อาหารกลางวันจืดชืดและไร้รสชาติ
การลอบสังหารชายชรา เป็นการประกาศจุดเริ่มต้นในการลอบสังหารครั้งนี้ ในขณะเดียวกัน ถือเป็นการประกาศว่าภารกิจการลอบสังหารขององค์กรhidden killers จากดาร์กเว็บ มีความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น
เฉินตงถึงขั้นสามารถจินตนาการได้ถึงภาพของเมืองที่ถูกซอมบี้ล้อมเอาไว้
พันล้านดอลลาร์ !
ด้วยเงินจำนวนมหาศาลที่ล่อตาล่อใจอยู่นี้ เป็นการยากที่จะรับประกันได้ว่าจะมีสักกี่คนที่จะสามารถข่มใจของตนเองเอาไว้ได้ และไม่กลายเป็นปีศาจไปเสียก่อน
ในช่วงบ่าย
ในที่สุดทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนหนึ่งร้อยนายก็มาถึง
เสียงเฮลิคอปเตอร์กว่าสิบลำดังกระหึ่ม แล้วบินตรงเข้าไปในเขตวิลล่าเขาเทียนซานอย่างทรงพลัง
ช่างทรงอานุภาพและแข็งแกร่ง
ฉากนี้ ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นในเขตวิลล่าเป็นอย่างมาก
ยังดีที่คุนหลุนได้บอกกล่าวโจวเย่นชิวเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าจะมีการจัดระบบรักษาความปลอดภัยในที่เกิดเหตุขึ้นในเขตวิลล่า
อุปกรณ์รักษาความปลอดภัยค่อยๆ ถูกลำเลียงลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ทีละชิ้นๆ
เมื่อเห็นอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยที่กองเป็นภูเขาเลากา กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกกองร้อย เฉินตงก็รู้สึกราวกับว่า พวกเขาจะเข้ามาปรับปรุงวิลล่าให้เปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม
แต่เป็นเช่นนี้ก็ดี ระบบที่ซับซ้อน จะทำให้รู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้น
คุนหลุนให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จัดระบบภายในห้องนอนของเฉินตงเป็นอันดับแรก จากนั้นจึงพาคนไปจัดระบบตรงจุดอื่นๆ
สิ่งนี้เอื้อประโยชน์ต่อการพักผ่อนของเฉินตง
เมื่อเฉินตงเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง เขาก็มองสำรวจรอบๆ และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัย
จากการประเมินด้วยสายตา สิ่งของทุกอย่างยังคงถูกจัดวางไว้ที่เดิม
ราวกับไม่มีการสัมผัสใดๆ เลยแม้แต่น้อย
มีเพียงสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปก็คือ บนพื้นข้างหน้าต่าง มีอุปกรณ์ในการทำงานเพิ่มขึ้นมาสองสามชิ้นเท่านั้น
“คุณชายครับ มีการดัดแปลงอยู่หลายจุด แต่ได้ถูกแอบซ่อนไว้อย่างดีแล้ว”
คุนหลุนเดินตามเข้ามา ราวกับเข้าใจความคิดของเฉินตง เขาเดินนำไปที่หน้าต่าง จากนั้นจึงใช้ข้อนิ้วเคาะกระจก แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า : “ยกตัวอย่างเช่นกระจกบานนี้ เป็นกระจกด้านเดียว คุณชายสามารถมองเห็นด้านนอกได้ แต่ด้านนอกกลับมองไม่เห็นด้านใน”
ขณะที่พูด คุนหลุนก็ชี้นิ้วไปยังอุปกรณ์สองสามชิ้นเหล่านั้น
“ยังมีของพวกนี้อีก ซึ่งจะทำหน้าที่คอยรบกวนระบบอินฟราเรด และรบกวนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เป็นต้น ถึงแม้นักฆ่าจะใช้การฆ่าด้วยสไนเปอร์จากระยะไกลด้วยเทคโนโลยีขึ้นสูงก็ไม่อาจทำได้ รวมไปถึงผนังทั้งสี่ด้าน มีการเสริมด้วยวัสดุโลหะผสมพิเศษเอาไว้ด้วย”
เฉินตงอดไม่ได้ที่จะแอบรู้สึกตกใจ
การรักษาความปลอดภัยระดับนี้ เกรงว่าจะเทียบได้กับเหล่าบรรดามหาอำนาจทรงพลังเหล่านั้นได้เลยทีเดียว ?
คุนหลุนแนะนำเพียงสั้นๆ ซึ่งน่าจะเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น
เฉินตงเชื่อว่า น่าจะยังมีมาตรการรักษาความปลอดภัยอีกหลายอย่างภายในห้องนอนแห่งนี้ มิเช่นนั้นการผนวกกำลังปรับปรุงห้องของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนร้อยนาย คงไม่ทำอยู่นานจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดินเช่นนี้จึงจะสำเร็จ
เขาค่อยๆ กวาดสายตามองดูห้องนอนที่ยังคงอยู่ในสภาพเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
เฉินตงกลับยิ้มไม่ออก ระบบการรักษาความปลอดภัยที่แข็งแกร่งและแน่นหนา แสดงให้เห็นว่าการลอบสังหารในครั้งนี้เป็นอันตรายอย่างยิ่ง
หลังจากรู้ว่าภายในห้องนอนห้องเล็กๆ นี้ มีการติดตั้งระบบเอาไว้มากมาย เขายิ่งรู้สึกหนักใจมากขึ้น
อีกทั้ง
คุนหลุนเองก็ถอนหายใจออกมา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า : “หวังว่าจะป้องกันได้นะครับ”
เฉินตงรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย และเหลือบไปมองคุนหลุนด้วยความประหลาดใจ
เดิมทีเขาคิดว่า มีเพียงตัวเขาซึ่งตกเป็นเป้าในการลอบสังหารเท่านั้น ที่มีความรู้สึกเช่นนี้
กลับคิดไม่ถึงเลยว่าคุนหลุนจะรู้สึกเช่นเดียวกัน !
“ระบบมากมายขนาดนี้ ยังจะป้องกันไม่ได้อีกเหรอ?” เฉินตงถาม
“ในปีนั้น Rothschild เพื่อที่จะปกป้องตัวเขาเอง Rothschild ได้สร้างป้อมปราการพิเศษขึ้นมาหนึ่งป้อม”
คุนหลุนผายมือออกมา แล้วยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ซับซ้อน : “คุณชาย ประสิทธิภาพในการสังหารที่นักฆ่าจะปลดปล่อยออกมาจริงๆ นั้น ยากเกินกว่าที่คนทั่วไปจะจินตนาการได้”
น้ำเสียงที่ทุ้มและเคร่งขรึม ทำให้ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นอายของอันตรายในทันที
เฉินตงยืนนิ่งอยู่กับที่ ตอนนี้ริมฝีปากของเขาขยับ แต่กลับพูดอะไรไม่ออก
เขารู้สึกราวกับว่าลำคอตีบตัน เหมือนมีมือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นเข้ามาบีบที่ลำคอของเขาเอาไว้ อย่าว่าแต่พูดเลย แม้กระทั่งหายใจก็ยังรู้สึกหายใจลำบาก
คราวนี้เดินมาถึงทางตันแล้วจริงๆ หรือนี่ ?
คุนหลุนเป็นหนึ่งในสามนักฆ่าที่ประสบความสำเร็จในการลอบสังหาร Rothschild ในครั้งนั้น สิ่งที่เขาพูดออกมา จึงไม่เกินกว่าความเป็นจริงเลยแม้แต่น้อย
เปรียบได้กับ คนเราเมื่อถึงคราวก็ต้องตาย ไม่มีใครยึดรั้งได้แม้แต่เสี้ยวเดียว
“คุณชาย คุณพักผ่อนก่อนเถอะครับ อย่ากังวลจนเกินไปเลย ควรทำอะไรอยู่ในห้องก็ทำ ทำทุกอย่างให้เหมือนปกติ”
คุนหลุนตบไหล่เฉินตง แล้วพูดปลอบเบาๆ แต่เมื่อมาถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงกลับฟังดูเคร่งขรึมขึ้น : “ส่วนที่เหลือ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมกับบรรดาสหายเก่าที่อยู่ข้างนอกก็พอ”
“ลำบากพวกนายแล้ว”
เฉินตงพยักหน้า หลังจากประตูห้องปิดลงแล้ว เขาก็ค่อยๆ เดินไปที่หน้าต่าง
ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกดิน ไฟทางเดินด้านนอกเริ่มสว่างขึ้นมา
มองไปแวบแรก ก็เห็นความเงียบเหงาของเขตวิลล่าเขาเทียนซานปรากฏขึ้น ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่จะเห็นได้ง่ายดายนัก
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว นอกจากจะเชื่อใจพวกของคุนหลุนแล้ว ก็คงทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้อีกจริงๆ
“ความรู้สึกแบบนี้ เกิดขึ้นมาอีกแล้ว น่ารำคาญจริงๆ”
เฉินตงบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง
เขาพยายามอย่างสุดชีวิต เพื่อไม่ต้องการให้ตนเองกลายเป็นคนไร้ความสามารถที่อยู่ภายใต้กระแสสังคมนี้ แต่สุดท้าย เขากลับไม่สามารถหลีกหนีจากการหมุนเวียนของกระแสสังคมไปได้
การตายของแม่ ทำให้นิสัยของเขาเปลี่ยนไป
แต่ถึงแม้นิสัยที่เปลี่ยนไปของเขาจะมีความโหดเหี้ยมและเด็ดขาดมากขึ้น ทว่าตอนนี้กลับยังคงไร้ความสามารถอยู่เช่นเดิม ถึงขั้นต้องเกลี้ยกล่อมให้ภรรยายอมเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อปกป้องตนเอง
เรื่องนี้ เมื่อลองคิดๆ ดูแล้วก็รู้สึกน่าขำ
ยิ่งคิด เฉินตงก็ยิ่งรู้สึกหดหู่มากขึ้น
เขาแง้มหน้าต่างออกไปด้วยความกว้างประมาณนิ้วหัวแม่มือ คิดที่จะสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอกสักหน่อย
โขลบ !
ขณะที่เปิดหน้าต่าง โทรศัพท์ก็ร่วงออกจากกระเป๋ากางเกง ลงไปอยู่บนพื้น
เฉินตงก้มลงไปเก็บโทรศัพท์ ขณะที่กำลังลุกขึ้น
ปัง !
เสียงปืนดังขึ้น
แทบจะในเวลาเดียวกัน เฉินตงรู้สึกเหมือนมีลมร้อนพัดผ่านท้ายทอยของเขาไป
ปัง !
พุ่งตรงเข้าไปยังผนังที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งแขวนรูปแต่งงานของเขาและกู้ชิงหยิ่งเอาไว้
และตอนนี้เอง กระสุนลูกหนึ่งได้ยิงทะลุรูปของเฉินตงที่อยู่ในรูปแต่งงาน และฝังเข้าไปในกำแพง
“เฮ้ย !”
เฉินตงตกใจจนหน้าซีด เขารีบโน้มตัวแล้วย่องไปที่มุมกำแพงในทันที
ภาพที่เห็นคือ กระสุนเจาะทะลุศีรษะของเขาที่อยู่ในภาพพอดิบพอดี
กระสุนลูกนี้ เกือบไปแล้ว !
“คุนหลุน !”
เฉินตงตะโกนเสียงดัง
แทบจะในเวลาเดียวกัน มีเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นอย่างต่อเนื่องที่โถงทางเดินด้านนอก
ปัง !
ประตูห้องเปิดออก
คุนหลุนนำกำลังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสิบกว่านายบุกเข้ามา
ในขณะเดียวกัน เขาก็ตะคอกขึ้นมาด้วยความโมโห : “บัดซบ ! รีบไปเดี๋ยวนี้ ไปลากตัวไอ้สารเลวที่เป็นคนยิงมาให้ฉันให้ได้ แล้วฆ่ามันซะ !”
ขณะที่ตะคอกอยู่นั้น คุนหลุนก็ก้มลงไปลูบตรงด้านหน้าของเฉินตง มือขวาของเขาถือปืนเอาไว้ ส่วนมือซ้ายจับไหล่ของเฉินตง : “คุณชาย ตามผมมา”
เฉินตงใบหน้าซีดเผือด ถึงขั้นแววตาดูเลื่อนลอย
ด้วยแรงกระตุ้นจากสัญชาตญาณการเอาตัวรอด เขาจึงนั่งยองๆ ลงบนพื้น แล้วเดินตามคุนหลุนออกจากห้องนอนไป
ขณะที่ทั้งสองคนเดินไปถึงโถงทางเดิน ภายใต้การคุ้มกันของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนสิบกว่านาย
จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นจากที่ไกลๆ
เสียงไม่ดังมาก คาดว่าน่าจะอยู่ห่างจากวิลล่าไปพอสมควร
แต่หลังจากที่เสียงปืนดังขึ้น
คุนหลุนก็หยุดฝีเท้าลงอย่างกะทันหัน
“บัดซบ ! ไม่ใช่คนเดียว ?”
ร่างกายของเฉินตงสั่นเทา
แทบจะเป็นเวลาเดียวกัน เครื่องรับส่งวิทยุบนไหล่ของคุนหลุนก็ดังขึ้น
“หัวหน้า ! ขอกำลังเสริม ฝ่ายตรงข้ามไม่ทราบจำนวนแน่ชัด กำลังหลบซ่อนตัวอยู่ในป่าทึบ พวกเราสูญเสียพี่น้องไปสามคนแล้ว !”
คุนหลุนโกรธจัด
บรรยากาศบริเวณโถงทางเดินหนาวเหน็บขึ้นทันที
เฉินตงเองก็รู้สึกชาไปทั้งตัว
หากไม่ใช่เพราะเขายังพอมีสติอยู่บ้าง ตอนนี้เขาคงทำถึงขั้นลุกขึ้นและวิ่งออกไปข้างนอกแล้ว
แต่วิ่งออกไปข้างนอกตอนนี้ ก็ต้องตาย !
ยังไม่ทันที่คุนหลุนจะตอบกลับ
จู่ๆ ปลายสายก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“หัวหน้า ! ผมเห็นแล้ว เป็นทหารรับจ้างเดดพูล !”
ทหารรับจ้างเดดพูล ?
เฉินตงขมวดคิ้วแน่น แทบจะในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกได้ว่ามือใหญ่ของคุนหลุนที่วางอยู่บนไหล่กำลังสั่น
เขาเหลือบมองคุนหลุน กลับพบว่าคุนหลุนสีหน้าซีดเผือดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
จากนั้น คุนหลุนก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า : “ถอนกำลังเดี๋ยวนี้ สร้างแนวป้องกัน ให้ตายเถอะ ทีมหมาป่าที่โด่งดังในทะเลทรายเช่นนี้ ทำไมถึงได้เข้าร่วมภารกิจขององค์กรลอบสังหารได้ ?”
