(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 37

ทำไมชิโมสึกิถึงตอบรับคำชวนนะ?

สมาชิกของทริปค้างคืนนั้น ถูกแบ่งออกเป็นชายหญิงอย่างละ4คน แน่นอนว่าสมาชิกฮาเร็มของริวซากิก็อยู่ในนั้นด้วย

และดูเหมือนชิโมสึกิจะถูกเพิ่มลงในที่ว่าง1คนนั้น

ทำไมเธอถึงเข้ากลุ่มทั้งๆที่เธอบอกว่าไม่ถูกกับริวซากิล่ะ

หรือเธอจะไม่รู้ว่าต้องอยู่กลุ่มเดียวกับริวซากิรึป่าว

ความไม่สบายใจที่สั่งสมอยู่ในหัว ทำให้ต้องถามไปอย่างช่วยไม่ได้

“กลุ่มทริปค้างคืน แบบนั้นดีแล้วหรอ?”

เวลาหลังเลิกเรียน

ชิโมสึกิอยู่ที่บ้านของผมเหมือนทุกวัน ระหว่างที่แก้มเธอเต็มไปด้วยขนมเค้กที่เสิร์ฟเป็นขนมให้ เธอก็พยักหน้า

“อืม”

เธอไม่ได้พูดอะไรมากเป็นพิเศษเพราะกำลังยุ่งกับการเคี้ยวอยู่ ปกติเธอจะพูดในสิ่งที่ไม่ได้ถามมาเสมอ เลยรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรจริงๆเหรอ? กลุ่มที่ชิโมสึกิจะอยู่น่ะ…..มีหมอนั่นอยู่ด้วยนะ? เธอรู้มั้ยว่าจะต้องทำกิจกรรมร่วมกับริวซากิในกลุ่มด้วยนะ?”

“อื้ม แน่นอนสิ”

เธอพยักหน้าอีกรอบ ครั้งนี้เธอดื่มน้ำผลไม้ไปด้วย

ไม่ใช่ว่าเธอต้องไม่ชอบอยู่กลุ่มเดียวกับริวซากิหรอกเหรอ

เธอเคี้ยวขนมอย่างเอร็ดอร่อยอย่างสบายใจ โดยไม่ใส่ใจ

ทั้งๆที่ปกติ ไม่ถูกกับริวซากิจนาดนั้นแท้ๆ…..พฤติกรรมที่ดูเป็นธรรมชาตินั้น กลับกันไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย

“ไม่ใช่ว่าเกลียดหรอ?”

ไม่รู้จะถามอย่างไงดีเลยหลุดถามอ้อมๆไป

อย่างงั้น เลยลองถามตรงๆดูดีกว่า

“ไม่เจ็บปวดเวลาอยู่ด้วยกันกับริวซากิหรอ?”

ตอนที่ถามคำถามนั้น ในที่สุดชิโมสึกิก็ทานขนมเสร็จ เธอยิ้มแฉ่งออดมาพร้อมตอบคำถาม

“ไม่เลย การที่ไม่ได้อยู่กับเธอนั้นมันเจ็บปวดกว่าการต้องอยู่กับคนที่ไม่ชอบอีกน่ะสิ”

“……….อึก”

จู่โจมโดยไม่ได้ตั้งตัวเลย

ーคำพูดที่บริสุทธิ์นั้น โดนใจอย่างจัง

เหตุผลนั้น ง่ายๆเลย

ในใจของชิโมสึกินั้น บางทีตัวตนของผมน่าจะยิ่งใหญ่กว่าริวซากิ

เธอติดผมมากถึงขั้นสามารถเติมเต็มความรู้สึกที่ ไม่ชอบลงได้

คำพูดที่ยืนยันของเธอแบบนั้น ฟังกี่ครั้งก็ไม่ชิน

ถ้าที่ผ่านมา ไม่มีคนคอยพูดคำพิเศษเหล่านี้ให้แล้วล่ะก็ อาจจะดีใจจนตัวแตกเลยก็ได้

จะว่าไงดี รู้สึกขี้โกงจังเลยนะ

ผมที่กังวลอยู่อย่างนั้นดูเหมือนคนบ้าเลย

“นากายะมะคุง ถึงทริปนี้อาจจะไม่สนุกก็ตาม…..แต่ก็ตั้งตารอ ที่จะได้อยู่กับเธอนะ ถ้าสร้างความทรงจำดีๆได้ซัก1อย่างก็คงดีน้า อุฟุฟุ พอลองจินตนาการอะไรแปลกๆดู แล้วตื่นเต้นเลยล่ะ”

ーจินตนาการแปลกๆเนี่ย จินตนาการแบบไหน?

ถ้าผมถามเรื่องนั้นตอนนี้ล่ะก็ รู้สึกได้เลยว่าความสัมพันธ์ของผมกับชิโมสึกิต้องเปลี่ยนไปอย่างมากแน่ๆ

สมมติว่าถ้าผมเป็นพระเอกในเรื่องราวล่ะก็ คงจะถามไปอย่างช่วยไม่ได้แน่ๆ

แต่ว่า ผมน่ะตัวประกอบ

ผมไม่เหมาะสมกับเธอ ไม่คาแรคเตอร์เป็นของตัวเองด้วย เป็นแค่ฉากธรรมดา

มันดูสิ้นเปลืองสำหรับชิโมสึกิเกินไปกับคนแบบนี้

เพราะอย่างงั้น ผมจึงไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้

“…….มาสร้างความทรงจำกันเถอะนะ”

คำพูดที่ในที่สุดผมก็ตอบกลับไป เป็นคำพูดธรรมดาๆไม่ใช่คำพูดอ่อนโยนอะไร

คิดว่าคงไม่ใช่คำพูดที่ชิโมสึกิต้องการอย่างแน่นอน

แต่ว่า ถึงแบบนั้นแล้วเธอก็ยังยินดีด้วย

“อื้ม! หวังว่าจะเป็นวันที่ดีนะ…..เอะเฮะเฮะ”

รอยยิ้มนั้น แตกต่างจากปกติอยู่เล็กน้อยーーเหมือนถูกแต่งแต้มด้วยสีสันจากไหนสักแห่ง

ถ้าให้ยกตัวอย่างทางวรรณกรรมล่ะก็……คงจะประมาณนี้

เป็นรอยยิ้มที่น่ารัก ดุจดั่งสาวน้อยที่กำลังมีความรัก…….