ตอนที่ 294 ศพเป็นของปลอม
ท่านเชนมองเขา “นายคิดจะให้ฉันช่วยอะไรนาย”
“ถ้าไม่ใช่เพราะผม แก๊งมังกรครามก็ควรจะจบสิ้นไปตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนแล้ว” ซือเหยี่ยนกดหน้าต่ำลง “ครั้งนี้ที่ผมกลับมา ก็เพื่อจะปฏิบัติภารกิจที่ยังไม่สำเร็จทำให้สำเร็จครับ”
ท่านเชนขมวดคิ้วทันที “นายละมือไปนานขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ทำไมยังจะอยากกวนน้ำให้ขุ่นอีก”
ซือเหยี่ยนสีหน้าเคร่งขรึม มีท่าทางกระอักกระอวนใจพอควร
“ที่จริงครั้งนี้ผมทำเพื่อคนรักของผมครับ”
ท่านเชนทำหน้าประหลาดใจ “คนที่นายรัก? ใคร”
ซือเหยี่ยนเอามือกุมหน้าผากเล็กน้อย “คนคนนั้น อาจารย์เองก็รู้จัก…”
ท่านเชนนัยน์ตาลุกวาว ยิ่งสงสัยใคร่รู้นัก
“ก็คือเจียงมู่เฉินครับ” เป็นครั้งแรกที่เขาพูดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองและเจียงมู่เฉินต่อหน้าท่านเชน
ท่านเชนตกตะลึง “นายว่าอะไรนะ นายพูดอีกครั้งซิ!”
ซือเหยี่ยนเอ่ยซ้ำอีกครั้ง “ผมบอกว่าคนรักของผมคือเจียงมู่เฉินครับ”
ท่านเชนค่อนข้างสับสนมึนงง จู่ๆ เขาก็เดินกลับไปกลับมาไปรอบๆ อย่างกระสับกระส่าย “นายรอก่อนนะ ให้ฉันตั้งสติก่อน”
เขายอมรับไม่ค่อยได้แล้วจริงๆ “เจียงมู่เฉินตายแล้วไม่ใช่หรือไง พวกนายจะกลายเป็นคู่รักอีกได้ยังไง ตอนนี้นายยังอยากจะกวาดล้างแก๊งมังกรครามเพื่อเจียงมู่เฉินอีกเหรอ”
ท่านเชนรีบคว้าซือเหยี่ยนไว้ “ฉันจะบอกนายให้ เรื่องของเจียงมู่เฉินตอนนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับแก๊งมังกรครามเลย นายไม่จำเป็นต้องเอาตัวเข้าไปอยู่ในกับดักของแก๊งมังกรครามเพื่อเรื่องในตอนนั้นเลยนะ”
สำหรับเรื่องเจียงมู่เฉินในตอนนั้น เขาพูดแค่กับไมเคิล ส่วนคนอื่นไม่ได้รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังด้วยเลยสักนิด เขาทำทุกอย่างนี้อย่างไม่มีช่องโหว่แม้แต่น้อย ดังนั้นหลายปีมานี้ถึงไม่มีใครเคยสงสัยเจียงมู่เฉิน
แม้กระทั่งจนถึงตอนนี้ ท่านเชนพวกเขาก็ยังคงเชื่อว่าเจียงมู่เฉินได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุครั้งนั้นไปตั้งแต่แรกแล้ว
ซือเหยี่ยนเงียบไม่พูดจาสักพัก เอ่ยอธิบายเสียงต่ำ “อาจารย์ครับ มีเรื่องหนึ่งที่ผมไม่เคยบอกอาจารย์มาตลอด”
ท่านเชนมองเขาด้วยความสะพรึงกลัว “ครั้งนี้นายต้องการจะให้ฉันตื่นตกใจอะไรอีกใช่ไหม”
ซือเหยี่ยนหยุดชะงัก ก่อนเอ่ยเสียงต่ำ “ที่จริงเจียงมู่เฉินยังไม่ตายครับ”
ท่านเชนที่เพิ่งโดนซือเหยี่ยนกดไหล่ลงไป เด้งตัวขึ้นมาอีกครั้ง “ซือเหยี่ยน นายรู้ไหมว่านายกำลังพูดอะไรอยู่”
“ตอนนั้นศพของเจียงมู่เฉินถูกกู้ขึ้นมาจากหน้าผาจริงๆ”
“ศพนั้นเป็นคนอื่น ไม่ใช่เจียงมู่เฉิน” ซือเหยี่ยนเอ่ยอธิบายเสียงต่ำ
“เป็นไปได้ยังไง ตอนนั้นที่หมอนิติเวชชันสูตร ดีเอ็นเอตรงกับเจียงมู่เฉินทุกอย่าง ดังนั้นพวกเราถึงได้มั่นใจว่าเจียงมู่เฉินตายไปแล้วจริงๆ”
“ผมเป็นคนทำทั้งหมด ศพนั้นผมก็เป็นคนทำ ทางหมอนิติเวชก็เป็นผมติดสินบนเองครับ”
ซือเหยี่ยนกุมขมับ “ผมทำทุกอย่างนี้ เพียงแค่อยากจะทุกคนเชื่อว่าเจียงมู่เฉินตายไปแล้วจริงๆ”
ท่านเชนเห็นท่าทางตรึงเครียดจริงจังขนาดนี้ของเขา ในที่สุดก็เชื่อว่าเขาไม่ได้กำลังล้อเล่นอยู่
เขามองเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “งั้นความหมายของนายก็คือเจียงมู่เฉินยังมีชีวิตอยู่?”
ซือเหยี่ยนพยักหน้ารับ “เขาถูกผมส่งตัวไปที่ถานโจวแล้ว ใช้ชีวิตอย่างดีมากครับ”
ท่านเชนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ “นายส่งเขาไปถานโจวแล้ว ทำไมตอนนี้ถึงได้แตกหักกับแก๊งมังกรครามอีก”
“เรื่องค่อนข้างจะซับซ้อนครับ แต่ตอนนี้ซูเตอร์คนของแก๊งมังกรครามอยากจะทำร้ายเจียงมู่เฉิน” ซือเหยี่ยนเอ่ยอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา “บอกตามตรง ผมอยากจะจัดการแก๊งมังกรคราม สาเหตุก็เพราะเรื่องนี้ครับ”
“ดังนั้นตอนนี้นายอยากจะยืมมือฉัน กวาดล้างแก๊งมังกรครามให้สิ้นซากเหรอ”
ซือเหยี่ยนพยักหน้า “แก๊งมังกรครามเป็นเสี้ยนหนามที่ทิ่มคอตำรวจมาตลอด ถ้าถอนแม้รากขึ้นมาได้ก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งก็ได้นะครับ”
ท่านเชนไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง “นายพูดแบบนี้ ก็เป็นโอกาสที่ไม่เลวเหมือนกัน…แต่ว่า…”
สายตาซือเหยี่ยนจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ รอคำพูดต่อไปของท่านเชน
ตอนที่ 295 เขาไม่ได้ตาย
“ถึงยังไงหลายปีมานี้แก๊งมังกรครามก็ตั้งฐานที่มั่นอยู่ที่นี่ ถ้าอยากจะกวาดล้างแก๊งมังกรครามถอนรากถอนโคนในระยะเวลาอันสั้น ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายขนาดนั้น”
“อาจารย์พูดเรื่องนี้ ผมคิดตรึกตรองไว้ทั้งหมดเรียบร้อย ตอนนี้ขั้นต้นผมได้รับความไว้วางใจจากแก๊งมังกรครามแล้ว เรื่องภายในหลายๆ เรื่องก็อยู่ในมือผมครับ”
ซือเหยี่ยนครุ่นคิดสักพัก “ถ้าผมได้หลักฐานการกระทำความผิดพวกนั้นของแก๊งมังกรครามไว้ในมือ ถึงตอนนั้น ก็จะจัดการจับกุมคนของแก๊งมังกรครามได้ทั้งหมดในคราวเดียวได้เลย”
ท่านเชนขมวดคิ้ว “ถึงแม้ว่าแก๊งมังกรครามจะเป็นความหนักใจของฉันมาโดยตลอด ตอนนี้นายออกปากอยากจะช่วยฉัน ฉันก็ต้องยินดีอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเราไม่มีทางจะรับประกันได้ ว่าจะพอจะกวาดล้างแก๊งมังกรครามให้สิ้นซากได้หรือเปล่า…อีกอย่าง ให้นายเป็นเหยื่อล่อ ความเสี่ยงนี้สูงเกินไป”
ซือเหยี่ยนกลับไม่ได้สนใจขนาดนั้น “ผมตระเตรียมการเรื่องเบื้องหลังไว้เรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้เพียงต้องการให้อาจารย์ช่วยผมไม่กี่เรื่อง ส่วนที่เหลือผมมีวิธีจัดการเองครับ”
ท่านเชนขมวดคิ้วมองเขา “นายยืนยันว่าจะต้องเข้าร่วมให้ได้ใช่ไหม”
ซือเหยี่ยนพยักหน้าอย่างจริงจัง ท่าทีเด็ดเดี่ยวแน่วแน่หาใดเปรียบ
ท่านเชนเห็นท่าทางแบบนั้นของเขา ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้ ฉันรับปากจะช่วยนาย แต่ฉันมีเงื่อนไขหนึ่ง”
“อาจารย์ว่ามาเลยครับ”
“ปฏิบัติการในครั้งนี้ ฉันต้องกลับไปรายงานเบื้องบน จำเป็นต้องรับประกันให้แน่ใจว่าความปลอดภัยของนายจะไม่มีปัญหาอะไรก่อน ถึงจะลงมือปฏิบัติการได้” นี่คือเส้นตายสุดท้ายของเขาแล้ว
ซือเหยี่ยนเห็นเขาพยักหน้าตอบรับ เวลานี้ถึงได้โล่งใจไปที
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ขอเพียงแต่พวกเขารับคำให้เข้าร่วม เรื่องมากมายหลังจากนี้ก็จัดการได้ถนัดมากแล้ว
“สถานที่เจอกันหลังจากนี้ก็ยังเป็นที่นี่ ถ้ามีการเปลี่ยนแปลง ฉันจะแจ้งนายล่วงหน้า”
ซือเหยี่ยนพยักหน้า “อาจารย์วางใจได้ครับ ผมเองก็จะระวังครับ”
ท่านเชนถอนหายใจ ใช้มือตบบ่าของซือเหยี่ยน “นายกับเจียงมู่เฉินเป็นลูกศิษย์ที่ฉันภาคภูมิใจที่สุด หลังจากที่เจียงมู่เฉินเกิดเรื่องในตอนนั้น นายเองก็หายสาบสูญไปด้วย ฉันยังคิดว่าต่อไปจะเจอนายไม่ได้แล้ว”
“คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอนายเท่านั้น ยังรู้ข่าวว่าเจียงมู่เฉินยังไม่ตายอีก”
พูดถึงตรงนี้ท่านเชนก็หยุดไปกะทันหัน เขามองมาทางซือเหยี่ยน “เอ่อใช่ ในเมื่อเจียงมู่เฉินยังไม่ตาย สักวันนายให้เขาติดต่อฉันมาหน่อยสิ ฉันอยากเจอเขา”
ซือเหยี่ยนสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย อารมณ์ความรู้สึกบนใบหน้าค่อนข้างหนักอึ้ง
ท่านเชนมองดูเขา “มีอะไรหรือเปล่า ไม่ค่อยสะดวกเหรอ”
ซือเหยี่ยนเงียบไม่พูดจาครู่หนึ่ง เอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก “เขาสูญเสียความทรงจำไปแล้วครับ ลืมเรื่องราวทั้งหมดก่อนหน้านี้…รวมถึงอาจารย์และผม….”
ท่านเชนคิดไม่ถึงว่าจะยังมีเรื่องแบบนี้อีก
เขาถอนหายใจ “แต่ไม่ว่าจะว่ายังไง ยังมีชีวิตอยู่ได้ก็ดีแล้ว” เขาใช้มือตบที่ตัวซือเหยี่ยนเบาๆ “ฉันออกมาสักพักใหญ่แล้ว ต้องกลับไปก่อนแล้ว มีเรื่องอะไรสะดวกติดต่อฉันก็ติดต่อฉัน ไม่สะดวกก็ให้ไมเคิลติดต่อมาได้”
ซือเหยี่ยนพยักหน้า “ครับ รบกวนอาจารย์แล้ว”
หลังจากท่านเชนไปแล้ว ซือเหยี่ยนนั่งลงต่อหน้าไมเคิล เขาใช้มือกดลงที่หว่างคิ้ว “เป็นยังไงบ้าง สืบเรื่องของซังจิ่งได้หรือยัง”
ไมเคิลส่ายหัว “จะว่าไปก็แปลกอยู่ ข่าวคราวเกี่ยวกับวีคนนั้นเหมือนถูกคนเจตนาลบทิ้งจนเกลี้ยง ฉันหาเบาะแสไม่ได้เลยสักนิด”
“ดังนั้นตอนนี้ จึงไม่มีวิธีจะตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างซังจิ่งกับวีได้ แล้วก็ไม่มีวิธีจะยืนยันว่าซังจิ่งก็คือวีใช่ไหม”
ไมเคิลพยักหน้า “ตอนนี้ก็หมายความแบบนี้แหละ”
ซือเหยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “งานประชุมของเจียงมู่เฉินพวกเขายังมีอีกกี่วัน”
“ไม่นับวันนี้ยังมีอีกห้าวัน”
‘ยังเหลือเวลาอีกห้าวัน…’
ซือเหยี่ยนลุกยืนขึ้น “ฉันต้องกลับไปก่อนแล้ว จะได้ไม่ทำให้ซูเตอร์สงสัยขึ้นมา”
