Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 20 ริมฝีปากแดงที่ร้อนแรง

บทที่ 20 ริมฝีปากแดงที่ร้อนแรง

เมื่อเฉินตงมาถึงโรงพยาบาลลี่จิง คุณแม่ยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน

เซ็นชื่อเล่นด่วนที่สุดในขณะนี้ก็คือ ความปลอดภัยของคุณแม่

ถ้าคุณแม่ไม่ได้เป็นอะไร ทุกอย่างก็ยังพอจะเจรจากันได้

ถ้าไม่อย่างนั้นเราก็ กับนิสัยของเขาแบบนี้ เขาไม่รับประกันว่าตนเองจะทำเรื่องอะไรออกมาบ้าง

เฉินตงใบหน้าจมลง นั่งยองๆอยู่นอกห้องฉุกเฉิน

เขากัดฟันส่งข้อความวีแชทไปหาหวางหนันหนัน

น้ำเสียงเหมือนกำลังขอร้อง

“ครั้งก่อนคุณไม่สนใจในชีวิตของแม่ผมครั้งนี้ยังอยากทำอันตรายเธอเป็นครั้งที่ 2 อีกเหรอ?คุณปล่อยคนแก่อย่างเธอเถิดนะขอร้องล่ะ”

ผ่านไป 5 นาที หวางหนันหนันส่งข้อความวีแชทตอบกลับ

แต่พอเห็นเนื้อหาในข้อความแค่นั้นแหละ ความโมโหที่ไม่สามารถควบคุมได้ ได้ระเบิดออกมาจากศีรษะของเฉินตง

ข้อความตอบจากหวางหนันหนันคือ:“เฉินตงคุณนี่มันหลอกลวงกันชัดๆ!คุณนี่มันผู้ชายเหี้ยจริงๆ!คนบอกว่าเงิน 2แสนนั่นเป็นเงินจำนวนสุดท้ายสำหรับช่วยชีวิตแม่คุณ แล้วตอนนี้ทำไมแม่คุณยังไม่ตาย?แล้วยังอยู่ในระยะที่ร่างกายกำลังจะหายดีแล้ว นี่แสดงว่าคุณมีเงินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!ฉันจะช่วยน้องชายฉัน มาขอเงินกับแม่คุณนิดหน่อย ถือว่าเป็นค่าตอบแทนในการหย่าของเราสองคน ไม่สมควรเลยหรือไง?”

ตูม!

เฉินตงโกรธจนหน้าเขียว มือก็ชกไปที่ฝาผนัง กัดฟันพูดว่า:“ตระกูลหวาง หวางหนันหนัน……พวกคุณกำลังบีบบังคับผม!”

ประตูห้องฉุกเฉินเปิด

เฉินตงรีบเข้าไปดึงคุณหมอจาง ถามด้วยดวงตาที่แดงก่ำ:“คุณหมอจาง แม่ผมเป็นยังไงบ้าง?”

คุณหมอจางดึงหน้ากากอนามัยลง ยิ้มอย่างยกภูเขาออกจากอก:“คุณเฉินสบายใจได้แล้วครับ โชคดีที่ช่วยเหลือได้ทัน อาการท่านไม่ได้เป็นอะไรมาก”

“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอจาง”เฉินตงราวกับยกก้อนหินออกจากอก ซาบซึ้งจนเกือบจะคุกเข่าให้คุณหมอจางเลย

ท่าทีนี้ทำให้คุณหมอจางตกใจจนเปลี่ยนสีหน้า รีบเข้าไปพยุงเฉินตงไว้

เล่นตลกอะไร?

คนที่ท่านหลงมาทำการรักษาด้วยตนเอง อย่าว่าเขาไม่กล้ารับเลย ถึงจะเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็คงจะรับการคุกเข่าจากเฉินตงไว้ไม่ไหวหรอก

ตามด้วย คุณหมอจางที่กำชับด้วยสีหน้าให้เกียรติ:“แต่ว่า คุณเฉิน มีคำพูดคำนึง ในฐานะที่ผมเป็นหมอส่วนตัวของแม่คุณ ยังไงเขาก็ต้องบอกว่า ในเมื่อคุณกับอดีตภรรยาของคนหย่ากันแล้ว คงเข้าใจในความรู้สึกที่อยากปกป้องท่านไม่อยากให้ท่านถูกกระทบกระเทือนจิตใจ แต่การที่อดีตภรรยาของคุณช่างไม่สนใจในความเป็นความตายของท่านเลย”

“ครั้งนี้ทำการรักษาฉุกเฉินได้ทัน ถือเป็นความโชคดีของท่าน แต่ถ้าอดีตภรรยาของคุณยังมาอีกละ?สภาพอาการของผู้อาวุโสท่านในตอนนี้ ไม่สามารถถูกอะไรมากระทบกระเทือนได้แม้แต่น้อย ”

ถอนหายใจทีหนึ่ง คุณหมอจางหันหน้าเดินจากไป

รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินตงค่อยๆจางหายไป สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาแทนคือความเยือกเย็นอย่างน่าขนลุก

เขากำหมัดแน่น เห็นเส้นเลือดชัดเจน และมีเสียงกระดูกนิ้วมือด้วย

ครั้งก่อน หวางหนันหนันทำเพื่อเงินดาวน์บ้านให้น้องชายในงวดแรก เอาเงินจะมาสองแสนจำนวนที่เหลือท้ายสุดสำหรับช่วยชีวิตแม่ของเขาไป

ครั้งนี้ ก็ทำไปเพราะน้องชายเธอ เกือบจะทำให้คุณแม่ตายซะแล้ว

การกระทำแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงจริงๆ!

“ทำเพื่อช่วยน้องชายของตนแล้ว ไม่สนใจในชีวิตของแม่ผม เล่นตลกกับชีวิตแม่ผมอยู่หรือไง?”

ดวงตาเฉินตงประกายความเยือกเย็น:“พวกคุณทุ่มเทเพื่อให้ไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์อย่างหวางเห้าได้หมั้นกับหลินเสว่เอ๋ออย่างสุดจิตสุดใจไม่ใช่เหรอ?งั้นผมก็จะเล่นด้วยกับพวกคุณ!”

อีกฝั่งนึง หวางหนันหนันตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกนั่งลงบนริมถนน

แดดที่ร้อนจ้า เธอกลับไม่สัมผัสถึงความอบอุ่นเลยสักนิด

เธอไม่ได้โง่ หลายครั้งที่เคยติดต่อเฉินตง ความไม่ไยดีของเฉินตงทำให้เธอเข้าใจว่า ถึงแม้จะไปหาเฉินตงอีกครั้งก็ตาม คำตอบที่ได้ก็เหมือนเดิมแน่

เพราะฉะนั้น เธอก็เลยนึกได้ว่าไปหาหลี่หลานดีกว่า

หลายปีมานี้ตอนที่หลี่หลานป่วยหนัก เธอไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลสักเท่าไหร่

แต่หวางหนันหนันเข้าใจดีว่า หลี่หลานเอ็นดูคนเป็นลูกสะใภ้อย่างเธอมาก หากได้รับความช่วยเหลือจากหลี่หลาน ละก็ งั้นการขอเงินจากเฉินตงก็จะง่ายขึ้นเยอะเลย

แต่เมื่อเธอเอาตะกร้าผลไม้ ไปถึงโรงพยาบาล ภาพที่ได้เห็นไม่ใช่หลี่หลานคนที่ใบหน้าซีดเซียวผอมเหี่ยวจนกำลังจะตาย เธอถึงกับตะลึง

เมื่อถามพยาบาล ถึงรู้ว่าหลี่หลานได้ทำการปลูกถ่ายตับเรียบร้อยแล้วกำลังอยู่ในระยะที่กำลังจะหายดีเป็นปกติ

หวางหนันหนันอารมณ์เสียทันที

นี่ก็ทำให้เธอเชื่อในสิ่งที่หวางเห้าพูด

และ เธอก็รู้สึกว่าการที่เฉินตงหย่ากับเธอ เป็นไปได้ว่านี่เป็นแผนการที่เฉินตงจงใจสร้างขึ้นมา ใช้จำนวนเงิน 2 แสนหลอกให้หย่ากัน เมื่อเทียบกับการหย่าร้างทำข้อตกลงแล้ว การหย่าแบบนี้ประหยัดเงินได้มากกว่าเยอะเลย!

ยิ่งคิดยิ่งโมโห เมื่อหวางหนันหนันหาตัวหลี่หลานพบ ก็ทั้งร้องไห้ทั้งบ่นเสียงดัง

ในเมื่อหย่ากันแล้ว เฉินตงสมควรจะชดใช้ให้เธอ เธอจะไม่ลดให้แม้แต่นิดเดียวเลย

แม้จะต้องหน้าด้านแค่ไหน เธอก็จะต้องแย่งของที่เธอสมควรจะได้ให้ได้ อย่างน้อยก็สามารถช่วยเรื่องที่เร่งด่วนมากในตอนนี้ ช่วยน้องชายเธอสักหน่อย

ถ้าเป็นเพราะความใจร้อนของเธอ แล้วทำให้หย่ากันกับเฉินตงติดกับดักของเขา ทำให้ไม่สามารถช่วยน้องชายเธอได้ ชาตินี้เธอคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ

แต่สิ่งที่เธอนึกไม่ถึงก็คือ หลี่หลานที่ตอนแรกยังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยดีๆเลย จู่ๆก็อาการไม่ดีในทันที ถูกคุณหมอและพยาบาลพาเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว

นี่ทำเอาหวางหนันหนันตกใจมาก เธอไม่ทันได้สนใจถึงค่าชดเชย ก็วิ่งออกไปอย่างตกใจและทำอะไรไม่ถูก

“นี่ไม่เกี่ยวกับฉันนะ ฉันไม่ใช่เป็นคนทำ เฉินตง คุณเป็นคนที่ทำให้ไอ้แม่ของคุณตายเอง”

หวางหนันหนันส่ายหน้าอย่างหน้าชา ในดวงตากลับมีน้ำตาคลอไม่หยุดท:“เฉินตง คุณนี่มันผู้ชายเหี้ย ทำไมต้องหลอกฉันด้วย?เมื่อก่อนฉันไม่ฟังคำห้ามของพ่อแม่ ยังไงก็พยายามจะแต่งงานกับคุณให้ได้ เช่าห้องใช้ชีวิตอยู่แบบลำบากลำบนกับคุณ ฉันช่วยเหลือทางบ้านหน่อยจะเป็นไรไป?ฉันช่วยน้องชายแท้ๆของฉันจะเป็นไป?”

“เพื่อเหตุผลเหล่านี้ คุณถึงกับวางแผนสร้างกับดักใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ จงใจหย่ากับฉัน คุณนี่มันใจร้ายใจดำจริงๆเลย!เรามีความสัมพันธ์กันมายาวนาน ฉันจริงใจกับคุณ คุณกลับไม่เห็นค่า คุณมันคนเนรคุณชัดๆ!”

พอยิ่งด่า หวางหนันหนันก็ยิ่งร้องไห้เสียงดัง

เธอรู้สึกว่าตนเองขมขื่นสุดๆ

ใจเธอพังทลายแล้ว นั่งลงบนถนน ก้มหน้าก้มตาร้องไห้อย่างเจ็บปวดทรมาน

เธอผู้เย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่สนใจในสายตาที่มองมาของผู้คนที่เดินผ่านไปมาแถวนี้อีกต่อไป

เวลานี้ คุณแม่จางซิ่วจือโทรศัพท์มาหา

“เงินล่ะ?ขอได้หรือยัง?”

“แม่….ยัง ยังเลยค่ะ”หวางหนันหนันพยายามกดเสียงร้องไห้ไว้ เมื่อก่อนที่เธอแต่งงานกับเฉินตงเธอเป็นคนเลือกเอง นะเธอก็เป็นคนไปอย่างเอง ถ้าให้คุณแม่รู้ว่า เฉินตงหลอกเธอ ผลที่ตามมาคงไม่ดีแน่ๆ

คนบ้าทำเพื่องานแต่งของน้องชายแล้ว ก็เหนื่อยมากพอแล้ว คนเป็นลูกสาวอย่างเธอ ก็ไม่อยากทำให้คุณแม่ไม่สบายใจไปมากกว่านี้ในเวลานี้

“ฉันทายไม่ผิดจริงๆ แกมันยัยเด็กไร้ประโยชน์ชัดๆ!”

จางซิ่วจือดุด่าด้วยเสียงแหลม กล่าวตำหนิว่า:“ดีที่พ่อแกไปขอร้องญาติพี่น้องให้ช่วย สุดท้ายก็ได้ยอดมา 2แสน บวกกับเงินเก็บของทางบ้านอีก4แสน อีก 1แสนที่เหลือ คนที่เป็นพี่สาวยัง ไงก็สมควรจะช่วยเสี่ยวเห้าสินะ?”

“จริงหรอคะ?”หวางหนันหนันลืมตาโตดีใจ ปาดน้ำตาบนใบหน้า กล่าว :“แม่ ฉัน ฉันต้องหาวิธีช่วยเสี่ยวเห้ารวมเงินให้ครบยอดให้ได้ค่ะ”

พอวางสาย หวางหนันหนันก็รู้สึกลำบากใจเลย

เงินจำนวน1แสน สำหรับเธอ มันยากเกินไป

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลายครั้ง แต่ก็วางลง เธอก็ยังพอมีเพื่อนอยู่ แต่ถ้าให้เธอไปยืม งั้นก็แสดงว่าเป็นการประกาศให้ทุกคนรู้ว่า หลังจากที่เธอหย่ากับเฉินตง ได้ใช้ชีวิตอย่างลำบากมาก?

ช่วงแรกๆที่เพิ่งจะหย่ากับเฉินตง เธอยังเคยหัวเราะเยาะเย้ยเฉินตงต่อหน้าเพื่อนเลย

ส่ายศีรษะ จู่ๆหวางหนันหนันก็มีความคิดที่แปลกประหลาด

“เงินก็มีตั้ง 4 แสนแล้ว หากฉันไปขอร้องเสว่เอ๋อ ว่าเงิน 1แสนที่เหลือ ฉันจะเขียนหลักฐานที่ยังเหลือต้องจ่ายให้เธอ เธอน่าจะยอมตกลงหมั้นให้ก่อนสินะ?”

คำขอร้องแบบนี้มันดูเป็นไปได้ยากจริงๆ

แต่เมื่อเทียบกับวิธีอื่นที่เธอคิดได้ ทำเพื่อน้องชายแล้ว เธอยอมขอร้องน้องสะใภ้ในอนาคต ยังดีกว่าไม่บอกให้ทุกคนรู้เธอน่าสงสารแค่ไหน

แม้จะต้องอัปยศอดสู ยังไงก็ยังเป็นคนกันเอง

หายใจเข้าลึกๆทีนึง หวางหนันหนันลุกไปหาหลินเสว่เอ๋อ

ในขณะเดียวกัน

หลินเสว่เอ๋อใจสับสนวุ่นวายกับเรื่องเฉินตง วัดกับการที่ไม่ได้นอนทั้งคืน กำลังทำงานอย่างใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เกิดข้อผิดพลาดมาหลายครั้งแล้ว

ตลอดช่วงเช้า เธอถูกลูกค้าร้องเรียนไปหลายครั้งแล้ว ดีที่ผู้จัดการปกป้องเธอไว้

ติ้ง!

เสียงข้อความมือถือดังขึ้น

หลินเสว่เอ๋อยึดโทรศัพท์มือถือขึ้นมายังเหม่อลอย ถึงกับตกตะลึงทันที จ้องตาโตๆ กรีดร้อง“อร้าย”เสียงดังคำนึง

เนื้อหาในข้อความคือ:รหัสบัตรธนาคารเลขท้าย3827ของคุณ ยอดเข้า5000000

มีเลข0ยาวเป็นชุดทำให้หลินเสว่เอ๋อมองจนสมองเบลอ เธอไม่แคร์ในสายตาแปลกๆของคนอื่น รีบเข้าไปในเว็บธนาคารตรวจเช็คยอดเงินของตนเอง

มียอดเงินเข้า 5 ล้านจริงๆด้วย!

โอ้พระเจ้าช่วย!

หลินเสว่เอ๋อมึนไปหมดแล้ว ทันใดนั้นเอง มีเสียงข้อความในวีแชทเธอเข้า

พอหยิบขึ้นมาดู เป็นข้อความที่เฉินตงส่งมา

เนื้อหาในวีแชทนั้นก็คือ:ให้เงินคุณ 5 ล้าน ตกลงหมั้นกับหวางเห้าซะ แต่คุณต้องช่วยอะไรผม 1 อย่าง!

ใบหน้าที่สะสวยของหลินเสว่เอ๋อแดงก่ำ ใจเต้นเร็วมาก

เงินจำนวนตั้ง5ล้าน ทำให้เธอสูญเสียความสามารถในการไตร่ตรองไปตั้งนานแล้ว

ที่เฉินตงให้ ยอดมันมากกว่าที่บ้านหวางเห้าให้เยอะมากๆเลยแหละ!

หลินเสว่เอ๋อตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว:“เสว่เอ๋อทำเพื่อคุณเฉินได้ทุกอย่างค่ะ(รักนะ จุ๊บๆ)”

จากนั้น เธอก็รีบจัดการเรื่องธุรการให้กับลูกค้าอย่างรวดเร็ว มือสวยเท้าคาง กำลังครุ่นคิด

เฉินตงให้เงินเธอ 5 ล้าน แม้ว่าจะต้องให้เธอช่วยอะไรบางอย่าง แต่เงินจำนวน 5 ล้านตั้งมากมายขนาดนี้ ในใจเธอคิดว่า อาจจะมีความเป็นไปได้อีกแบบนึงก็ได้นะ?

เพื่อจะพิสูจน์สิ่งนี้ หลินเสว่เอ๋อส่งข้อความไปให้เฉินตง

“คุณเฉินคะ คืนนี้คุณช่วยมาหาฉันที่บ้านได้ไหมคะ?พรุ่งนี้ฉันก็จะมาหมั้นแล้ว(น่าสงสาร)”

ในไม่นาน เฉินตงก็ส่งข้อความตอบกลับมา

“ได้!”

เห็นคำว่า“ได้” หลินเสว่เอ๋อหน้าแดงทันที สติหลุดลอยไปหมด

จริงเหมือนที่เธอทายไว้เลย!

หวางเห้าเทียบกับเงินจำนวน 5 ล้านไม่ได้เลยสักนิด แล้วในเมื่อเขายังเป็นถึงเฉินตงด้วย

คืนนี้ เธอต้องแสดงออกให้ดีๆ!

ตอนสองทุ่ม แสงไฟที่สวยงามได้เริ่มสว่างไสวขึ้น

เมื่อเฉินตงมาถึงที่บ้านหลินเสว่เอ๋อตามข้อมูลตำแหน่งที่หลินเสว่เอ๋อส่งมาให้ บนโต๊ะอาหาร ถูกเสิร์ฟอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว และยังมีเทียนตั้งไว้หลายเล่ม

แสงไฟให้ความรู้สึกที่อบอุ่นและผ่อนคลายมาก มีอากาศลอยไปด้วย กลิ่นหอมฉุนมาก

เฉินตงขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนที่เห็นข้อความในวีแชทที่หลินเสว่เอ๋อส่งมา เขานึกว่าเป็นการเจรจาวางแผนเรื่องงานหมั้นวันพรุ่งนี้ ก็เลยตอบตกลงอย่างง่ายดาย

แต่เมื่อภาพเหตุการณ์ในตอนนี้……อดีตน้องสะใภ้ช่างน่าจับมาลงโทษจริง!

“คุณเฉิน เชิญนั่งค่ะ”

หลินเสว่เอ๋อสีหน้าเย้ายวนดึงดูดใจมาก เชิญเฉินตงให้นั่งที่ด้วยแววตาใสๆเป็นประกาย

พอเทไวน์แดงที่เธอเขย่าๆวนๆไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เธอก็หันไปปิดไฟทันที

ในร้านอาหารที่มืด มีเพียงแสงสว่างของแสงเทียน

เฉินตงขมวดคิ้วมองดูทุกอย่าง เขาจะไม่รู้ความต้องการของหลินเสว่เอ๋อได้ยังไง?

ทันใดนั้นเอง หลินเสว่เอ๋อดึงผ้ากันเปื้อนและเสื้อคลุมออก ภายใต้แสงไฟสลัวๆ เธอกลับใส่ชุดเดรสกระโปรงลูกไม้สีดำ หุ่นเซี๊ยะมาก

“คุณเฉินคะ เสว่เอ๋อเชิญคุณดื่มแก้วนึงค่ะ”หลินเสว่เอ๋อถือแก้วเหล้าขึ้นด้วยท่าทีที่เย้ายวนใจ พูดเสียงหวาน

มุมริมฝีปากของเฉินตงยกขึ้น ยิ้มเล็กน้อย ชนแก้วเบาๆ แล้วก็ดื่มทีเดียวหมดแก้ว

หลินเสว่เอ๋อเทเหล้าอีกครั้ง แล้วชนแก้วกับเฉินตง

เฉินตงก็ไม่เกรงกลัว ยิ้มเบาๆและดื่มหมดแก้วทุกครั้ง

ไม่มีคำพูดใดๆ และไม่มีการรับประทานอาหาร

มีเพียงเทเหล้า กับดื่มเหล้า สภาพอารมณ์ของทั้งสองคน ค่อยๆเริ่มอ่อนโยนขึ้น

เมื่อใกล้จะดื่มหมดขวด แก้มสวยๆทั้งสองข้างของหลินเสว่เอ๋อแดงก่ำ มีอาการเมานิดหน่อย เธอรวบรวมความกล้า เธอแก้วเล่าเขย่าไปมา ลุกขึ้น โดนเข้าไปหาเฉินตง

จากนั้น นั่งลงบนตักของเฉินตง

ได้ทันทีทันใดนั้น เฉินตงรู้สึกเหมือนตกเข้าไปในภวังค์แห่งความอ่อนโยน กลิ่นหอมฟุ้งจมูก ความรู้สึกในการมองเห็นได้รับผลกระทบอย่างแรง

แม้เขาจะรู้ตั้งนานแล้วว่าหลินเสว่เอ๋อวางแผนที่จะกระทำอะไรที่ไม่ดีไม่ร้าย ก็อดไม่ได้ที่จะใจหวั่นไหว

ในสายตา หลินเสว่เอ๋อหลับตาทั้งสองข้างเบาๆ ริมฝีปากแดงๆโน้มเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว……

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset