ชื่อเรื่อง:Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta
ตอนที่ 12
ในขณะที่จ้องมองกันแหละกันเวลาก็ไหลผ่านไปอย่างช้าๆ
ได้ยินเสียงเด็กส่งเสียงร่าเริงกันจากข้างยนอก สถานการณ์แบบนี้ควรจะทำยังไงดี ถูกโฮชิมิยะผลักล้มลงใบหน้าอยู่ใกล้กันซะจนหอบหายใจใส่กันได้ แถมผมยังอยู่สภาพครึ่งเปลือยด้วย ถ้าเกิดโฮชิมิยะทำอะไรสักอย่างผมก็พอจะขยับตัวได้แต่ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าตัวแข็งเป็นหินไปแล้ว
สุดท้ายแล้วผมก็ทนไม่ได้เลยเปิดปากขึ้น
“…..โฮชิมิยะ? หลบไปหน่อยได้รึเปล่า?”
“……”
หยุดทำงานไปแล้วรึไงครับ!
โดนเด็กผู้หญิงคร่อมมันไม่ดีต่อใจเลย ใจเต้นโดคิโดคิไม่หยุดเลยโว้ย
“คือว่า…คุณโฮชิมิยะครับ?”
“คุโรมิเนะคุงน่ะ…..”
“เอ๊ะ?”
“คุโรมิเนะคุงน่ะ….ยังชอบคุณฮารุคาเสะอยู่เหรอ?”
“นั่นมัน….”
ทำไมถึงได้มาถามในสถานการณ์แบบนี้กันละ?
นี่มันเหมือนกับว่าโฮชิมิยะน่ะกับผมแล้ว—-
ในพริบตาต่อมาก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นจากมือถือที่วสงอยู่บนโต๊ะ เป็นของโฮชิมิยะ
“……”
“ไม่รับจะดีเหรอ?”
“อ อือ ต้องรับสินะ”
โฮชิมิยะลังเลอยู่นิดหน่อยแต่ก็ลุกออกไปจากตัวผมแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมารับ
“อ๊ะ คานะ?”
อีกฝ่ายเหมือนจะเป็นเพื่อนชั้นเดียวกัน โฮชิมิยะเดินออกจากห้องไปขณะที่คุยโทรศัพท์ไปด้วย
“ฟู่ นี่มัน….ช่วยเอาไว้…สินะ?”
ถ้าเกิดไม่มีสายเข้ามาโฮชิมิยะกำลังจะพูดอะไรกันละ
สีหน้าจริงจังที่ผลักความเขินอายออกไปเหมือนเคยจำได้ว่าเคยเห็นที่ใหน จริงด้วย ละครไง ละครรักวัยรุ่น เหมือนกับการแสดงออกตอนที่นางเอกไร้เดียงสาสารภาพรักกับตัวเองเลย
“…..ม ไม่หร๊อก~ ไม่มีทางๆ”
โฮชิมิยะกับผมอะนะ? ฮ่ะฮ่ะ ไม่หรอกบ้าแล้ว
จะมาตกหลุมรักผมได้ไง
ที่ผมทำน่ะมีทั้งจู่ๆก็เข้าไปกอด ซ่อนหนังสือลามก เป็นการกระทำที่จากมุมมองผู้หญิงมีแต่องค์ประกอบให้ถูกรังเกียจทั้งนั้นเลยนะ แต่ว่า..บางครั้งก็มีคำพูดและการกระทำทั้เหมือนจะสนใจผมอยู่ด้วย อย่างที่เช็ดเหงื่อ…
ไม่หรอกโฮชิมิยะน่ะก็แค่เป็นผู้หญิงที่ใจดีเป็นพิเศษ อาจจะเป็นคนละอย่างกับเจตนาดีก็ได้
“อย่าเข้าใจผิดไปสิตัวฉัน นั่นน่ะอาจจะรู้สึกเสียใจทีหลังไปจนตายอีกครั้งหนึ่งเลยก็ได้”
เตือนตัวเองงด้วยคำพูด
ผมมั่นใจว่าจะชนะเลยสารภาพความรู้สึกกับเพื่อนสมัยเด็กแต่นั่นก็เป็นการพ่ายแพ้อย่างราบคาบที่ไม่มีแม้แต่การตัดสินเลยด้วยซ้ำ ผู้หญิงน่ะ ทั้งคำพูดทั้งการกระทำมันเสแสร้งกว่าที่ทางนี้คิดซะอีก และโฮชิมิยะเองก็คงเป็นเหมือนกัน
◇
“อือ ขอโทษน้า~ วันนี้มีธุระต้องทำอะเลยไม่ได้…เปล่าๆๆ! ไม่ใช่แฟนสักหน่อย! …..งั้นไปละน้า~”
พอกำลังจะเข้าห้องน้ำเค้าก็วางสายและเหม่อมองไปที่หน้าจอของมือถือที่มืดไปแล้ว
“อือ~~~~~~~!”
ความละอายวิ่งไปทั่วทั้งตัว เค้าจับหัวและเปร่งเสียงออกมาโดยที่ไม่มีเสียง
“น นี่เค้า…ทำอะไรลงไปอะ? เป็นประเภทที่จะทำแบบนั้นเหรอ?”
ในขณะที่กังวลที่หัวใจเต้นระรัวก็เอาหน้าผากชนกับประตู
“เป็นไปไม่ได้หรอก….. คุโรมิเนะคุงสับสนแบบสุดๆเลยอะ…”
มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้วแหละน้า~ จู่ๆก็ไปเช็ดเหงื่อแล้วก็ผลักให้ลมลงนี่นา เป็นใครก็สับสนกันทั้งนั้นแหละน้า~
พอสงบสติได้หน่อยหนึ่ง แล้วมองย้อนไปที่การกระทำของตัวเองก็เหมือนจะเป็นลมจากความทรมารเลย
“แต่ว่า…เป็นเรื่องที่โอนเนอร์บอกไว้ด้วยสิ….. จะว่าไป คุโรมิเนะคุงน่ะกับเค้าน่ะจริงๆแล้ว…..? งื้ออออออออ!”
คุมตัวเองไม่ได้เลย
มีความรู้สึกลึกลับที่ ร้อนรุ่ม หวั่นไหวหมุนไปทั่วภายในอก
“…อยู่ที่นี่อีกหน่อยแล้วกัน จนกว่าจะใจเย็นลง”
======จบตอน======
หวั่นไหวแหละ
ーーーーーーーーーーーー
ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook