ถึงจะกังวลเรื่องอบรมนอกสถานที่ก็เถอะ แต่ก่อนอื่น แต่ตอนนี้มาชื่นชมให้ชิโมสึกิที่รอดจากการสอบตกก่อนดีกว่า
“นากายะมะคุง ดูสิ! สอบคณิตศาสตร์ได้32คะแนนด้วยล่ะ……ดะ ดีใจจนจะร้องไห้เลยล่ะ ป๊ะป๋ากับหม่าม้าก็ดีใจ จนชมด้วยล่ะ! เมื่อวานหม่าม้าทำของโปรดอย่างแฮมเบิร์กให้ด้วย มีความสุขมากเลย…..ทั้งหมดเป็นเพราะนากายะมะคุงเลย ขอบคุณนะ”
หลังเรียกเรียน ชิโมสึกิมาที่บ้านผม เธอยิ้มพร้อมน้ำตาคลอ
เธอคงจะดีใจอย่างมากที่รอดจากสอบตกมาได้
เธอดีใจสุดขีด จนคว้ามือผมและสะบัดไปมา ถึงเธออาจจะตั้งใจแค่จับมือ…..แต่ผมก็อยากให้เธอหยุดการสกินชิพโดยไม่คาดคิดแบบนี้ เพราะมันทำให้ใจเต้น ไม่ดีต่อใจเลย
“อูว นากายามะคุงเป็นเพื่อนที่แสนวิเศษ……ขอบคุณนะที่ยอมช่วยเหลือฉันที่สมองรับความรู้ได้ไม่ดี เหมือนกับฟองน้ำที่หมดสภาพ ขอโทษนะที่ความจำไม่ดี?”
“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร……ไม่ใช่ผมที่เป็นคนพยายามซักหน่อย เป็นเพราะชิโมสึกิพยายามอย่างหนักไงล่ะ นั่นก็เป็นผลลัพธ์จากความพยายาม ยินดีด้วยนะ”
ผมช่วยเหลือไปแค่นิดเดียว
ชิโมสึกินั้นเหมือนจะเป็นประเภท’ถ้าจะทำก็ได้’ เพราะเป็นนางเอกด้วย ความพยายามของเธอนั้นจะได้ผลลัพธ์ก็เป็นเรื่องปกติ
ผมค่อนข้างอิจฉานิดหน่อย เพราะเป็นตัวประกอบที่ถึงพยายามไปก็ไม่ส่งผลลัพธ์อยู่ดี
…….มีครั้งนึง ที่ผมตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อที่จะไล่ตามเพื่อนสมัยเด็กอย่างยุซุกิที่หัวดี ตอนนั้นผมยังหลงคิดอยู่ว่าตัวเองเป็นพระเอกและก็คิดว่าถ้าหากตั้งใจก็จะไล่ตามทัน
แต่ว่า ผลลัพธ์นั้นไม่ค่อยจะดีเลย พอผมมาคิดเอาตอนนี้ ก็รู้สึกว่าช่วยไม่ได้เพราะเป็นตัวประกอบ ไม่ว่าจะทำอะไรคุณค่าก็ยังเท่าเดิม เพราะได้รับบทบาทตัวประกอบมาอย่างไงล่ะ
“ฟู่ว……ในที่สุดก็ถูกปลดปล่อยจากการเรียนซักที นั่นก็ดีใจอยู่นะ……แต่หลังจากนี้มีทริปค้างคืนอยู่สินะ? อูว ไม่อยากไปพักที่อื่นนอกจากบ้านตัวเองกับบ้านนากายะมะคุงเลย……”
ชิโมสึกิประเภทอินดอร์นั้น ดูเหมือนจะกลัวการมีอยู่ของทัศนศึกษา
สำหรับเธอคงจะเหมือนกับหนีเสือปะจระเข้ล่ะมั้ง
“อูว….นึกถึงเรื่องที่ไม่ชอบออกมาเลย เวลาแบบนี้ จะชอบได้อยู่กลุ่มเดียวกันกับคนนั้นตลอดเลย ทัศนศึกษาตอนม.ต้นเองก็ ไม่อยากเกินไปจนไข้ขึ้นเลยนะ? ครั้งนี้เองก็ ถ้าไม่มีนากายะมะคุงอยู่ด้วย อาจจะเป็นหวัดก็ได้”
เป็นหวัดเนี่ย นี่เธอควบคุมมันได้ดั่งใจคิดเลยรึไง
ไม่สิ คงไม่ใช่ละนะ ถ้าเป็นปกติเธอคงหมายความว่าจะหยุดแค่นั้นแหละ
ที่ผ่านมา คงจะถูกจับให้อยู่ติดกับริวซากิตลอดเวลา
แต่ว่าครั้งนี้ เธอคงตั้งใจว่าจะไม่หยุด
เหตุผลนั้นก็
“เพราะมีนากายะมะคุงอยู่ด้วย อย่างน้อยทริปค้างคืนเองก็คงจะสนุกได้…….แต่ว่า แต่ว่ามันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะได้อยู่กลุ่มเดียวกันแน่นอนด้วย……อาา กลุ้มใจจริงๆ ถ้าไม่มีนากายะมะคุงอยู่ด้วย คงน่าเบื่อมากแน่ๆ”
เพราะมีผมอยู่
ชิโมสึกิที่ไว้เนื้อเชื่อใจผมแบบนี้ คิดอย่างไงก็ประหลาด
แต่ว่า ถ้าถูกเธอของร้องมาแล้วล่ะก็ ก็อยากจะเป็นกำลังให้เธอเท่าที่จะทำได้
“ผมจะทำให้ ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเอง”
บางที ริวซากิคงจะพยายามดึงชิโมสึกิเข้ากลุ่มด้วย บางทีผมที่เป็นตัวกวนของหมอนั่น อาจจะไม่ถูกพาเข้ากลุ่มด้วย
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็จะถูกจับแยกห่างจากกัน
ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะให้ได้อยู่กลุ่มเดี๋ยวกันจังน้า….นั่นเป็นสิ่งที่ผมกับชิโมสึกิหวัง
แต่ว่า ความกังวลนั้นก็หายไปแบบกังวลโดยไร้ความหมาย
วันต่อมา คาบโฮมรูมยาว เป็นเวลาที่จัดกลุ่มทริปค้างคืนกัน
ตอนนั้น อยู่ดีๆริวซากิก็ส่งเสียงเรียกผม
“เห้ย นากายะมะ นายน่ะ ยังไม่มีกลุ่มใข่มั้ยล่ะ? ถ้าอย่างนั้น มาเข้ากลุ่มชั้นมั้ย?”
ーน่าตกใจจริงๆ
ไม่เคยคิดเลย ว่าหมอนั่นจะมาชวนผมเองแบบนี้
บางที นี่อาจจะเป็น’จุดเปลี่ยน’ก็เป็นไปได้
ถ้าเป็นไปตามโครงสร้างของเนื้อเรื่อง บางทีส่วนที่สำคัญที่สุด อาจจะใกล้เริ่มขึ้นแล้วก็ได้
ถ้าใช่อย่างนั้นแล้วล่ะก็…….มันเลวร้ายอย่างมาก……
