Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ – ตอนที่ 312

มีคนขอวันนี้ 2 ตอนเลยลงให้ ปล.เสาร์อาทิตย์ก็ยังลง 2 ตอน

*(ผมไม่รู้เรื่องไพ่นกกระจอก ผิดพลาดยังไง พิมทิ้งไว้ได้ครับ)

หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา Online Ep.312 – ค้นหาความจริง

ทันทีที่ ‘เก้า’ ถูกทิ้ง หญิงสูงศักดิ์คนข้างๆที่กำลังเตรียมจะหงายไพ่ชุดต่อไป ก็ถูกขัดจังหวะโดยจักรพรรดินีเสียก่อน

“เก็บไพ่!” หญิงสูงศักดิ์เอ่ยอย่างมีความสุข

หลังจากเก็บไพ่เก้า เธอก็เตรียมจัดวางไพ่ชุดใหม่อีกครั้ง

ส่วนจักรพรรดินี เมื่อจั่วไพ่ใบใหม่ขึ้นมาอีกที มันก็ยังคงเป็นไพ่ 8 หมื่น ชุดเดิม

คู่8หมื่นสองชุดถูกวางลงในแถวเดียวกัน

จักรพรรดินียกคิ้วสูงขึ้นด้วยความประหลาดใจ

พร้อมด้วยเสียงของกู่ฉิงซานที่ดังขึ้นอีกครั้ง

“ผมขอตั้งสมมติฐานว่า – ถ้าหากสถานการณ์ในตอนนี้มันเลวร้ายมากเกินไป อันตรายถึงชีวิตของท่าน โปรดทิ้ง2ตงด้วย”

จักรพรรดินีเก็บคู่8หมื่น ลงในชุดไพ่ของเธอ

จากนั้นก็ก้มมองลงไปในชุดไพ่ตัวเองและหยิบ ‘2ตง’ ขึ้นมาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“2ตง”

เสียงของกู่ฉิงซานกังวานในหูเธอ “ผมเข้าใจถึงสถานการณ์แล้ว ไว้ผมจะกลับมาอีกครั้งในภายหลัง”

บังเกิดสายลมวูบพัดผ่านไปเล็กน้อย

จิตสัมผัสเทวะของกู่ฉิงซานถูกถอนออกจากที่นั่น

บนโต๊ะไพ่นกกระจอก หญิงสูงศักดิ์ที่อยู่ถัดไปจากจักรพรรดินีที่กำลังจะลงไพ่ ถึงกับหยุดชะงักอีกครั้ง

“เก็บ! เหตุใดพระองค์จึงใจดีหยิบยื่นไพ่ดีๆให้แก่กระหม่อมถึงเพียงนี้” หญิงสูงศักดิ์หัวเราะและเก็บไพ่ด้วยรอยยิ้ม

ผู้เล่นที่นั่งอยู่ถัดจักจักรพรรดินีเอาแต่เก็บไพ่อย่างต่อเนื่อง จนอีกสองคนที่เล่นด้วยไม่มีโอกาสที่จะได้วางชุดไพ่ของพวกเธอลงเลย

จักรพรรดินีจั่วไพ่ขึ้นมา และจ้องมองมันด้วยความประหลาดใจ

“น็อค คู่7”

แล้วเธอก็หงายชุดไพ่ทั้งหมดตรงหน้าลง

ภายในห้องหมากรุก หลายคนทำการสลับตำแหน่งกันและเริ่มเล่นเกมใหม่อีกรอบ (เหมือนว่าจบตาจะต้องเปลี่ยนทิศ(ตำแหน่ง) กันนะครับ)

เมื่อหงายชุดไพ่ลง จักรพรรดินีก็ถอนหายใจพร้อมเอ่ยออกมาในทันใด “ข้าคงต้องบอกว่าเจ้าหนูตัวน้อยนั่นมีสายตาที่ไม่เลวเลยทีเดียว”

อีกสามคนที่พึ่งสลับตำแหน่งและหย่อนก้นลงพอได้ฟัง ก็รู้สึกสับสน แต่ไม่ได้เอ่ยคำใดออกไป

…….

กู่ฉิงซานเปิดประตูห้องน้ำ ล้างมือ ล้างหน้า แล้วเดินออกจากห้องน้ำชายไป

เขายังคงมองหามุมเล็กๆสงบๆ และเอ่ยขอสุราฤทธิ์แรงกับแก้วเปล่าสักใบ

ต่อด้วยเติมเองจนแทบล้น และดื่มเอง

กู่ฉิงซานค่อยๆดื่มเหล้าอย่างช้าๆ ขณะที่รอยยิ้มยังคงแขวนอยู่บนใบหน้า สายตาสาดส่องเหล่าบุคคลที่มีชื่อเสียงใหญ่โตที่มาร่วมงานวันนี้

เขาต้องใช้เวลาสักพักเลยกว่าจะใช้จิตทัสผัสเทวะสำรวจได้ทั่วพระราชวังเพื่อดูว่ามันมีอะไรผิดปกติ

ในตอนนั้นอุปกรณ์สื่อสารก็พลันดังขึ้น

เป็นเหลียวฮังที่โทรมา

“ว่าไง มีอะไรรึเปล่า?” กู่ฉิงซานกระซิบถาม

“ไม่มีอะไรมากหรอก แต่ตอนนี้ฉันแค่ต้องการจะดึงข้อมูลจากห้องปฏิบัติการของตาแก่ถังน่ะ แต่ข้อมูลการทดลองทั้งหมดของเขาถูกล็อคไปซะแล้ว”

“แล้วฉันต้องทำอะไร?” กู่ฉิงซานเอ่ยถาม

“มีเพียงเทพธิดากงเจิ้งเท่านั้นที่สามารถกู้คืนข้อมูลการทดลองที่เกี่ยวข้องได้ แต่เรื่องนี้นับว่าเป็นการละเมิดกฏหมายของรัฐบาลกลาง ฉันไม่มีสิทธิพิเศษ ดังนั้นเทพธิดาเลยไม่ตอบรับคำขอของฉัน”

“อนุญาตให้สิทธิ์เขาครั้งหนึ่ง” กู่ฉิงซานกล่าว

“รับทราบแล้วใต้เท้า” เทพธิดาตอบรับ

“ฉันติดหนี้แกแล้ว” เหลียวฮังกล่าว และรีบวางสายไป

กู่ฉิงซานรินเหล้าให้ตัวเองแก้ว

ในโลกใบนี้ ไม่ว่าใครก็ตาม หากคิดจะกำจัดชายที่แข็งแกร่งอย่างจักรพรรดิแห่งฟูซี ย่อมไม่มีทางกระทำการอย่างเงียบเชียบได้

อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิฟูซีในเวลานี้กลับยังคงแลดูสงบ ปราศจากซึ่งวี่แววของคลื่นใดๆมากระทบรบกวน

ในขณะนี้ ชีวิตของจักรพรรดินีกำลังตกอยู่ในอันตราย

และตลอดทั้งสาธารณรัฐฟูซี ผู้ที่สามารถทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์นั้นได้ มีเพียงองค์จักพรรดิเท่านั้น!

แม้จะเป็นเวลานานแล้ว ที่องค์จักรพรรดิแห่งฟูซีกับจักรพรรดินีจะสมรสกันในทางการเมือง แต่ทว่าทั้งสองก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี

แม้แต่ในชีวิตก่อนหน้า กระทั่งปีสุดท้ายของวันสิ้นโลกได้มาถึง ทั้งสองคนก็ไม่ได้มีปัญหาขัดแย้งใดๆกัน

มันก็จริงดั่งที่บางคนได้บอกเอาไว้ว่า องค์จักรพรรดิแห่งฟูซีน่ะมีความทะเยอทะยานที่สูงล้ำ ทว่าจักรพรรดินีของเขากลับเพียงแค่ต้องการซึ่งความมั่นคงและเสถียรภาพ

และเมื่อประเทศตนเกิดเสถียรภาพ เธอก็จะสามารถหาวิธีช่วยเหลือแอนต่อสู้กับจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้

แม้องค์จักรพรรดิและจักรพรรดินีจะมีแรงดลใจที่แตกต่างกัน แต่บางครั้งทั้งสองก็ประนีประนอมกัน

ในชีวิตก่อนหน้า ช่วงวันสิ้นโลก ภัยพิบัติได้ถาโถมเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากที่ทุกประเทศสามารถเข้าเล่นเกมหมื่นสวรรค์ได้ ทุกคนก็วุ่นอยู่แต่กับการเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของตนเอง

กระทั่งองค์จักรพรรดิฟูซียังค้นพบว่าตนเองไม่นับว่าเป็นสิ่งใดเลย ยามอยู่ในโลกแห่งผู้ฝึกยุทธ

และก็เป็นดั่งเช่นเดียวกันกับคนอื่นๆ องค์จักรพรรดิเริ่มเสาะแสวงหาความแข็งแกร่งแด่ตนเองอย่างบ้าคลั่ง

เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หากฝึกฝนจนขอบเขตวรยุทธสูงส่งขึ้น มันไม่เพียงแค่จะช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่ง แต่ยังจะช่วยยืดอายุขัยให้ยืนยาวขึ้นอีกด้วย

ยามเมื่อก้าวเข้าสู่ขั้นก่อกำเนิด อายุขัยของผู้ฝึกยุทธจะเพิ่มพูนขึ้นถึง 1000 ปี!

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่แสนวิเศษเช่นนี้ องค์จักรพรรดิที่แสนทะเยอทะยาน ก็ลืมเลือนแผนการอย่างการแผ่ขยายอาณาเขตของตนไปจนหมดสิ้น

และนั่นส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับจักรพรรดินียังคงเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีบาดหมางต่อกัน

อย่างไรก็ตาม ในช่วงชีวิตนี้ เกมหมื่นสวรรค์ยังไม่ได้เปิดตัว

จึงย่อมเป็นธรรมดาที่องค์จักรพรรดิยังมิได้ถูกเบี่ยงเบนความคิด หรือเปลี่ยนความสนใจของเขา

ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็วาบเข้ามาในจิตใจของกู่ฉิงซาน

-ภัยพิบัติสุดท้ายที่ปรากฏขึ้นในวันสิ้นโลก คือภัยพิบัติเยือกแข็ง

หากมันเป็นภัยพิบัติเยือกแข็งจริงๆ การที่องค์จักรพรรดิหมายจะลงมือกระทำบางสิ่งบางก็น่าจะสมเหตุสมผล

เพราะหลังจากทั้งหมดนี้ ต้นกำเนิดของภัยพิบัติเยือกแข็งที่เกิดขึ้นนั้น มีหนึ่งแห่งตั้งอยู่ในอาณาเขตของสาธารณรัฐฟูซี

เมื่อภัยพิบัติอันไม่อาจต้านทานได้มาถึง ในชีวิตก่อนหน้า องค์จักรพรรดิฟูซีจึงเลือกยืนอยู่เคียงข้างมนุษยชาติ

กู่ฉิงซานเทเหล้า แล้วกระดกมันขึ้นดื่ม

ในหัวใจของเขาวูบไหวอย่างกระทันหัน

ทั้งหมดนี้ อาจจะไม่ใช่อย่างที่เขาคิดก็เป็นได้

ภายนอกองค์จักรพรรดิอาจจะยืนอยู่เคียงข้างเดียวกันกับฝั่งมนุษยชาติ แต่ใครจะรู้ ลึกๆภายในเขาอาจจะกำลังคิดหมายบางสิ่งอยู่ก็เป็นได้ ตัวอย่างก็เช่น …

ในช่วงวันท้ายๆของชีวิตก่อนหน้า โลกค่อยๆถูกทำลายลงอย่างช้าๆ มนุษย์ทยอยกันตกตายลงคนแล้วคนเล่า

หลายคนที่แม้จะยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ก็ได้หมดสิ้นแล้วซึ่งสิ่งที่เรียกกันว่า ‘ความหวัง’ หรือ ‘กำลังใจ’

ส่งผลให้บางคนยินยอม ‘ขายวิญญาณ’ ตนเองให้แด่ภัยพิบัติ

ถ้าหากภัยพิบัติเยือกแข็งปะทุขึ้นแล้ว แต่องค์จักรพรรดิฟูซียังเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน ทุกคนคงพอจะเดาออกใช่ไหมว่าเขาจะเลือกอะไร?

ภัยพิบัติที่แม้กระทั่งเก้าตระกูลใหญ่ก็ยังมิอาจต่อกรกับมันได้

แล้วถ้าหากสามารถใช้ภัยพิบัตินี้ สังหารเก้าตระกูลใหญ่ลงได้ ฝ่าบาทจะพิจารณาถึงเรื่องนี้ว่าอย่างไร?

กู่ฉิงซานเบนสายตาไปยังฟลอร์เต้นรำเพื่อมองหาองค์จักรพรรดิ

พระองค์กำลังเต้นรำโดยมีหญิงงามถูกโอบกอดไว้ในอ้อมแขน

ใบหน้าของหญิงสูงศักดิ์แดงซ่าน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกของการถูกสวมกอดภายใต้อ้อมแขนขององค์จักรพรรดิท่ามกลางบทเพลงและแสงสีในงานเต้นรำ

แต่แล้วกู่ฉิงซานก็พลันสังเกตเห็นว่า ในวันนี้ … องค์จักรพรรดิมิได้สวมใส่มงกุฏ!

กู่ฉิงซานบังเกิดความคิดหนึ่งขึ้นในจิตใจของเขา

เขามัวแต่คิดถึงเรื่องขององค์จักรพรรดิไม่หยุดหย่อน จนหลงลืมไปแล้วว่าแท้จริงตนมาเพราะเรื่องของมงกุฏที่ว่านั่นด้วย!

ไม่ว่ายังไงก็ตาม เวลานี้เขาจะต้องได้รับเลือดของตะวันและจันทรามาให้จงได้

กู่ฉิงซานยกเหล้าขึ้นจิบ และเสร็จสิ้นการตรวจสอบโดยจิตสัมผัสเทวะ

ในจิตสัมผัสเทวะของเขา ตลอดทั่วทั้งวังนี้ไม่ได้มีอะไรผิดปกติอย่างแท้จริง

ที่ผิดปกตินิดหน่อยก็น่าจะเป็นจำนวนของรัญมนตรีแห่งฟูซี ที่ดูเหมือนว่าจะมีมากเกินไป

หากองค์จักรพรรดิมาใช้วันหยุดของเขาในวัง และนำผู้ช่วยบางคนมาเพื่อจัดการช่วยเหลือกับปัญหาทางการเมืองมันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่หรอก แต่ ..

แต่คราวนี้ เกือบครึ่งในงานล้วนเป็นรัฐมนตรี

กู่ฉิงซานส่ายหัว

ณ ช่วงเวลานั้นเอง นายทหารที่ตัวสูง หล่อเหลาก็เดินเข้ามาหาเขา

“สวัสดี” นายทหารกล่าว

“สวัสดี มีเรื่องอะไรให้ผมรับใช้?”

“คุณคือ กู่ฉิงซานใช่ไหม? ผู้เชี่ยวชาญด้านเกราะรบขับเคลื่อนแห่งรัฐบาลกลาง?”

“ใช่แล้วล่ะ นั่นผมเอง”

“เจ้าหญิงยังเยาว์วัยนัก ขณะเต้นรำเธอเลยทำกริยาไม่เหมาะสมกับคุณ ดังนั้นฉันจึงมาขอโทษแทนเธอ”

“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเธอก็เต้นได้ดีไม่เลวล่ะนะ คุณเองก็ … คงกำลังตกอยู่ในห้วงความรักล่ะสิใช่ไหม?”

“ใช่”

“ผมขอให้คุณมีความสุขนะ”

ระหว่างกล่าว กู่ฉิงซานก็ยกมือขึ้นเรียกบริกร หยิบแก้วมา และใส่น้ำแข็งลงไป

เขารินเหล้าไว้ตนเองแก้วหนึ่ง ส่วนอีกแก้วยื่นให้อีกฝ่าย

“อา ขอบใจนะ”

นายทหารหนุ่มรับแก้วมา และเริ่มจับจ้องสังเกตตัวกู่ฉิงซาน

ดวงตาของกู่ฉิงซานช่างกระจ่างชัด ทัศนคติของเขาดูเป็นคนใจกว้างและตรงไปตรงมา

เมื่อจับสังเกตอีกเล็กๆน้อยๆ ความประทับใจที่มีต่อกู่ฉิงซานก็เพิ่มขึ้นหลายส่วน

พวกเขาชนแก้วกันและยกขึ้นดื่ม

นายทหารหนุ่มตั้งใจที่จะทำความรู้จักและเป็นสหายกับกู่ฉิงซาน แถมในชีวิตก่อนหน้าของกู่ฉิงซานเขาก็อยู่ในจักรพรรดิฟูซีมานานมาก ดังนั้นจึงไม่มีอุปสรรคใดๆในการสนทนาระหว่างทั้งสอง ไม่นานนักพวกเขาก็คุ้นเคยกันอย่างรวดเร็ว กระทั่งสรรพนามที่ใช้เรียกขานกันก็เปลี่ยนไป

“เจ้าหญิงเธอขอให้ฉันเป็นฝ่ายเริ่มเปิดฉากต่อสู้กับนาย แล้วท้าพนันต่อหน้าทุกคน”

นายทหารกล่าวอย่างหมดหนทาง

กู่ฉิงซานจึงเอ่ยทันที “ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์นะ ไม่ใช่พวกมืออาชีพ”

อย่างไรก็ตาม นายทหารกลับกล่าวสวนมาฉับพลัน “ก็นั่นน่ะสิ ฉันน่ะเป็นมืออาชีพนะ ถ้าจู่ๆมาท้าทายฝ่ายบุ๋นที่เน้นใช้สมอง คนอื่นๆคงจะหัวเราะฉันแย่” นายทหารกล่าว

“แล้วที่นายต้องการจะสื่อก็คือ?” กู่ฉิงซานเอ่ยถาม

“แน่นอนว่าจะไม่สู้ ต่อให้เจ้าหญิงจะตำหนิฉันก็ตามที … ฉันไม่สามารถรังแกคนดังอย่างนายได้หรอก” นายทหารกล่าว

“ฉันล่ะชื่นชมการตัดสินใจของนายจริงๆ ที่ไม่ได้ใช้พลังเพื่อข่มคนที่อ่อนแอกว่า” กู่ฉิงซานกล่าวสรรเสริญ

“นายก็ชมกันเกินไป”

นายทหารหนุ่มฝ่ายตรงข้ามเริ่มเขิน

กู่ฉิงซานกลับเข้าเรื่อง “ขอถามหน่อยจะได้ไหม ว่านายทำอาชีพอะไร?”

นายทหารหนุ่มยืดอกขึ้นและกล่าว “ฉันทำงานเป็นองครักษ์”

กู่ฉิงซาน “ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง”

ในฟูซี มีเพียงลูกหลานขุนนางที่ซื่อสัตย์ต่อราชวงศ์เท่านั้นที่จะสามารถรับตำแหน่งองครักษ์แห่งวังหลวงได้

องครักษ์ในวังนับว่าเป็นเกียรติยศและแสดงถึงสถานะ เป็นหน้าเป็นตาแก่องค์จักรพรรดิ

เนื่องเพราะภูมิหลังอันโดดเด่นของนายทหารหนุ่มผู้นี้นี่เอง เขาจึงได้รับการยินยอมให้มีส่วนร่วมในงานรื่นเริงและมีโอกาสเข้าหาเจ้าหญิง

กู่ฉิงซานเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “งานคุ้มกันตัวตนที่ทรงพลังดังเช่นฝ่าบาท ในแต่ละวันมันคงจะสะดวกสบายมากเลยล่ะสิ”

นายทหารหนุ่ม “ พวกเราต้องออกเคลื่อนไหวอยู่บ่อยครั้ง และยืนอยู่รอบๆกายฝ่าบาทเพื่อทำหน้าที่คุ้มกัน แต่ก็นั่นล่ะนะ … มันก็สบายอย่างที่นายว่าจริงๆ”

พอเอ่ยถึงจุดนี้ กู่ฉิงซานกับนายทหารหนุ่มหัวเราะออกมาพร้อมกัน

กษัตริย์แห่งจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์เป็นพวกที่ชอบเสวยสุข ดื่มด่ำมึนเมา ส่วนประธานาธิบดีของรัฐบาลกลางก็เป็นคนได้รับเลือกตั้งมาจากประชาชน ทั้งสองจึงนับว่ามิใช่ตัวตนอันแข็งแกร่งทำใดนัก

มีเพียงจักรพรรดิแห่งฟูซีเท่านั้น ที่เป็นมืออาชีพ เป็นตัวตนอันแข็งแกร่ง และทรงพลังอย่างแท้จริง

และมืออาชีพส่วนใหญ่จากทั่วทั้งโลก ล้วนต้องยอมสยบต่อเขา

แล้วตัวตนที่ทรงพลังถึงขนาดนี้ เหตุใดจึงจำเป็นจะต้องให้ความคุ้มครองอีกเล่า?

กู่ฉิงซานรินเหล้าให้อีกฝ่าย

“แก้วนี้เพื่อแสดงความนับถือแด่ฝ่าบาทของนาย” เขากล่าว

“แสดงความนับถือแด่ฝ่าบาท” นายทหารกล่าว

พวกเขายกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง

มันเป็นเหล้าที่มีฤทธิ์แรงมาก ทว่าแม้กู่ฉิงซานจะดื่มมันมาสักพักแล้ว แต่เขาก็ยังไม่มีปฏิกริยาใดๆ

ส่วนนายทหารหนุ่มหลังจัดไปหลายแก้ว ใบหน้าของเขาก็เริ่มที่จะเปลี่ยนเป็นสีแดงนิดๆ ดูท่าจะเมาหน่อยๆแล้ว