บนท้องนภามืดมิดที่แตกสลาย ฉากของโลกมายาปรากฏขึ้นฉากแล้วฉากเล่า แผ่ขยายไปยังส่วนลึกของท้องนภาที่เต็มไปด้วยดวงดาว
กู่ฉิงซานมองแสงและเงาอย่างละเอียดแล้วกล่าวว่า “ให้คำแนะนำข้าหน่อยสิ”
หลินชำเลืองมองเขาแล้วกล่าวว่า “เจ้าสามารถหาโลกที่ไม่มีคนอยู่ได้ หากเจอกับมหาภัยพิบัติ คงไม่ดีนักที่จะอยู่ในสถานที่ที่ประชากรหนาแน่น”
“ข้ารู้เรื่องนี้ ยิ่งข้าติดต่อกับคนมากเท่าไหร่ มันจะยิ่งแผ่ขยายมากเท่านั้น” กู่ฉิงซานกล่าว
เขาเลือกโลกที่รกร้างและเงียบสงัดก่อนชี้นิ้วออกไป “ไปที่นั่นกันเถอะ”
“ให้ความรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ เปลี่ยนเป็นที่อื่นเถอะ” หลินชำเลืองมองขณะแนะนำ
กู่ฉิงซานลังเลสักพัก ไม่ช้าก็มองหาโลกอื่น
เหตุผลที่ทำไมคำพูดของหลินถึงจริงจังก็เพราะถึงแม้อีกฝ่ายจะได้รับบาดเจ็บสาหัส รากฐานการฝึกฝนก็ยังคงเดิม
ด้วยระดับพละกำลังของเขา นางย่อมอ่อนไหวกับอันตรายมากกว่ากู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานชี้ไปที่โลกสีน้ำเงิน
“แล้วที่นี่ล่ะ” เขาถาม
“ข้าเคยไปที่โลกนั่นมาแล้ว มนุษย์อาศัยอยู่ชั้นใต้ดิน ไม่ใช่โลกที่ไร้คนควบคุม”
“เข้าใจล่ะ ถ้าเป็นที่นี่ล่ะ”
“อืม ที่นี่ดูดีเลย”
หลินเห็นด้วย
ดวงตาของพวกเขาจับจ้องแสงและเงาของโลกรกร้างแห่งหนึ่ง
ไม่ช้า
เรือเหาะทะยานขึ้นสู่ท้องนภา ทะลวงเขตอาคมของโลกใบนี้ เหาะตรงสู่โลกที่ไร้คนควบคุม
ด้านหลังเรือเหาะ การล่มสลายของโลกกำลังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
…
โลกสร้างจากเพชรทั้งหมด
ไม่มีสิ่งมีชีวิต
โลกทั้งใบคือเพชรขนาดใหญ่
แต่เพชรเม็ดนี้ไม่ใช่ดาวเคราะห์ มันไม่ได้ลอยอยู่ในจักรวาล
มันร่อนเร่เพียงลำพังอยู่ในโลกอีกใบที่เต็มไปด้วยน้ำทะเล มันคือหนึ่งในโลกย่อยของโลกใบนั้น
เรือเหาะไปตามความว่างเปล่าที่ฟันโดยกู่ฉิงซานขณะตรงเข้าสู่โลกเพชร
กู่ฉิงซานกระโดดลงจากเรือเหาะ
เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจจับ ฉานนู่ดูแลหลินและยังคงขับเรือเหาะไปยังสถานที่ที่ไกลห่างมากขึ้น
กู่ฉิงซานยืนนิ่งบนพื้นแข็ง
ในความมืด เขาสัมผัสได้ว่ามหาภัยพิบัติกำลังจะมา
ที่ต้องทำคือกระตุ้นพลังวิญญาณของทั้งร่างออกมาเพื่อทะลวง มหาภัยพิบัติก็จะเกิดขึ้น
กู่ฉิงซานหยิบยาเม็ด ยัดเข้าปากก่อนหลับตาลง
เขาเริ่มปรับลมหายใจเข้าออก ค่อยๆ ปลุกพลังวิญญาณให้กระแทกกับกำแพง
ใกล้แล้ว
ใกล้มากแล้ว
มหาภัยพิบัติกำลังจะมา…
‘ปัง!’
ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
เบื้องหน้ากู่ฉิงซาน คนร่างเล็กขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือปรากฏขึ้นจากอากาศบาง
นางเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักสวมชุดเดรสสั้นสีม่วง ปีกแมลงปอแผ่ออกจากด้านหลัง
นี่ไม่ใช่มหาภัยพิบัติ!
กู่ฉิงซานหยุดทะลวงทันทีก่อนถามว่า “เจ้าเป็นใคร”
เด็กผู้หญิงยิ้มให้กู่ฉิงซาน นางส่งแผ่นหนังให้กู่ฉิงซานก่อนหายไปหลังจากคำนับให้
กู่ฉิงซานรับแผ่นหนังมา เขาเห็นว่ามันเขียนด้วยภาษาภูตโบราณ
“รายการรางวัล”
“ภูตใหญ่ผู้ชั่วร้าย บาร์ต”
“บาร์ตถูกตั้งข้อหาว่าครอบครองยาสูบผิดกฎหมายที่เป็นอันตรายต่อภูต แอบฟังความลับของราชวงศ์ภูต ลอบเข้าไปในตำหนัก ขโมยของและพยายามลักพาตัวเจ้าหญิงภูตที่ตัวเองต้องการ”
“ใครก็ตามที่จับหรือฆ่าเขาได้จะได้รับรางวัลจากราชวงศ์ภูต!”
“รายการรางวัลนี้เสร็จสิ้นแล้ว”
“มนุษย์หนุ่มผู้กล้าหาญเอ๋ย เจ้าฆ่าภูตใหญ่บาร์ตได้ ทำให้ครั้งนี้ได้รับรางวัล”
“โปรดใช้รายการรางวัลนี้เช็ดจมูกหรือเช็ดปากของเจ้าหลังจากกินเข้าไปแล้ว แบบนั้นจะถือว่าเป็นเกียรติมาก!”
กู่ฉิงซานตบหน้าผากตัวเองก่อนยกเลิกรายการรางวัลด้วยความตกตะลึง
ภูตไม่ได้รู้สถานการณ์อันฉาวโฉ่
พวกเขาสนเพียงความคิดของตัวเองว่าควรจะทำอะไร
ครั้งหนึ่ง เคยมีชายที่ใจดีกับภูตจนกำลังจะถึงแก่ความตาย
ภูตใช้วิชาจำนวนมากเพื่อยืดอายุของคนคนนั้นจนกระทั่งอีกฝ่ายรับของขวัญที่เปี่ยมด้วยเมตตาจากพวกเขา จากนั้นวิชายืดอายุจึงถูกยกเลิก
ชายคนนั้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง รับของขวัญแล้วก็ตาย
ภูตคิดว่าพวกเขาแสดงว่าเมตตามากพอแล้วจึงทิ้งร่างของชายคนนั้นไว้อย่างพึงพอใจ
…นี่คือนิสัยของเผ่าพันธุ์ดังกล่าว กู่ฉิงซานไม่อาจโทษอะไรได้
ทว่าหลังจากนั้น ภูตติดต่อกับเผ่าพันธุ์อื่นมากขึ้น พวกเขาค่อยๆ เรียนรู้การปรับตัวบางอย่าง
ยกตัวอย่างเช่นครั้งนี้ ถึงแม้จู่ๆ พวกเขาจะปรากฏตัวในช่วงวิกฤติของการเดินทางของกู่ฉิงซาน แถมยังส่งใครบางคนมาเสนอรางวัลให้ แต่พวกเขาคล้ายกับผนึกรางวัลไว้ในแผ่นหนัง หลังจากให้แล้วก็จากไป ไม่ขอบคุณให้มากความ
นี่นับเป็นวิธีที่สุภาพที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว
กู่ฉิงซานไม่พูดอะไร
เขาทำได้เพียงปรับสภาพตัวเองก่อนกลับมาสู่การเตรียมตัวขั้นสุดท้ายเพื่อรับแรงกระแทก
หนึ่งอึดใจ
สองอึดใจ
สามอึดใจ
ด้วยลมหายใจของเขา พลังวิญญาณรวมตัวอีกครั้งก่อนเริ่มกระแทกประตูสู่ระดับสี่เสาศักดิ์สิทธิ์
ทันใดนั้นเอง…
ฉากมายาปรากฏขึ้นระหว่างสวรรค์กับปฐพี
มันเข้าแทนที่โลกทั้งใบก่อนกลายเป็นโลกจริง
กู่ฉิงซานพบว่าตัวเองยืนอยู่บนแท่นสูง
จากตรงหน้าเขาไกลออกไปยังสุดขอบโลก ทั้งหมดยังคงเป็นฉาก
ในภาพแต่ละอัน มีสัตว์ประหลาดน่ากลัวนานาชนิดอยู่ พวกมันล้วนมองเขาและเตรียมจะพุ่งเข้าใส่
ที่ด้านหลังกู่ฉิงซาน โลกเริ่มแตกสลายและพังทลายเป็นผงสีขาวซีดก่อนหายไปในความมืดอันไร้ที่สิ้นสุด
กู่ฉิงซานมองโลกด้านหลังที่หายไปอย่างต่อเนื่อง สีหน้าเผยความระแวดระวังออกมา
ความมืดอันบริสุทธิ์นี้เป็นตัวแทนกฎเกณฑ์แห่งการทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง มันคือกฎเกณฑ์แห่งการทำลายล้างที่เกิดจากการรวมตัวของมหาภัยพิบัติ เป็นสิ่งที่ไม่อาจต้านทานได้อย่างสบูรณ์
สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะแปดเปื้อนเพราะความมืดนี้ พวกเขาจะแตกสลายและหายไปพร้อมกับโลกจริง แม้กระทั่งวิญญาณก็จะสลายจนถูกทำลาย ไม่มีโอกาสได้เกิดใหม่
นี่ยังเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงระแวดระวังในการรับมือกับมหาภัยพิบัติค่อนข้างมาก
ในยุคโบราณ เหตุผลที่ทำไมเซี่ยกูหงไม่กล้าเอาชีวิตรอดจากมหาภัยพิบัตินี้ก็มีเหตุผลอยู่
เพราะเขาถูกเผ่าพันธุ์เทพจับจ้องอยู่
มหาภัยพิบัติที่น่าสะพรึงกลัวเหล่านี้ หากชักช้าแม้เพียงนิดเดียวก็จะถึงแก่ความตาย ไม่มีพื้นที่สำหรับการซักซ้อม
ถ้าอยากรอดจากมหาภัยพิบัติ ก็มีแต่ต้อง…
กู่ฉิงซานหันหลังไปมองฉากที่อยู่ตรงหน้า
เขาต้องผ่านฉากตรงหน้าทั้งหมด
ในฉากแรกคือมารสีดำมีเขา
มันคือมารตนแรกที่ถูกสังหารในความทรงจำของกู่ฉิงซาน ตอนนี้มันถุกหลอมรวมโดยกฎเกณฑ์แห่งสวรรค์ มันมาเพื่อแก้แค้น
กู่ฉิงซานพุ่งเข้าไปในฉากนั้นพร้อมกวัดแกว่งดาบ
มารีมเขาพุ่งเข้าใส่เพื่อพยายามขัดขืน แต่มันถูกแย่งครึ่งท่อนในทันที
กฎเกณฑ์แห่งสวรรค์มีกฎเป็นของตัวเอง
ถึงแม้กู่ฉิงซานจะเคยสังหารสัตว์ประหลาดตัวนี้เมื่อหลายปีก่อน แต่สถานการณ์ในตอนนั้นคือการเอาชีวิตรอด ดังนั้นฎเกณฑ์แห่งสวรรค์จึงไม่ได้มอบพลังให้สัตว์ประหลาดตัวนี้มากจนเกินไป
พลังของมารตนนั้นแข็งแกร่งกว่าเดิมเพียงสามเท่า
แค่มีอาวุธกับเกราะที่ดีที่สุดก็สามารถจัดการมันได้
แต่ด้วยพลังตอนนี้ของกู่ฉิงซาน การจัดการกับสัตว์ประหลาดแบบนี้นับเป็นเรื่องง่าย
ด้วยความตายของมารมีเขา ภาพพลันแตกสลาย กู่ฉิงซานกลับมาสู่โลกแห่งมหาภัยพิบัติอีกครั้ง
ด้านหลังเขา การทำลายล้างโลกเริ่มเร่งความเร็ว
ความมืดปกคลุมอย่างรวดเร็วแค่กัดกร่อนมาด้านหน้า
กู่ฉิงซานไม่เสียเวลาอีกก่อนรีบพุ่งเข้าสู่ฉากต่อไป
ในภาพนี้ มีมารห้าตน
กู่ฉิงซานชักดาบออกมา
พวกมารตาย
ภาพแตกสลาย
เขายังคงพุ่งเข้าสู่ฉากต่อไป
…สัตว์ประหลาดเหล่านี้ที่เจอในตอนแรกเป็นเพียงการอุ่นเครื่อง
ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเขาก็ได้พบกับคนที่ถูกสังหารเป็นคนแรก
ถ้าพูดให้ถูกคือกลุ่มคน รวมถึงนักฆ่าจำนวนมากและผู้เชี่ยวชาญวรยุทธ
คนเหล่านี้ถูกชนชั้นสูงของสหพันธ์ขับไส พวกเขามาขวางทางเพื่อพยายามจะสังหารเขา
พวกเขาได้รับร่างจากสวรรค์ ได้รับพละกำลัง จากนั้นก็กลับมาเพื่อแก้แค้น
กู่ฉิงซานพุ่งเข้าใส่ฝูงชนพร้อมกวัดแกว่งดาบ
ฝูงชนตาย
ภาพแตกสลาย
หัวใจของกู่ฉิงซานดิ่งวูบเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา แต่พวกเขาได้รับพบจากกฎเกณฑ์แห่งสวรรค์และปฐพีเพื่อครอบครองพละกำลังของนักพรตระดับวิญญาณตั้งต้น
การพัฒนานี้นับว่ามากเกินไป
มาคิดตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว
กู่ฉิงซานควบไปข้างหน้า ทิ้งความมืดที่ไล่หลังเขามา
เขาพุ่งเข้าสู่ภาพต่อไปอีกครั้ง…
พวกมาร!
นี่คือสัตว์ประหลาดในโลกการฝึกฝน กลุ่มสัตว์ประหลาดระดับต่ำที่เขาพบครั้งแรกในโลกเซินหวู่ก่อนจะถูกสังหารเพื่อพัฒนา
กู่ฉิงซานเผยดาบคู่ออกมา
มารทุกตนถูกสังหาร
ภาพแตกสลาย
ด้วยพละกำลังของเขา การสังหารสัตว์ประหลาดเหล่านี้เป็นเพียงการหั่นผักผลไม้เท่านั้น!
ด้านหลังเขา ความมืดก้าวข้ามตำแหน่งของภาพที่สองมาแล้วขณะไล่ตามมาอย่างเงียบงัน
กู่ฉิงซานพุ่งสู่ภาพต่อไป
………………………………………….
