[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru – ตอนที่ 13

ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru

ตอนที่ 13

มีคู่ปรับที่ตั้งใจสารภาพรักกับเพศตรงข้ามอยู่
นัตสึคาวะ ชิสุคุพยายามจะหลุดพ้นจากความเป็นจริงด้วยการกัดลิ้น

[แต่ว่าโคโมริคุงก็ไม่ได้ตั้งใจจะตอบรับความรู้สึกของคุณทาคามิเนะใช่มั้ยละ?]

[คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกใช่มั้ยโชจัง? กำลังคิดไปในแง่ดีอยู่ใช่มั้ย?]

ทั้งสองหันหน้าไปสบตากับโคโมริ โชตะ
เขานั้นถูกหันเป็นเป้าโจมตีในช่วงเวลาที่แย่ที่สุด――

(เอ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋!? ที่นี่เลยเหรอ!? เค้นผมที่นี่เลยเหรอ!? ไม่มีทางที่ผมจะแข็งแกร่งพอที่จะตอบได้ในสถานการณ์นี้หรอก!?)

[ก ก็ตามที่ทั้งสองคนพูดเลยครับ….]

[[หา?]]

[ขอโทษครับ ขอโทษครับ ขอโทษครับ]

จะหนีไม่ได้ จะหนีไม่ได้ จะหนีไม่ได้ จะหนีไม่ได้
โคโมริพึมพัมเหมือนกับ*นักบินของเครื่องแรกแต่ว่าดวงตานั้นว่างเปล่า
ไม่ใช่นางเอกที่สูญเสียจิตใจไปเป็นคนแรกแต่เป็นตัวพระเอก
*ล้อเอวานเกเลี่ยน*

[จากฉันก็คงจะดีกว่ารึเปล่านะ?]

[อะไรละ?]

[ก็คุณนัตสึคาวะกับโชจังน่ะเลิกกันแล้วใช่มั้ยละ? พยายามที่จะเข้ามาแยกความสัมพันธ์ของพวกเราด้วยความรู้สึกแบบใหนกันนะ?]

(อึก ย-อย่างที่คิดพวกเราเลิกกันแล้วสินะ ถึงไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ถูกอย่างที่เคนโกพูด งั้นก็หมายความว่าตอนนี้ฉันที่เป็นแฟนเก่ากำลังเป็นผู้หญิงแย่ๆที่ก่อกวนคุณทาคามิเนะงั้นเหรอ แย่แล้วสิ…ฉันเองก็ต้องรีบๆบอกโชตะคุงว่าชอบ――)
―ท―!
(พูด-พูดไม่ได้ ต่อหน้าคนหมู่มากแบบนี้ยังไงก็สารภาพออกไปไม่ได้อยู่แล้วไม่ใช่รึไงกัน!? ก็เอาแต่ลืมหายใจกันไปสิไม่ใช่มาสนใจการกระทำต่อไปของฉัน!)

(โอ๊ะ ยัยนัตสึคาวะเสียงสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยนิ…ต่อไปจะใช้ไม้ใหนนะ จะรอชมเลย)

[ก-ก็จริงอยู่ที่ฉันกับโคโมริคุงจบกันไปแล้วครั้งหนึ่ง]

(อ๊ะ อย่างที่คิดพวกผมน่ะ จ บ กั น ไ ป แ ล้ ว…. พอได้ยินจากปากของคุณนัตสึคาวะอีกครั้งแล้วอย่างกับมีอะไรสักอย่างแทงที่อกเลยนะ)

โคโมริ โชตะที่ตกลงไปในคำพูดของนัตสึคาวะ ชิสุคุ จึงสามารถมองเห็นการสร้างคำเศร้าๆขึ้นมาเหนือหัวได้
นัตสึคาวะที่เห็นถึงสถานการณ์นั้นก็
(อ๊ะ! หมดกำลังใจไปซะแล้วไม่ใช่รึไง! ม-ไม่ใช่สักหน่อย จริงอยู่ที่จบกันไปแล้วแถมยังกำลังมอดไหม้อีกต่างหาก…..แต่ว่าจะให้แสดงความชอบต่อหน้าคนมันไม่น่าอายเกินไปหน่อยรึไง?)

[ถ้าจบกันไปแล้ว ก็คงไม่จำเป็นต้องกินข้าวกลางวันด้วยกันหรอกเน๊าะ? ที่ต้องออกไปนี่คงจะเป็นคุณนัตสึคาวะรึเปล่านะ?]

[ไม่หรอก ที่ต้องไปน่ะคุณทาคามิเนะต่างหาก]

[โธ่ อย่างที่คิดเลยคุณนัตสึคาวะน่ะ ใครคิดยังไง――]

[―เฮ้อ ช่วยไม่ได้ ไม่ค่อยอยากจะพูดต่อหน้าคนเยอะๆหรอกนะจะบอกให้ก็ได้ โคโมริคุงน่ะกำลังเป็นข้ารับใช้ของฉันอยู่ไงละ]

(ไม่ได้เป็นสักหน่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!?)

====จบตอน====

อืม..ยังกัดกันไม่เต็มที่แฮะ

ดอกไม้ไฟ | Facebook