ราชาใต้ดินของเมืองหลิ่งตง ก้มหน้ายอมรับความขี้ขลาด
ข่าวนี้ กระจายไปทั่วเมืองดั่งพายุที่โหมกระหน่ำ
หลินหลิ่งตงรู้ว่าการที่เขากระทำเช่นนั้น ผลที่ตามมา จะทำให้เขากลายเป็นตัวตลกของคนในเมืองหลิ่งตง
แม้เขาจะรู้ แต่ก็ต้องทำเช่นนั้น!
แม้ว่าจะกลายเป็นตัวตลก แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยังคงเป็นราชาใต้ดิน
แต่ถ้าเขาไม่อยากเป็นตัวตลก เขาก็ต้องกลายเป็นผีที่อยู่ใต้ดิน
มองจากสถานการณ์ เขาสามารถแยกแยะมันได้อย่างชัดเจน
ถึงขั้นว่า ในคืนนั้น ก็มีข่าว ถูกปล่อยออกมาจากหมู่ตึกหลิ่งตง
ทุกคน ห้ามแย่งที่ดิน!
มันคือการแจ้งเตือนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดในเมืองหลิ่งตง
เป็นการเอาใจเฉินตง
สำหรับเรื่องนี้ เฉินตงไม่ได้สนใจเลย
หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของเจิ้งโก๋โส่ว เขาไม่รู้ว่าท่าทีของหลินหลิ่งตงจะเป็นอย่างไร แต่ท่าทีของเขานั้นต้องแข็งมาก
ก็แค่ราชาใต้ดินในเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง ยังห่างไกลเศรษฐีอันดับหนึ่งของซีสู่ เศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองหลวงอย่างมาก แม้แต่จะมาถือรองเท้ายังไม่คู่ควรเลย!
หลังออกมาจากหมู่ตึกหลิ่งตง เฉินตงก็ไม่ได้อยู่นานนัก ได้กลับไปโดยตรง
ตลอดทาง โจวเย่นชิวที่มีความสุขกับผลที่ได้เกินคาด ชื่นชมเฉินตงอย่างไม่หยุด
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึง คนที่เคยช่วยน้องชายตัวเองดูแลคนชรา กลับสามารถเติบโตมาถึงจุดนี้ในเวลาอันสั้น
เมื่อมาคิดถึงตอนที่เขายังโอนเอียงไม่แน่นอน ได้เคยช่วยเฉินเทียนเซิงวางแผนจัดการเฉินตง เขาก็รู้สึกเสียใจทันที
หากตอนนั้นเขายืนหยัด วันนี้ตัวเองอาจจะเทียบกูหลังไม่ได้เลย?
เพียงแต่ตอนที่รู้สึกเสียใจมันก็สายไปแล้ว
เมื่อกลับมาถึงคลับสี่ยิ่น
ก็ดึกมากแล้ว
กู้ชิงหยิ่งก็ได้เข้านอนแต่หัวค่ำแล้ว
เฉินตงกลัวว่าจะไปรบกวนการพักผ่อนของกู้ชิงหยิ่ง ก็เลยนอนบนโซฟาเสียเลย คิดที่จะนอนแบบนี้ไปตลอดทั้งคืน
การตั้งครรภ์นั้นเหนื่อยกว่าปกติอยู่แล้วและเป็นเรื่องที่ลำบาก สามารถให้ภรรยานอนหลับเพิ่มขึ้นหนึ่งวินาที ในสายตาเขามันก็คุ้มค่าแล้ว
แต่ด้วยข้อความเพียงหนึ่งข้อความ ก็ทำให้เฉินตงหายง่วงไปเลย
เฉินตงที่กำลังหลับอย่างสะลึมสะลือก็ถูกเสียงข้อความทำให้ตกใจตื่น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
พริบตาเดียว ม่านตาของเขาก็หดเกร็งถึงที่สุด สีหน้าเคร่งขรึม
เนื้อหาในข้อความสั้นมาก มีเพียงห้าตัวอักษร
“ตงเอ๋อ พ่อปลอดภัย”
คำสั้นๆห้าคำ กลับเหมือนค้อนหนักทุบมาที่ดวงตา
“พ่อ?”
หัวใจของเฉินตงก็มาถึงที่ลำคอทันที พริบตาเดียว ก็มีความตื่นเต้นกังวล
มือสองข้างของเขาถึงขนาดสั่นเล็กน้อย รีบโทรไปยังหมายเลขที่ส่งข้อความมา
แต่ ดังไปเพียงหนึ่งครั้ง
ฝ่ายตรงข้ามตัดสายทิ้งอย่างเด็ดขาด
“หรือว่าไม่สะดวกในการรับสาย?”
เฉินตงหนักใจ คิดในใจ แล้วก็รีบส่งข้อความออกไป “พ่อ ตอนนี้พ่ออยู่ไหน?”
จากนั้น ก็เป็นการรอคอยที่ยาวนาน
เฉินตงหายใจค่อนข้างเร็ว ในขณะนี้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถที่จะสงบสติอารมณ์ได้
แม้กระทั่งสองมือที่จับโทรศัพท์ อดไม่ได้ที่จะสั่น
เวลา ผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า
พริบตาเดียวก็ผ่านไปสิบนาที
โทรศัพท์ยังคงไม่ไร้ข้อความเข้า
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? แค่แจ้งว่าปลอดภัย ก็ไม่สนใจแล้วเหรอ?”
เฉินตงกัดฟัน มีความกระวนกระวาย
คำพูดประโยคเดียว “ตงเอ๋อ พ่อปลอดภัย” สำหรับเขาแล้ว มันไม่พอเลย
เขาต้องการรู้มากกว่านั้น
เขาต้องการรู้ว่าพ่อบาดเจ็บหรือไม่ ตอนนี้อยู่ที่ไหน อยู่ในสถานการณ์อะไรอื่นๆอีกมากมาย!
เฉินตงนวดจมูกที่เจ็บไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่งข้อความอีกครั้ง
“พ่อ ตอนนี้พ่ออยู่ไหน? การลอบสังหารครั้งนี้ สถานการณ์มันยังไงกันแน่?
การลอบสังหารนี้ ความสงสัยมากมายวนเวียนอยู่ในใจของเฉินตง
พ่อที่ไม่ควรหายหายตัว กลับหายหายตัวไป
การลอบสังหารที่ไม่ควรจะธรรมดา กลับสิ้นสุดอย่างง่ายดาย
คนที่บงการอยู่เบื้องหลังคือใคร?
การลอบสังหารที่เรียบง่ายครั้งนี้ เบื้องหลังมันมีอะไรซ่อนอยู่?
เพียงแต่ รอไปครึ่งชั่วโมง ยังคงไม่มีข้อความตอบกลับมา
เฉินตงลองโทรอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ กลับมีเสียงแจ้งอัตโนมัติอีกฝ่ายได้ปิดเครื่องไปแล้ว
ขณะนี้ เฉินตงมีความรู้สึกอยากจะระเบิดอารมณ์ออกมา
เขาวิตกกังวล สายตาเอาแต่จ้องโทรศัพท์
ลังเลไปครู่หนึ่ง เขาไม่มีความคิดที่จะนอนต่อแล้ว ลุกขึ้นเดินไปยังห้องนอนของท่านหลง
เคาะประตูเบาๆไปสองที
ไม่นานนัก มีเสียงกรอบแกรบดังมาจากข้างใน
ท่านหลงเปิดประตูออก ถามด้วยใบหน้าที่สงสัย “คุณชาย เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เฉินตงทำท่าให้เบาเสียง กลัวว่าจะทำให้ภรรยาตื่น
จากนั้นก็ดันท่านหลงเข้าไปในห้อง
“ขอโทษด้วยท่านหลง ดึกป่านนี้ยังมารบกวนคุณ” เฉินตงกล่าว
ท่านหลงยิ้มๆ “ไม่เป็นไร คนแก่นอนน้อย กระผมกำลังอ่านหนังสืออยู่”
เฉินตงเหลือบมองหนังสือที่อยู่หัวเตียง ก็พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง
คนแก่คนนี้ลามก!
ท่านหลงหน้าแดง รีบเอาหนังสือไปไว้ที่ใต้หมอน
เฉินตงนั่งลงข้างเตียง เปิดข้อความที่คุณพ่อส่งมา ยื่นให้กับท่านหลง
“ข้อความที่ผมได้รับเมื่อกี้”
ท่านหลงอ่านข้อความในเนื้อหา ทันใดนั้นแววตาก็เปล่งประกาย ดีใจอย่างมาก “คือนายท่าน!”
เฉินตงพยักหน้า กล่าวด้วยสีหน้าที่หนักใจ “แต่ว่าผมได้ส่งข้อความไปหลายข้อความ เขาไม่ได้ตอบกลับเลย โทรไปสองรอบ ครั้งแรกถูกตัดสายทิ้งทันที ครั้งที่สองปิดเครื่อง”
“อาจะเป็นเพราะว่าสถานการณ์ของนายท่านไม่เอื้ออำนวยหรือเปล่า?” ท่านหลงครุ่นคิด แล้วกล่าว
สายตาของเฉินตงล่มลึก กล่าวอย่างสงสัย “หากสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยจริงๆ คุณพ่อก็คงไม่ส่งข้อความมาบอกว่าปลอดภัย”
ในห้อง เข้าสู่ความเงียบ
เฉินตงกับท่านหลงต่างคาดการณ์ไม่ถูก ครุ่นคิดอย่างสุดความสามารถแล้ว
“ท่านหลง สามารถใช้หมายเลขนี้ตรวจสอบที่อยู่มั้ย?” เฉินตงถาม
ท่านหลงนิ่งไปสองวินาที “สามารถตรวจที่อยู่ของหมายเลข แต่มันเป็นข้อมูลอ้างอิงเพียงเล็กน้อย”
ตรวจแหล่งที่มาของหมายเลขนั้นง่าย
แต่เมื่อซิมถูกใส่เข้าไปในโทรศัพท์ ก็สามารถพกพาไปได้ทุกที่
จุดนี้ เฉินตงเข้าใจดี
อย่างไรก็ตามเขายังคงกล่าวยืนยัน “พยายามสืบให้ถึงที่สุด มีเบาะแสดีกว่าไม่มีเบาะแส ยิ่งชัดเจนยิ่งดี”
ท่านหลงพยักหน้า เห็นสีหน้าของเฉินตงดูแย่มาก ก็กล่าวปลอบ “คุณชายวางใจเถอะ ในเมื่อนายท่านยังสามารถส่งข้อความมาแจ้งความปลอดภัย อย่างน้อยตอนนี้สถานการณ์ยังปลอดภัยอยู่”
“ผมรู้แล้ว ผมกำลังคิดอยู่ว่าที่พ่อทำแบบนี้มีจุดประสงค์อะไร?”
เฉินตงขมวดคิ้วคิดหนัก “เขาเป็นเจ้าบ้านตระกูลเฉิน อยู่อย่างสูงส่ง มีทั้งอำนาจบารมี แค่การลอบสังหารธรรมดาก็ทำให้เขาหายตัวไป ตอนนี้ในเมื่อปลอดภัยแล้ว ก็ไม่สามารถปรากฏตัวและกลับมาที่บ้านตระกูลเฉินเหรอ? ท่านหลงคุณไม่รู้สึกว่ามันน่าแปลกเหรอ? คุณพ่อกำลังกลัวอะไรอยู่?”
ท่านหลงนิ่งไปทันที
คำถามเหล่านี้ของเฉินตง ทำให้เขาตอบไม่ได้
อันที่จริง การหายตัวของเฉินเต้าหลิน เผยให้เห็นถึงความไม่สมเหตุสมผลและแปลกประหลาด
เห็นท่านหลงนิ่งเงียบ เฉินตงก็ถอนหายใจไปหนึ่งที ลุกขึ้นเดินออกไป “ผมไม่รบกวนคุณอ่านหนังสือแล้ว ใช่แล้ว เรื่องนี้ให้จัดการอย่างลับๆ หาคนที่คุณไว้ใจได้ที่สุดในการตรวจสอบ”
“กระผมเข้าใจแล้ว”
เช้าวันรุ่งขึ้น
เฉินตงที่เป็นห่วงพ่อ นอนไม่หลับทั้งคืน
ตอนที่ฟ้าเพิ่งจะสว่าง
ท่านหลงก็เดินออกมาจากในห้อง ส่งสัญญาณให้เฉินตงตามเขาเข้าไปในห้องนอน
เฉินตงใจสั่น
รีบลุกขึ้นตามท่านหลงเข้าไปในห้อง
“มีข่าวแล้วเหรอ?”
เฉินตงอดไม่ได้ที่จะบีบมือทั้งสองข้าง ตื่นเต้นจนฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ
“หมายเลขนี้ที่อยู่อยู่ในเมืองแห่งหนึ่งในซีโม่”
แววตาของท่านหลงดูแปลกไปเล็กน้อย
เฉินตงก็อึ้งไปเหมือนกัน ซีโม่ซีโม่เป็นดินแดนที่มีระยะทางหลายพันไมล์ ไม่มีผู้คน และอยู่ห่างจากที่ที่ซึ่งตระกูลเฉินอยู่ทั้งหมด ซึ่งมันไกลมาก
หมายเลขโทรศัพท์ของคุณพ่อ……ทำไมถึงเป็นของทางโน้น?
“แล้วสิ่งที่เป็นรูปธรรมกว่านี้ละ?” เฉินตงถาม
ท่านหลงกลับส่ายหัว “ไม่มีแล้ว”
“ไม่มีแล้ว?”
เฉินตงก็ร้อนใจขึ้นมาทันที “คุณใช้เวลาไปทั้งคืน ก็ตรวจได้แค่นี้เองเหรอ?,
ท่านหลงยิ้มอย่างเจื่อนๆ “คุณชาย ไม่มีแล้วจริงๆ หากไม่ใช่ว่าเมื่อคืนกระผมลงมือได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่ข้อมูลแค่นี้ก็คงจะตรวจไม่ได้แล้ว เพราะหลังจากที่ตรวจเจอที่อยู่ของหมายเลขนี้ หมายเลขนี้ก็ถูกยกเลิกไปทันที ไม่เหลือโอกาสให้เราในการติดตามต่อเลย”
