(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 51

ริวซากิไม่ได้อยู่ห่างออกไปมาก

เขากำลังคอตก พิงต้นไม้อยู่

อาสึสะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆหมอนั่น

“เรียวมะโอนี่จัง……เป็นอะไรรึป่าว? ตามมาเพราะเห็นว่าไม่ร่าเริงเลย คือว่า…..เกิดอะไรขึ้นหรอ?”

ผมซ่อนอยู่ในที่ห่างออกมาเล็กน้อย และกำลังฟังอยู่

ริวซากินั้นอาสึสะอุตส่าห์มาหาแท้ๆ แต่ก็ยังทำหน้าน่าสังเวชอยู่

“……..ไม่มีอะไร”

“จะไม่มีอะไร ได้ไง?”

“ก็บอกว่าไม่มีไม่ใช่รึไงเล่า!”

ใจคงสบายไม่ได้สินะ ปกติริวซากิควรจะใจดีกับนางเอกรอง แต่กับตวาดใส่

ผู้ชายขึ้นเสียงนั้น สำหรับเด็กและผู้หญิงมันน่ากลัวกว่าที่พวกเราคิดไว้เยอะ

แต่ว่า อาสึสะก็มองริวซากิอย่างไม่กังวล

“…..เรียวมะโอนี่จังตอนนี้น่ะ ดูไม่ได้อย่างมากเลยนะ”

“อึก!?”

อาสึสะทำใจแข็งส่งเสียงออกมา

ริวซากิจ้องอาสึสะด้วยความโมโห แต่เธอก็ไม่สั่นแม้แต่น้อย

“ถ้าทำหน้าแบบนั้น ก็ต้องถูกชิโมสึกิซังเกลียดแน่อยู่แล้วนะ”

ด้วยคำพูดนั้น ริวซากิอารมณ์เสียขึ้นอย่างมาก

“ทะ ทำไม ถึงชิโฮะ…….”

“รู้แล้วล่ะ ที่เรียวมะโอนี่จังชอบชิโมสึกิซังน่ะ ถึงไม่ต้องพูดก็รู้แล้วอยู่แล้ว…..ก็เพราะ อาสึสะน่ะมองดูเรียวมะโอนี่จังอยู่ตลอดเลยนะ? คิดแต่เรื่องของเรียวมะโอนี่จังอย่างเดียวเลยนะ? ไม่มีทาง ไม่รู้อยู่แล้ว!”

จากนั้นในที่สุด ก็เริ่มต้นขึ้น

โชว์ที่น่าเศร้าที่สุดสำหรับนางเอกรองนั้น…..กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

“ก็เพราะ อาสึสะน่ะชอบเรียวมะโอนี่จังที่สุดเลยไงล่ะ”

ーในที่สุด อาสึสะก็สารภาพรักไปแล้ว

แม้แต่ตัวประกอบที่หัวทึบ ก็โดนพูดชัดๆเข้าไปแบบนี้ ก็ไม่มีทางเข้าใจผิดได้หรอก

“…..เอ๊ะ? วะ ว่าไงนะ?”

แต่ว่า จริงด้วยสินะ……พระเอกนั้นมีสกิลหูไม่ดีอยู่ด้วย

ขอบคุณสิ่งนี้ ทำให้หมอนั่นไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของนางเอกรอง และสามารถเหยียบย่ำความรู้สึกของเธอได้

แต่ว่า สกิลนั้นดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ในสถานการณ์นี้

“บอกว่า ชอบที่สุดไง……แน่นอนว่า ไม่ใช่แบบเพื่อนด้วยนะ? ชอบในฐานะผู้ชาย อยากอยู่กับเรียวมะโอนี่จังตลอดไป อยากออกเดท อยากแตะเนื้อต้องตัว อยากจู๋จี๋ อยากจะให้รับทุกอย่างของอาสึสะไป ชอบประมาณเลยนะ!”

เธอไม่เก็บอะไรไว้ทั้งนั้น คำพูด’ชอบที่สุด’ของเธอ คือการเทความรู้สึกที่มีออกมาทั้งหมด

ถ้าถูกคำพูดไปขนาดนี้แล้ว พระเอกหัวทึบจะไม่สามารถทำเป็นไม่รับรู้ความรู้สึกได้แล้ว

“….กะ โกหกใช่มั้ย? ไม่น่าเชื่อเลย……ที่อาสึสะจะมาชอบชั้น…….ละ ล้อเล่นใช่มั้ย?”

“เอาจริงนะ ชอบเรียวมะโอนี่จังที่สุด……ถ้าไม่ได้ยินจะพูดกี่ครั้งก็ได้นะ ถ้าไม่เชื่อจะพูดเหตุผลที่ชอบ100อย่างก็ได้นะ? เพราะงั้น เชื่อทีเถอะ……ฟังสิ ไม่ได้ล้อเล่นนะ ช่วยรับความรู้สึกของอาสึสะไว้ทีนะ……แค่คำว่าชอบ ให้พูดหน่อยสิ!”

ความรู้สึกอันบริสุทธิ์ของอาสึสะ ดังกึกก้องไปทั่วป่าในยามค่ำคืน

จากที่ไกล ผมได้ยินเสียงของพวกเพื่อนร่วมชั้นอยู่ลางๆ อีกไม่นานอาจจะใกล้เริ่มแคมป์ไฟแล้วก็ได้……มันค่อยๆเสียงดังขึ้นมาทีละนิด

อีกด้าน ทางนี้เองก็ค่อยๆน่าตื่นเต้นขึ้นทีละนิด

พระเอกได้ยินคำพูดของอาสึสะและก็เงยหน้าขึ้นมา

“ปะ เป็นความจริงจริงๆด้วยสินะ”

“อืม แต่ว่านะ เกลียดเรียวมะโอนี่จังตอนนี้ล่ะ……ทำตัวขี้แย หน้าตาน่าสมเพชแบบนั้น ไม่อยากเห็นเลย เรียวมะโอนี่จังที่อาสึสะชอบน่ะ ต้องทำหน้าเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้นะ? ถึงแม้อาสึสะจะเข้าหาอย่างหนักก็จะเอาแต่พูดว่า’ยาเระยาเระดาเสะ’อย่างเดียว…….ว่าจะตบหน้ากี่ครั้งก็จำไม่ได้แล้วด้วย”

……เอาตรงๆ อยากปิดหูมากเลย

ถ้ายังเป็นไปแบบนี้ต่อ รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เหมือนกับเป็นเรื่องตลก แถมยังเป็นเรื่องตลกโหดร้ายที่ขำไม่ออกด้วย

ถ้าจะพูดอะไรซักอย่าง ก็คงเป็นสิ่งที่อาสึสะอยากจะถ่ายทอดนั้นคือ’ชอบริวซากิ’อยู่แค่จุดเดียวเท่านั้น

แล้วก็ริวซากิเอง เพราะถูกพูดใส่ไม่รู้กี่ครั้ง ในที่สุดก็ลืมตาตื่นได้แล้ว

“เพราะอย่างงั้น อย่าเศร้าไปเลยนะ? เป็นเรียวมะโอนี่จังแบบที่อาสึสะชอบต่อไป……ชอบชิโมสึกิซัง ใช่มั้ยล่ะ? ถ้าอย่างงั้น จะยอมแพ้มันก็น่าเสียดายออกนะ? เรียวมะโอนี่จังที่อาสึสะชอบถึงจะดูบ้าๆ…..แต่ก็เป็นผู้ชายที่เวลาลงมือทำก็ทำนะ”

คำยอมรับนั้น กลายเป็นยา

พระเอกที่ขาดความมั่นใจไปกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“ーจริงด้วยสินะ……ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย ยังไม่ได้บอกความรู้สึกกับชิโฮะแท้ๆ แต่มายอมแพ้และผิดหวังแบบนี้…..ดูไม่ได้เลยสินะ”

เสียงของพระเอกที่ตกต่ำอยู่จนถึงก่อนหน้านี้ กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“แบบนี้น่ะ ไม่ใช่ชั้น……ชั้นที่อาสึสะชอบน่ะ ดูเท่ห์กว่านี้สินะ…….เพราะอย่างงั้น อืม จะสารภาพรักให้ชัดๆไปเลย!”

จากนั้นในที่สุด เวลานั้นก็มาถึง

ข้อเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพระเอกฮาเร็ม’มองข้าม’นั้น ทำให้คำสารภาพรักของนางเอกรอง ถูกยกเลิกไป

นี่เป็น ลักษณะพิเศษของพระเอก’การลืมตาตื่น’

หมอนั่นที่เป็นแบบนี้ ไม่มีใครหยุดได้อีกแล้ว

เรื่องราวนั้นมีแต่พุ่งต่อไปเรื่อยๆ สายลมทุกอย่างหลังจากนี้จะเป็นลมหนุนหลังให้พระเอกได้โอกาสในการจุติ

“อาสึสะ……ขอบคุณที่ชอบคนอย่างชั้นนะ ดีใจมากเลยล่ะ…..ชั้นจะพยายามอยู่แบบริวซากิเรียวมะที่อาสึสะชอบให้ได้นะ”

“อืม…..อาสึสะน่ะนะ ชอบเรียวมะโอนี่จังที่เท่ห์ที่สุดเลย”

จากนั้น พอลืมตาตื่นแล้ว นางเอกรองก็จะเป็น’ของใช้เสร็จแล้ว’ไปโดยทันที

“…..แต่ว่า ขอโทษ ชั้นน่ะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว……เลยไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของอาสึสะได้”

ด้วยเหตุนี้ อาสึสะจึงถูกปฏิเสธ

ทั้งๆที่เธอตั้งใจสารภาพขนาดนั้นแท้ๆ แต่กับ……โดนเหยียบย่ำความรู้สึกไปอย่างง่ายๆ

เอาเถอะ นี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่แน่นอนอยู่แล้ว

สารภาพรักกับริวซากิที่กังวลเรื่องชิโมสึกิอยู่แบบนั้น ไม่มีทางที่จะตอบรับอยู่แล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น อาสึสะก็ยังอยากจะสนับสนุนริวซากิ

ถึงจะรู้ว่าจะต้องถูกปฏิเสธ…….ถึงจะรู้ว่าจะต้องเจ็บปวด เธอก็อยากจะส่งความรู้สึก’ชอบ’ออกไป

“งั้นหรอ…..ถึงจะน่าเสียดาย แต่ก็ช่วยไม่ได้เนอะ? ดูสิ แคมป์ไฟใกล้จะเริ่มแล้วนะ? ถ้าตัดสินใจว่าจะสารภาพรักแล้ว รีบไปจะดีกว่านะ ก็เพราะมีความเชื่อที่ว่า’ถ้าสารภาพรักที่แคมป์ไฟจะสำเร็จ’อยู่”

“จริงหรอ? ถ้าอย่างงั้น อืม…….เป็นเวลาที่ดีเลย ขอบคุณที่บอกนะ อาสึสะ เธอน่ะคือ’เพื่อน’ที่ดีที่สุดเลย”

ーการที่หัวทึบ เป็นบาปจริงๆ

มันสามารถทำร้านคนอื่นได้ง่ายๆโดยที่ไม่ได้ประสงค์ร้ายเลยด้วย……น่าหดหู่อย่างมาก

คงจะถึงขีดจำกัดของอาสึสะแล้วล่ะมั้ง

“ค่าค่า ถ้างั้น รีบๆไปเถอะ! บอกความรู้สึกของตัวเองไปชัดๆเลยนะ…..บ๊ายบายเรียวมะโอนี่จัง”

เธอใช้แรงผลักหลังริวซากิ เพื่อให้ไปที่ลานกว้าง

“เดี๋ยว เข้าใจแล้ว…..ไม่ต้องดันก็จะไปแล้วนะ ให้ตายสิ…..อาสึสะเนี่ยชอบจับชั้นจริงๆน้า ดีใจนะ ขอบคุณนะ……ถ้างั้น ไว้เจอกันใหม่”

จากนั้นริวซากิก็หายไปสู่ลานกว้าง

ในเวลานั้น อาสึสะก็ล้มลงเหมือนสูญเสียการทรงตัว

“เน่ โอนี่จัง? อยู่ใช่ไหมล่ะ?”

“….อา อยู่สิ”

พอถูกเรียกผมก็โผล่หน้าออกไป

แต่ว่าเธอก้มหน้าอยู่โดยไม่ได้มาทางผมเลย

รูปร่างนั้นดูเจ็บปวดอย่างมาก……ทำให้ผมเจ็บที่อกขึ้นมา

“อาสึสะ พยายามแล้วสินะ? ไม่ต้องอดทนก็ได้แล้วสินะ”

“……อืม ไม่ต้องพยายามแล้วก็ได้ อาสึสะเนี่ยเข้มแข็งจังเลยนะ”

เธอจะพักผ่อนใจไปก็ได้ พอคิดแบบนั้น ผมรู้ว่ามันอ่อนน้อมเกินไป แต่ก็พูดอย่างใจดีกับเธอ

ครั้งหนึ่ง ถึงจะเป็นน้องสาวที่เคยตัดขาดจากผม……แต่เรื่องที่เป็นครอบครัวเดียวกันนั้นก็ไม่เปลี่ยน

ตอนนี้ เธอนั้นเจ็บปวดอย่างมากจนทนดูไม่ได้เลย

“อึก……อูー อ๊าーーーーー!!”

ทันใดนั้น อาสึสะก็ร้องไห้ออกมา

เธอร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่เช็ดน้ำตา น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลรินออกมาอย่างต่อเนื่องชุดใหญ่

“ทั้งๆที่ชอบแท้ๆ……รักแรกแท้ๆ……ทำไมเรียวมะโอนี่จังถึงไม่ชอบกันบ้างเลย? ทั้งๆที่ ทั้งๆที่ ชอบขนาดนี้แท้ๆ…….!!”

เธอครวญครางออกมาอย่างโศกเศร้า แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย

ผมทำอะไรให้เธอไม่ได้เลยนอกจากอยู่ข้างๆกัน

พวกเราไม่ได้สนิทกัน ขนาดที่ผมจะไปกอดเธอได้อีกแล้ว

ที่จริงแล้ว ผมอยากปลอบเธอ ผมอยากจะโอ๋อาสึสะที่กำลังเจ็บปวด

แต่ว่า นั่นน่ะทำไม่ได้

ผมนั้น เป็นพี่ชายในอุดมคติที่อาสึสะวาดฝันเอาไว้ไม่ได้ เพราะผมอยากจะเป็นแต่เป็นให้ไม่ได้……เลยไม่มีสิทธิ์ที่จะไปกอดเธอ

นี่เป็นผลลัพธ์ของเส้นทางที่อาสึสะเลือกเองด้วย

ตอนนี้คนที่จะปลอบอาสึสะได้นั้น……มีแค่คนที่เธอยอมรับ’พี่ชายที่แท้จริง’เท่านั้นนั่นแหละ……..