(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 52

อาสึสะ เหมือนจะมีพี่ชายที่แก่กว่า2ปีอยู่

ไม่เหมือนผมที่เป็นพี่ไม่แท้ต่างสายเลือด เป็นพี่แท้ๆที่มีสายเลือดเดียวกัน

เป็นเรื่องราว ก่อนที่พวกผมจะกลายมาเป็นพี่น้องกัน

อาสึสะนั้นดูเหมือนจะชอบเขามาก ไม่ว่าจะตอนไหนก็อยู่ด้วยกันตลอด เป็นเรื่องที่ได้ยินมาจากพ่อของเธอ

‘อนาคตจะเป็นเจ้าสาวของโอนี่จังー!’

เธอเอาแต่พูดอย่างนั้น จนทำให้ครอบครัวเดือดร้อน

แต่ว่า วันๆแบบนั้นอยู่ดีๆก็มาถึงจุดจบ

ตอนที่อาสึสะอยู่ป.6 ตอนนั้นเธอก็ต้องสูญเสียพี่ชายไปเนื่องจากอุบัติเหตุ

อาสึสะที่เสียพี่ชายที่รักไปนั้น แน่นอนว่าโศกเศร้า…..แต่เหนือกว่านั้น เธอเหมือนจะสับสน

เธอยอมรับไม่ได้ว่าจะไม่ได้เจอพี่ชายที่รักอีกเป็นครั้งที่2

‘โอนี่จัง คงจะอยู่ที่ไหนซักที่ที่ห่างไกลสินะ สักวัน…..ถ้าอาสึสะเป็นเด็กดี คงได้เจอกันอีกครั้งสินะ’

ในใจของเธอคงต้องรับรู้เรื่องพี่ชายตายไปแล้วแน่ๆ

แต่เธอไม่กล้าที่จะยอมรับมัน เธอดื้อดึงที่จะรอพี่ชายกลับมาต่อไป

ถึงจะขึ้นม.ปลายมาแล้วก็ตาม เธอก็ยังไว้ผมทรงทวินเทลเหมือนตอนประถม คงเพราะจะให้พี่ชายจำเธอได้

จากนั้น วันหนึ่ง……พ่อของอาสึสะได้แต่งงานใหม่ อีกฝ่ายนั้น บังเอิญมีลูกติดเป็นผู้ชายมาด้วย

นั่นก็คือ ผมเอง

‘…..เธอคือ โอนี่จังหรอคะ?’

ผมยังคงจำได้แม่น ครั้งแรกที่เราเจอกัน

ตอนนั้นคือตอนม.ต้นปี1 อยู่ดีๆก็มีคนอายุเท่ากันมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ทำให้ผมงง

เพราะอย่างงั้น ผมจึงคิดตามคำถามของเธอไม่ได้

คงจะตัดสินว่าพี่หรือน้องจากว่าใครเกิดก่อนกันสินะ…..พอคิดแบบนั้น ผมก็ถามวันเกิดเธอ

จากนั้น พอรู้ว่าผมเกิดก่อนก็เลยพยักหน้าให้

‘อืม อาจจะเป็นพี่ชายก็ได้นะ’

พอพูดแบบนั้น อาสึสะก็ร้องไห้ออกมาชุดใหญ่

‘ซิกๆ…..รอมาตลอดเลยล่ะ ยินดีต้อนรับกลับมานะ โอนี่จัง’

ผมไม่รู้จะทำอะไรดีกับน้องสาวไม่แท้ที่จู่ๆก็เข้ามากอดและพูดแบบนั้น

หลังจากนั้น ไม่นานผมก็ได้ฟังเรื่องทุกอย่างจากพ่อของเธอ

‘อาสึสะน่ะ รอการกลับมาของพี่ชายมาตลอดเลย’

ทั้งๆที่น่าจะรู้อยู่แล้วแท้ๆ

ทั้งๆที่เธอน่าจะรู้ว่าไม่มีทางได้แต่เจอพี่ชายของเธอเป็นครั้งที่2แล้วแท้ๆ แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ และนำร่างของพี่ชายเธอมาซ้อนทับกับผม

แต่ว่า พอเห็นอาสึสะเป็นแบบนั้นแล้ว……ผมก็เผลอตัวแสดงเป็นพี่ชายของเธอไป

ตอนนั้น ผมยังไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นตัวประกอบ และก็คิดจะช่วยเหลืออาสึสะ

ด้วยเหตุนั้น ทั้งๆที่อายุเท่ากัน แต่ก็กลายเป็นได้ใช้เวลาร่วมกันแบบพี่น้อง

อาสึสะเอง ก็ดูจะสนุกอยู่ทุกวันพอได้เป็นพี่น้อง เธอชอบตามติดผมอยู่ตลอดเวลา ตอนกลางคืนก็จะมุดเข้าฟูกของผม

พูดตรงๆก็ดีใจ

น้องสาวถึงจะติดกันแบบนี้ แต่ก็น่ารักเลยช่วยไม่ได้

ถ้าเธอปรารถนา ผมก็อยากจะเป็น’โอนี่จัง’ให้เธอไปตลอดเลย

อาสึสะสำคัญกับผม จนผมคิดถึงขั้นนั้นเลย

แต่ว่า คนที่คิดแบบนั้น ดูเหมือนจะมีแค่ผม

‘……..?’

นึกย้อนกลับไป ผู้รู้สึกตัวว่าอาสึสะมีสีหน้าแปลกๆในตอนนั้น

้อยู่ดีๆ เธอก็มองที่ผมและพูดว่า’อาเระ?’และก็เอียงคอ

เหมือนกับว่า เธอจะรู้สึกตัวแล้วว่าไม่ใช่’โอนี่จัง’ที่เธอรอการกลับมา

ความไม่สบายใจเพิ่มขึ้นๆในแต่ละวัน

จากนั้นในที่สุดวันเปิดเรียนก็มาถึง…..เธอได้พบกับหมอนั่น

ริวซากิ เรียวมะ

หลังจากมองไปที่หมอนั่น อาสึสะก็เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าผมนั้น’ของปลอม’

ก็เพราะ ริวซากินั้นเหมือนพี่ชายจริงๆของอาสึสะมาก

ตอนที่มองในอัลบัมก็เผลอตกใจเลย ประมาณว่ามีคนที่เหมือนกันขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยหรอ

หรือก็คือ ในที่สุดเธอก็พบกับ’พี่ชายในอุดมคติ’เข้าแล้ว

ริวซากิที่เหมือนพี่ชายแท้ๆของเธอนั้น กุมหัวใจเธอไปได้ในชั่วพริบตา

ส่วน คนที่อยากจะเป็นแต่เป็นไม่ได้แบบผมนั้น ก็ถูกตัดขาดไปเลย

‘โอนี่จังที่แท้จริงของอาสึสะ อาจจะเป็นเรียวมะโอนี่จังก็ได้’

คำจากลา มาอย่างไม่ได้ตั้งตัว

ไม่นานหลังจากผมจัดการกับความรู้สึกได้แล้ว ก็สูญเสียน้องสาวคนสำคัญไป

อยากให้ริวซากิหันมามอง ก็เลยกลายเป็นคุยกับผมแค่ในบ้าน วิธีการเรียกนอกบ้านนั้นกลายเป็น’นากายะมะซัง’ไป กลายเป็นแค่พี่ชายในนาม แสดงบทบาทได้จำกัดเฉพาะตอนอยู่ในบ้าน จนห่างเหินกับอาสึสะ

อาสึสะที่ละทิ้งทุกอย่างนั้น ไล่ตามริวซากิอย่างเดียว

สุดท้ายแล้วความรู้สึกของเธอ ก็เปลี่ยนไปไม่ใช่ความรักที่มีต่อพี่ชาย แต่เป็นความรักที่มีต่อคนต่างเพศ……นี่ทำให้บทบาทสมาชิกฮาเร็มของเธอจบลง

จริงๆเธอนั้น เป็นแบบอย่างของนางเอกรองเลย

รักริวซากิในฐานะนางเอกรอง ปรนนิบัติริวซากิในฐานะนางเอกรอง ให้กำลังใจริวซากิในฐานะนางเอกรอง มีสภาพที่น่าหดหู่ในฐานะนางเอกรอง

เป็นเลิฟคอมเมดี้ที่น่ารังเกียจเอาซะจริงๆเลย

สุดท้ายแล้ว เธอได้อะไรมาบ้าง?

เธอได้’โอนี่จังในอุดมคติ’ที่ตามหามาจากก้นบึ้งของหัวใจมั้ย?

อาสึสะ……เธอน่ะไม่ได้อะไรมาซักอย่างเลยนะ

มีแค่ล้มลงขณะที่ เจ็บปวด ร้องไห้ โศกเศร้าเท่านั้น

แค่ดูเฉยๆก็เจ็บจริงๆ

“ฮึก อึก…….อือ”

โดนริวซากิปฏิเสธ เธอยังคงร้องไห้อยู่อย่างต่อเนื่อง

กลางป่าตอนกลางคืน เสียงร้องไห้ของอาสึสะนั้นกึกก้องไปทั่ว

ผมไม่สามารถโอบกอดเธอได้

ผมที่ผิดพลาดในการเป็นพี่ชายนั้น เป็นได้แค่พี่ชายในนาม

คนละสายเลือดด้วย มองจากภายนอกนั้นสำหรับเธอ ผมก็แค่คนแปลกหน้า

จะปลอบ หรือจะเยียวยาก็เป็นไปไม่ได้

อาสึสะไปในที่ที่ผมยื่นมือไปไม่ถึงแล้ว

แต่ว่า…..อย่างไงซะ ครอบครัวก็คือครอบครัว

เธอนั้นมี สายใหญ่ที่ถึงแม้จะตัดก็ตัดกันไม่ขาดอยู่

เพราะอย่างนั้น ผมเลยเผลอตอบสนองไปแบบอ่อนน้อม

“…..ตอนนี้ ถึงอาจจะเจ็บปวดอยู่มากก็เถอะนะ”

ผมส่งคำพูดไปให้เธอที่ร้องไห้

เป็นคำเชียร์สุดความสามารถของผม

“ถ้าเป็นอาสึสะ ต้องก้าวข้ามความเจ็บนั้นไปได้แน่นอน ในตอนนั้น เธอจะคิดถึงสิ่งต่างๆในมุมมองที่แตกต่างได้เองนะ…..ยังไม่ได้แปลว่ามันจบแล้วซักหน่อย”

ーดิ้นรนต่อไปซะสิ

ーตะเกียกตะกายขึ้นไปสิ

ーความเจ็บกับความเศร้าให้มันเป็นเชื้อเพลิงข้ามผ่านซะสิ

นี่เป็นแค่หนทางเดียวที่จะทำให้อาสึสะมีความสุข

วิธีที่จะทำให้นางเอกรองได้รับผลตอบแทนที่ไปชอบพระเอกฮาเร็มนั้น มีแค่ก้าวข้ามความเจ็บปวด ยอมประนีประนอม แบะยอมรับมันให้ได้

นั่นน่ะถ้าไม่ชอบ ก็ตัดใจไปเลย

สำหรับผู้หญิงทั่วไปแล้ว ก็อยากชอบกับผู้ชายทั่วไป และมีความสุขด้วยกันแบบคนทั่วๆไป

แต่ว่า อาสึสะเป็นปู้หญิงที่ไม่พอใจกับคำว่า’ทั่วไป’

เธอคงจะต้องข้ามความเจ็บนี่ไปได้แน่นอน

“พยายามเข้า เป็นกำลังใจให้นะ……เพราะโอนี่จังน่ะ เฝ้ามองอยู่ตลอดเวลาละนะ”

“ーーーอึก”

ผมไม่รู้ว่าอาสึสะที่กำลังร้องไห้อยู่รู้สึกอย่างไง

ไม่มีอะไรที่ผมจะทำให้เธอได้แล้ว

“ถ้างั้น ได้เวลาไปแล้วนะ ถ้าหยุดร้องไห้แล้ว กลับมาด้วยล่ะ”

ตอนสุดท้ายผมแตะไหล่เธออย่างอ่อนโยน จากนั้นก็หันหลังให้เธอ

ด้วยเหตุนี้ เรื่องราวของนาวเอกรองก็จบลง

หลังจากนี้อาสึสะจะเข้าไปอยู่ในเรื่องราวอีกมั้ยนั้น……ก็ขึ้นอยู่กับเธอ

ถ้าหาก เธอกลับไปอีกครั้ง คงจะกลายเป็นนางเอกรองที่เข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม

บางทีเธออาจจะมีเสน่ห์ขนาดที่ แย่งตำแหน่งนางเอกหลักมาได้เลยก็ได้

ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น

“…..เอาล่ะ เอาไงต่อดีนะ”

ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่ผมจำเป็นต้องเผชิญหน้าแล้ว

ผมควรจะทำอย่างไงกับพระเอกที่ลืมตาตื่นขึ้นแล้วดีล่ะ

เรื่องราวนั้น ดำเนินมาถึงช่วงไคลแมกซ์จนได้……