(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 76

“ยินดีที่ได้รู้จัก พ่อของชีชื่อ’อิทสึกิ’นะครับ โคทาโร่คุง ถ้าทำตัวสบายๆ ไม่ประหม่าจะดีใจมากเลยนะ”

ーผมคิดว่ามันดูผิดอยู่นะที่ผู้ชายอายุมากกว่าจะใช้ท่าทางแบบนั้น

ผมคิดว่าเขาเป็นคุณลุงที่ดูน่ารักดีนะ

ตาสีดำผมสีดำ เป็นภาพลักษณ์ของคนทั่วๆไป แต่ว่า ร่างกายอวบๆที่ดูนุ่มนั่นน่ะ ผมคิดว่าถ้าผมเป็นเด็กละก็ต้องจิ้มเล่นแน่นอน

ถ้าให้ยกตัวอย่าง คงเหมือนกับลูกโป่ง

ทั้งกลม ทั้งดูนุ่ม แค่มองก็ทำให้สงบใจได้แล้ว

คนแบบนี้ เหมือนจะเป็นพ่อของชิโฮะ

อายุก็……กี่ปีกันแน่นะ?

ยังดูเด็กอยู่ แต่ก็เห็นเป็นวัยกลางคนแล้วเหมือนกัน ผมไม่รู้เลยว่าอันไหนถึงจะถูก

ซัทสึกิซังนั้นดูเด็กมาก แต่ในด้านเชิงความสัมพันธ์นั้นก็ดูเป็นผู้ใหญ่ สุดท้าย ความต่างของอายุก็ดูเหมือนว่าจะห่างกันด้วย…….อืーม ไม่เข้าใจจริงๆ

เอาเถอะ เรื่องอายุจะอย่างไงก็ช่าง

ทั้ง2คนรักกันและแต่งงานกัน เรื่องความต่างของอายุอะไรแบบนั้น มันก็แค่เรื่องเล็กน้อยละมั้ง…..ก็เพราะ ตอนนี้พวกเขาก็ดูมีความสุขกันดี เพราะงั้นการคิดไปนอกเรื่องมันดูจะไม่ค่อยดีเท่าไร

“ชียังยุ่งอยู่ในครัวอยู่ เพราะงั้นโคทาโร่คุงมาตรงนี้สิ? มาคุยเรื่องของผู้ชายด้วยกันเถอะ อะ ไม่ได้หมายความอะไรแปลกๆหรอกนะ? คิดจะแตะต้องลูกสาวーーน่ะ ลุงไม่ได้เลือดร้อนถึงขนาดพูดอย่างนั้นหรอกนะ”

อิทสึกิซังหัวเราะไป พร้อมกับพุงที่สั่น

“งั้นเหรอ โคทาโร่ ฟังนะ? สามีของฉันไม่ค่อยเลือดร้อน แต่ว่า ก็ไม่ได้เลือดเย็นเหมือนกันนะ? อย่าเข้าใจผิดด้วยนะ?”

ซัทสึกิดูเคลิ้ม เมื่อมองไปที่เขา

บรรยากาศที่ดูสุขุมของเธอนั้นหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เธอทำหน้าเหมือนกับได้พบเจ้าชายที่เธอหวนคิดถึงมานาน

“อะ…..หรือว่า อิทสึกินี่ล่ะก็ ดีใจที่โคทาโร่คุงมาสินะ? ก็อยากได้ลูกชายด้วยนี่น้า~”

“แน่นอน เอาเถอะ ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าโคทาโร่คุงจะมาเป็นลูกชายรึป่าว เพราะงั้นอย่าเพิ่งพูดอะไรกดดันเจ้าตัวดีกว่านะ…….ขอโทษทีนะ โคทาโร่คุง วันนี้อยากให้ทำตัวสบายๆ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นน่ะ”

เขายิ้มอย่างอบอุ่นมาให้ ทำให้ความเกร็งหายไป

แต่เป็นเพราะอยู่ต่อหน้าซัทสึกิซังแล้วประหม่ามากมั้ง ทำให้ผมเหมือนจะสลายไปเพราะความต่างกันเกินไป และผมก็เดินไปนั่งตรงข้ามอิทสึกิซังทั้งแบบนั้น

“ถ้าอย่างงั้น ฉันขอไปดูชีจังก่อนนะ ทั้งคู่คุยกันไปได้เลยนะ?”

“เข้าใจแล้ว ฟู่ว ในที่สุดก็จะได้คุยกันระหว่างผู้ชายแล้วนะ”

“เอาเถอะนะ ฉันคงเป็นตัวเกะกะงั้นสินะ? หืーม…….จำเอาไว้ด้วยล่ะ”

…..สนิทกันดีจังนะ ทั้งคู่ให้ความสำคัญของกันและกัน เลยทำให้พูดคุยได้แบบเปิดอก

ถือว่าเป็นคู่แต่งงานในอุดมคติเลย

ผมก็รู้สึกว่า สามารถพูดตรงๆกับเขา2คนได้เหมือนกัน

ซัทสึกิซังกับอิทสึกิซัง…….จะว่าไปชื่อเองก็ดูคล้ายกันอยู่ มีเหตุผลอะไรรึป่าวนะ ถ้าถามไปก็ดูจะบอกด้วย แต่ว่าเพิ่งเจอกันครั้งแรกด้วยสิ คงไม่ชอบให้ก้าวก่ายมากเกินไปสินะ

อิทสึกิซังใจดีด้วย คงไม่แสดงหน้าไม่ชอบออกมาหรอก

การจะใช้ประโยชน์จากความใจดีแบบนั้น รู้สึกจะผิดไปหน่อย

อย่างน้อยครั้งนี้ก็เจอหน้ากันครั้งแรก……เรื่องราวเบื้องลึก คงมีโอกาสหน้าล่ะมั้ง

ที่สำคัญ วันนี้มีเรื่องที่จำเป็นต้องทำอยู่

นี่นคือーการให้สามีภรรยาชิโมสึกิ รู้จักผม

มีนเป็นเรื่องปกติ เพราะผมสนิทกับชิโฮะ

ดังนั้นในฐานะพ่อแม่ ก็ต้องอยากรู่ว่าเพื่อนของลูกสาวเป็นคนแบบไหน

“ถ้าอย่างนั้น โคทาโร่คุงน่ะーー”

ถึงจะดูเร็ว แต่อิทสึกิซังก็จะถามเรื่องของผมแล้ว

ถึงจะไม่อยากสร้างความประทับใจแย่ๆเท่าที่เป็นไปได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะโกหกด้วย ก็ตอบไปตรงๆละกันーผมคิดแบบนั้น และก็เตรียมใจ

แต่ว่าอิทสึกิซัง…….ใจดีจริงๆนั่นแหละ

“โคทาโร่คุงชอบกินอาหารแบบไหน?”

“………เหะ?”

พอถูกถามผมก็ไปไม่ถูกเลย

ผมคิดว่าจะเป็น งานอดิเรก ผลการเรียน ความฝันในอนาคต อะไรทำนองนี้ที่เขาจะถามซะอีก แต่สิ่งที่อิทสึกิซังอยากรู้กับเป็นเรื่องทั่วๆไป

“อะ หรือว่าไม่ชอบกินหรอ? ขอโทษนะ เพราะลุงเป็นชอบกิน เลยเผลอชวนคุยเรื่องของกิน”

“มะ ไม่ครับ ก็ไม่ได้เกลียดนะครับ เอ่อ…….คิดว่า ทามาโกะยากิอร่อยดีนะครับ”

สิ่งที่ผมนึกออกนั้น เป็นทามาโกะยากิที่ชิโฮะแบ่งให้ตอนกินข้าวกลางวัน ถึงอาหารของซัทสึกิซังจะอร่อยทุกอย่าง แต่คิดว่าทามาโกะยากิที่มีทุกวันนั้นอร่อยสุดแล้ว

“โอะ เหมือนกันเลยนะ ลุงก็ชอบทามาโกะยากิเหมือนกันนะ และก็คาราอาเกะ และก็แกงกะหรี่ จากนั้นก็เนื้อ และก็ผัก และก็ปลา และก็คาร์โบไฮเดรตและก็ก๋วยเตี๋ยวล่ะ”

“นั่นมัน ทั้งหมดเลย?”

“อา ใช่แล้วล่ะ ที่ไม่ของที่ชอบของที่เกลียด เป็นข้อดีของลุงเลยนะ”

…..ทำไมกันนะ

พอได้คุยแล้ว ก็หายเกร็งเลย

เป็นเพราะรอยยิ้ม โทนเสียงที่อ่อนโยน รูปลักษณ์ที่ดูกลมนั่น ทำให้ผมผ่อนคลายไปเองตามธรรมชาติ

“โคทาโร่คุง ชอบเรียนรึป่าว? ลูกสาวของพวกเราดูจะเกลียดมากเลย แต่ก็ไม่จำเป็นต้องพยายามมากก็ได้นะ? ยิ่งกว่านั้นถ้าฝืนไป เดี๋ยวจะแย่ต่อร่างกายเอานะ”

“โคทาโร่คุง ชอบเกมไหมนะ? ลูกสาวของพวกเราดูจะชอบมากเลยนะ ก็เคยมีชวนลุงเล่นด้วยกันอยู่ แต่ลุงตามพวกเด็กๆไม่ทันหรอกนะ…..ดังนั้น ช่วงนี้ที่เธอเล่นด้วยกันน่ะ ช่วยได้มากเลย”

“โคทาโร่คุง ชอบอากาศร้อนไหม? เพราะลุงเป็นแบบที่เห็นนี่แหละ เลยเกลียดมากเลย เพราะลุงมีไขมันแบบนี้ จะไม่ชอบอากาศร้อนก็ปกติล่ะนะ ใกล้จะใบไม้ร่วงแล้วด้วย ในที่สุดก็จะถึงฤดูของลุงซักทีนะ”

ーบทสนทนาของอิทสึกิซังนั้น มีแต่แบบนี้ทั้งนั้น

คนนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ สถานภาพ จุดยืน สเตตัสของผมเลย

ที่เขาอยากรู้นั้นคือ……’ความเป็นคน’ในแบบของผม

เขาสนใจว่าผม’ชอบอะไร’เป็นพิเศษ เพราะแบบนั้น ทำให้ผมได้คิดแต่ในสิ่งที่ผมชอบ ทำให้อารมณ์ดีขึ้น

……เป็นคนที่แปลกจริงๆ

ได้อยู่ด้วยกันแล้วดีต่อใจ รู้สึกดี มันเหนือกว่าคำว่า เข้ากันได้ง่ายอีก

ง่ายๆก็คือใจดี

และอบอุ่น

เพราะเป็นคนแบบนี้……ก็ทำให้ผมเข้าใจได้แล้วว่า นางเอกอย่างซัทสึกิหลงรักได้

ผมคิดว่า กรอบที่เรียกว่าเลิฟคอมเมดี้ก็คงไม่เพียงพอ

ซัทสึกิดูเป็นนางเอกทที่สุดยอดมาก

คาแรคเตอร์ของซัมสึกิซังนั้นเพอร์เฟค ขนาดที่ว่าไม่ใช่แค่ผม แต่ริวซากิก็เข้าไปก้าวก่ายในเรื่องราวของเธอไม่ได้เลย

ผู้ชายที่โชคดีที่เธอรัก ก็คืออิทสึกิซังนั่นเอง

เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ?

ผมคิดว่าไม่ได้แค่ใจดีอย่างเดียว แต่ต้องมีอะไรที่วิเศษกว่านี้แน่ๆ

นั่นผมอยากรู้มาก

ซักวันผมเองก็……ถ้าผมยืดอกแล้วคิดว่า’ชอบ’เธแคนนั้นได้แล้วล่ะก็ ผมก็อยากจะขอเอามาเป็นแบบอย่างเหมือนกัน…….