น้องหญิง 4…ดูเหมือนจะยังติดอยู่ในภาพลวงตา”
 
“ศิษย์พี่หญิง 3 พวกท่านเข้ามาพร้อมกัน? ไม่ใช่ว่าสมควรติดอยู่ในภาพลวงตาเหมือนกันหรอกหรือ”
 
ต้วนหลิงเทียนเอ่ถามด้วยความสงสัย
 
“ก็ใช่ตอนแรกพวกเราก็ติดอยู่ในภาพลวงตาเหมือนกัน…และพวกเราก็เห็นว่ามีคนกำลังจะทำร้ายพวกเจ้า พวกเราจึงแยกย้ายกันออกไปขัดขวาง”
 
หูเหมยคลี่ยิ้มขื่นขม “แต่พอดีข้าศึกษาเรื่องวิชาลวงตามามาก ทำให้สัมผัสได้ถึงความผิดปกติและตื่นขึ้นก่อน..ทว่าศิษย์น้องหญิง 4 ไม่ค่อยศึกษาเรื่องพวกนี้ จึงทำให้นางไม่อาจรู้สึกตัวและยังติดอยู่ในนั้น”
 
ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับรู้ก่อน ค่อยหันไปมองถามฮ่วนเอ๋อ “ฮ่วนเอ๋อ เจ้ามีทางช่วยศิษย์พี่หญิง 4 ไหม?”
 
แทบจะพร้อมกันกับที่เสียงเอ่ยถามของต้วนหลิงเทียนดังจบคำ สองตาฮ่วนเอ๋อหรี่ลงเล็กน้อย จากนั้นก็ปรากฏลำแสงสีขาว 2 สายพุ่งออกจากดวงตาชำแรกเข้าร่างเวิ่นหว่านเอ๋อ…จากนั้นเวิ่นหว่านเอ๋อก็ฟื้นสติ พอเห็นต้วนหลิงเทียนกับพวกทั้ง 3 ยืนอยู่ด้วยกัน นางก็ได้แต่กล่าวออกมาด้วยความอื้ออึง “ศิษย์น้องเล็ก ศิษย์น้องฮ่วนเอ๋อ ศิษย์พี่หญิง 3…”
 
“อ๋า…เมื่อครู่เป็นภาพลวงตาหรอกหรือ?”
 
เวิ่นหว่านเอ๋อตระหนักเรื่องราวได้ทันที
 
“ก่อนหน้านี้ข้าไม่เห็นจะเคยได้ยินมาก่อนว่าหลังเข้ามาในวิหารเฟิงฮ่าวจะพบเจอกับภาพลวงตา”
 
หูเหมยส่ายหัว
 
“มีคุณสมบัติ”
 
แทบจะพร้อมกันกับที่หูเหมยพูดจบ เสียงกล่าวพึมพำเฉยเมไร้อารมณ์หนึ่งพลันดังขึ้น ปลุกเหล่าผู้ที่ยังติดอยู่ในภาพลววงตาให้คืนสติทันที
 
จากนั้นท่ามกลางสายตาของทุกคน สูงขึ้นไปบนฟ้าเหนือโถงใหญ่ ก็ปรากฏหมอกสีดำค่อยๆคววบรวมเข้าด้วยกกัน สุดท้ายก็ก่อเกิดเป็นร่างมนุษย์ร่างหนึ่ง เป็นสตรีในชุดสีดำสนิท ลักษณะท่าทางน่าเกรงขามเป็นที่สุด
 
สตรีชุดดำที่ใบหน้าสะสวยแต่เต็มไปด้วยความเฉยชากวาดมองไปยังต้วนหลิงเทียนและคนอื่ๆด้วยสายตาเยียบเย็น “พวกเจ้าที่มาเข้าร่วมการทดสอบจอมราชันอมตะสมญานาม มีบางคนที่สามารถหลดพ้นจากภาพลวงตาได้เร็วไว บ้างก็ใช้เวลานาน และบางคนแทบมิอาจหลุดพ้นได้ตลอดกาล…”
 
“พวกเจ้าแน่ใจแล้วหรือถึงได้หาญกล้ามาทดสอบเป็นจอมราชัอมตะสมญานาม?”
 
“ฮึ!”
 
“หวังว่าพวกเจ้าจักไม่ทำให้วิหารเฟิงฮ่าวสาขาอู๋หยาเทียนของพวกเราต้องอับอายขายหน้า!”
 
พอเสียงของสตรีชุดดำดังจบคำ ไม่ทันทีที่ต้วนหลิงเทียนและอีกหลายสิบคนในห้องโถงจะทันได้ทำอะไร ทุกคนก็รู้สึกเสมือนมีพลังบางอย่างปกคลุมไปทั่วร่าง จับโยนเข้าไปยังประตูที่มีลักษณะเป็นวังวนมิติที่อยู่ๆก็อุบัติขึ้น ทำให้สองตาเห็นแต่ความมืดอีกครั้ง
 
“ตอนนี้ข้าจะส่งพวกเจ้าไปยังแดนลับ…จงไปตามหาผู้เข้าทดสอบคนอื่นๆอีก 9 คนแล้วฆ่าพวกมันเสีย พอฆ่าได้ 9 คนแล้ว พวกเจ้าก็จักถูกส่งตัวกลับมารับตำแหน่งจอมราชันอมตะสมญานาม”
 
ในขณะที่สองตาแลเห็นแต่ความมืด เสียงสตรีชุดดำก็ดังขึ้นเข้าหูต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง
 
ครู่ต่อมาดวงตาต้วนหลิงเทียนก็แลเห็นแสงสว่างอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในหุบเขาที่แลดูงดงามเต็มไปด้วยแมกไม้เขียวขจี ธารน้ำไสไหลเย็นเห็นตัวปลา บนฟ้าเต็มไปด้วยมวลหมู่สกุนาส่งเสียงเจื้อแจ้วหยอกล้อกัน ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายและสงบใจอย่างประหลาด
 
“ที่นี่…เป็นสถานที่ทดสอบรับสมญานามของจอมราชันอมตะงั้นหรือ?”
 
หลังต้วนหลิงเทียนกวาดมองไปรอบๆสักพัก เขาก็พบว่าไม่อาจมองเห็นฮ่วนเอ๋อและคนอื่นๆได้เลย กระทั่งไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้คนด้วยซ้ำ
 
“พี่สาวสุ่ย”
 
ต้วนหลิงเทียนฉุกคิดถึงสถานที่ๆวารีเทพชำระโลกาเคยบอกเอาไว้ก่อนหน้า จึงเอ่ยถามวารีเทพชำระโลกาในโลกใบเล็กทันที “แล้วต่อไปข้าต้องทำอย่างไรหรือ?”
 
พอเสียงกล่าวถามของต้วนหลิงเทียนดังจบคำ วารีเทพชำระโลกาก็ตอบกลับเร็วไว “ไม่คิดเลยว่าการทดสอบจอมราชันอมตะสมญานามจักเป็นเช่นนี้…ก่อนหน้าข้านึกว่าจอมราชันอมตะ 10 จักถูกสุ่มไปปรากฏอยู่ในด่านทดสอบย่อยเดียวกัน แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกจับโยนเข้ามาในแดนลับอย่างไม่เจาะจง และให้ไปหาคน 9 คนเพื่อเข่นฆ่าจึงจะออกไปได้เช่นนี้…”
 
“แต่เจ้ามิต้องกังวลแดนลับหรือสถานที่ทดสอบแห่งนี้ ย่อมมีด่านทดสอบย่อยที่ผู้แข็งแกร่งที่สุดเหลือทิ้งไว้ไม่น้อย..เจ้าออกตระเวนหาสถานที่ทดสอบสักพักเดี๋ยวก็เจอ จากนั้นก็อาศัยแรงกดดันวิญญาณของสถานที่ทดสอบที่ว่า เพื่อช่วยให้เจ้าหลอมสารัตถะของต้นไม้เทพสนหลิวที่พฤกษาเทพกำเนิดชีพดูดกลืนมาได้เร็วไว ถึงตอนนั้นเจ้าก็จักเริ่มกระบวนการควบแน่นพลังสร้างร่างอวตารกฏได้ไม่ยาก”
 
วารีเทพชำระโลกา “ตอนนี้เจ้าเลือกสักทางแล้วมุ่งหน้าไปค้นหาด่านทดสอบเถอะ”
 
“เอาล่ะ”
 
พร้อมๆกับที่ขานรับ ต้วนหลิงเทียนก็ไม่รอช้าแผ่สำนึกเทวะออกไปตรวจสอบหุบเขาทันที เมื่อพบว่าไม่มีอะไรพิเศษแล้ว เขาก็สุ่มเหินร่างไปยังทิศทางหนึ่งทันที
 
“ไม่รู้ตอนนี้ฮ่วนเอ๋อกับคนอื่นๆถูกส่งไปอยู่ที่ไหน…”
 
ใจต้วนหลิงเทียนลอบคิดถึงคนอื่นๆ
 
“จอมราชันอมตะทั้งเก้าเก้า 81 ระนาบเทวโลกมารวมตัวกันที่นี่เพื่อทดสอบรับสมญานาม…และมีทางเดียวเท่านั้นที่จะกลับออกไปได้ ฆ่าจอมราชันอมตะ 9 คน!”