เสียงตะโกนร้องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
เฉินตงตกใจจนผงะ
เขารีบมองตรงไปข้างหน้า เท้าพลันเหยียบเบรกตามสัญชาตญาณ
โครม!
ปรากฏเสียงดังสนั่น
ที่ด้านหน้ารถ เงาร่างร่างหนึ่งลอยกระเด็นออกไป
ชนโดนคนเข้าแล้ว!
หัวใจของเฉินตงหนักอึ้งจมดิ่งทันที
เมื่อครู่นี้ที่คุยโทรศัพท์กับพ่อ ทำให้เขาฟุ้งซ่านไปชั่วขณะ บวกกับการที่เขาหันไปมองคุนหลุน จึงไม่ได้สังเกตคนที่อยู่ริมถนนคนนี้เลย
สนามบินชานเมือง อยู่นอกเมืองในเขตชานเมืองตามชื่อ การที่ชาวบ้านบริเวณใกล้เคียงจะข้ามถนนจึงไม่ใช่เรื่องที่พบเห็นได้บ่อย
“ดูเหมือนจะเป็นคนแก่นะครับ ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่ คุณชายรออยู่ในรถเถอะครับ ผมจะลงไปดูเอง”
คุนหลุนปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วลงจากรถทันที
สถานการณ์ของเฉินตงในเวลานี้ ด้วยคุณสมบัติระดับมืออาชีพของคุนหลุน จึงต้องระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากอุบัติเหตุแบบกะทันหัน
เฉินตงถอนหายใจหนัก ๆ เฮือกหนึ่ง มองเห็นได้ราง ๆ ว่ามีคราบเลือดไหลออกมาเป็นสายบนพื้นดิน
ชายชราสวมเสื้อผ้าแบบชาวบ้านธรรมดา นอนคว่ำหน้าแน่นิ่งอยู่บนพื้น
แม้ว่าเมื่อครู่เขาจะเหยียบเบรกแล้ว ทั้งความเร็วรถก็ไม่เร็วมาก แต่สุดท้ายเขาก็ยังชนอยู่ดี ไม่เพียงแค่ชนคนแก่เท่านั้น แต่ยังชนจนมีเลือดไหลออกมาอีกด้วย
ปัญหานี้… ไม่ใช่เรื่องใหญ่จริง ๆ น่ะเหรอ?
“ท่านครับ ท่าน!”
ที่ด้านนอก คุนหลุนนั่งลงข้างชายชรา แล้วตะโกนเรียกเสียงดัง
แต่ชายชราที่นอนอยู่บนพื้น ยังคงแน่นิ่งไม่ขยับเขยื้อน ไร้การตอบสนองโดยสิ้นเชิง
เฉินตงขมวดคิ้ว หรือเขาจะหมดสติไปแล้ว?
ในระยะสายตาที่เห็น คุนหลุนก็มองสำรวจตามร่างกายของชายชรา พลิกตัวเขาขึ้นมาดู แล้วรีบลุกขึ้นเดินไปข้างรถ
“คุณชายครับ คนเจ็บดูเหมือนจะหมดสติไปแล้ว ผมจะรีบโทรเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้เลยนะครับ”
เฉินตงแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในเมื่อแค่หมดสติไป นั่นก็หมายความว่าไม่ได้เกิดอันตรายอะไรที่เหนือความคาดหมายสินะ?
เฉินเต้าหลินที่ยังอยู่ในสายรีบถามขึ้นว่า “ตงเอ๋อ เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ?”
“ผมฟุ้งซ่านไปหน่อยตอนขับรถ เลยไปชนใส่คนแก่ ผมขอวางสายก่อนนะครับพ่อ”
หลังจากวางสาย เฉินตงปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ เดินไปหาชายชราด้วยความรู้สึกผิด
เพราะความฟุ้งซ่านไม่ตั้งสติให้ดีของเขาแท้ ๆ ถึงได้ขับรถชนคนแก่แบบนี้
เขาเป็นคู่กรณีโดยตรง จะยังไงก็สมควรตรวจสอบสถานการณ์ของชายชราคนนี้เสียหน่อย
“คุณชาย!”
คุนหลุนซึ่งโทรสายด่วนฉุกเฉินเสร็จแล้ว ทันทีที่หันกลับมา รูม่านตาก็หดเล็กลงอย่างฉับพลัน เมื่อเห็นเฉินตงเดินเข้าไปใกล้ชายชรา ก็รีบร้องตะโกนเสียงดังลั่น
“มีอะไรเหรอ?” เฉินตงหันกลับไปถาม
เกือบจะในเวลาเดียวกัน
“คุณชายระวัง!”
สีหน้าของคุนหลุนเปลี่ยนไปอย่างหนัก รีบวิ่งทะยานเข้าไปหาเฉินตงทันที
แย่แล้ว!
จิตใจของเฉินตงเครียดขมึงสุดขีด ความเยือกเย็นสายหนึ่ง พลันพุ่งจากกลางกะโหลกศีรษะลงไปแผ่นหลังจนเกิดความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
เขาหันหน้าไปมองตามสัญชาตญาณ กลับพบว่าคนแก่ที่นอนอยู่บนพื้นในตอนแรกนั้น ได้ยืนขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว อีกทั้งยังถือมีดปอกผลไม้เล่มหนึ่งไว้ในมือ แล้วพุ่งเข้าหาเขาด้วยรอยยิ้มอันโหดเหี้ยมดุดัน
ในสายตาของเขา ใบหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นของชายชรา เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันโหดเหี้ยมเย็นชา ในดวงตาดำทะมึนดุร้ายกระหายเลือด
มีเจตนาฆ่าอันรุนแรงเข้มข้นแฝงอยู่ทั่วร่าง
ร่างกายที่ดูแก่ชราใกล้ผุพังเต็มที ในเวลานี้ กลับระเบิดความเร็วที่ดูขัดกันกับอายุของเขาอย่างน่าเหลือเชื่อ
รวดเร็วจนทำให้หนังหัวของเขาชาหนึบเลยทีเดียว
ฟิ้ว!
มีดปอกผลไม้ส่องประกายแสงเย็นวาบผ่าน เล็งเป้าหมายจะแทงตรง ๆ เข้าที่ตำแหน่งหัวใจของเฉินตงอย่างไม่ลังเล
ด้วยความสามารถตามสัญชาตญาณที่เขามี เฉินตงบิดร่างหลบในชั่วพริบตา
ฉั๊วะ!
ความเจ็บปวดรุนแรงสายหนึ่งแล่นปลาบขึ้นมา ทำให้คิ้วของเฉินตงขมวดมุ่นเป็นปม
แทบจะในเวลาเดียวกัน เขาก็งอมือข้างขวา แล้วฟาดศอกเข้าใส่หน้าอกของชายชราเต็มเหนี่ยว
พลั๊ก!
เพิ่งสิ้นเสียงร้องอุทานอันเจ็บปวด ร่างของชายชราก็ลอยกระเด็นออกไป แล้วไปล้มลงบนพื้นอย่างรุนแรง เลือดสด ๆ ไหลทะลักออกมาจนกบปาก
ศอกที่ซัดเข้าไปศอกนี้ ได้หักกระดูกซี่โครงข้างหนึ่งของเขาไปตรง ๆ!
“คุณชาย!”
คุนหลุนรีบวิ่งไปตรงหน้าของเฉินตงด้วยความตื่นตระหนก แต่เมื่อได้เห็นบาดแผลที่ไม่ร้ายแรงถึงชีวิตของเฉินตงแล้ว ก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ไม่เป็นไร โชคดีที่หลบได้เร็ว ไม่งั้นมีดเล่มนี้คงจะปักเข้าที่หัวใจฉันตรง ๆ ไปแล้ว”
เฉินตงเหลือบมองบาดแผลแค่ถาก ๆ บนไหล่อย่างเย็นชาแวบหนึ่ง เลือดสด ๆ ยังไหลอาบลงมาตามแขนของเขาไม่หยุด
แต่เพียงไม่นาน ดวงตาที่ยามนี้รูม่านตาหดเกร็งจนถึงขีดสุด ก็ค่อย ๆ เลื่อนไปจับจ้องมองดูชายชราที่นอนอยู่บนพื้นไม่ไกล
นี่เป็นอะไรที่เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ
คนแก่คนหนึ่งที่อายุจนปูนนี้แล้ว จะถึงขั้นก่อกำเนิดเจตนาร้ายอันแรงกล้าได้ถึงขนาดนี้จริง ๆ !
ชายชราไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย ไม่เพียงแก่ชราและอ่อนแอเท่านั้น กระทั่งเมื่อครู่นี้ที่เขาลงมือปะทะกัน เฉินตงก็สามารถตัดสินได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นแค่คนธรรมดา ถึงขั้นที่ว่าเขาไม่มีความรู้ในหมัดมวยขั้นพื้นฐานเลยด้วยซ้ำ
แต่กลายเป็นว่า อีกฝ่ายดันมีความกล้าหาญแบบไม่ดูสังขารได้ถึงขนาดนี้!
อาศัย “ความได้เปรียบ” ของความแก่ชราและอ่อนแอของตัวเอง มาเสแสร้งแสดงเป็นฝ่ายผู้ถูกกระทำที่อ่อนแอ ตั้งใจทำให้เกิดอุบัติเหตุ ดึงความสนใจให้เขาต้องเข้าไปใกล้ ๆ
ช่างเป็นความประมาทอย่างแท้จริง!
สีหน้าของเฉินตงหนักอึ้งจมดิ่ง ฟื้นคืนสติกลับมาเต็มที่ อดเกิดความรู้สึกหวาดกลัวอย่างแรงกล้าในใจไม่ได้
ถ้าไม่ใช่เพราะคุนหลุนคอยระแวดระวังอยู่เสมอ ถ้าไม่ใช่เพราะชายชราไม่มีความอดทนมากพอ จนรีบลุกขึ้นเพื่อลงมือทันทีที่เขาหันกลับไปมอง
ถ้าหากเขาคุกเข่าลงไปตรงหน้าชายชราจริง ๆ แล้วชายชราก็โจมตีเขาแบบกะทันหัน ด้วยระยะห่างที่สั้นเพียงแค่นั้น เขาย่อมไม่สามารถตอบโต้ได้ทันอย่างแน่นอน
มีดปอกผลไม้เล่มนั้น ก็จะปักจมลงไปกลางหัวใจของเขาอย่างแม่นยำอย่างไม่ต้องสงสัย!
มีดเล่มเดียว ก็มากพอจะฆ่าเขาให้ตายกลายเป็นศพเย็นชืดได้แล้ว!
“คุณเป็นแค่คนแก่ธรรมดา ๆ ทำไมถึงได้ขวัญกล้าบังอาจคิดแผนการได้มากมายขนาดนี้อยากฆ่าผมมากงั้นเหรอ ?” เฉินตงค่อย ๆ พูดออกมาทีละคำ
ชายชราที่อยู่บนพื้นหน้าอกยุบไปแถบหนึ่ง ซึ่งนั่นเป็นผลมาจากกระดูกซี่โครงหักไปเพราะโดนข้อศอกของเฉินตงศอกใส่
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่สายตาที่มองเฉินตง กลับยังเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
ราวกับว่าคนธรรมดาได้เห็นคลังสมบัติก็ไม่ปาน
เขาแสยะยิ้มยิงฟันพลางพูดว่า: “ฆ่าแกแล้ว ฉันก็จะมีเงิน ฉันใช้ชีวิตเป็นเศษสวะไร้ค่ามาทั้งชีวิตแล้ว ในที่สุดจนช่วงสุดท้ายของชีวิตจะหาเงินเป็นกอบเป็นกำได้ซะที ถึงยังไงคนที่แก่ใกล้จะลงโลงอย่างฉัน ถ้าฆ่าแกได้ก็ถือว่าไม่ขาดทุนแล้ว”
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ!
เมื่อมีเงินเป็นตัวขับเคลื่อน ไม่ว่าใครก็สามารถกลายร่างเป็นปิศาจร้ายได้ทั้งนั้น
“คุณชาย จะให้จัดการยังไงดีครับ?” คุนหลุนสีหน้าหนักอึ้งทะมึน จ้องมองชายชราด้วยเจตนาฆ่าเต็มเปี่ยม
เห็นได้ชัดว่า ขอเพียงเฉินตงออกคำสั่งมาคำเดียว
เขาก็จะพุ่งเข้าไปอย่างไม่ลังเล แล้วหักคอของชายชราตรงหน้าด้วยมือข้างเดียวได้ทันที
“เรียกรถพยาบาลให้เขา” เฉินตงพูดทั้งที่หน้านิ่วคิ้วขมวด
อะไรนะครับ? !
คุนหลุนมองเฉินตงด้วยความตกใจ: “คุณชาย นี่มัน….”
“เรียกรถพยาบาล!” เฉินตงพูดอย่างเย็นชา แล้วหันหลังเดินขึ้นรถไป
ใบหน้าของคุนหลุนเต็มไปด้วยความตกตะลึงพรึงเพริศ ทั้งไม่เข้าใจอย่างยิ่ง
แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ลงมือกับชายชรา แค่หันหลังแล้วเดินขึ้นรถไปอีกคน
พอร์เชอ 911 แผดเสียงดังกระหึ่ม พุ่งทะยานจากไปอย่างรวดเร็ว
ระหว่างทาง ภายในรถกลับเงียบงันสุดขีด
เฉินตงขับรถด้วยความสงบนิ่ง สีหน้าของคุนหลุนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
คุนหลุนคิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเฉินตงถึงตัดสินใจทำแบบนี้
คนชั่วพอแก่ตัวลง คิดอยากจะฆ่าคุณชาย คุณชายก็แค่ปล่อยมันไปง่ายๆ แบบนี้น่ะเหรอ?
จู่ๆ เฉินตงก็พูดขึ้นว่า “นายกับฉันต่างก็เคยจนมาก่อน ไม่ใช่เหรอ ? ไอ้โลกที่มันหัวเราะเยาะคนจน แต่ไม่หัวเราะเยาะโสเภณีใบนี้น่ะ มันก็ต้องมีคนที่พร้อมจะก้าวไปข้างหน้าด้วยการละทิ้งความมีศีลธรรม ดีกว่าทนอยู่กับความยากจนไม่ใช่น้อย ๆ อยู่แล้วล่ะ คนจนที่ถูกกดขี่ข่มเหงมาตลอดทั้งชีวิต จู่ ๆ วันหนึ่งก็มีโอกาสที่จะรวยขึ้นมา ไม่ว่าใครก็ถูกครอบงำด้วยความปรารถนาและความบ้าคลั่งได้ทั้งนั้นแหละ จะเปลี่ยนร่างเป็นปีศาจได้ในพริบตา ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก!”
คุนหลุนเหลือบมองเฉินตงด้วยแววตาลึกซึ้ง
นี่ก็คือเหตุผลอย่างนั้นรึ?
แต่เขาก็ไม่ถามอะไรต่ออีก แค่พยักหน้า ถือเป็นสัญญาณว่าเห็นด้วยแล้ว
เฉินตงไม่เลือกกลับไปที่บริษัท แต่ตรงกลับไปยังวิลล่าเขาเทียนซานกับคุนหลุนแทน
การลอบสังหารจากชายชราคนนี้ ทำให้เขารู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้อย่างชัดแจ้ง
ยิ่งรู้ด้วยว่าการลอบสังหารครั้งนี้ เป็นการลอบโจมตีที่รุนแรงร้ายกาจขนาดไหน!
เมื่อคืนวาน องค์กรhidden killers แห่งดาร์กเว็บ เพิ่งจะประกาศภารกิจ พอมาเช้านี้ก็ได้พบกับนักฆ่าทันที เป็นอะไรที่รวดเร็วเกินไปจริง ๆ
บางที ในเมืองนี้อาจมีนักฆ่าจำนวนนับไม่ถ้วน มาหลบซ่อนพรางตัวเพื่อรอเวลาแล้วก็เป็นได้
รางวัลหนึ่งพันล้านดอลลาร์!
นั่นมากพอที่จะทำให้คนบ้าคลั่งได้จริง ๆ!
เขากลับไปที่คฤหาสน์ด้วยหัวใจอันหนักอึ้ง หลังจากจอดรถ
คุนหลุนเป็นคนนำร่องลงจากรถก่อน หลังจากยืนยันแล้วว่ารอบด้านไม่มีอะไรผิดปกติ จึงค่อยเรียกให้เฉินตงลงจากรถ
ทั้งสองเดินตรงไปทางคฤหาสน์ เฉินตงได้แต่ก้มหน้างุด รู้สึกกระสับกระส่ายไม่น้อย
แม้ว่าการลอบสังหารจากชายชราคนนั้น จะไม่ได้สร้างบาดแผลทางกายให้เขามากมายนัก แต่มันกลับเป็นเหมือนพายุฝนฟ้าคะนองอันบ้าคลั่ง เป็นดั่งสายฟ้าที่ผ่าเข้าใส่เฉินตงกลางแดดจัด ๆ เลยทีเดียว
ต่อจากนี้ไป ยังต้องพบเจอกับอะไรอีก…?
“คุณชาย หยุดก่อน!”
ทันใดนั้น คุนหลุนก็ยกมือขึ้นรั้งตัวเฉินตงไว้
เฉินตงสะดุ้งเฮือก หันไปมองคุนหลุนด้วยความสงสัย
แววตาของคุนหลุนกลับคมปลาบ รูม่านตาหดเกร็ง จ้องเขม็งไปทางประตูหน้าคฤหาสน์
ที่ตรงนั้น ไม่มีอะไรทั้งสิ้น
แต่จากปฏิกิริยาของคุนหลุน กลับทำให้เฉินตงเข้าใจได้ในทันทีว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่ตรงนั้น จะไม่มีอะไรอยู่
