WDS Chapter 96 ระดับความพึงพอใจ
‘ระบบ มีข้อมูลในบันทึก เกี่ยวกับความพึงพอใจที่จิตวิญญาณจักรวรรดิกล่าวถึง เป็นระดับความพึงพอใจของประชาชนหรือไม่?’
[ยืนยัน ราชาหลายคนคาดการณ์ว่า ความพึงพอใจทั่วไปที่ถูกกล่าวถึงก็คือ ระดับความพึงพอใจจากการปกครอง เงื่อนไขของจิตวิญญาณจักรวรรดิ อาจจะทำให้เข้าถึงข้อมูลอันทรงคุณค่าได้ ระบบตรวจพบว่า แนวโน้มการตัดสินใจของเหล่าราชาก็คือ พยายามเพิ่มระดับความพึงพอใจ อย่างไรก็ตาม การเพิ่มระดับความพึงพอใจเป็นกระบวนการที่จำเป็นจะต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมาก และเนื่องจากแลนธานอร์มักจะถูกโจมตีจากศัตรูที่ชายแดน ทำให้การลดทรัพยากรสนับสนุนกองทัพเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ไม่มีวิธีที่จะเพิ่มทรัพยการที่มีอยู่ได้ ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่าจะมีการโยกย้ายทรัพยากรรอบๆ ซึ่งมันจะทำให้พื้นที่บางส่วน มีระดับความพึงพอใจต่ำ]
แดนีลพยักหน้า ฟังสรุปที่ระบบอธิบาย เขาสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างหลังจากที่ระบบได้รับการอัพเกรด ตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะมีความสามารถในการวิเคราะห์สิ่งต่างๆได้ดียิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม มันยังคงไม่สามารถวิเคราะห์เช่นนี้ในช่วงเวลาสงครามได้ ด้วยเหตุนี้ แดนีลจึงคิดว่า ระบบไม่สามารถจะใช้เหตุผลและความคิดในแบบของมนุษย์ได้ มันทำได้เพียงรวบรวมข้อมูลจากการสังเกตและถ่ายทอดให้เขาได้เท่านั้น เขาจำเป็นจะต้องสรุปสุดท้ายด้วยตัวเอง
จากข้อสรุปดังกล่าว แดนีลตัดสินใจที่จะทดสอบระบบและถามมันเกี่ยวกับเรื่องนี้
[ยืนยัน ระบบคงอยู่เพื่อมอบรางวัลและช่วยเหลือโฮสต์ ให้สามารถเดินไปบนเส้นทางการปกครองโลกได้ดีขึ้น การสรุปในครั้งนี้ เกิดขึ้นได้เนื่องจากลักษณะที่ชัดเจนของข้อมูล ราชาหลายคนเขียนเกี่ยวกับความพยายามและความผิดหวังของพวกเขาเป็นพิเศษ]
แดนีลพยักหน้า เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ถูกทำให้กระจ่างแล้ว สุดท้ายแล้ว ระบบก็เป็นเพียงเครื่องมือที่ช่วยเหลือในการเดินทางของเขา ตระหนักถึงมัน เขาตัดสินใจที่จะพึ่งพาตัวเองมากขึ้น และไม่ทำให้ตัวเองคุ้นเคยกับการใช้งานระบบมากเกินไป
ตอนนี้ เขากำลังพิจารณาว่า จะซื้อเครื่องมือนี้หรือไม่ 7,500 แต้มประสบการณ์ ถือได้ว่าเป็นจำนวนมาก แต่ส่วนที่เกี่ยวกับ รางวัลการจัดการราชอาณาจักร มันจะทำให้เขาได้รับแต้มประสบการณ์และแต้มราชอาณาจักรเพิ่มขึ้น นี่ยังไม่รวมเรื่องของระดับความพึงพอใจอีก ซึ่งทำให้มันน่าดึงดูดเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้ตัดสินใจ เคลเลอร์ก็เคาะประตู
เขาหยุดพักและจะตัดสินใจเกี่ยวกับมันหลังจากที่เขาสามารถผ่อนคลายได้อย่างสมบูรณ์และมีเวลาอยู่กับตัวเองแล้ว แดนีลเดินไปที่ประตูและเปิดมัน
“นายท่าน ทุกคนรอท่านอยู่ที่ห้องบัลลังก์แล้ว”
“เอาล่ะ ไปที่นั่นกัน”
……………………………………………………………………………..
ก่อนที่จะไปยังห้องบัลลังก์ แดนีลตัดสินใจไปหาช่างตัดเย็บของพระราชวังก่อน
เนื่องจากต้องรับผิดชอบเครื่องแต่งกายอย่างเป็นทางการของคนชั้นสูงทั้งหมด ห้องของช่างตัดเย็บจึงอยู่ไม่ไกลจากห้องโถงของราชา
ขณะที่เขาเข้าไป เขาก็ได้เห็นชั้นวางที่แขวนด้วยชุดสีสันสดใสมากมาย
ช่างตัดเย็บถูกเรียกมาด้วยความช่วยเหลือของเคลเลอร์
“องค์ราชา ขอแสดงความยินดีกับการได้ขึ้นครองบัลลังก์ ท่านต้องการให้ข้ารับใช้ผู้ต่ำต้อยรับใช้สิ่งใด?”
ชายคนนั้นคุกเข่ากับพื้นขณะสั่นเล็กน้อย ราวกับเขากลัวว่า แดนีลจะลงโทษเขาสำหรับบางสิ่งบางอย่าง
ด้วยการใช้หินสาบานตน แดนีลถามเคลเลอร์ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“เขาเป็นหนึ่งในคนที่ใช้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับองค์ชายผู้หนึ่ง หลบหนีจากอาชญากรรมที่เขาก่อ ลูกสาวของเขาหนีไปกับเด็กยากจนที่มาจากสลัม และเขาใช้กำลังของตำรวจเพื่อค้นหาพวกเขา ก่อนจะฆ่าเด็กชายและลากลูกสาวกลับบ้าน มีหลายคนที่อยู่ในพระราชวังเป็นเช่นเดียวกับเขา ใช้อิทธิพลของเหล่าองค์ชายเพื่อหลบหนีจากการไต่สวนของศาล และใช้ทรัพยากรที่พวกเขาไม่ควรจะเข้าถึงได้ นายท่าน ท่านจะต้องตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการปกครองได้ชัดเจน และมอบความยุติธรรมกับคนที่ได้รับผลกระทบจากการกระทำของพวกสัตว์เหล่านี้ แต่ข้าจำเป็นจะต้องเตือนท่านว่า ยังมีบางคนที่เป็นเหมือนกับข้า ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อยืนเคียงข้างความยุติธรรม”
ขณะที่ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้เห็นการจดจ้องของแดนีล ในฉับพลัน เขารู้สึกราวกับกำลังแบกภูเขาไว้บนหลัง ทำให้เขาแทบจะล้มลงจากแรงกดดัน
“เจ้าใช้กำลังของตำรวจไปจับและฆ่าเด็กชายที่ลูกสาวของเจ้าหนีไปด้วย ใช่หรือไม่?” แดนีลถาม อยากได้ยินความจริงจากปากของชายคนนั้น
“ช..ใช่ องค์ราชา โปรดยกโทษให้ข้าด้วย องค์ชายสัญญาว่าจะไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของเขา”
ได้ยินเช่นนั้น ฝ่ามือของแดนีลก็กำหมัดแน่น เพราะเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ แน่นอน เขาไม่ลืมว่าการกระทำผิดทั้งหมดของคนน่ารังเกียจเหล่านี้ ซึ่งส่งผลให้ประชาชนพากันมารวมตัวกันที่ถนนดั่งสายน้ำหลาก และเกือบจะทำให้ราชอาณาจักรต้องล่มสลาย เขาตัดสินใจแล้วว่าจะทำอะไร และการตัดสินใจเขาของเขาก็กลายเป็นชัดเจนขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องนี้
หยุดการจดจ้อง เขาเห็นชายคนนั้นทรุดลงกับพื้น พร้อมกับมีเหงื่อเต็มอยู่บนหน้าผากของเขา มันเป็นภาพของคนที่น่ารังเกียจสำหรับแดนีล ชายคนนั้นพยายามผลักความผิดทั้งหมดออกไปจากเขา ทั้งที่เขาเป็นคนกระทำผิดด้วยตัวเอง
กล่าวผ่านหินสาบานตน แดนีลบอกรายละเอียดต่างๆแก่เคลเลอร์ และให้เขาเริ่มดำเนินการในทันที แผนการเดิมของเขาคือรอพิธีราชาภิเษก แต่เขาตัดสินเปลี่ยนแปลงมัน เพราะสิ่งที่เขาเผชิญอยู่ในตอนนี้
ไม่สนใจชายคนนั้น แดนีลเดินไปยังชั้นวางใกล้ๆและเลือกชุดสีแดงทองที่ไม่ได้มีการประดับตราราชวงศ์ หลังจากเลือกกางเกงสีเดียวกันแล้ว เขาก็เดินไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่อยู่ใกล้ๆ
ขณะที่เขาเดินออกมาจากห้อง เขาดูราวกับเป็นคนละคน ชุดราชวงศ์ทั้งหมด ได้รับการเอนชานท์ ดังนั้น มันจึงปรับรูปเข้ากับร่างของเขาได้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งมันทำให้เขาดูสง่างามขึ้นมาในฉับพลัน
สำหรับเคลเลอร์ เขาดูราวกับเป็นกรวดในกองทรายซึ่งได้กลายมาเป็นเพชรหลังจากการเจียรไน ความเชื่อมั่นของแดนีลค่อยๆเติบโตขึ้นอย่างช้าๆตามช่วงระยะเวลา ซึ่งสามารถจะมองเห็นได้จากวิธีที่เขาปฏิบัติกับตัวเอง
นี่เป็นสิ่งที่จำเป็นจะต้องได้รับการสั่งสอนในชั้นเรียนพิเศษก่อน ถึงจะสามารถทำได้ อย่างไรก็ตาม แดนีลได้เริ่มต้นด้วยการมีรูปร่างหน้าตาที่สง่างามตามธรรมชาติอยู่แล้ว และหลังจากที่มันหลอมรวมกับสิ่งต่างๆที่เขาฝ่าฟันมัน มันก็ยิ่งทำให้เขาดูสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น
ขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องบัลลังก์ ผู้คนที่มาชุมนุมกันทั้ง 2 ด้านของห้อง ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาเลย ขณะที่พวกเขามองเขาเข้ามาและเดินไปที่บัลลังก์
แดนีลไม่ได้อวดดีมากพอที่จะนั่งบนบัลลังก์และทำตัวเป็นผู้ปกครองต่อหน้าคนเหล่านี้ เขาต้องการเพียงแค่กล่าวไม่กี่คำ ดังนั้น เขาเพียงแค่จึงเดินไปยังส่วนที่ยกสูงของห้อง ซึ่งเป็นที่ตั้งของบัลลังก์
อย่างไรก็ตาม มองไปที่เขา ทุกคนที่มาชุมนุมกันรู้สึกราวกับพวกเขาได้เห็นคนอื่น แม้ว่าเขายังคงห่างไกลจากการเป็นคนที่สามารถจะทำให้ฝูงชนเงียบลงด้วยการจ้องมองเพียงครั้งเดียวได้ แต่แดนีลก็ดูเหมือนคนที่สมควรจะได้รับการยอมรับจากประชาชนนับล้านในราชอาณาจักรแลนธานอร์ให้เป็นราชา
ช่วงเวลาที่เขาหยุดเดินและหันกลับมา รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขาทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงความจริงใจ
รอยยิ้มนี้ได้ทำลายความเงียบราวกับถูกร่ายเป็นคาถาไว้ในห้อง แดนีลรู้สึกตกตะลึงขณะที่เขาเห็นว่า เกือบทุกคนที่อยู่ด้านหน้าเขาส่งเสียงเชียร์และกรีดร้องอย่างมีความสุขอย่างมาก
เห็นภาพนี้ เขาไม่สามารถจะต้านทานอารมณ์ความรู้สึกที่อดกลั้นมาตลอดกระบวนการทั้งหมดได้ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากปลดปล่อยมันออกมา แดนีลอดไม่ได้ที่จะเช็ดน้ำตา แม้ว่าเขาจะพยายามหยุดมันแล้ว แต่มันก็ยังคงไหลออกมา ขณะที่เขาเห็นแม่และพ่อของเขาเดินเข้ามา เขาก็ได้เห็นการแสดงออกถึงความความสุขและความภาคภูมิใจบนใบหน้าของพวกเขา
เข้าไปซบพ่อกับแม่ ราชาองค์ใหม่แห่งแลนธานอร์ร้องไห้ออกมาจากใจ ซึ่งมันจะทำให้ทุกคนในห้อง จดจำภาพนี้ไปตลอดทั้งชีวิตของพวกเขา
