หากบอกไปว่าทำแบบนี้ก็เท่ากับเป็นการออกกำลังแบบโฮมเทรนนิ่งอย่างหนึ่ง ซองจูก็คงจะบ่นไม่เลิก แต่ว่าซองจูเองนั้น พอถึงตอนที่รอยมันเริ่มจางไป เจ้าตัวก็จะเป็นคนมายั่วอารมณ์จองอูเสียเอง สุดท้ายการไปออกกำลังกายข้างนอกอาทิตย์ละครั้งของซองจูก็เป็นอันงดไป และกลายมาเป็นการโฮมเทรนนิ่งด้วยเซ็กซ์แทน เพียงแค่นั้นก็ไม่ได้เป็นปัญหากับการรักษารูปร่างและสรีระ จึงควรจะต้องสบายใจสินะ อย่างไรก็ตามหากต่อไปอีกคนคิดจะไปออกกำลังกาย จองอูก็จะขัดขวางการออกไปข้างนอกของอีกคนอย่างจริงจัง
“ฮึก อย่า ทำรอย…”
ถึงจะรับรู้เจตนานั้นก็ตาม แต่ปัญหาก็คือซองจูที่มุ่งมั่นแบบนี้ หากอีกคนพูดออกมาแบบนี้แล้ว จองอูรู้ดีว่าหากดื้อดึงทิ้งรอยของตัวเองไว้ ก็ยิ่งเป็นการยั่วโมโหอีกคน หากปล่อยไปแบบนี้ พอจบการร่วมรักแล้วซองจูก็คงจะงอน แล้วก็จะเอาแต่บ่นเรื่องทำเหมือนร่างกายเป็นสมบัติ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ดูเหมือนซองจูจะชอบการทารุณร่างกายและสร้างความเจ็บปวดให้อีกคน อย่างไรเสียอาจมีความต้องการบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวของซองจูก็ไม่อาจรู้ได้ ในช่วงที่อยู่ในความสัมพันธ์แบบลับๆ นั้น ก็พอใจกับการที่ได้สนุกกับการรังแกหรือพูดอะไรไม่ดีออกมา แน่นอนมันก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนั้น จองอูยกยิ้มออกมา พร้อมกับก้มหน้าลงมากัดลงบนหน้าอกของซองจู
“ฮึก!”
ดูดดึงส่วนยอดอกอย่างแรงราวกับจะกลืนกินมันเข้าไป แล้วจึงกัดลงไปรอบๆ นั้นจนร่างกายของซองจูเริ่มสั่นสะท้าน ทำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น จนเกิดเป็นรอยฟันขนาดใหญ่บนหน้าอกของอีกคน ใช้ลิ้นดูดเลียเล้าโลมบริเวณรอบๆ นั้น จนส่วนยอดเริ่มตั้งชูชันขึ้นทีละนิดและปรากฏเป็นร่องรอยสีแดงที่แสดงออกถึงความลามกอยู่เต็มไปหมด แล้วจองอูก็ก้มลงไปอีกครั้ง ค่อยดูดดึงและขบเคี้ยวลงไปตรงส่วนยอดนั้น
“ฮึก ฮือ! อื้อ!”
เสียงร้องดังเล็ดลอดออกมาจากปากของซองจู มือของจองอูค่อยๆ เคลื่อนไล้ลงต่ำไปตามช่วงสะโพกที่เริ่มกระตุกสั่น
ตลอดเวลานั้น มือของอีกคนก็ไม่ได้ขยับเคลื่อนไหวอย่างเรียบง่าย ค่อยไล่จากหน้าท้อง ข้ามผ่านไปยังส่วนสะโพกด้านหลัง โหมกระพือความปรารถนาของซองจูให้ลุกโชนขึ้นไปอีก สัมผัสจากมือที่เคลื่อนผ่านบนผิวอย่างใจเย็นนั้นไม่ต่างจากอสรพิษร้าย
หากมีปีศาจจริง มันคงจะยั่วยวนมนุษย์ด้วยวิธีการเช่นนี้สินะ มือที่ไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวแม้แต่นิด ขยับลงไปด้านล่าง หยอกล้อกับตัวตนของซองจูที่ตื่นตัวขึ้นมาด้วยแรงปรารถนาที่เอ่อล้น นิ้วมือสัมผัสซ้ำๆ ไปบนส่วนปลายที่เริ่มมีน้ำรักไหลเยิ้มออกมา จนทำให้ซองจูสั่นสะท้านด้วยความเสียวกระสัน แม้จะสัมผัสลงไปราวกับจับต้องของมีค่า แต่ว่าสัมผัสจากมือที่โหดร้ายยิ่งกว่าใครลูบขึ้นไปตามแกนกาย แล้วใช้ปลายนิ้วกดลงไปที่ช่องทางซึ่งอยู่ตรงสุดปลายนั้นและปั่นป่วนอารมณ์ จนซองจูหายใจติดขัดด้วยจะถึงฝั่งฝันในไม่ช้า
“นั่น ตรงนั้น! อื้อ อึก! ฮึก! จะ จองอู คิม จองอู!”
พร่ำเรียกชื่อจองอูอยู่อย่างนั้น แม้จะอ้อนวอน แต่อีกคนกลับไม่ยอมละเว้นกัน เมื่อถึงจุดนั้น ของสิ่งนั้นก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรง ส่วนกระเป๋าน่ารักที่ห้อยอยู่ด้านล่างกับส่วนตรงกลางที่พองนูนขึ้นมานั้น ต่างก็เปียกเฉอะแฉะไปหมด เมื่อใช้นิ้วมือกดสำรวจไปโดยรอบช่องทางของซองจูที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักนั้น ซองจูก็ยิ่งกระตุกสั่น
“อื้อ…ตรงนั้น อื้อ อีก ลึกอีก ได้โปรด…”
ร่างกายที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกในยามที่ส่วนนั้นถูกหยอกล้อจึงได้เริ่มอ้อนวอนเมื่อปรับตัวกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านนั้นได้ แววตาใสกระจ่างเริ่มพร่าเลือนไปทีละน้อย ริมฝีปากงดงามที่เผยอค้างเอ่ยคำอ้อนวอน และเปล่งเสียงครางออกมาในเวลาเดียวกัน จองอูเปิดลิ้นชักที่โต๊ะข้างเตียงออกมาอย่างแรง คว้าเจลที่อยู่ในบรรดากองของมากมายในนั้นออกมา เจ้าตัวไม่คิดจะปิดลิ้นชักคืนด้วยซ้ำ เพียงรีบเร่งเปิดฝามันออกมา
“ฮึก!”
เจลเย็นถูกทาลงไปบนช่องทางของซองจู ร่างกายที่ร้อนขึ้นนั้นกลับถูกกระตุ้นได้ด้วยของแค่นั้นจนทำให้น้ำลายไหลออกมาจากปากที่เผยอค้างของซองจู จองอูป้อนจูบให้กับซองจู พร้อมกับอัดกระแทกเรียวนิ้วเข้าไปในช่องทางนั้น
“ฮึก อื้อ…”
กดแทรกเรียวนิ้วเข้าไปในนั้นหนึ่งนิ้ว ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มจำนวนเข้าไปอีกเรื่อยๆ ซองจูทำได้เพียงส่งเสียงครางไม่ได้ศัพท์ออกมา ท่าทางของซองจูที่ค่อยๆ ยกส่วนสะโพกขึ้นมานั้นกำลังถูกไฟแห่งความต้องการเผาผลาญอย่างไม่มีท่าทีจะมอดดับ หากมองจากภาพลักษณ์ที่ดูฉลาดในยามปกติ ไม่อาจจินตนาการถึงท่าทางในตอนนี้ได้เลย มีเพียงจองอูเท่านั้นที่รู้ แล้วเขาก็ชอบมันด้วย
ขณะที่ฮันซองจูผู้โอหังและเอาแต่ใจนั้นหลับใหลอยู่ อีกด้านกลับเป็นท่าทางที่หลงมัวเมาในรสกามเช่นนี้ พรากจองอูที่แสนบริสุทธิ์ไป จองอูเพียงทำต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความคิดที่อยากทำให้ซองจูแปดเปื้อนมากขึ้น ปรารถนาให้อีกคนเป็นของเขา รับรู้แค่เพียงตัวเขาเท่านั้น ในความเป็นจริงมันก็เป็นเช่นนั้น แต่ทว่า มันก็ยังไม่พอ หากแสดงความโลภเช่นนี้ออกมาก็กลัวว่าซองจูจะหนีไป จึงได้แต่เก็บซ่อนเอาไว้ ฮันซองจูนั้น เอาทุกอย่างที่เป็นครั้งแรกของคิมจองอูไปจนหมด
“จอง อู อื้อ!”
ซองจูที่ตกอยู่ห้วงความใคร่ ค่อยๆ ยื่นมือมาหาจองอู แล้วจองอูก็จับมือนั้นไว้ เกี่ยวกระชับนิ้วมือเข้าหากัน ทั้งที่อีกมือหนึ่งยังคงเชื่อมติดกับช่องทางของซองจูอยู่เช่นเดิม จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้ว ไม่ทันรู้ตัวก็เพิ่มมาเป็นสามนิ้วแล้วแตะกระตุ้นตรงส่วนอ่อนไหวที่ด้านใน นั่นยิ่งทำให้ซองจูเผลอเรียกชื่อจองอูออกมา
“ฮึก!”
ในตอนนั้น เมื่อเรียวนิ้วของจองอูกดลงไปที่ตำแหน่งซึ่งอยู่ลึกเข้าไปข้างในนั้น ซองจูก็เสียวซ่านไปทั้งตัว เมื่อได้เห็นดวงตาทั้งคู่ที่เหลือกขึ้นและร่างกายที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว พร้อมการเกร็งนิ้วเท้านั้น เขาก็เผลอยกยิ้มลามกออกมา จองอูดึงเรียวนิ้วที่สอดอยู่ในตัวของซองจูออกมาจนหมด
“ฮือ…”
เขาเผลอทำให้อีกคนรู้สึกว่าโล่งเหรอ ซองจูส่งเสียงงอแงออกมา ส่วนสะโพกที่ยกโยกไปมาพร้อมกับสายตาที่มองมายังจองอูนั้น มันเต็มไปด้วยความต้องการจนล้นทะลัก แววตาที่เคยใสกระจ่าง เปลี่ยนเป็นดูพร่ามัว แล้วจองอูก็ยกยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง การได้เห็นฮันซองจูตกลงไปในทะเลแห่งความปรารถนาเช่นนั้น มันช่างให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน
“ทำไม เสียดายที่เอามันออกมา?”
จองอูกระซิบที่ข้างหูของซองจู คนที่ปกติต้องแผดเสียงตะโกนและแสดงท่าทางโมโหออกมาอย่างทุกทีได้หายไปแล้ว ซองจูที่มีดวงตาเลื่อนลอยพยักหน้า พร้อมกับกล่าวออกมา
“เร็ว ใส่มา เร็วสิ…”
แต่ว่านี่ไม่ใช่คำตอบที่จองอูต้องการ เจ้าตัวจ้องมองสบดวงตาของซองจู ก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง
“ใส่เหรอ อะไรล่ะ”
คำพูดนั้นทำให้เห็นแววค่อนขอดในดวงตาของซองจูครู่หนึ่ง แต่ทว่าแววตานั้นก็กลับมาเลือนรางอีกครั้งด้วยพ่ายแพ้ให้กับความต้องการนี้
“ของนาย เอาของนายใส่เข้ามา”
“แล้วใส่ตรงไหน”
“ตะ ตรงนี้…ตรงนี้ ใส่ของนายเข้ามานะ ได้โปรด…หืม?”
ซองจูยื่นมือมาคว้าจับมือข้างที่ว่างของจองอูเอาไว้ ด้วยมือข้างที่เข้ามาหยอกล้อข้างในตัวเขาเมื่อครู่นั้นใช้มันกำรอบตัวตนของจองอูที่ตื่นตัวเต็มที่เอาไว้ ท่าทางอ้อนวอนด้วยไม่กล้าพูดมันออกมาจากปากนั้น ทำให้จองอูได้แต่ยกยิ้มกว้าง
“ถ้าเอานี่ใส่เข้าไปแล้ว จะเชื่อฟังกันไหม”
“อือ…ฟัง จะ เชื่อ ฟังนะ…”
“จริง?”
“จะ จริง…”
ถึงซองจูจะตอบคำถามออกมาตามที่สั่ง แต่ก็ยังคงปรายตามามองจองอูอย่างไม่พอใจนัก หากยังไม่รีบทำอย่างที่ต้องการให้ในตอนนี้ ต่อไปอาจจะถูกต่อว่าอะไรก็ไม่รู้ด้วยแล้วนะ จองอูไม่คิดที่จะหยุดรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนริมฝีปากนั้นด้วยซ้ำ เจ้าตัวค่อยๆ เอาตัวตนของตัวเองเข้าไปใกล้กับช่องทางรักของซองจู
“เข้าไปนะ”
ซองจูพยักหน้ารับคำพูดนั้นอย่างไม่ขัดขืน
“ฮึก!”
พร้อมกับเสียงครางสั้น จองอูสอดแทรกตัวตนเข้าไปโดยไม่ปล่อยให้ขาดตอน ช่องทางที่ขยายออกเต็มที่ ค่อยๆ กลืนกินตัวของเขาเข้าไป รู้สึกได้ชัดเจนว่าส่วนขนอ่อนนั้นสัมผัสเฉียดไปมาตรงส่วนบั้นท้ายของซองจู
“อึก…”
จองอูขมวดคิ้วแน่น เมื่อรู้ได้ถึงแรงตอดรัดจากภายใน ในช่วงที่ปล่อยให้ซองจูได้ทำความคุ้นเคยกับตัวตนของเขา เจ้าตัวก็ค่อยๆ โน้มตัวลงไปกกกอดและหยอกล้อร่างกายของซองจู
“ฮือ อื้อ อึก…”
ทุกครั้งที่ฝ่ามือนั้นปัดป่ายไปมาบนส่วนยอดของหน้าอกที่ตั้งชันขึ้นมา เสียงครางก็หลุดออกมาจากริมฝีปากของซองจู ไม่ว่าจะถูกรังแกสักกี่ครั้ง เขาก็ยังชอบกล้ามหน้าอกที่จับตัวแน่นเหมือนครั้งแรก และผิวขาวกระจ่างอ่อนนุ่มนี้
“ฮันซองจู”
จองอูเรียกซองจูด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ แม้จะไม่มีคำตอบรับกลับมา แต่ก็รู้สึกได้ถึงแรงบีบกระชับที่มือซึ่งยังคงจับกันอยู่เช่นเดิม ซองจูกำลังตอบรับผ่านทางมือนั้น
จองอูไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก หากเป็นปกติคงจะเอ่ยคำพูดลามกออกไปอีก แม้มันจะเป็นบทสนทนาที่ไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความจริงใจ เมื่อเกิดบนเตียงนอนเช่นนี้ แต่ทว่ามันก็คือคำที่ออกมาจากใจจริง ทว่าจองอูที่ยังคงสานต่อบทสนทนา ขณะที่มือนั้นก็ยังเกี่ยวพันกันยุ่งเหยิงเช่นนั้น กลับทำได้เพียงแค่กัดริมฝีปากเอาไว้ เพราะคำพูดที่ไม่ได้บอกกล่าวว่ารักออกไปเลยสักคำ แต่กลับสัมผัสมันได้จากปลายนิ้วที่เกี่ยวกระชับกัน อีกทั้งคำที่ไม่ได้พูดนั้น แน่นอนว่าซองจูเองก็รู้สึกถึงมันได้เช่นกัน
จองอูเคลื่อนมือที่สัมผัสส่วนหน้าอกของซองจูขึ้นไปจับที่เรียวคางของซองจู ลูบไล้ไปตามแนวคางของอีกคนอย่างทะนุถนอม ซองจูไม่ได้แสดงการต่อต้าน เพียงหันใบหน้าไปด้านหลังตามสัมผัสของของจองอู
“อื้อ…”
จองอูประทับจูบแผ่วเบาลงไปที่ริมฝีปากคู่นั้น ไม่ใช่การหยอกเย้าจริงจังอย่างเช่นเมื่อครู่ มันเป็นจูบที่แสนอ่อนโยน
สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอย่างอ่อนโยน พร้อมกับดูดดุนเบาๆ และด้วยการปลุกเร้าทั้งสองทาง ช่องทางที่บีบรัดจึงได้ค่อยๆ ผ่อนคลายลง ถึงอย่างนั้นก็ยังค่อยๆ ดูดดึงริมฝีปากล่างที่บวมเจ่อนั้น แล้วเสียงครางกระเส่าก็หลุดลอดผ่านไรฟันของซองจูออกมา เรียวลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันอย่างเนิบนาบทลายอารมณ์รุนแรงที่เคยมีนั้นลง สัมผัสดูดเลียลงไปที่ปลายลิ้นซึ่งแลบออกมา ค่อยๆ เปิดแยกริมฝีปากของซองจูออก ในขณะเดียวกัน ภายในช่องทางของซองจูก็เหมือนทำความคุ้นเคยกับตัวตนของเขาอย่างเพียงพอแล้ว ผนังอุ่นที่เกร็งแน่นจึงได้ผ่อนคลายลง
“ฮึก อื้อ…ฮึก! อื้อ…”
ดูดดึงส่วนโคนลิ้นอย่างแรง ท่ามกลางเสียงครางที่เริ่มหลากหลายสีสันนั้น แล้วจึงเริ่มยกช่วงสะโพกของซองจูให้ลอยสูงขึ้น จองอูคว้าจับส่วนสะโพกที่บิดเร่าไปมาเอาไว้แน่น ก่อนจะเริ่มขยับสวนสะโพกเข้าไป
“ฮือ อื้อ! กึก…อึก ฮึก!”
