Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 187 ความโกลาหลภายในตระกูลหลี่

แสงสว่างที่สาดส่องมา กระทบลงบนใบหน้าที่เย็นชาของเฉินตง

พวกของท่านหลงรู้สึกหวาดกลัวจนเสียวสันหลัง

เฉินตงในเวลานี้ ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

ดุร้าย เย็นชา ถึงขั้นรู้สึกได้ถึงความคิดที่ถึงขึ้นจะลงมือฆ่า !

ท่านหลงตกใจถึงขีดสุด

เขามองดูประตูใหญ่ของคฤหาสน์ปราสาทตระกูลหลี่ตรงหน้าที่ใกล้เข้ามาทุกทีๆ หัวใจของเขาก็เต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอก

ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ปราสาทที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวงถูกชน !

ข่าวทำนองนี้จะต้องทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นในเมืองหลวงอย่างแน่นอน

เพราะนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ประตูบานใหญ่เท่านั้น แต่หมายถึงหน้าตาของตระกูลหลี่ด้วย !

ถือเป็นการท้าทายอย่างรุนแรง !

“คุณชาย……”

เสียงของคุนหลุนลดลงถึงจุดต่ำสุด

จากนั้น

ดวงตาของเฉินตงเบิกโพลง : “ฉันบอกว่าให้บุกเข้าไป !”

คุนหลุนที่ถูกเฉินตงจ้องตาเขม็ง นั่งเหงื่อกาฬไหลท่วมและตัวสั่นเทา

เขาเคยเป็นทหารรับจ้าง ปีนขึ้นไปบนกองซากศพของผู้คนมานับครั้งไม่ถ้วน เหมือนตายแล้วเกิดใหม่อยู่ตลอดเวลา เห็นเทพเจ้าผู้ดุร้ายมานับไม่ถ้วน

แต่ทว่าตอนนี้ เขากลับเห็นแววตาที่เหมือนกับเทพเจ้าผู้ดุร้ายเหล่านั้น ปรากฏอยู่ในดวงตาของเฉินตง !

บรี้น !

รถฮัมเมอร์ระเบิดเสียงคำรามออกมา

จากนั้นจึงพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว !

เปรี้ยง !

สายฟ้าฟาดผ่ากลางท้องฟ้ายามค่ำลงมา

ภายใต้แสงสว่าง รถฮัมเมอร์สีดำคันใหญ่ กระแทกเข้ากับประตูใหญ่ของคฤหาสน์ปราสาทราวกับสัตว์ดุร้าย

ตู้ม~

เกิดเสียงดังสนั่นราวกับระเบิด

ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ปราสาทผิดรูปไปทันที

แต่กลับไม่พังทลายลง

เสียงเครื่องยนต์ของรถฮัมเมอร์ดังกระหึ่ม ยางเสียงสีกับพื้นจนมีควันลอยโขมงขึ้นมา

เกิดเสียงบิดเบี้ยวของโลหะดังขึ้น จากนั้นประตูใหญ่ก็เกิดเสียง “ปัง” ถูกรถฮัมเมอร์ชนจนกระเด็นออกไปไกลสิบกว่าเมตร !

ภาพที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ในคฤหาสน์ปราสาทตระกูลหลี่ต่างตกตะลึงในทันที

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประมาณเจ็ดแปดคนรีบกรูกันเข้ามาล้มทันที

“ที่นี่คือตระกูลหลี่ รีบลงมาจากรถเดี๋ยวนี้ !”

เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังก้องมาจากด้านนอกตัวรถ

คุนหลุนนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับด้วยความงุนงง

ส่วนท่านหลงที่นั่งอยู่ด้านหลังกลับมีใบหน้าที่หดหู่

แววตาของฉินเย่เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

มีเพียงเฉินตงคนเดียวเท่านั้น ที่ยังคงเหลือบมองไปยังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านนอกด้วยท่าทีที่สงบ : “หนวกหู ! ขับเข้าไป !”

คุนหลุนตั้งสติได้ ก็รีบเหยียบคันเร่งทันที

รถฮัมเมอร์ส่งเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าไปด้านในคฤหาสน์ปราสาท

“เปิดสัญญาณแจ้งเตือนความปลอดภัยระดับ s !”

ในขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลหลี่ก็มีปฏิกิริยาตอบกลับอย่างรวดเร็วเช่นกัน

การเตือนภัยระดับ s คือการเตือนภัยในระดับสูงสุดของระบบรักษาความปลอดภัยของตระกูลหลี่ !

หากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดการเตือนภัยระดับนี้ หมายความว่าพวกเขามีสิทธิ์ใช้อาวุธได้

หากมีเจ้าหน้าที่คนไหนบาดเจ็บล้มตาย ตระกูลหลี่จะเป็นผู้รับผิดชอบเอง !

ปัง !

เสียงปืนดังขึ้น ดังก้องกังวานไปทั่วส่วนดอกไม้ขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ปราสาทเก่าแก่ของตระกูลหลี่

สูงกระสุนพุ่งตรงไปยังรถฮัมเมอร์ ทำให้เกิดประกายไฟขึ้น

ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่หน้าประตูใหญ่ ก็รีบขึ้นไปนั่งบนรถยนต์ด้วยความรวดเร็ว จากนั้นจึงรีบขับไล่ตามรถฮัมเมอร์

เข้าไปไม่ได้เด็ดขาด !

การจะเข้าบ้านตระกูลหลี่ได้จะต้องเคาะประตูก่อน ต้องได้รับการอนุญาตก่อนจึงจะเข้าไปได้ ถึงขึ้นว่าผู้มีอำนาจบางคนยังไม่สามารถขับรถเข้ามาในคฤหาสน์ปราสาทได้เลย จำเป็นจะต้องนั่งรถของตระกูลหลี่เข้ามาเท่านั้น

นี่คือศักดิ์ศรีและความหยิ่งทระนงของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดตระกูลหนึ่ง

แต่ทว่าตอนนี้ เฉินตงกลับเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและความเย่อหยิ่งเหล่านั้นจนหมดสิ้น

เสียงสัญญาณแจ้งเตือนดังกระหึ่มขึ้นภายในคฤหาสน์ปราสาททันที

บนท้องฟ้าเหนือคฤหาสน์ปราสาท ปรากฏลำแสงสีแดงส่องสว่างขึ้นมา

เสียงปืนดังขึ้น ทำให้สถานการณ์ในคฤหาสน์ปราสาทดำเนินไปสู่จุดที่ตึงเครียดอย่างที่สุด

ส่วนรถฮัมเมอร์ก็ยังคงขับเข้าไปข้างในต่อไปด้วยความเร็ว

ด้านในรถ

เฉินตงหันกลับไปมองฉินเย่ที่นั่งนิ่งใบหน้าซีดเผือด ด้วยท่าทีที่เย็นชา : “ไม่เป็นไรใช่ไหม ?”

ฉินเย่ที่นั่งนิ่งค่อยๆ กลอกตามามองรูกระสุนที่อยู่ข้างๆ ตัวเขา

กระสุนนัดเมื่อครู่ พุ่งเฉียดตัวเขาไป ถึงขึ้นที่ว่าเขารู้สึกได้ถึงความร้อนที่เกิดขึ้นบนแขนของเขา

“นี่ นี่มัน…..ดูเหมือนกับ……รนหาที่ตายจริงๆ !”

ช่วงเวลาที่อยู่ระหว่างความเป็นความตาย ทำให้เสียงของฉินเย่สั่นเครือเป็นอย่างมาก

“เหอะ……” เฉินตงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฉันขี้เกียจจะหาเรื่องเล็กๆ !”

แววตาของเขาเหลือบมองไปที่คุนหลุน

ที่บริเวณกระจกด้านหน้าคนขับ มีรูกระสุนปรากฏขึ้นชัดเจน

เฉินตงสามารถมองเห็นเส้นเลือดที่ปูดโปนขึ้นบริเวณหางตาของคุนหลุนได้อย่างชัดเจน

กระสุนลูกนั้นพุ่งเฉียดแขนของฉินเย่มา และเฉียดบริเวณศีรษะของคุนหลุนไป

“ขอบคุณมากพี่ชาย !”

ท่าทีเย็นชาของเฉินตงดูอ่อยโยนลงเล็กน้อย

ส่วนคุนหลุนก็ยิ้มออกมาอย่างเบิกบาน : “ผ่านความเป็นความตายมาแล้วยังไม่กลัวเลย หากมีคุณชายอยู่ด้วย คุนหลุนไม่กลัวอะไรทั้งนั้น !”

พูดจบ คุนหลุนก็เงยหน้าขึ้นดูกระจกมองหลัง

รถยนต์สามคันกำลังขับไล่หลังมาอย่างรวดเร็ว

“จับให้ดีๆ !”

คุนหลุนแสยะยิ้ม

เขาใช้มือทั้งสองข้างจับพวงมาลัยเอาไว้แน่น แล้วหักหัวรถกลับอย่างกะทันหัน

การกลับรถอย่างรวดเร็ว แรงเบรกที่เกิดขึ้นกะทันหันอย่างน่ากลัว ทำให้พวกของเฉินตงทั้งสามคนล้มระเนระนาด

อีกทั้งการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของคุนหลุน ทำให้ยางของรถฮัมเมอร์เสียงสีกับพื้นจนเกิดเสียงดังสนั่น

เมื่อรถจอดสนิท หัวรถก็หันไปทางรถยนต์สามคันที่ขับไล่ตามมาพอดี

“ไม่เมื่ออยากจะเล่น ก็เล่นให้มันใหญ่ไปเลยก็แล้วกัน ! ให้คนของตระกูลหลี่รู้ว่า คุณชายของเรา ไม่ใช่จะรังแกได้ง่าย !”

แววตาของคุนหลุนเปล่งประกายความบ้าคลั่งของออกมา เท้าขวาของเขาเหยียบไปที่คันเร่งจนมิด

เสียงคำรามของรถฮัมเมอร์ดังสนั่น และพุ่งตรงเข้าไปหารถยนต์คันหนึ่งที่จอดอยู่ใกล้ที่สุด

ปัง !

การพุ่งชนที่น่ากลัวทำให้กระจกของรถฮัมเมอร์แตกละเอียดทันที

ส่วนรถยนต์คันที่ถูกชนก็พลิกคว่ำไปหลายตลบ และมีควันลอยโขมงขึ้นมา

บรื้น !

บรื้น !

รถยยนต์อีกสองคันที่ตามมา รีบเบรกอย่างกะทันหันทันที

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นั่งอยู่ภายในรถต่างตกตะลึง

ผู้บุกรุกคนนี้ เป็นคนบ้าใช่ไหม ?

การได้อยู่ในตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลหลี่ ถือเป็นจุดสูงสุดของอาชีพโดยไม่ต้องสงสัย

ปกป้องตระกูลหลี่มาเป็นระยะเวลาหลายปี ก็ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่มีบุคคลภายนอกบุกรุกเข้ามาในตระกูลหลี่เลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือภาพเหตุการณ์ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

นี่……ต้องการจะตายพร้อมกับตระกูลหลี่หรืออย่างไร ?

“งดงามมาก !” ภายในรถฮัมเมอร์ เสียงของฉินเย่ดีนั่งนิ่งด้วยความตกใจ ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นในทันที

คุนหลุนแสยะยิ้ม

ส่วนเฉินตงกลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ไปคฤหาสน์ปราสาท”

มีเพียงท่านหลงที่ดูหดหู่จนถึงขีดสุด และแววตาเต็มไปด้วยความสับสน

เรื่องวันนี้ ถือว่าทำเกินไปแล้ว !

ไม่เพียงแต่เป็นการเหยียบย่ำหน้าตาของตระกูลหลี่จนจมดินเท่านั้น แต่เป็นการทำให้ตระกูลหลี่และเมืองหลวงต้องปั่นป่วน ราวกับฟ้าร้องและฟ้าผ่าที่ปรากฏอยู่เหนือท้องฟ้าด้วย

รถฮัมเมอร์เลี้ยวหัวกลับ แล้วมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ปราสาทอย่างรวดเร็ว

รถยนต์ของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกสองคันต่างลังเลอยู่สักครู่ ในที่สุดก็ยังคงขับตามไป

ในเวลาเดียวกัน

ภายในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ปราสาท

มีคนมารวมตัวกันอยู่แน่นขนัด บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด

ทุกคนต่างตกอยู่ในความหวาดกลัว

“ใครกันแน่ ? ใครกล้าบุกรุกเข้ามาในตระกูลหลี่ ?”

“กล้า ช่างกล้าจริงๆ ! ใครก็ตามที่กล้าทำให้ตระกูลหลี่ไม่พอใจ มันต้องตาย !”

“การแจ้งเตือนระดับ s เป็นการเตือนภัยในระดับสูงสุด เมื่อกี้ฉันยังได้ยินเสียงปืนด้วย ใครกันที่กล้าดูถูกตระกูลหลี่ของเราขนาดนี้ ?”

……

เสียงของผู้คนดังเซ็งแซ่ด้วยความตื่นตระหนก

ทันใดนั้น ก็มีเสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น

“พ่อมาแล้ว !”

ทุกคนต่างหันไปมองโดยพร้อมเพรียงกัน

ใบหน้าของคุณท่านใหญ่หลี่เคร่งเครียดจนเปลี่ยนเป็นสีดำราวกับถ่าน มีคนรับใช้คอยประคองมา แล้วใช้ไม้เท้าค้ำเพื่อเดินเข้าไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นฝูงชนของคนตระกูลหลี่ที่ตกอยู่ในความหวาดกลัว คุณท่านใหญ่หลี่ก็รู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก และตะโกนด่าทอออกมาว่า : “พวกไม่ได้เรื่อง จะกลัวอะไรกันนักกันหนา ?”

ในฐานะที่ดูแลตระกูลหลี่มาหลายสิบปี จึงถือว่าเขาเป็นคนที่มีศักดิ์สูงสุดในตระกูลหลี่

เพียงคำพูดประโยคเดียว ทำให้ทุกคนสงบลงได้ในทันที

“พ่อ มันคือใครกันแน่ ?”

ชายวัยกลางคนที่ตะโกนเมื่อครู่ เข้าไปประคองคุณท่านใหญ่หลี่ เขามองดูเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่รวมตัวกันอยู่ด้านนอกห้องโถง ก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด

“ลูกชายของหลานเอ๋อ”

คุณท่านใหญ่หลี่พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เปรี้ยง !

ทุกคนตื่นตกใจทันที

“สมควรตาย ! ทำไมถึงเป็นลูกของนังนั่นไปได้ ?”

“นังหลี่หลานนั่น เห็นตระกูลหลี่ของเราเป็นอะไร ? ถึงได้ปล่อยให้ลูกชายป่าเถื่อนของตัวเองทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ !”

“พ่อ ผมบอกแล้วว่าน้องเล็กเลี้ยงไม่เชื่อง เธอไม่ควรจะเป็นคนของตระกูลหลี่ด้วยซ้ำ พ่อดูสิ พ่อยังอยากจะให้พวกมันสองแม่ลูกกลับมาอีก ตอนนี้ลูกชายของมัน ขับรถบุกเข้ามาในบ้านตระกูลหลี่ของเราแล้ว !”

……

ภายในห้องโถงใหญ่ มีเสียงถกเถียงกันดังกระหึ่ม

มีทั้งลูกบรรดาลูกหลานโดยสายเลือดของคุณท่านใหญ่หลี่ และบรรดาญาติๆ

พวกเขาทุกคนต่างรู้สึกเดือดดาล

“สัญญาณเตือน !”

ด้านนอกห้องโถงใหญ่ มีเสียงตะโกนดังขึ้น

คุณท่านใหญ่หลี่และทุกคนต่างหันมองออกไปด้านนอกพร้อมกันด้วยความตกใจ

ทันใดนั้นเอง มีดวงไฟสว่างจ้าสองดวงส่องเข้ามาจากที่ไกลๆ พร้อมกับพุ่งตรงเข้ามา

ทำให้ทุกคนต่างปิดตาลงพร้อมกัน

ภายในรถ

เฉินตงมองดูเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนหลายสิบคนที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องโถงใหญ่ : “คุนหลุน ใครขวาง ให้เหยียบมันไปเลย ”

“ให้ฉันขับรถเข้าไปในห้องโถงใหญ่เดี๋ยวนี้ !”

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset