(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 67

“กลับมาแล้วー”

มาถึงบ้านและถอดรองเท้า

“ยินดีต้อนรับ”

จากนั้น ชิโฮะก็ต้อนรับขณะยิ้มกว้าง

…..เอ๊ะ? หรือว่าผม เข้าผิดบ้านหรอ???

“อุฟุฟุ สำเร็จครั้งยิ่งใหญ่เลย~! ถึงโรงเรียนจะนอนตื่นสาย แต่ตอนมาหาโคทาโร่คุง ฉันกระฉับกระเฉง จนมาถึงตั้งแต่5นาทีก่อนแล้วนะ เป็นไง โคทาโร่คุง? ชอบมากขึ้นแล้วรึป่าว”

“……พูดมาได้ว่า5นาที ทั้งๆที่เธอมาตั้งแต่2ชั่วโมงก่อน โอนี่จัง เธอเกะกะนะ ลักขนมของอาสึสะไปกินหมดเลย”

……ไม่สิ พอลองคิดอย่างใจเย็นนี่มันก็บ้านผมเองนี่หว่า

หลักฐานก็อาสึสะ เธอดูจะขุ่นเคืองใส่ชิโฮะอยู่ เธอนั้นกำลังฉุนเลย

อา เข้าใจแล้ว อย่างนี้นี่เอง

ชิโฮะนอนตื่นสายเลยไม่ไปโรงเรียน ก็เลยกลายเป็นมาบ้านผม

แถมเธอยังมาถึงเร็ว ทำให้อาสึสะที่อยู่บ้านต้องดูแลเธอ

“อาสึเนียน ฉันน่ะ……กินขนมไปเพราะคิดถึงเธอเลยนะ? ก็เพราะ ถ้ากินแต่ขนมเดี๋ยวก็อ้วนเอาหรอก เลยต้องรับแคลอรี่ส่วนนั้นแทนอาสึเนียน อย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่คิดจะพูดของคุณหน่อยหรอ?”

“อ้วนก็อ้วนไปสิ เพราะถ้าไม่กินขนมก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว……เดี๋ยวสิ หยุดเรียกอาสึสะว่า’อาสึเนียน’ซักที”

“ไม่เอา? ก็เพราะ ชื่อเหมือนตัวละครในอนิเมะที่ฉันชอบมากเลยนี่นา แล้วเพราะผู้หญิงคนนั้นก็ถูกเรียกว่าอาสึเนียนด้วย อาสึเนียนก็ได้ไม่ใช่รึไง? เป็นเกียรติแท้ๆ ทำไมถึงโกรธด้วยล่ะ?”

“อูว……โอนี่จัง ทำอะไรซักอย่างกับเธอหน่อยสิ เป็นเพื่อนของโอนี่จังใช่มั้ยล่ะ!? ตั้งใจดูแลให้ดีๆหน่อยสิ”

……ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็ได้สนิทกัน

ระหว่างปิดเทอม ชิโฮะอยู่บ้านผมมาตลอด และก็ตั้งแต่เหตุการณ์ริวซากิอาสึสะเองก็อยู่บ้านตลอดเช่นกัน เลยเป็นเรื่องธรรมชาติที่ทั้งสองจะมีโอกาสได้พบหน้ากันเพิ่มมากขึ้น ผลลัพธ์นั้นก็ ทำให้ชิโฮะไม่อาย และติดอาสึสะ

เอาเถอะ ถึงอาสึสะจะดูเหมือนว่ารำคาญ แต่ดูเหมือนว่าทั้ง2คนที่อยู่ในวัยเดียวกันจะค่อนข้างเหมาะกันดี ชิโฮะเองก็ดูจะยินดีด้วยที่ได้เพื่อนเพศเดียวกันคนแรก ก็เลยอาจจะดูเซ้าซี้บ้าง

“ชิโมสึกิซัง ช่วยรู้จักความเกรงใจซักหน่อยจะดีกว่านะ ถึงนี่จะเป็นบ้านของโอนี่จัง แต่ก็เป็นบ้านของอาสึสะเหมือนกันนะ? เพราะอย่างงั้น เคารพเจ้าของบ้านให้มากขึ้นสิ! เอาใจใส่อาสึสะให้มากขึ้นด้วย!”

“อาสึเนียน? วิธีเรียกแบบนั้นบอกให้หยุดได้แล้วไม่ใช่หรอ? เหงาจังเลยนะ……เรียกฉันว่า’โอเน่จัง’ซะสิ ไม่ต้องคิดมาก? อาจจะได้กลายเป็นน้องสะใภ้กันก็ได้นะ ต้องฝึกเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้ก่อนนะ?”

“ไม่มีทางจะเรียกโอเน่จังได้ง่ายอยู่แล้วไม่ใช่รึไงเล่า และก็อยู่ปีเดียวกันด้วย วันเกิดอาสึสะก็มาก่อน ที่จริงโอเน่จังต้องเป็นทางนี้ด้วยซ้ำ!”

ถึงจะดูรบกวนการพูดคุยอย่างสนิทสนมก็เถอะ แต่ว่าให้ผมถอดรองเท้าได้รึยังน้า

เพราะทั้งคู่ขวางประตูอยู่ ทำให้ผมแม้แต่จะเข้าบ้านยังทำไม่ได้

“อุฟุฟุ แต่ว่า อาสึเนียนมีคาแรคเตอร์น้องสาวใช่มั้ยล่ะ? ถ้าอย่างงั้น ฉันก็คิดว่าเป็นโอเน่จังก็ได้เหมือนกัน…..อ๊ะ แล้วก็ ระวังอย่าได้อ้อนโคทาโร่คุงมากด้วยนะ? เพราะเขาเป็นของฉันคนเดียว ถึงจะน้องสาวก็ห้ามแตะต้องเขาง่ายๆค่ーา “

“น่ารำคาญ โอนี่จัง ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญสุดๆเลยนะ!? มีด้านยันเดเระด้วยสิ รู้สึกว่าไม่ควรเข้าไปสนิทกับเธอมากด้วยนะ!”

…..โทษนะ อาสึสะ สายไปแล้วล่ะ

บางที ผมน่าจะแยกออกจากชิโฮะไม่ได้แล้วด้วย หรือพูดอีกอย่าง ผมรู้สึกว่าชิโฮะไม่ยอมให้ผมแยกห่างจากเธอเลย

ก็ไม่ใช่ว่ากำลังคบกันอยู่ด้วย จนถึงตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเรายังให้เป็นเพื่อนที่สนิทกันดี……แต่ว่า การควบคุมของชิโฮะนั้นสุดยอดมาก แค่ผมรับเงินทอนจากพนักงานผู้หญิงในร้านสะดวกซื้อ ก็ทำให้เธออารมณ์เสียแล้ว

“มูมู่ว ขอร้องโคทาโร่คุงแบบนั้น ขี้ขลาด ใช้ประโยชน์จากตำแหน่งน้องสาวแบบนั้น ขี้โกง……แต่ว่า อืม เพราะเป็นน้องสาวของฉันเหมือนกัน….เอาเถอะนะ ถ้าแค่นั้น จะยกโทษให้ ก็คงได้ละมั้ง?”

“มะ ไม่ใช่ว่าขอร้องโอนี่จังซักหน่อยนะ? เมื่อกี้เิงก็พูดไปเพราะไม่พอใจนิดหน่อย ไม่ได้หมายความว่าเราสนิทกันหรืออะไรแบบนั้นหรอกนะ”

“ซึนเดเระ!? โคทาโร่คุง น้องสาวเธอมีด้านซึนเดเระด้วยงั้นหรอ แบบนี้มัน ร่างอวตารของความน่ารักไม่ใช่รึไง……เข้าใจแล้ว ฉันแพ้แล้ว ถ้าแค่นิดหน่อยล่ะก็ อนุญาตให้อ้อนโคทาโร่ก็ได้……ให้ตายสิ ฉันใจกว้างใช่ไหมล่ะ? แบบนี้ ค่าความชอบของโคทาโร่ก็เพิ่มขึ้นอีกแล้วใช่ไหมล่ะ?”

ไม่เลย แคบนะ

ชิโฮะ…….บางทีใจเธอ อาจจะแคบกว่าก้นถ้วยอีกนะ

ก็เพราะ อาสึสะกับผมเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แค่คุยกันปกติเธอก็ทำหน้าบูดบึ้งแล้ว

รักของเธอนี่ยังหนักหนาเอาเรื่องเหมือนเดิมเลยนะ

แต่ว่า เอาเถอะ…..ตรงส่วนนี้ผมก็คิดว่ามันน่ารักดีเหมือนกัน ผมเองก็อาจจะไม่ได้ความแล้วล่ะมั้ง…..