[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 43

—หลังจากกลับบ้าน เรานำเครื่องหมุนเวียนออกจากกล่องทันทีและพูดคุยตัดสินใจกันว่าจะวางที่ไหน

“โอเค ตรงนี้น่าจะเหมาะนะครับ ผมจะลองเปิดเครื่องดู”

“ฮิฮิ…มันน่าตื่นเต้นมาก”

“นั่นสินะครับ ฮะฮะ..”

เมื่อผมกดปุ่มเปิดลมก็พัดออกมาทันที เสียงของมันเงียบกว่าที่คิดตรงข้ามกับพลังการทำงานเลย

“ว้าว…มันกำลังหมุนอยู่ด้วย”

ริโกะปรบมือด้วยความตื่นเต้นราวกับเด็กๆ เธอน่ารักมากทำให้ผมประหม่าขึ้นมาทันที

ผมชอบความจริงที่ว่าเธอสามารถมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆนี้ได้จริง รอยยิ้มไร้เดียงสาของเธอพลอยทำให้ผมมีความสุขไปด้วย

“คุณมินาโตะคะ..”

“อ๊ะ..ของโทษไม่มีอะไรครับ…”

ดูเหมือนว่าผมจะจ้องไปที่ริโกะโดยไม่รู้ตัว และรีบเปลี่ยนเป้าหมายไปเครื่องหมุนเวียนทันที

สายลมค่อยๆพัดผ่านห้องนั่งเล่น กลิ่นของน้ำยาปรับผ้านุ่มก็อบอวลอยู่ในอากาศ ไม่มีความรู้สึกอัดอัดในฤดูฝนอีกต่อไป

“คุณริโกะ ขอบคุณมากนะครับที่ซื้อเครื่องนี่มา”

วันนี้ก็ขอบคุณเธอไปหลายครั้งแล้ว แต่มันยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธอทำ

“ทางนี้ก็ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อน”

ริโกะยิ้มปะปนความเขินอายเล็กน้อย

“เราไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย วันนี้จึงเป็นวันแรกที่ออกไปเดทแบบคู่รัก”

“ฮะ..วันที่เดท”

วันนี้เราไปเดทกันเหรอ…? หากเป็นแบบนี้ แสดงว่าริโกะและเดทแรกของเรา..!!!??

ผมมองริโกะกึ่งสงสัย รอยยิ้มของเธอค่อยๆจากลงอย่างช้าๆราวกับว่าสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติขึ้นกับผม

หากว่าวันนี้ถือเป็นวันแรก จุดหมายของเราคือร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าและอาหารกลางวันคือร้านขายแฮมเบอร์เกอร์ที่เดิมทีผมไปประจำ

นั่นไม่ใช่อะไรที่เหมาะสมกับการออกเดทครั้งแรกเลย แม้แต่ผมที่ไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้มาก่อนยังเข้าใจได้

ผมเคยเห็นในโซเชียลมีเดียถูกวิพากษ์จารณ์ว่าผู้ชายพาแฟนสาวไปร้านราเม็งเพื่ออกเดท และผม..ก็ทำคล้ายๆแบบนั้น

ตอนนี้ริโกะคิดว่าการไปร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้ากับผมคือการออกเดท

“ผมขอโทษนะครับคุณริโกะ ผมคิดว่ามันเป็นเป็นแค่การช้อปปิ้งธรรมดา แต่ถ้านั่นเป็นเดท ผมขอด้วยโทษจริงๆ”

ผมวางมือลงบนเข่าของตัวเอง ก้มศรีษะและรีบขอโทษเธอย่างจริงจัง

“ทำไม…ต้องขอโทษล่ะคะ”

“ผมน่าจะพาไปในที่ที่ดีกว่านี้ แม่กระทั้งมื้ออาหาร ผมก็ยังทำมันล้มเหลว”

“คุณรู้มั้ยคะ ฉันมีความสุขมากวันนี้ที่ได้ไป”

“ส่วนใหญ่ผู้หญิงเขาจะผิดหวังกับเรื่องพวกนี้ พาไปร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าแล้วก็ร้านขายแฮมเบอร์เกอร์

เอ่อ..ผมหมายถึงคู่รักธรรมดาเขาคงจะไม่ไปสถานที่แบบนั้นกันหรอก”

“ไม่เป็นความจริงเลยค่ะ อีกอย่างฉันเป็นคนอยากไปเองด้วย”

“ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ”

ถ้าผมทำได้ดีกว่านี้ จะพาเธอไปสถานที่ต่างๆหลังจากซื้อเครื่องหมุนเวียนเสร็จ

“คุณมินาโตะ..”

แม้ว่าริโกะจะเรียกผม แต่ผมก็หยุดเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปและไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมามองได้ นั้นคือตอนที่ริโกะสัมผัสมือผมเบาๆ

“วันนี้ ฉันสนุกมากทั้งวัน เราจับมือกัน มองไปรอบๆ เรากินเบอร์เกอร์ด้วยกัน นี่เป็นช่วงเวลาที่พิเศษสำหรับฉันมากเลยค่ะ ตอนนี้คุณกำลังคิดว่าวันนี้ล้มเหลวเพราะมันดูน่าเบื่อใช่มั้ย…”

“ไม่น่าเบื่อเลยครับ…สำหรับผมมันมีความสุขมากเหมือนกัน”

“จริงๆเหรอคะ..”

“ใช่!”

“อึม…ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว ถ้าฉันกับคุณมินาโตะคิดว่ามันสนุก”

ริโกะจับมือผมและยิ้มให้

“แต่คุณมินาโตะคิดว่าวันนี้ไม่ใช่เดทใช่มั้ย ตอนนั้นฉันก็แอบตกใจอยู่เหมือนกัน”

“อึม..ถ้าคุณริโกะบอกว่าการมาซื้อของวันนี้เป็นการออกเดทจริงๆ ผมจะลองคิดดูใหม่แล้วกัน”

พอคิดดูอีกทีถ้าริโกะนี่คิดว่านี่มันเป็นเพียงการช็อปปิ้งธรรมดา มันยังมีโอกาสชดเชยอยู่ไม่ใช่เหรอ..?

ไม่รู้ว่าเธอจะยอมรึเปล่า ผมไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนไปเดทมาก่อนเลย และทันทีที่ผมคิดแบบนั้นเหงื่อก็ไหลเริ่มออก แต่ถ้าผมยังเป็นคนขี้อายอยู่แบบนี้ มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง อย่าลืมว่าตัวเองมีเป้าหมายคือการทำให้ริโกะชอบอยู่

“คุณริโกะครับจะเป็นไรมั้ย ถ้าหากผมจะขอโอกาสอีกครั้งหนึ่งในการไปเดทใหม่”

“เอ๊ะ..?”

“ถึงจะคุณบอกว่าวันนี้สนุก แต่ผมอยากพาคุณไปที่ที่เหมาะสมกว่านี้ การออกเดทครั้งแรกคือสิ่งที่สัมผัสได้ครั้งเดียว”

ผมต้องการทำให้ดีที่สุดเพื่อสร้างความสุขให้กับริโกะในครั้งต่อไป..ด้วยความคิดนั้นผมจึงพูดออกไปว่า”ได้โปรด”

ริโกะเบิกตากว้างและเธอก็หยุดการเคลื่อนไหว..

บอกตรงๆมันน่าอายมาก จนอยากหนีออกจากที่นี่ แต่เพื่อให้ริโกะชอบ ผมต้องพยายามให้ดีที่สุดเพื่อเป็นสุภาพบุรุษเเบบนีั

“โอกาสครั้งที่สอง…คราวนี้เราจะได้เดทกันจริงๆ ไม่ใช่ความคิดของฉันเอง…”

“…ถูกต้องครับ..”

เมื่อริโกะได้ยินคำตอบของผมดังนั้น เธออ้าและบีบมือของผมซึ่งยังอยู่ในกำมือของเธอ ถึงมันเป็นพฤติกรรมลึกลับของเธอแต่ก็ยังคงน่ารักเช่นเคย

“คุณมินาโตะคะ…ฉันอยากลองอะไรใหม่ๆในเดทแรกของเรา”

“แน่ใจเหรอครับ..”

“แน่ใจค่ะ”

เข่าของผมสั่นด้วยความโล่งอกและปลื้มปิติ

“แล้ว..เอาเป็นวันไหนดีล่ะครับ ผมหยุดงานวันนี้ในอาทิตย์หน้า ไม่รู้ว่าคุณจะว่างด้วยรึเปล่า..”

“เอ่อ..วันนั้นฉันว่างปกตินะคะ ฉันจะบันทึกวันนั้นลงในปฏิทินของฉันด้วย..ฮิฮิ..”

ริโกะยิ้มพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแตะหน้าจอเบาๆเพื่อเพิ่มสแตมป์รูปหัวใจในกรอบวันอาทิตย์

ด้วยความโล่งใจผมหันไปมองหน้าจอแบบไม่ทันคิดสังเกตเห็นรูปหัวใจดวงเดียวกันกับที่ประทับในวันนี้

“หัวใจแบบนั้น….”

“อ่า…เอ่อ!..นี่คือ..นี่เป็นเดทแรกของฉันก็เลย…”

“ไม่เคยเดทมาก่อนเลยเหรอครับ..”

ริโกะมองมาที่ผมอย่างแปลกใจและตอบว่า”ไม่เคยเลย”

พูดตามตรงผมมีความสุขมาก ถ้าถือนี่เป็นเดทแรกของเรา ครั้งก่อนที่ไปร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้ามันคงจะดูแปลกๆ ผมดีใจจริงๆที่ได้แก้ตัวสำหรับครั้งนี้

ผมเดาว่าที่เธอประทับสติ๊กเกอร์รูปหัวใจไวคงจะตั้งตารอเหมือนกันใช่ไหม?

ถ้าเป็นแบบนี้ผมต้องทำให้การเดทในวันอาทิตย์ประสบความสำเร็จให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเพื่อไม่ให้ริโกะต้องผิดหวัง…

ขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ในใจ จู่ๆ ริโกะก็บีบปลายนิ้วของผมเบาๆ

“อ-อันที่จริง..ฉันเองก็อยากชวนคุณมินาโตะออกเดทมาซักพักแล้ว..”

“เอ๊ะ..?”

ใบหน้าของริโกะแดงขึ้นในวินาทีนั้น

“แต่ฉันไม่กล้าพอ..”

“คุณริโกะทำไมถึงอยากเดทกับผมขนาดนั้น…”

ทันทีริโกะมองไปรอบๆอย่างลุกลี้ลุกลนราวกับว่าผมไปสัมผัสอะไรบางอย่างที่ไม่ควรเข้าให้ จากนั้นยิ้มน้อยๆแล้วพูดขึ้นว่า

“เพราะฉันชอบการเดท!!!”

เธอมักจะแสดงความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับการแต่งงานและความรัก ดั้งนั้นก็เข้าใจได้เลยว่ารอยยิ้มของเธอซึ่งแตกต่างจากปกติปนไปด้วยความเศร้าเล็กน้อยเลยทำให้ผมหงุดหงิดใจตามไปด้วย

แต่ความคิดที่ว่าริโกะอยากเดทกับผมเพราะชอบผมนั่น…ไม่ได้คิดไว้แม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือเธอต้องการออกเดทกับผมไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม

ผมต้องรีบคว้าโอกาสที่น่าอัศจรรย์นี้ไว้และทำคะแนนให้สูงกว่าคนที่เธอชอบให้ได้…!

จบ!!!! เนื้อเรื่องต่อจากนี้กำลังเข้นข้นเลยยยย!!!!