War sovereign Soaring The Heavens – ตอนที่ 3437

ตอนที่ 3437 : ศึกอัจฉริยะสวรรค์
 
ย้อนกลับไปในอดีต เหตุไฉนที่ฟงชิงหยางสามารถรอดชีวิตและไม่ตกตายในนรกอสุรากระทั่งบรรลุถึงขอบเขตเทพได้นั้น ทั้งหมดเป็นเพราะฟงชิงหยางได้พลัดหลงเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่ง
 
สถานที่แห่งนั้นยังเป็นสถานที่เดียวที่ปลอดภัยในนรกอสุรา!
 
ในนรกอสุรานอกจากสถานที่แห่งนั้น กระทั่งทวยเทพทั่วไปเองก็ยากจะรอดชีวิตได้ นับประสาอะไรกับคนที่ยังไม่บรรลุถึงขอบเขตเทพ
 
เหล่าเซียนอมตะเข้ามา ก็มีแต่สิบตายไร้คนรอด
 
และในอดีตที่ไฉนฟงชิงหยางสามารถเอาชีวิตรอดมาได้ ก็ไม่ใช่เพราะสถานที่แห่งนั้นอย่างเดียว แต่ยังเป็นเพราะมรรคากระบี่ที่เข้าใจอีกด้วย
 
เพราะมรรคากระบี่ที่เข้าใจ เป็นดั่งใบเบิกทางให้เอาตัวรอดมาได้
 
หาไม่แล้วเกรงว่าในปีนั้นคงไม่อาจหลีกหนีความตายได้พ้น กระทั่งไม่มีโอกาสได้เข้าสู่สถานที่แห่งนั้น
 
อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดแล้วฟงชิงหยางก็เอาตัวรอดมาได้ กระทั่งยังผ่านเข้าออกนรกอสุราหลายครั้ง ถึงขั้นที่หากฟงชิงหยางคิดพาใครเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นด้วยก็ไม่มีปัญหาเหมือนในอดีตที่เคยพาเมิ่งหลัวเข้าไป
 
อย่างไรก็ตามไม่ทราบ่าด้ววเพราะพรสวรรค์มีจํากัดหรือความเข้าใจของเมิ่งหลัวไม่สูงพอทําให้หลังจากอยู่ในสถานที่แห่งนั้นได้สักพัก ก็ถูกพลังลี้ลับในสถานที่แห่งนั้นผลักไสจึงทําได้แค่ส่งเพิ่งหลัวกลับออกมาเท่านั้น
 
“ถึงแม้ศักยภาพและสติปัญญาของเมิ่งหลัวจะดี แต่ก็เทียบเจ้าหนูไม่ได้”
 
ฟงชิงหยางมั่นในตัวลูกศิษย์อย่างต้วนหลิงเทียนมาก
 
เป็นธรรมดาว่าต้วนหลิงเทียนย่อมไม่อาจล่วงรู้ในสิ่งที่ฟงชิงหยางกําลังคิด
 
ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนได้อุทิศตัวกับการทําความเข้าใจรอยกระบี่ในหุบเขา สิ่งที่เขาทําเป็นประจําทุกวันนั้น นอกเหนือจากบ่มเพาะพลัง นอนหลับเพื่อทําความเข้าใจภูมิติแล้ว ก็มีแต่ชมมองรอยกระบี่เพื่อพยายามตระหนักรู้มัน
 
1 ใน 3 สิ่งนี้ หากมีสิ่งไหนทําให้จิตใจต้วนหลิงเทียนอ่อนล้า ต้วนหลิงเทียนก็เลือกที่จะพักผ่อน แบ่งเวลาระหว่างการพักและการฝึกปรือได้อย่างสมดุล
 
การแบ่งเวลาดังกล่าวไม่เพียงแต่จะไม่ทําให้ท่านพลังฝึกปรือล่าช้า การเข้าใจในกฏมิติขาดช่วงและการตระหนักรู้ในรอยกระบีขาดตอน แต่มันทําให้ทุกอย่างดําเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด
 
“ยอดใจกระบี่ถูกข้าปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้สนใจนานเกินไป…มาตอนนี้พอคิดหยิบจับยอดใจกระบี่ขึ้นมาอีกครั้ง ก็ลําบากไม่น้อย หวังว่ามันจะทําให้ข้าตระหนักรู้อะไรในรอยกระบี่ได้ง่ายขึ้นบ้าง
 
ต้วนหลิงเทียนที่นั่งมองรอยกระบีบนผนังผาหุบเขา ได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ
 
ตอนแรกเขาพายามทําความเข้าใจรอยกระบในหุบเขาอยู่นาน ก็ไม่อาจมองเห็นอะไรได้ชัดเจนเรียกว่าไม่พบเจออะไรเลยก็ว่าได้ แต่ในที่สุดวันหนึ่งก็เสมือนมีประกายแสงสว่างวาบขึ้นในใจ เขาก็เลยคิดจะย้อนทบทวนเคล็ดบําเพ็ญจิตเด็กระบี่สูงสุดที่สําเร็จตั้งแต่สมัยอยู่ในระนาบโลกียะขี้นมา!
 
ยอดใจกระบี่ ที่ว่าก็คือมรดกที่ฟงชิงหยางทิ้งไว้ในระนาบโลกียะ
 
ไฉนที่เขาฉุกคิดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะเขานึกได้ว่าตอนอยู่ระนาบเซียน มรดกที่ฟงชิงหยางเหลือทิ้งไว้ก็เป็นรอยกระบี่เช่นกัน หมายความว่ายอดใจกระบีไม่พ้นต้องเป็นรากฐานสําคัญและน่าจะมีประโยชน์แน่นอน…เขาจึงตั้งใจจะรื้อฟื้นเคล็ดบําเพ็ญจิตเด็กระบี่สูงสุดอย่าง “ยอดใจกระบี่” ขึ้นมาปัดฝุ่นและทบทวนมันอีกครั้ง
 
ในอดีตตอนยังอยู่ในระนาบโลกียะ เขาก็ได้เคล็ดยอดใจกระบี่ช่วยเอาไว้มาก
 
อย่างไรก็ตามเมื่อพลังฝึกปรือสูงขึ้น ยอดใจกระบี่ ก็ค่อยๆถูกแทนที่ด้วยเวทย์พลังและวรยุทธ์อมตะใหม่ๆ ต่อมาพอเข้าถึงพลังแห่งกฏ ยอดใจกระบี่ ที่แทบไม่เพิ่มพูนพลังให้เขาได้มากเท่าไหร่จึงถูกเก็บเข้ากรุไปเรียบร้อย
 
กล่าวให้ชัดก็คือ ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แตะยอดใจกระบี่มานานกว่า 400 ปีแล้ว!
 
ในปัจจุบันต้วนหลิงเทียนก็มีอายุได้ 500 ปีเศษ
 
ยอดใจกระบี่ ถูกเก็บเข้ากรุมา 400 กว่าปี สิ่งนี้จะให้พูดอย่างไร?
 
ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะแตกฉานเคล็ดบําเพ็ญจิตเต๋กระบี่สูงสุดอย่างยอดใจกระบี่มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่พอจะรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็จําต้องใช้เวลาพอสมควร
 
และในขณะที่รื้อฟื้นเคล็ดบําเพ็ญจิตเด็กระบี่สูงสุดอย่างยอดใจกระบี่ขึ้นมา ต้วนหลิงเทียนก็พบว่ารอยกระบีบนผนังผาของหุบเขา กลายเป็นเรียบง่ายและเข้าใจได้ไม่ยาก ในที่สุดเขาก็ค่อยๆเข้าถึงแก่นและเจตนากระบี่ที่แฝงไว้ในรอยกระบี่แต่ละรอย
 
ฟัฟ! ฟีฟ! ฟีฟ! ฟีฟ! ฟีฟ! ฟัฟ!
 
ในหุบเขาอันสันโดษต้วนหลิงเทียนพยายามฝึกกระบี่ตามความเข้าใจที่ได้รับหลังชมมองรอยกระบีบนผนังผา และหมายประยุกต์ใช้กับกฏมิติของเขา
 
และเมื่อใดก็ตามที่ต้วนหลิงเทียนเข้าสู่ภวังค์ ทั่วร่างก็ปรากฏเงาร่างกระบี่เปล่งแสงเรืองรองออกมา คล้ายกลับกลายเป็นเซียนกระบี่คนหนึ่ง ให้ความรู้สึกลี้ลับทั้งงดงามไม่น้อย
 
เป็นธรรมดาว่าเงาร่างกระบี่ที่ปกคลุมทั่วกาย ยังมีพลังมิติเลือไว้อีกด้วย
 
กฏมิติก็คือกฏที่ต้วนหลิงเทียนเชี่ยวชาญมากที่สุด และหลังจากตระหนักรู้รอยกระบี่ได้บางส่วน ต้วนหลิงเทียนก็คลําหนทางใช้กฏมิติร่วมกับกระบีได้สําเร็จ
 
ตัวอย่างก็เช่นความลึกซึ้งเคลื่อนมิติ ความลึกซึ้งส่งผ่าน แม้แต่ความลึกซึ้งผ่ามิติ ก็สามารถนํามาผสานกับเพลงกระบี่ที่เข้าใจได้ กลายเป็นลี้ลับยากหยั่งถึงมากขึ้นทุกขณะ
 
วันเวลาผ่านไปนานเข้า ความสําเร็จในเชิงกระบีต้วนหลิงเทียนก็ยิ่งก้าวหน้า
 
เป็นธรรมดาว่าบางครั้งเขาก็พบเจอกับจุดตีบตันที่ทําอย่างไรก็ฝึกไม่สําเร็จ
 
หากทว่าถึงจะพบเจอจุดตีบตัน แต่สุดท้ายด้วยความพยามอุตสาหะ ในที่สุดต้วนหลิงเทียนก็ผ่านมันมาได้
 
ขณะเดียวกัน ความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนก็ยกระดับขึ้นด้วยความเร็วอันน่ากลัว
 
“เจ้าหนูช่างมีสติปัญญาเลิศล้ําจริงๆ”
 
ฟงชิงหยางนั้นมักจะมาหาต้วนหลิงเทียนบ่อยๆ แต่เป็นเพราะอยู่ด้านนอก และเฝ้ามองต้วนหลิงเทียนผ่านค่ายกล ทําให้ต้วนหลิงเทียนไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขาโดนอาจารย์มาแอบดู” อยู่
 
วันเวลาค่อยๆไหลผ่านไปอย่างเงียบงัน
 
เพียงพริบตาเดียวก็ได้ล่วงเลยไปอีกร้อยปี
 
อย่างไรก็ตามด้านต้วนหลิงเทียนที่บ่มเพาะฝึกฝนอยู่ในหุบเขารอยกระบีนั้น ลืมเลือนเวลาไปโดยสิ้นเชิง นอกจากตื่นขึ้นมารับทรัพยากรบ่มเพาะที่ฟงชิงหยางนํามามอบให้ เวลาสวนใหญ่ต้วนหลิงเทียนก็จมอยู่ในภวังค์บ่มเพาะฝึกปรือทั้งสิ้น
 
“หยุดฝึกก่อนเถอะ…”
 
วันนี้เองในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกําลังบ่มเพาะพลังตามปกติ อยู่ๆฟงชิงหยางก็ปรากฏตัวขึ้นและขัดจังหวะการฝึกปรือของเขา “สักพักเจ้าต้องไปกับข้า…นานๆวิหารเฟิงฮ่าวจะใจกว้างสักครั้งข้าจะพาเจ้าไปร่วมสนุกด้วย”
 
“หืม?”
 
ต้วนหลิงเทียนที่ตื่นขึ้น หันไปมองฟงชิงหยางด้วยสายตาว่างเปล่า “ท่านอาจารย์ ที่ท่านบอกว่าวิหารเฟิงฮาวใจกว้างมันหมายความว่าอย่างไรหรือ?”
 
“วิหารเฟิงฮ่าวนั่น ทุกๆรอบ 1,000 ปีมันจะจัดงานประลองที่เรียกว่า “ศึกอัจฉริยะสวรรค์”ขึ้นมา…และตอนนี้ก็เหลือเวลาอีก 1 ปีเท่านั้นก็จะครบรอบจัดศึกอัจฉริยะสวรรค์ที่ว่าในงานจะมี อัจฉริยะที่มีอายุไม่เกิน 1,000 ปีจากระนาบเทวโลกทั้งหลายมาเข้าร่วมการแขงขันช่วงชิงเกียรติยศชื่อเสียง
 
ฟงชิงหยางกล่าวอธิบาให้ต้วนหลิงเทียนฟัง “และครั้งนี้ของรางวัลที่วิหารเฟิงฮ่าวจะมอบให้ผู้ชนะอันดับ 1 ของศึกอัจฉริยะสวรรค์ก็คือ “ผลอมตะหยวนปะทุ” ถึงแม้ความเร็วในการบ่มเพาะของเจ้าจะรวดเร็วจนน่าทึ่ง และสามารถบรรลุถึงจักรพรรดิอมตะ 9 ตําหนักได้แล้ว”
 
“แต่ถ้าเจ้าได้ผลอมตะหยวนปะทุนั่นมาล่ะก็ ไม่กี่วันเจ้าต้องทะลวงถึงจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศได้แน่นอน!”
 
ฟงชิงหยางหัวเราะ ค่อยพูดต่อว่า “หากจักรพรรดิอมตะขั้นอื่นๆใช้มัน เกรงว่าในเวลาไม่กี่วันก็ต้องสามารถทะลวงด่านพลังได้หลายขั้นแน่อย่างไรเสียผลอมตะหยวนปะทุที่ว่า อย่าว่าแต่ในระนาบเทวโลกเลย เห็นว่าต่อให้เป็นในระนาบเทพเองก็ถือว่าล้ําค่าไม่น้อย”
 
“ข้าเองยังไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าวิหารเฟิงฮาวนั่นมันถึงกับทุ่มทุนสร้างนําผลอมตะหยวนปะทุมาให้เป็นของรางวัลแก่ผู้ชนะอันดับ 1 แบบนี้ได้”
 
กล่าวถึงจุดนี้สองตาฟงชิงหยางก็ทอประกายจ้า “หากข้าเดาไม่ผิดศึกอัจฉริยะสวรรค์ครั้งนี้ไม่พ้นวิหารเชิงอ่าวต้องส่งยอดฝีมือรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นที่สุดของพวกมันเข้าร่วมแน่!”
 
“หาไม่แล้วข้าเกรงว่าวิหารเฟิงฮ่าวคงไม่ใจกว้างถึงขนาดนี้”
 
“เพราะผลหยวนปะทุนั่น ต่อให้เป็นวิหารเฟิงฮ่าว ก็นับว่ามีค่าสําหรับพวกมันไม่น้อย”
 
“ในสายตาข้า พวกมันแค่คิดใช้ประโยชน์จากสึกอัจฉริยะสวรรค์ แสร้งทําเป็นใจกว้างมอบผลรางวัลเลิศล้ํา แต่ที่แท้พวกมันมั่นใจว่าคนของพวกมันจะได้อันดับ 1 ในศึกอัจฉริยะสวรรค์แน่นอน!”
 
“เพียงแคให้พวกมันหลับก็คงไม่อาจฝันถึงว่าอัจฉริยะอันดับ 1 ที่มีอายุไม่ถึงพันปีจะไม่ได้อยู่ในวิหารเฟิงฮ่าวของพวกมัน แต่อยู่ในพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์จี้เสี่ยเทียนของเรา!”
 
กล่าวถึงประโยคท้าย ฟงชิงหยางก็มองจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเปี่ยมล้นไปด้วยความมั่นใจ!
 
เรื่องพลังฝีมือที่แท้จริงของต้วนหลิงเทียนนั้นมันไม่อาจล่วงรู้ได้แน่ชัด แต่จากข้อมูลที่ได้รับมาว่าต้วนหลิงเทียนสามารถฆ่าได้กระทั่งจักรพรรดิอมตะสมญานามที่เป็นมือสังหารลือชื่อของอู่หยาเทียน แถมยังทําร้ายจักรพรรดิอมตะสมญานามของวังเทียนฉือจนบาดเจ็บสาหัสได้อีก!
 
เช่นนั้น 300 ปีให้หลังพลังฝีมือของลูกศิษย์มันจะอ่อนด้อยได้หรือ?
 
ยิ่งไปกว่านั้นตลอดร้อยปีที่ผ่านมา มันมักสอดส่องการฝึกปรือของลูกศิษย์คนนี้บ่อยครั้งถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่ได้เผยการผสานรวมความลึกซึ้งของกฏมิติออกมาเลย จนทําให้มันไม่รู้ว่าที่แท้ลูกศิษย์ของมันเข้าใจการผสานรวมความลึกซึ้งของมิติได้ถึงขนาดไหน
 
ทว่าดูจาก การใช้กระบี่ผสานความลึกซึ้งมิติได้ดั่งใจนั่น ทําให้มันตระหนักได้ว่าลูกศิษย์ของมันคนนี้มีความเข้าใจในกฏมิติไม่ใช่ชั่ว!
 
“ผลอมตะหยวนปะทุ?”
 
วาจาดังกล่าวของฟงชิงหยางทําให้สองตาต้วนหลิงเทียนลุกวาวขึ้นมาทันที
 
สาหรับศึกอัจฉริยะสวรรค์นั่น ตอนที่เขายังอยู่ในวังเทียนฉือ เขาก็เคยได้ยินศิษย์พี่ 6 ผู้อ้วนท้วมอย่างหงเฟยกล่าวถึงมาก่อน และรู้ว่านั่นคืองานประลองครั้งใหญ่ที่วิหารเชิงฮ่าวจะจัดขึ้นทุกๆรอบ 1,000 ปี
 
ในตอนที่อยู่วังเทียนฉือเขาก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นหงเฟยก็ได้บอกเขาแล้วว่างานประลองดังกล่าวกว่าจะเริ่มขึ้นก็อีก 300 กว่าปี
 
แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าดุจพริบตาเดียว 300 กว่าปีที่ว่าจะผ่านพ้นไปแล้ว และศึกอัจฉริยะสวรรค์ก็กําลังจะเริ่มขึ้นในปีหน้า!
 
ว่ากันว่าศึกอัจฉริยะสวรรค์นั้น จะรวบรวมเหล่าอัจฉริยะที่อายุไม่ถึง 1,000 ปีจากทั่วทุกระนาบเทวโลก และไม่ว่าใครก็ตามที่เดินทางมาเข้าร่วมการประลองดังกล่าว ล้วนแล้วแต่เป็นชนชั้นสุดยอดอัจฉริยะไร้ผู้ต้านทั้งสิ้น!
 
ก่อนหน้านี้เขาเองก็ได้รับฟังมาว่า ถึงแม้ที่วังเทียนฉือจะมีศิษย์อัจฉริยะที่อายุไม่ถึงพันปีไม่น้อยและศิษย์อัจฉริยะอันดับ 1 ในแต่ละรุ่นก็ร้ายกาจไม่ใช่ชั่ว..
 
อนิจจาในประวัติศาสตร์ของวังเทียนฉือ กลับไม่มีศิษย์อัจฉริยะคนใดสามารถติด 1 ใน 1,000 อันดับแรกของศึกอัจฉริยะสวรรค์ได้เลย!
 
ต้องทราบด้วยว่า วังเทียนฉือนั้นถึงแม้ให้มองเทียบกับเหล่าขุมกําลังระดับสวรรค์ทั้งมวลแล้วจะไม่นับว่าโดดเด่นอะไรมากนัก แต่อย่างน้อยๆก็มีพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์แห่งอู่หยาเทียนหนุนหลัง ทําให้มีอัจฉริยะมากมายพยายามเข้าร่วมกับวังเทียนฉือเพื่อใช้เป็นทางผ่านเข้าสู่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์อู่หยาเทียน ซึ่งในอดีตเขากับส่วนเอ๋อก็ใช้ข้ออ้างนี้เช่นกัน….กระนั้นศิษย์อัจฉริยะของวังเทียนฉือกลับไม่เคยติดอยู่ใน 1,000 อันดับแรกของศึกอัจฉริยะสวรรค์สักค
 
จากจุดนี้จึงเห็นได้ว่า ศึกอัจฉริยะสวรรค์มีอัตราการแข่งขันสูงล้ําขนาดไหน!
 
และในศึกอัจฉริยะสวรรค์ ก็มีแต่ผู้ที่มีพลังฝีมือติด 100 อันดับแรกเท่านั้น ถึงจะได้รับรางวัลจากวิหารเฟิงฮ่าว
 
“ศึกอัจฉริยะสวรรค์….หนึ่งปีหลังจากนี้?”
 
สองตาต้วนหลิงเทียนทอประกายเรื่องวาบ จากนั้นก็หันไปมองถามฟงชิงหยางว่า “ท่านอาจารย์ แล้วศึกอัจฉริยะสวรรค์รอบนี้ จะจัดขึ้นที่ระนาบเทวโลกไหนหรือ?”
 
เท่าที่เขารู้มาสถานที่จัดศึกอัจฉริยะสวรรค์นั้น จักรพรรดิสวรรค์ของทั้งเก้าเก้า 81 ระนาบเทวโลกจะผลัดกันเป็นเจ้าภาพ และหมุนเวียนกันจัดการแข่งขัน
 
นี่เป็นประเพณีของระนาบเทวโลกก็ว่าได้
 
วิหารเฟิงฮ่าวได้ดํารงอยู่มาเนิ่นนานแล้ว และศึกอัจฉริยะก็ถูกจัดขึ้นหลายครั้งจนไม่อาจนับ
 
กล่าวได้ว่าให้มองทั้งเก้าเก้า 81 ระนาบเทวโลก ก็ไม่มีจักรพรรดิสวรรค์คนไหนดํารงอยู่มายาวนานมากพอ จนล่วงรู้ว่าที่แท้ศึกอัจฉริยะของวิหารเฟิงฮ่าวถูกจัดขึ้นมากี่ครั้งแล้วกันแน่!
 
“หยวนจื่อเทียน”
 
ฟงชิงหยางกล่าวตอบ
 
“หยวนจื่อเทียนงั้นหรือ?”
 
ลูกตาตัวนหลิงเทียนหรี่ลงเล็กน้อย ในใจหวนนึกย้อนไปถึงเรื่องราวเมื่อ 300 ปีก่อน ตอนที่เขาท่องไปทั่วระนาบเทวโลกต่างๆพร้อมผู้เฒ่าหัวเพื่อตามหาครอบครัว และในตอนนั้นพอไปถึงหยวนจื่อเทียน ผู้เฒ่าหัวก็ได้บอกเขาว่า
 
“นายน้อยท่านจดจําได้หรือไม่? ว่าในอดีตตอนที่นายน้อยได้รับปฐมเวทย์กลืนกินมา ข้าเคยบอกว่ามันเป็นดั่งเวทย์ทลังฉบับพื้นฐานของเวทย์พลังมหาเวทย์กลืนกิน?”
 
“เจ้าของเวทย์พลังมหาเวทย์กลืนกินนั่น เป็นถึงจักรพรรดิสวรรค์คนหนึ่ง ยังเป็นสัตว์เทพที่ด่านพลังบรรลุถึงครึ่งก้าวเทพแล้วด้วย แถมบางคนยังสงสัยว่ามันอาจจะบรรลุถึงขอบเขตเทพไปแล้วด้วยซ้ําอย่างไรก็ตามด่านพลังของมันที่แท้บรรลุถึงขั้นไหน ก็ยังไม่มีผู้ใดสามารถยืนยันได้แน่ชัด”
 
“และมันก็คือจักรพรรดิสวรรค์ของหยวนจื่อเทียนแห่งนี้”
 
Related