(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 14

ถึงความมุ่งมั่นของอาสึสะที่ไม่ได้รับผลตอบแทนจะเจ็บปวดก็เถอะ

แต่นั่น ก็เป็นเส้นทางที่เธอเลือกเอง ผมไม่ได้อยู่ในจุดที่จะไปยุ่งได้อีกแล้ว

สำหรับนากายะมะ อาสึสะ นากายะมะ โคทาโร่นั้นเป็นได้แค่เพียงพี่ชายตามทะเบียนเท่านั้น

ไม่มีมากหรือน้อยไปกว่านั้น ผมไม่สามารถเข้าไปยุ่งเรื่องความรักของเธอได้

เพราะอย่างงั้น ตอนนี้ตั้งสมาธิกับตรงหน้าดีกว่า

พยายามไม่สร้างความลำบากใจให้ชิโมสึกิเท่าที่จะทำได้……มีแต่ต้องเบี่ยงเบนริวซากิเท่านั้น

“อยู่กัน2คนแบบนั้น คิดว่าจะสงบได้หรอ? อย่างทำวางท่าเลย รีบบอกมาก็ได้ไม่ใช่รึไง? ทำไมถึงอยู่ด้วยกันกับชิโฮะ2คน พูดมาสิ”

ตัวเอกคนนี้ ดูเหมือนจะหลงใหลเพื่อนสมัยอย่างมาก

ถ้าจะเล่าเป็นเรื่องราวล่ะก็ บางที่ชืโมสึกิน่าจะเป็นนางเอกหลัก

ส่วนพวกที่ผมเคยชอบนั้นเป็นนางออกรองงั้นหรอ…..เป็นตำแหน่งที่ดีจริงๆ

“อยากรู้หรอ? ก่อนอื่นเลย นั่นเรื่องส่วนตัวของเธอเลยนะ? จะถามจริงๆหรอ?”

เอาตรงๆคือรู้สึกรำคาญนิดหน่อย

พอถูกคะยั้นคะยอถามแบบนี้แล้ว ในใจก็ไม่อยากจะพูดเท่าไร

ทำไมถึงอยากจะรู้เรื่องของชิโมสึกิให้ได้ขนาดนี้นะ?

ตัวเอกมีเหตุผลแบบไหนอยู่…..เขาก็ตอบมาอย่างใจกว้าง

“ก็เพราะชิโฮะเป็นเพื่อนสมัยเด็กไงล่ะ เธอมีร่างกายอ่อนแอชั้นมีหน้าที่ที่ต้องปกป้องเธอ…..คนที่จะช่วยชิโฮะได้ มีแค่เพื่อนสมัยเด็กอย่างชั้นเท่านั้น”

เหมือนกับว่า ตักเตือนตัวเองอยู่เลยนะ

ผมเริ่มรู้สึกหนาวกับ สิ่งที่ริวซากิพูดมาอย่างยิ่งใหญ่

(นายน่ะ ถ้าไม่ได้เป็นฮีโร่แล้วจะไม่พอใจขนาดนั้นเลยหรอ?)

โกรธเพราะสิ่งที่ ทำหยิ่งและคิดเองเออเอง

ชิโมสึกิอ่อนแอ? คนที่ช่วยชิโมสึกิได้มีแค่ริวซากิ?

เดามั่วไปเองจนน่าขนลุก เธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอแบบนั้นซักหน่อย

ถ้าจะให้พูดเองชัดๆก็ได้ เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา ที่แสดงอารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจน

อย่างน้อยที่สุด ก็สามารถพูดได้เต็มไปว่า เธอไม่ใช่คนที่จะอยู่ไม่ได้โดยที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่น

จะว่าไงดีล่ะ……เอาตรงๆเลย รู้สึกกลัวๆริวซากิขึ้นมาแล้ว

ตัวเอกที่ดูเหมือนจะปกติ แต่กับไม่ปกติ

หมอนี่ ผิดปกติ

ชอบขัดแย้ง ชอบตั้งข้อสงสัยแปลกๆ และตามติดชิโมสึกิ…..พอคิดแบบนั้นแล้ว ขนลุกเลย

ตอนนี้ในที่สุดก็เข้าใจความรู้สึกของเธอแล้ว

ไม่ค่อยอยากจะยุ่งเกี่ยวกับริวซากิ…..ในใจคิดแบบนั้น

“เพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กแหละนะ……การปกป้องจากแมลงร้ายก็เป็นหน้าที่ของชั้น ชิโมสึกิเป็นคนที่ใจดีและขี้กลัว เพราะงั้นจึงไม่กล้าพูดด้วยตัวเอง…..ชั้นเลยต้องเป็นคนพูดแทนเอง”

แล้วก็ริวซากิ ดูเหมือนจะคิดเอาว่าผมเป็นแมลงร้ายไปแล้ว

“เธอน่ะเป็นคนชอบอยู่คนเดียว นายน่ะอย่ามาใช้ประโยชน์ตรงนั้นพาเธอออกไปไหนเซ่…..อย่ามาใช้ประโยชน์จากความใจดีของเธอนะ? นี่เป็นคำแนะนำ ในฐานะเพื่อนสมัยเด็กของชิโฮะ”

ไอ้การปกป้องเนี่ยใช่การโจมตีรึป่าวนะ

ผมไม่คิดว่ามันถูกหรอกนะ ที่มาตัดสินพฤติกรรมกับความคิดของชิโมสึกิเอาเอง และการกำจัดอีกฝ่ายด้วยความคิดเองเออเองแบบนั้น

ทำไมถึงทำได้ขนาดนี้กันนะ?

ไม่ว่าผมจะเป็นตัวประกอบขนาดไหนก็ตาม…..ไม่คิดว่ามันเสียมารยาทหรอ?

ไม่สิ ที่เสียมารยาทที่สุด ไม่ใช่กับผม

ไม่รู้สึกผิดต่อชิโมสึกิบ้างเลยรึไง?

(…..น่าจะไม่เคยคิดนั้นแหละนะ)

ริวซากิคงไม่มีทางคิดเรื่องธรรมดาแบบนั้นแน่ๆ

ก็เพราะเขาเป็น’ตัวเอก’อย่างไงล่ะ

เพียงแค่นั้นทั้งหมดจึงได้รับการให้อภัย เป็นตัวตนที่ได้รับการให้อภัยเสมอมา…….