ล็อคเดินลึกเข้าไปในสนามรบโบราณ
ระหว่างทาง งูหยกขาว 2 หัวของเขาได้ฆ่าปีศาจไปเป็นจำนวนมาก[1]
ขณะที่ล็อคกำลังมองหาเป้าหมายต่อไปของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของมนุษย์จากระยะไกล
เขามองไปทางที่เสียงร้องดังมา
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากหมอกหนาที่ปกคลุมสนามรบทำให้การมองเห็นของเขาจึงถูกบดบังอย่างรุนแรง
เขาไม่อาจมองเห็นได้ไกลมากนัก
เขาทำได้เพียงเร่งฝีเท้าไปยังทิศทางของเสียง
ส่วนงูหยกขาวสองหัวของเขาก็กำลังตามหลังมาอย่างใกล้ชิด
ไม่นาน…
เสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น
เขาจึงเร่งฝีเท้าให้ไวยิ่งกว่าเดิม
เมื่อมาถึง เขาก็เห็นปีศาจสิงโตกลุ่มใหญ่รายล้อมมนุษย์คนหนึ่งอยู่
ซึ่งมนุษย์ที่ว่าก็คือลีน่า เพื่อนร่วมชั้นที่เขาเพิ่งพบมาก่อนหน้านี้
แต่เขาไม่เห็นแบทเทิลบีสต์ของลีน่าอยู่แถวนี้
เห็นได้ชัดเลยว่าลีน่าเสียมานาจนเธอไม่สามารถเรียกแบทเทิลบีสต์ของเธอมาต่อสู้ได้อีกต่อไป
ล็อคตะโกนว่า “เฮ้ เจ้าอสูรไร้ประโยชน์ มองมาทางนี้!”
เสียงของล็อคได้กระตุ้นปีศาจที่อยู่ไกลออกไปทันที
ดูเหมือนลีน่าก็จะได้ยินเสียงของล็อคเช่นกัน เธอจึงมองมาทางเขา
เมื่อลีน่าเห็นล็อค ใบหน้าของเธอก็เผยให้เห็นความโล่งใจในทันที
ความจริงลีน่านั้นสิ้นหวังไปแล้ว เธอกระทั้งพร้อมที่จะตายเลยด้วยซ้ำ
เธอทราบดีว่าแม้เธอจะอยู่ในที่ฝึกที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่มันไม่ได้หมายความว่าจะปลอดภัย
วิธีเดียวที่เธอจะสามารถรับรองความปลอดภัยของตัวเองได้คือเธอต้องมาพร้อมกับครูหรือไม่ก็ผู้ใหญ่
อย่างไรก็ตามลีน่าคิดอย่างดื้อรั้นว่าด้วยความแข็งแกร่งของเธอเอง เธอน่าจะสามารถกวาดล้างพื้นที่ฝึกระดับทองแดงได้อย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามเธอไม่คิดเลยว่าเธอจะถูกกลุ่มปีศาจสิงโตล้อมรอบเช่นนี้
ส่วนแบทเทิลบีสต์ของเธอนั้นก็ถูกทำให้หมดสภาพต่อสู้ ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากมีปีศาจสิงโตจำนวนมาก เธอจึงต้องใช้มานาในอัตราที่สูงตามไปด้วย เป็นผลให้ไม่นานเธอก็สูญเสียความสามารถในการเรียกแบทเทิลบีสต์ของเธอ
อย่างไรก็ตามในตอนที่เธอกำลังยอมรับความตายอยู่นั้นเอง…
ล็อคก็ได้เข้ามาช่วยเธอ
เมื่อสังเกตเห็นร่างของล็อค ลีน่าก็รู้สึกราวกับว่าเธอได้พบกับพระผู้ช่วย
ความตื่นเต้น ความเสียใจ และอารมณ์ที่ซับซ้อนทุกประเภทผุดขึ้นในใจเธอ
“ติ๊ง!”
เสียงระฆังของระบบดังขึ้นอีกครั้ง
[ ออกภารกิจ: สังหารปีศาจสิงโตทั้งหมดและช่วยเพื่อนร่วมชั้นของท่าน ท่านจะได้คะแนนฟังก์ชั่น30 แต้ม ]
เมื่ออ่านภารกิจที่ได้รับ ล็อคก็มีแรงจูงใจในทันที
เขาสั่งให้งูหยกขาวสองหัวพุ่งเข้าใส่ใจกลางกลุ่มปีศาจสิงโต
กลุ่มของปีศาจสิงโตไม่ใช่กลุ่มที่จัดการง่ายนัก พวกมันล้อมงูหยกขาวสองหัวจากทุกทิศทุกทาง
งูหยกขาวสองหัวก็ปล่อยระเบิดแสงเพื่อทำให้ปีศาจสิงโตสับสน
ก่อนที่พวกมันจะมีโอกาสได้ฟื้นตัว งูหยกขาวสองหัวของเขาก็ได้พุ่งไปยังทิศหนึ่งโดยใช้การเคลื่อนที่เชิงพื้นที่
ทันใดนั้นมันก็มาถึงด้านหลังของปีศาจสิงโตสามตัว งูหยกขาวสองหัวใช้ร่างกายอันทรงพลังของมันโอบรอบปีศาจและรัดคอพวกมันทันที
ร่างกายของมันรัดแน่นอย่างต่อเนื่อง ครู่ต่อมา มันก็กำจัดศัตรูไปสามตัว
ขณะเดียวกันปีศาจตัวอื่นๆก็เริ่มที่จะฟื้นตัว
พวกมันตวัดกรงเล็บและพุ่งเข้าหางูหยกขาว 2 หัวด้วยท่าทางก้าวร้าว
เมื่อเห็นดังนั้นล็อคจึงสั่งให้งูหยกขาวสองหัวของเขาใช้ฟรอสต์ฟอล
งูหยกขาวสองหัวทำตามคำสั่งและปล่อยแท่งน้ำแข็งพุ่งเข้าหาศัตรู
ทำให้ปีศาจสามตัวถูกสังหารในทันที
ครู่ต่อมาปีศาจทั้งห้าที่อยู่ใกล้กับงูหยกขาวสองหัวก็ได้รีบวิ่งไปที่ด้านข้างของมัน ด้วยการเหวี่ยงหางอันทรงพลัง มันจึงส่งปีศาจทั้งห้าที่พุ่งเข้าหามันบินไปออกทันที เมื่อจัดการศัตรูเสร็จ งูหยกขาวสองหัวก็ปลดปล่อยฟรอสต์ฟอลอีกครั้ง
ปีศาจสามตัวที่ถูกส่งบินไปไม่สามารถขัดขืนได้และถูกฟรอสต์ฟอลแทงทะลุจนเสียชีวิตในทันที
สิ่งที่เหลืออยู่ ณ ตอนนี้คือจ่าฝูงและยามสองตัว
ตัวจ่าฝูงนั้นฉลาดมาก มันตระหนักได้ในทันทีว่าล็อคไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่มันสามารถเอาชนะได้
มันจึงเริ่มหันหลังและวิ่งไปในทันที
แต่ทำไมล็อคต้องปล่อยมันไปด้วย?
เพราะหากมันหนีไปได้ ล็อคก็อาจจะไม่ได้รับคะแนนฟังก์ชั่น30 แต้มของเขา
เขาสั่งให้งูหยกขาวสองหัวของเขาใช้การเคลื่อนไหวเชิงพื้นที่ทันที
ร่างของงูหยกขาวสองหัวหายไปจากที่ที่มันอยู่และปรากฏตรงหน้าจ่าฝูงที่กำลังหลบหนี
มันขยายกระเพาะก่อนจะก้มลงและกลืนตัวจ่าฝูงลงไปทำให้มันตายในทันที
หลังจากนั้นปีศาจสิงโตทั้งสองที่เหลือก็ถูกฟรอสต์ฟอลบดขยี้
เวลาที่ใช้ในการต่อสู้ทั้งหมดนั้นสั้นมาก
ความสามารถในการต่อสู้ของงูหยกขาวสองหัวนั้นสูงเกินทะลุเพดานไปแล้ว
มันจัดการกับศัตรูรอบๆ อย่างรวดเร็วโดยปราศจากความลังเล
ในขณะเดียวกัน ลีน่าที่กำลังเฝ้าดูอยู่ไกลๆ ก็ตกตะลึงกับฉากต่อสู้ที่เกิดขึ้นต่อหน้าเธอ
เธอไม่อยากจะเชื่อทุกสิ่งที่เห็นตรงหน้า
นี่เป็นความแข็งแกร่งที่จ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับทองแดงมีได้จริงหรือ?
ล็อคสามารถจัดการกับพวกปีศาจได้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าเขากำลังดื่มน้ำอยู่
กลับกันเธอได้ใช้ไพ่ทุกใบที่เธอสามารถใช้ได้ แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังถูกปีศาจเหล่านี้บังคับให้อยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง
ขณะเดียวกันล็อคกลับสามารถจัดการกับอสูรเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันได้กระทบจิตใจของลีน่าอย่างรุนแรง
ตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอก็ถูกยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะ
อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้เห็นพรสวรรค์อันทรงพลังของล็อค ความเชื่อมั่นในตนเองของเธอก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก
ล็อคทรงพลังเกินไป ส่วนแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็มีพลังจนน่าขัน
“ติ๊ง!”
เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง
[ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจสำเร็จ ท่านได้รับคะแนนฟังก์ชั่น 30 แต้ม ]
ล็อคดูข้อความที่ระบบนำมา เขาอดยิ้มไม่ได้
ลีน่าซึ่งอยู่ไกลออกไปเดินมาหาล็อค
“ขอบคุณมากนะล็อค ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าคงเป็นอาหารให้ปีศาจเหล่านั้นไปแล้ว”
ใบหน้าของลีน่าเต็มไปด้วยความกตัญญูขณะที่เธอพูดกับล็อค
ล็อคเพียงแค่โบกมือ
เขากล่าวกับลีน่า
“ไม่เป็นไร ท้ายที่สุดแล้วยังไงเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน มีเพียงเราเท่านั้นที่จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน”
“ข้าเชื่อว่าหากข้าต้องเผชิญกับอันตราย เจ้าก็จะมาช่วยข้าด้วยเช่นกัน”
ลีน่ายิ้มขอบคุณล็อค
“นี่คือแบทเทิลบีสต์ของเจ้าใช่หรือไม่? มันแข็งแกร่งมาก!”
“อย่างที่หวังไว้จากแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ ความแข็งแกร่งของมันหาตัวจับยากจริงๆ”
ล็อคยิ้มเล็กน้อยแทนคำตอบ
หากปราศจากความสามารถอันทรงพลังของระบบ เขาอาจจะไม่สามารถเทียบกับลีน่าได้ด้วยซ้ำ
ล็อคกล่าวกับลีน่า “การฝึกของข้าสิ้นสุดลงแล้ว และข้าก็กำลังจะออกจากที่นี่ เจ้าจะมาด้วยกันไหม?”
เมื่อลีน่าได้ยินคำชวนของล็อคเธอก็ตอบตกลงอย่างง่ายดาย
ท้ายที่สุดแล้วในสนามรบโบราณอุบัติเหตุมันอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
นอกจากนี้มานาของตัวลีน่าเองก็ยังไม่ฟื้นพอที่จะเรียกแบทเทิลบีสต์
เมื่อล็อคเสนอจะพาเธอไปยังทางออก แล้วแบบนี้เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?
การเดินทางเต็มไปด้วยความเงียบ
ระหว่างทางกลับ เส้นทางนั้นสงบผิดปกติ
มันไม่มีปีศาจโผล่ออกมาให้เห็นเลยแม้แต่ตัวเดียว
ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ออกมาจากสนามรบโบราณ
จู่ๆลีน่าก็ถามล็อคขึ้นมา
“ข้าเห็นว่าในเมื่อเจ้าครอบครองแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์กุหลาบทอง เจ้าอาจได้รับการเสนอให้เข้าร่วมมหาลัยชั้นนำของสหพันธ์แล้ว”
“เจ้าตั้งใจจะเข้าเรียนที่ไหน?”
คำถามของลีน่าอาจฟังดูน่าหัวเราะสำหรับคนปกติ
เพราะทุกคนต่างพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าสู่สามมหาวิทยาลัยชั้นนำ อย่างไรก็ตามเธอกลับถามล็อคว่าเขาอยากจะเข้ามหาวิทยาลัยไหน
มันเป็นคำถามที่ชวนให้หัวเราะจริงๆ
[1] นี่หมายถึงพวกอสูรที่เดินเตร่อยู่ในสนามฝึก เช่นเดียวกับอสูรที่โผล่ออกมาจากรอยแยก คำสองคำนี้จะใช้สลับกันได้ ขึ้นอยู่กับบริบท
