“ชิโมสึกิ…….!”
ความรู้สึกแบบนี้ครั้งแรกเลย
ผมที่ถูกเติมเต็มไปด้วยความสุขนั้น ประทับใจมากจนเผลอกอดชิโมสึกิไป
“คย้า เดี๋ยวสิ กระทันหันแบบนี้ไม่ได้นะ…….ถ้าตื่นเต้นเกินไปจนล้มลงจะทำไงล่ะ? โม่ว นากายะมะคุงนี่ใช้ไม่ได้เลยนะ…..อุเฮะเฮะ”
ถึงคำพูดจะปฏิเสธ แต่ชิโมสึกิก็ดูดีใจ
เธอที่บอกว่าไม่ได้ ตรงกันข้ามไปฝั่งเธอเองที่เกาะแน่นขึ้น เลยพยายามที่จะปล่อยแต่ก็ปล่อยไม่ได้
“”……….””
พวกเรากอดกันอย่างเงียบๆอยู่พักนึง
จากนั้น เป็นฝั่งเธอที่เป็นคนทำลายความเงียบลง
“เน่ นากายะมะคุง? คือว่านะ…….ฉันน่ะ กะบนากายะมะคุง ชอบจริงๆนั่นแหละ?”
คำพูดที่ออกมาอย่างกระทันหัน เป็น”คำสารภาพรัก”
“ชิโมสึกิ ผมเองก็ーー”
ผมก็คิดจะตอบกลับทันที
ตั้งใจจะบอกความรู้สึกของตนเองออกไปชัดๆ
แต่ว่า เธอไม่ยอมให้ทำอย่างนั้น
“แน่ใจหรอ? นากายะมะคุง คำตอบของเธอมันออกมาใจจริงๆหรอ? เน่ นากายะมะคุง……เธอเข้าใจจริงๆรึป่าวว่าการชอบคนอื่นมันเป็นอย่างไง?”
คำพูดของเธอมากไปด้วยคำถาม
จากคำถามของชิโมสึกิ ผมก็ลอง……คิดเรื่องของตัวเองอีกครั้ง
เรื่องที่ชอบเธอนั้น เรื่องนั้นไม่ผิดแน่นอน
แต่ว่า คำว่า’ชอบ’ของชิโมสึกิ กับคำว่า’ชอบ’ของผมมันเหมือนกันจริงหรอーแบบนั้น
“นากายะมะคุงน่ะ เกลียดตัวเองใช่มั้ยล่ะ? มองเห็นได้เลยนะว่าไม่มั่นใจในตัวเอง เพราะอย่างนั้น เธอน่ะ ไม่ได้รักตัวเอง จะรักคนอื่นทั้งๆที่อยู่ในสถานะแบบนั้นได้หรอ? จะชอบฉัน……ได้จริงๆหรือป่าว?”
…..อา จริงด้วย
ก็จริงที่ว่าผมเกลียดตัวเอง
ผมไม่เคยรักตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย
“ฉันน่ะนะ ชอบนากายะมะคุงมากกว่าที่เธอคิดไว้อีกนะ? ฉันไม่พอใจกับคำว่า’ชอบ’แบบทั่วๆไปหรอกนะ”
ーอย่างงี้เอง
ในที่สุด ก็รู้ถึงสิ่งที่ชิโมสึกิอยากจะบอกแล้ว
ความรู้สึกของเธอนั้น เหนือกว่าที่ผมคิดเอาไว้อย่างมาก
ชิโมสึกิจึงอยากจะบอกว่า อยากให้ให้ความสำคัญกับ’ความรู้สึกของตัวเอง’ให้มากกว่านี้อีก
“เพราะชอบก็เลยชอบーーแบบนั้น มันดูเหมือนถูกประนีประนอมน่ะไม่ทำให้พอใจหรอกนะ อยากจะ ให้รู้จักฉันให้มากกว่านี้ อยากจะ ให้เข้าใจความรู้สึกฉันมากกว่านี้ แล้วก็นะ……อยากจะให้ชอบฉันมากกว่านี้อีก”
ไม่ใช่’ชอบ’แบบพาสสีพ
แต่เป็น’ชอบ’แบบแอคทีพ ที่ชิโมสึกิชิโฮะกำลังต้องการ
“เพราะแบบนั้น จะรอนะ จนกว่านากายะมะคุงจะชอบตัวเองอย่างจริงจัง……จนกว่าจะรักฉันมากยิ่งกว่านี้ จะคอยเฝ้ามองดูอยู่ข้างๆนะ เพราะงั้น คำตอบน่ะ ตอนนี้ยังไม่ต้องการหรอก”
จากนั้น ชิโมสึกิก็เหยียดหลัง
เธอเอามือกอดคอของผม จากนั้นก็ประทับริมฝีปากของเธอมาที่แก้ม
“เพิ่งได้เคยชอบใครขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลยล่ะ เพราะอย่างงั้น ถ้าเป็นไปได้…..นากายะมะคุงเองก็ ชอบฉันให้พอๆกับที่ฉันชอบเธอเลยนะ”
ーーอา จริงสินะ
ในที่สุดก็เข้าใจซักที
ที่ผ่านมาที่ผมเคยเป็นตัวประกอบนั้น……เป็นพระเอกของชิโมสึกิชิโฮะคนเดียว
หรือก็คือ เรื่องราวนั้นยังไม่ได้เริ่มขึ้นเลย
เรื่องที่ผ่านมานั้น เป็นเพียงแค่เนื้อเรื่องก่อนจะเข้าเรื่องราวหลักเฉยๆ
จากนี้ไป เลิฟคอมเมดี้ของผมกับชิโมสึกิ จะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
“อืม จริงด้วยสินะ…..จะชอบ ให้มากขึ้นมากขึ้นไปอีกนะ สัญญาเลยนะ…..ชิโมสึกิーไม่ใช่สิ”
ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็
วิธีเรียกแบบคนแปลกหน้าก็ พอแค่นั้นแหละ
“ーーชิโฺฮะ จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะ”
ผมพูดชื่อเธอเป็นครั้งแรกและก็กอดเธออีกครั้ง
มันไม่ใช่การทำเกินแต่อย่างใด ถ้าคิดแบบปกติล่ะก็มันก็แค่การแสดงออกทางความรักเล็กๆน้อยๆเฉยๆ…….แต่เพียงแค่นี้นั้น สำหรับเธอดูจะดีใจมากจนถึงขั้นอยากจะกระโดดโลดเต้นเลย
“อุฟุฟุ……ในที่สุดก็เรียกซักที ฉัน ต้องการมากเลยนะ ฉันตั้งมั่นไว้อย่างแน่วแน่เลยนะ ว่าสักวันเธอจะต้องเรียกฉันด้วยชื่อแน่ๆ ก็เลยเรียก’นากายะมะคุง’อย่างเหงาๆมาตลอดเลยนะ? แต่ว่า คงไม่ต้องอดทนมันต่อไปแล้วสินะ”
เธอยิ้มอย่างดีใจ และก็เข้ามากอดผมอีกครั้ง
“โคทาโร่ ฝากตัวด้วยนะ?”
ーด้วยประการนี้ เรื่องราวของตัวประกอบที่ชื่อนากายะมะโคทาโร่ก็ได้จบลง
จากนี้ไป’เลิฟคอมเมดี้’จะเริ่มต้นขึ้น
เรื่องราวในฐานะพระเอกของชิโมสึกิชิโฮะ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว……
――――――――――
บท1ใกล้จบแล้ววว เหลืออีก1ตอน ขึ้นบท2ไปก็ยังมีเรื่องให้ชวนปวดหัวอยู่ดีกับนักเรียนย้ายมาใหม่ตัวปัญหา