WDS Chapter 97 สลับฉาก
ไม่กี่วันต่อมา
ในตลาดที่พลุกพล่าน ใกล้กับประตูเมืองชั้นนอกของแลนธานอร์
ผู้หญิงคนหนึ่งจับมือของเด็กสาวตัวน้อย เดินเข้าไปในตลาด มองไปรอบๆ ราวกับกำลังค้นหาบางสิ่ง
เสื้อผ้าของเธอสูญเสียสีที่ย้อมไปนานแล้ว ตอนนี้มันดูจืดชืดและหยาบกระด้าง หลังจากถูกใช้งานมาเป็นเวลานานหลายปี เด็กสาวตัวน้อยที่สวมชุดคล้ายกัน ดวงตาของเธอเบิกกว้างขณะที่มองไปรอบๆ ราวกับทุกๆที่ในเมืองหลวงเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ดูเหมือนว่าทั้งสองจะใช้เวลาเดินทางเป็นเวลานาน กว่าจะมาถึงที่นี่
“แดเลีย อยู่ใกล้ๆไว้นะ อย่าวิ่งเล่นไปรอบๆ เพราะเจ้าอาจจะหลงทางได้ เข้าใจแล้วหรือไม่?”
ผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าลงกับพื้น จับที่ใบหน้าของเด็กสาวและกล่าวกับเธอ ก่อนจะเช็ดฝุ่นและเหงื่อออก แล้วจูบบนหน้าผากของเธอ การจูบเบาบนใบหน้าของเด็กสาว ทำให้เธอยิ้มกว้างออกมา ขณะที่ผู้หญิงก็ไม่สามารถจะต้านทานความน่ารักของลูกสาวเธอได้
มืดที่หนาด้านของเธอจับที่มือของลูกสาวอีกครั้ง ขณะที่เดินไปข้างหน้า เธอก็มองเห็นอาคารแห่งหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่งถูกสร้างขึ้นมา
‘ศูนย์ความยุติธรรมประชาชน’ คือชื่อที่เขียนไว้บนป้าย ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่มัน ก่อนจะเดินเข้าไปพร้อมกับการแสดงออกที่หนักแน่นบนใบหน้าของเธอ
ด้านใน มีตำรวจหลายคนนั่งอยู่บนโต๊ะ ถือเครื่องประดับเวทมนต์ที่ดูเหมือนชามเงินกลมๆขนาดเล็ก
เก้าอี้จำนวนมากตั้งอยู่อีกด้านของตำรวจ ซึ่งนั่งอยู่ด้วยคนที่กำลังกล่าวเข้าไปในเครื่องประดับเวทมนต์ ในขณะเดียวกัน พวกตำรวจก็ดูเหมือนกำลังจดบันทึกลงบนม้วนกระดาษที่ด้านหน้าของพวกเขา ด้วยการใช้ปากกาขนนกและหมึก
เดินไปยังโต๊ะหนึ่งที่ยังว่างอยู่ ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงอย่างรีบเร่ง ราวกับเธอจะหันหลังกลับและออกไปหากเธอไม่รวบรวมความกล้าและรีบนั่งลงอย่างเร็วที่สุด
เด็กสาวตัวน้อยก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเธอ มองไปรอบๆและรู้สึกหลงไหลในชุดเครื่องแบบของตำรวจ จำนวนคนที่เธอพบเห็นในวันนี้ มันเกินกว่าคนทั้งหมดที่เธอเคยพบเห็นในหมู่บ้านเล็กๆที่เธอเติบโตขึ้น
“ระบุชื่อ, ที่พัก, ความอยุติธรรม และผู้ที่ต้องรับผิดชอบ ขอแจ้งให้ทราบก่อนว่า เจ้าจะต้องทำการยืนยันด้วยการสาบานตนหากมันมีจำเป็น และหากสิ่งที่เจ้าร้องเรียนเป็นเท็จ เจ้าก็จะถูกลงโทษ”
เห็นทั้งสองนั่งลง ตำรวจก็ทำการพูดซ้ำคำเดิม ซึ่งเขาได้พูดมาตั้งแต่เช้าอย่างน้อย 100 ครั้งแล้ว
เธอพยักหน้าง่ายๆ ราวกับกำลังเตรียมใจ ก่อนจะเริ่มกล่าว
“ชื่อของข้าคือ เฮเลนา และนี่คือลูกสาวของข้า แดเลีย พวกเราอาศัยอยู่หมู่บ้านเบอร์เบรี่ที่อยู่ในชนบทของแลนธานอร์ 3 ปีก่อน คนชั้นสูงผู้หนึ่งหยุดค้างคืนในหมู่บ้านของพวกเรา ในขณะนั้น เขาเมาและต้องการความบันเทิง ผู้นำหมู่บ้านจึงได้สั่งให้พวกเราบางคนไปเต้นรำเพื่อเอาใจคนชั้นสูง และข้าก็เป็นหนึ่งในนั้น ในระหว่างการเต้น เขาเดินมาที่พวกเราและจับมือของข้า ตั้งใจที่จะลากข้าออกไป สามีของข้า…”
จนถึงตอนนี้ เด็กสาวกล่าวอย่างอดทน ราวกับพยายามไม่ให้ความทรงจำอันเจ็บปวดส่งผลกระทบต่อเธอ อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอกล่าวถึงสามีที่เธอคิดถึงเป็นอย่างมาก เธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
“แม่ มีอะไรหรือไม่? ให้ข้าเอาดอกไม้มาเป็นกำลังให้ท่านอีก ดีหรือไม่?”
เด็กสาวตัวน้อยที่อยู่ข้างๆดึงชุดของเธอและถามขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงถึงความกังวลขณะที่เธอได้เห็นน้ำตาปรากฎขึ้นในดวงตาของแม่เธอ เมื่ออยู่ที่บ้าน เวลาใดก็ตามที่สิ่งนี้เกิดขึ้น เธอจะออกไปเก็บดอกไม้ที่เติบโตใกล้ๆกระท่อมที่พวกเธออาศัยอยู่มาให้แม่ของเธอ เมื่อแม่ของเธอเห็นดอกไม้แล้ว แม่ของเธอก็จะเช็ดน้ำตาแล้วจูบแก้มทั้งสองข้างของเธอ
ได้ยินลูกสาวถาม ผู้หญิงคนนั้นก็รีบเช็ดน้ำตา เห็นภาพเช่นนั้น ตำรวจก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะที่เขาเริ่มกรอกรายละเอียดบนม้วนกระดาษด้านหน้าเขา เครื่องประดับเวทมนต์บันทึก เปิดใช้งานตั้งแต่ที่เธอเริ่มกล่าว
“แม่สบายดี แดเลีย แม่ขออีกไม่กี่นาที แล้วพวกเราจะออกไปซื้อขนมกัน”
ได้ยินคำว่าขนม ดวงตาของเด็กสาวตัวน้อยก็เปร่งประกายอีกครั้ง ขณะที่เธอพยักหน้าและมองไปรอบๆอย่างต่อเนื่อง
“สามีของข้าพยายามที่จะเข้ามาห้ามเขา ถูกฆ่าตาย… ถูกพรากไปจากพวกเราโดยองครักษ์ของคนชั้นสูง โชคดีที่คนชั้นสูงไม่สนใจตัวข้าอีกหลังจากนั้น และเขาเดินทางออกไปในเช้าวันรุ่งขึ้น ตั้งแต่นั้นมา ข้าก็ต้องพยายามอย่างหนักเพื่อดูแลครอบครัวของพวกเรา ข้ามาที่นี่เพราะข้าได้ยินมาว่า ราชาองค์ใหม่ให้สัญญาว่า จะรับฟังความขับข้องใจ และแก้แค้นให้กับพวกเรา ข้ายังคงฝันถึงคนที่ฆ่… ฝันถึงคนผู้นั้นทุกวัน ข้าไม่รู้ชื่อของเขา แต่ข้าสามารถจะจดจำใบหน้าของเขาได้ โปรดบอกข้าด้วย คำร้องของข้าจะได้รับการพิจารณาหรือไม่? ข้าเคยพยายามทำเช่นนี้เมื่อ 3 ปีก่อน และข้าก็ถูกโยนออกไปที่ถนน”
ความเฉียบคมปรากฎขึ้นในดวงตาและบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอกล่าวถึงองค์ชายที่ทำก่อเรื่องนี้
“คำร้องทั้งหมดจะได้รับการพิจารณา โปรดใช้แลนทองนี้เพื่อพักที่โรงแรมใดๆในเมือง ราชาของพวกเราจะได้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างเป็นทางการในอีก 2 วัน และศาลพิเศษสำหรับคดีเช่นนี้จะถูกเปิดขึ้นไม่นานหลังจากนั้น หากคดีของเจ้าเป็นเรื่องจริง เจ้าจะได้รับเบี้ยชดเชยจากรัฐบาลตามช่วงระยะเวลาที่กำหนด ราชาขอบคุณเจ้าสำหรับการเดินทางมาไกล จากการที่เชื่อในคำกล่าวของเขา” ตำรวจตอบพร้อมกับยิ้มออกมาบนใบหน้า
เห็นแลนทองที่ส่องประกายในมือของตำรวจ ผู้หญิงคนนั้นก็อดไม่ได้ที่จะขยี้ตาของเธอ ในหมู่บ้านเล็กๆของเธอ สกุลเงินสูงสุดที่มักจะใช้กันก็คือแลนเงิน มีเพียงผู้นำหมู่บ้านเท่านั้น ที่เป็นที่รู้กันว่ามีแลนทองติดตัวอยู่ไม่กี่เหรียญ และเคยใช้มันจ่ายพ่อค้าเพื่อซื้อสินค้าจำนวนมากอย่างคันไถและค้อนเข้าหมู่บ้าน
ยื่นมือไปรับแลนทองมา ผู้หญิงคนนั้นยังไม่เชื่อจนกระทั่งเธอรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของมัน นี่ไม่ใช่แลนเงินอย่างแน่นอน
ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ สิ่งที่เธอได้รับจากรัฐบาลก็คือ ความรังเกียจและดูหมิ่น ไม่ว่าเธอจะพยายามร้องเรียนเรื่องนี้ไปยังศาลกี่ครั้งก็ตาม เธอก็จะถูกโยนออกมาโดยอ้างเหตุผลที่ไม่สามารถจะเข้าใจได้ จนในที่สุด เธอก็ต้องหยุดหลังจากที่มีคนขู่จะฆ่าเธอและลูกสาวของเธอ
ตอนนี้ เธอต้องการจะลองอีกครั้ง หลังจากที่ได้ยินคำประกาศของผู้นำหมู่บ้านที่ว่า ราชาองค์ก่อนถูกสังหารและถูกแทนที่โดยใครบางคนที่สัญญาว่าจะรับฟังความขับข้องใจทั้งหมดของประชาชน
นี่คือทั้งหมดที่เธอต้องการ การรับฟังและการให้โอกาสเธอร้องเรียนคดีของเธอ รวมไปถึงการแสดงถึงความเป็นห่วงสถานการณ์ในปัจจุบันของเธอ มันทำให้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความกตัญญู ความรู้สึกถึงความปิติยินดีในหัวใจเช่นนี้ เป็นบางสิ่งที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
กำแลนทองในมือแน่น รอยยิ้มเล็กๆปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอ ก่อนที่เธอจะหันกลับไปมองลูกสาวของเธอ ที่ยังคงมองไปรอบๆอย่างหลงไหล เด็กสาวตัวน้อยชอบขนมหวาน แต่เธอต้องทำงานหนักทั้งวัน เพื่อหารายได้ให้เพียงพอกับค่าอาหาร และสามารถจะเก็บเงินได้เล็กน้อย สำหรับใช้ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก อาชีพหลักของเธอก็คือ เกษตรกร ซึ่งมันต้องใช้ความแข็งแรงและความพยายามอย่างมาก ทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกปวดร้าวทุกคืนที่กลับถึงบ้าน
ตอนนี้ ด้วยการจัดการเงินอย่างฉลาด พวกเธอจะมีเพียงพอสำหรับเช่าห้องพัก, ทานอาหารเต็มสามมื้อต่อวัน และซื้อขนมให้เด็กสาวตัวน้อยตามที่เธอต้องการ นอกจากนี้ ยังมีการกล่าวถึงเบี้ยชดเชยอีก
เธอเฮเลนายืนขึ้นและขอบคุณตำรวจ ก่อนจะพาแดนีลกลับออกไป ทุกๆสิ่งรอบๆตัวเธอสว่างไสวขึ้น ราวกับมีบางอย่างดึงผ้าคลุมสีดำที่ปกคลุมวิสัยทัศน์และความคิดของเธอในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ออกไป
ราชาแดนีล เธออวยพรให้กับคนผู้นี้ ที่ทำให้ทุกสิ่งเป็นไปได้ด้วยทั้งหัวใจของเธอ เธอสาบานว่าจะเข้าร่วมพิธีราชาภิเษก และดูด้วยตัวเองว่า คนที่มีหัวใจอันสง่างามเช่นนี้เป็นอย่างไร เธอจับมือของแดเลียแล้วเดินตรงไปหาคนขายขนม ซึ่งดึงดูดแดเลียตั้งแต่ที่พวกเธอมาถึงที่นี่
ทั่วทั้งเมืองหลวง ฉากดังกล่าวเกิดขึ้นกับผู้คนจำนวนมาก และมีประชาชนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่เฝ้ารอพิธีราชาภิเษกที่จะจัดขึ้นในอีก 2 วัน
ในขณะเดียวกัน ราชาที่รับผิดชอบหัวใจอันอบอุ่นของคนเหล่านี้ กลับนอนกรนอยู่บนเตียงของเขา เขาเพิ่งจะได้รับเวลาในการพักผ่อน และเขาก็กำลังฝันว่า เขาได้ขี้ม้าไปช่วยเจ้าหญิงที่ถูกขังอยู่บนหอคอยสูง
ด้วยความแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แลนธานอร์กำลังเตรียมพร้อมสำหรับการต้อนรับราชาองค์ใหม่อย่างเอิกเกริกและยิ่งใหญ่ ทำให้สวรรค์ตกตะลึง และทำให้เหล่าเทพเจ้าต้องมองลงมาอย่างประหลาดใจ มองไปยังบุคคลอันเป็นที่รัก ที่ประชาชนเกือบทั้งราชอาณาจักรทุ่มสุดกำลังความสามารถเพื่อให้พิธีราชาภิเษกของเขาประสบความสำเร็จและยิ่งใหญ่มากที่สุด
