ขณะที่มองดูอู่เย่วหลิง หลินเสี่ยวก็เคี้ยวสตรอเบอร์รี่โดยไม่รู้ตัว สตรอเบอร์รี่ละลายในปากของเธอในไม่ช้าและถูกกลืนลงไป น่าเศร้าที่เธอไม่รู้สึกว่ามันอร่อยและไม่รู้สึกว่าท้องของเธอพอใจ
หลังจากกัดครั้งแรกเธอไม่ต้องการกินสตรอเบอร์รี่อีกต่อไป มองไปที่สตรอเบอร์รี่ในมือซึ่งเธอกัดไปครึ่งลูกเธอก็โยนมันลงไปในโพรงหญ้า
เธอมองแมลงปอหญ้าในมือของอู่เย่วหลิงและคิดบางอย่างจากนั้นยกแขนขึ้นทันทีและโบกมือ ทำท่าให้เธอเข้ามาหา
อย่างไรก็ตามอู่เย่วหลิงหันหน้าวิ่งหนีทันทีเมื่อเธอเห็นว่าหลินเสี่ยวโบกมือให้เธอ
หลินเสี่ยวถอนหายใจ
‘นั่นไง…..’ เนื่องจากเด็กหญิงตัวน้อยปฏิเสธที่จะมาหาเธอ เธอจึงตัดสินใจสนุกกับตัวเอง
เธอมองไปที่ที่อู่เย่วหลิงวิ่งไป และเห็นว่าเธอไปซ่อนตัวอยู่ในพงหญ้า เธอสงสัยว่าเด็กหญิงนั้นกลัวจนคลั่งไปหรือเปล่า
หลินเสี่ยวหมุนไปรอบๆและเดินไปที่ทุ่งหญ้าหนาทึบนั้น เด็ดใบหญ้ายาวมาสองสามใบ ใบหญ้าเหล่านี้สามารถสร้างรอยแตกบางๆบนผิวหนังมนุษย์ได้จากขอบที่เป็นหนาม และจะแข็งขึ้นเมื่อพวกมันโตเต็มที่ อย่างไรก็ตามมือของเธอไม่ได้รับอันตรายใดจากใบหญ้าเหล่านี้ เพราะเธอเป็นซอมบี้!
หลังจากได้ใบหญ้ามาเธอสานและพับให้เป็นกบ ลูกบอลหญ้า ผีเสื้อหญ้าและครื่องประดับอื่นๆ….
เธอสานเสร็จแล้วเอาเครื่องประดับเหล่านั้นเข้าไปวางไว้ในที่โล่ง จากนั้นมองไปที่อู่เย่วหลิง ผู้ซึ่งจ้องหน้ามาที่เธอออกมาจากที่ซ่อนตลอด หลังจากมองไปรอบๆ เธอก็ออกมาจากพื้นที่อวกาศนั้น
เธอไม่รู้ว่าต้นกำเนิดพื้นที่อวกาศนี้มาจากไหน เธอไม่รู้ว่ามันมีอยู่แล้วหรือสร้างขึ้นโดยวิญญาณของเธอเองหรืออาจมีอยู่ในร่างของอี่วเถียนหยี่แต่ก็ไม่เคยถูกกระตุ้นจากเธอ เธอไม่รู้ถึงหน้าที่ที่แท้จริงของพื้นที่ส่วนตัวนี้ด้วยเช่นกัน แต่เธอก็รู้ว่าการจัดเก็บและการปลูกพืชในนั้นเป็นได้
ทันทีที่เธอออกมาจากพื้นที่นั้นหลินเสี่ยวก็นั่งลงแล้วมองดูท้องฟ้าที่สว่างขึ้นในตอนนี้
เธอตระหนักว่าเธอไม่จำเป็นต้องนอนหลับเพราะเธอไม่เหนื่อย ซอมบี้ไม่จำเป็นต้องนอนหลับจริงเหรอ? เธอมองดูซอมบี้ที่เดินหลงทางไปมาในเมืองนี้ในตอนกลางคืนและรู้สึกว่าอาจเป็นเรื่องจริง
ทุ่งสตรอเบอร์รี่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง ดังนั้นจะต้องมีซอมบี้เร่ร่อนอยู่ใกล้ๆที่นี่ แต่ซอมบี้เหล่านี้กระจัดกระจายอยู่ไปทั่วและไม่รวมตัวกันเป็นฝูง
เธอกำลังคิดว่าจะไปที่เซาท์คลาวด์ไอแลนด์ได้เร็วขึ้นได้อย่างไร
‘นั่นนะสิ! ฉันควรหารถที่ขับได้’ เธอลืมเกี่ยวกับแผนนี้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้และไม่เคยคิดเกี่ยวกับการหารถมาซักพักแล้ว อาจเป็นเพราะเธอมุ่งไปที่การหาอาหารมากเกินไป จากนั้นก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับอู่เย่วหลิง
ดูเหมือนว่าหลังจากท้องของเธออิ่มแล้วเธอต้องหารถยนต์ก่อน
มีรถยนต์หลายยี่ห้อและทุกรุ่นที่ทิ้งในเขต SZ แต่เธอไม่รู้ว่าพวกมันยังจะขับได้หรือไม่ น้ำมันเบนซินในสถานีบริการน้ำมันอาจถูกปล้นหมดไปนานแล้ว และมันก็เป็นที่สงสัยว่าเธอจะพบอะไรได้บ้าง
เธอแตะท้องของเธอและรู้สึกว่าตอนนี้มันเต็มไปด้วยลมและโพรง นำไปสู่ความรู้สึกแปลก ๆ ย้อนกลับไปเมื่อเธอเป็นมนุษย์ธรรมดา การรับรู้ทางกายภาพของเธอเกี่ยวกับร่างกายมนุษย์นั้นเริ่มฝังลึกตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้เธออยู่ในสถานะนี้ถ้าเธอยังเป็นมนุษย์อยู่ เธอจะถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดเกือบตายแม้ว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่
โชคดีที่เธอไม่รู้สึกอะไรเลยในสถานะเช่นนี้ เธอคิดว่าเธอโชคดีที่กลายเป็นซอมบี้ เพราะความเจ็บปวดที่เกิดจากบาดแผลทั้งหมดที่ร่างกายได้รับความทุกข์ทรมานนี้จะต้องฆ่าเธออย่างแน่นอน!
เธอยกจมูกขึ้นและสูดดมไปรอบ ๆ แต่ไม่พบกลิ่นที่จะกระตุ้นความอยากอาหารของเธอและเธอไม่ได้ตรวจพบสิ่งที่เธอต้องการที่จะกิน
เธอถอนหายใจและตัดสินใจที่จะมองไปรอบ ๆ เธอ
เธอจะไม่อดตายแม้ว่าเธอจะไม่สามารถหาอาหารได้ แต่ความหิวโหยนี้คงอึดอัดมาก แม้แต่การหาหนูตัวอื่นเพื่อกินเล่นก็ยังทำได้ดีในจุดนี้!
ตามปกติเธออาจลองหาอู่เฉิงเย่วและผู้คนของเขาเพื่อที่เด็กน้อยจะได้กลับมาหาพวกเขาได้ หลังจากนั้น อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเด็กอีก!
เธอยืนขึ้นทันทีแล้วหันหลังกลับและเริ่มเดิน
หลังจากออกจากทุ่งสตรอเบอร์รี่ เธอเดินเข้าไปในเมือง อย่างไรก็ตามเธอหยุดหลังจากนั้นไม่นาน โดยที่หูของเธอกระตุกเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเดินต่อไป
เธอเดินไปอีกซักพักแล้วก็กระโดดหลบไปด้านข้างทันที เมื่อเธอไปถึงโรงงาน หลังจากกลิ้งตัวลงบนพื้นอย่างรวดเร็วเธอคุกเข่าบนเข่าข้างหนึ่งแล้วหย่อนร่างของเธอลง พยุงตัวด้วยแขนของเธอ ตื่นตัวเต็มที่เธอจ้องมองสัตว์ประหลาดที่จู่โจมเธออย่างกระทันหันและเงียบ ๆ จากด้านบนของโรงงานสองชั้น
แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ประหลาด แต่มันก็ดูเหมือนมนุษย์ ตัดสินจากรูปลักษณ์ของมันมันควรจะเป็นซอมบี้ระดับสูง ใบหน้าของมันไม่มีคุณสมบัติมนุษย์เหลืออยู่เลย ดวงตาของมันมีสีดำโดยไม่มีตาขาวคล้ายกับของหลินเสี่ยว ดวงตาสีดำบริสุทธิ์นั้นก็มีความแวววาวแปลก ๆ
รูปทรงดั้งเดิมของจมูกยังคงพอจำได้ แต่ปากแตกกว้างและเหยียดจากหูซ้ายไปทางขวา เมื่อมันเปิดปากนั้นหลินเสี่ยวสามารถเห็นฟันที่ยื่นออกมาจากเหงือกเน่า ดำ ของเหลวสกปรกไหลยืดลงมาจากฟันเหล่านั้นส่งกลิ่นเหม็นเน่าออกมา
ซอมบี้กำลังยืนบนขาที่งอเล็กน้อย หลังของมันโค้งและกางกรงเล็บเตรียมพร้อมตั้งการ์ดในระดับอกของมัน ดวงตาของมันเปล่งประกายด้วยความโลภอันรุนแรงขณะจ้องมองที่หลินเสี่ยว เผชิญหน้ากับเธอในท่าล่าสัตว์ในขณะที่ปฏิบัติต่อเธอเสมือนเหยื่อของมัน
หลินเสี่ยวรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆที่เกิดจากซอมบี้ตัวนี้ มันเป็นเหมือนความรู้สึกของมนุษย์ โดยเฉพาะผู้ทรงพลังเหนือกว่าและดำรงตำแหน่งแห่งอำนาจ
ตัดสินจากความรู้สึกของมัน หลินเสี่ยวเดาว่าเป็นซอมบี้ระดับสามในอัจฉริยะระดับสูงสุด
ทำไมซอมบี้ชนิดนี้ถึงทำร้ายเธอ? หลินเสี่ยวไม่มีคำตอบสำหรับคำถามที่ตัวเองตั้งขึ้น
เธอค้นหาความทรงจำของอี่วเถียนหยี่และพบว่าแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นได้ทำสิ่งชั่วร้ายทุกชนิดที่ฐานของเธอ เธอไม่เคยเห็นซอมบี้ระดับสูงมาก่อน
จากความทรงจำของเธอ เธอรู้แค่ว่าซอมบี้ระดับสูงจะโจมตีซอมบี้ระดับล่างแล้วแทงขุดเอานิวเคลียสซอมบี้ออกมา
หลินเสี่ยวจำได้ว่าเธอเคยตัดหัวหน้าของซอมบี้มาก่อนหน้านี้ เมื่อช่วยชีวิตชายที่ไม่รู้สึกตัว หลังจากนั้นแท่งคริสตัลหล่นออกจาหัวซอมบี้และหายไปทันทีหลังจากที่ถูกเธอบีบ
เธอดูดซับมันไว้หรือไม่? ไม่ต้องสงสัยเลย!
ดูเหมือนว่าซอมบี้ระดับสูงนี้จะมองเธอเป็นเหยื่อของมัน มันมีความตั้งใจที่จะขุดนิวเคลียสออกมาจากในหัวของเธอหรือไม่?
หลินเสี่ยวหรี่ตาของเธอ เธอตื่นตัวเต็มที่ แต่ตัวเธอทั้งหมดถูกขังอยู่ในซอมบี้ระดับสูงตัวนี้ เธอรู้ว่าช่วงเวลาที่เธอเคลื่อนไหวซอมบี้จะกระโจนและถลาเข้าโจมตีเธอ
เธอเยาะเย้ยเงียบ ๆ เธอเป็นซอมบี้อัจฉริยะและแม้ว่าความรู้สึกของเธอจะถูกระงับ เธอไม่เคยรู้สึกถึงอันตรายร้ายแรง นอกจากนี้ แม้ว่าเธอจะไม่สามารถเอาชนะซอมบี้ระดับสูงนี้ได้ แต่เธอจะวิ่งหนีไม่ได้หรือ? แม้ว่าเธอจะล้มเหลวในการวิ่ง แต่เธอก็ยังมีพื้นที่ของเธอ! ซอมบี้ตัวนี้จะสามารถตามเธอเข้าไปในอวกาศของเธอได้หรือไม่?
อย่างไรก็ตาม หลินเสี่ยวไม่รู้ว่าเธอเป็นแค่ซอมบี้ระดับสามขั้นพื้นฐาน ในขณะที่ตัวที่อยู่ข้างหน้าเธออยู่ที่จุดสูงสุดของระดับสามแล้ว และกำลังเตรียมพร้อมที่จะก้าวขึ้นสู่ระดับสี่
มันได้เห็นหลินเสี่ยวเพราะต้องการใช้นิวเคลียสซอมบี้ของเธอเพื่อการวิวัฒนาการของตัวมันเอง มันสามารถดูดซับนิวเคลียสซอมบี้ระดับสามได้อย่างง่ายดาย แต่มีข้อเสียอย่างเดียว – สำหรับซอมบี้ระดับสาม พลังงานที่บรรจุอยู่ในนิวเคลียสซอมบี้ระดับหนึ่ง-ระดับสามอาจไม่ดีพอที่จะช่วยให้มันข้ามคอคอดเพื่อเข้าสู่ระดับสี่ ถ้าซอมบี้ระดับสามพบนิวเคลียสที่ทรงพลังระดับสี่มันจะสามารถยกระดับขึ้นมาได้แน่นอน อย่างไรก็ตามซอมบี้ระดับสามที่ไม่ใช่มหาอำนาจ ไม่มีคุณสมบัติในการส่งสายตาโลภต่อซอมบี้ระดับสี่
นอกจากนี้การหานิวเคลียสซอมบี้ระดับสี่ตามริมถนนเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
ดังนั้น ซอมบี้ระดับสามตัวนี้จึงตัดสินใจเลือกตัวเลือกที่สองเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ซึ่งกำลังค้นหานิวเคลียสซอมบี้ระดับสามให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ได้ตัดสินใจเลือกปริมาณมากกว่าคุณภาพเนื่องจากการสะสมพลังงานอาจนำไปสู่การฝ่าฟันไปได้
นอกจากนี้ยังรู้สึกว่าหลินเสี่ยวเป็นเพียงซอมบี้ระดับสามที่เพิ่งอัพเกรดใหม่ และพลังของเธอดูเหมือนจะยังไม่เสถียร
บทที่ 19 : พลังงานของนิวเคลียสซอมบี้
หลินเสี่ยวจ้องที่ซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้อย่างระมัดระวังขณะที่ซอมบี้ตัวนั้นก็จ้องกลับที่เธอเช่นกัน เธอสังเกตเห็นว่าไม่มีซอมบี้ตัวอื่นในบริเวณรอบๆนี้ ทำให้ที่นี่ดูว่างเปล่า……และตอนนี้เธอก็รู้ว่าทำไม
ซอมบี้ตัวอื่นในบริเวณนี้น่าจะถูกกำจัดหรือทำให้ตกใจด้วยซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้
ซอมบี้ระดับต่ำนั้นกลัวซอมบี้ระดับสูงโดยสัญชาตญาณ ดังนั้นเมื่อซอมบี้ระดับสูงปรากฏตัวในพื้นที่ที่มีการควบคุมตนเอง จำกัด ซอมบี้ระดับต่ำทุกตัวจะหลีกเลี่ยงโดยสัญชาตญาณและวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด
ยิ่งกว่านั้นนี่คือซอมบี้อัจฉริยะที่มี I.Q เปรียบได้กับเด็กห้าถึงสิบปี รู้แล้วว่าจะลอบโจมตีได้อย่างไรซึ่งหมายความว่ามันค่อนข้างฉลาด
เช่นเดียวกับหลินเสี่ยวในรายละเอียดเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ ซอมบี้อัจฉริยะที่อยู่ข้างหน้าเธอเคลื่อนไหวทันที
มันงอขาของมันและผลักมันลงกับพื้นเพื่อกระโจนเข้าหาหลินเสี่ยวด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ภายในเวลาเพียงหนึ่งในสิบของวินาที มันก็รีบไปหาหลินเสี่ยวจากที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร เล็บมือแหลมทั้งสิบสิบคมวาววับจ้วงแทงเธอ
กรงเล็บของซอมบี้ระดับสูงนั้นคมอย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งกว่าเพชร หลินเสี่ยวรู้เรื่องนี้ดีเพราะเธอก็มีกรงเล็บเหมือนของมัน
เมื่อศัตรูโจมตีอย่างฉับพลันและรวดเร็ว หลินเสี่ยวมีเวลาแค่เบี่ยงตัวของเธอหลบและปล่อยหมัด ในขณะนั้นสัญชาตญาณซอมบี้ของเธอไม่ทำงาน และสิ่งที่เธอมีคือทักษะการต่อสู้แบบเก่าที่ถูกยึดครองโดยอัตโนมัติ
โชคดีที่ปฏิกิริยาของเธอเร็วพอที่จะระวังตัวกับศัตรูได้ และหมัดของเธอก็ร่อนลงบนใบหน้าซอมบี้อัจฉริยะ
ปัง!
ซอมบี้อัจฉริยะลอยไปด้านข้าง ตกลงอย่างหนักในมุมกำแพงห่างออกไปเจ็ดหรือแปดเมตรและกลิ้งสองครั้งบนพื้นดิน
หลังจากม้วนตัว ซอมบี้อัจฉริยะจะเด้งกลับขึ้นมาและเผชิญหน้ากับหลินเสี่ยวทันที มันพยุงร่างกายด้วยแขนขาของมันงอเหมือนสัตว์พร้อมต่อสู้ขณะที่จ้องมองเธออย่างดุเดือด
อย่างไรก็ตาม ยังมีความสับสนอย่างรุนแรงในดวงตาของมัน
มันช้ำไปด้วยหมัดของหลินเสี่ยว!
มันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหลินเสี่ยวไม่แข็งแรงและไม่อยู่ในระดับที่สูงกว่าตัวมันเอง พูดตามหลักเหตุผลหลินเสี่ยวไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของมันได้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอไม่เพียงต้านการโจมตีได้ แต่ยังปล่อยหมัดบนใบหน้าของมัน
“วู้ววววววส์! ซอมบี้อัจฉริยะเปล่งเสียงคำรามลึกจากคอขณะที่คิดตรึกตรองเรื่องนี้ เสียงของมันแปลกและไม่น่าฟัง มีคำเตือนอย่างกดขี่ที่ฟังเหมือนคำเตือนของสิ่งที่สูงกว่ากดไปยังตำแหน่งที่ต่ำหว่า คำเตือนนี้เป็นสัญญาณว่าหากผู้ที่ถูกเตือนไม่ยอมเชื่อฟังก็จะถูกลงโทษ
เสียงคำรามแบบนี้มีประสิทธิภาพในหมู่ซอมบี้เท่านั้น ซอมบี้ระดับต่ำกว่าจะหวาดผวาเมื่อได้ยินเสียงคำรามนี้และจะยอมแพ้หรือหวาดกลัว
เห็นได้ชัดว่าซอมบี้ตัวนี้ตั้งใจที่จะปรามหลินเสี่ยวด้วยวิธีนี้
แต่เหมือนว่า หลินเสี่ยวดูจะไม่ได้ยินเสียงคำรามเมื่อเธอมองเขาอย่างเงียบ ๆ
เธอเกร็งและยืดนิ้วของเธอขณะที่รู้สึกประหลาดใจว่าจริง ๆ แล้วเธอซัดหมัดใส่ซอมบี้ตัวนี้ให้ลอยออกไปเจ็ดหรือแปดเมตร ดูเหมือนว่านอกเหนือจากกรงเล็บอันแหลมคมของเธอแล้วเธอยังมีพละกำลังอันแรงกล้าอีกด้วย!
โชคดีที่ปฏิกิริยาของเธอนั้นช้ากว่าซอมบี้ที่ฉลาดคนนี้มาก หลังจากการชกครั้งแรกหลินเสี่ยวมีความมั่นใจมากขึ้นเล็กน้อยเกี่ยวกับความสามารถในการต่อสู้ของเธอ
เธอมองไปที่ซอมบี้อัจฉริยะและทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมปล่อยเสียงคำรามของเธอออกมา
“อ๊าาาาาวส์!”
เสียงคำรามของเธอก็ลึกเช่นกัน แต่สูงกว่าเสียงคำรามของซอมบี้อัจฉริยะเล็กน้อย
นั่นเป็นการยั่วยุอย่างชัดเจน!
‘เลวเอ้ย! แกต้องการกัดฉันทำไม? มาเลย! สู้กับฉันถ้าแกทำได้! มาดูกันว่าแกจะเก่งแค่ไหน! ‘
ตามที่หลินเสี่ยวคาด ซอมบี้อัจฉริยะที่อยู่ด้านหน้าเธอโกรธแค้นทันทีที่ได้ยินเสียงคำรามของเธอ ความหมายที่ยั่วยุในน้ำเสียงของเธอชัดเจนเกินไป และทำให้ซอมบี้ระดับสูงนี้รู้สึกไม่พอใจ
“ว๊าาาาาากส์!” มันระเบิดเสียงคำรามดังก้อง จากนั้นจึงผลักแขนขาทั้งสี่ของมันลงกับพื้นและกระโจนเข้าจู่โจมเธออีกครั้งเร็วกว่าเดิม
ดูมันกระโจนใส่เธอเหมือนสุนัขป่าดุเดือด หลินเสี่ยวย่อขาของเธอเล็กน้อย เธอเล็งไปที่ศัตรูของเธอในเวลาเดียวกันกับที่เตรียมลงมือ ในที่สุดมันก็กระโดดขึ้นสูงเพื่อพุ่งลงมาจากอากาศ
เธอลดร่างของเธอเพื่อให้ตัวเองมีที่ว่างจากนั้นก็ยกมือขึ้นเมื่อซอมบี้บินขึ้นเหนือศีรษะ จากนั้นเธอจับขาของมันและดึงมันไปข้างหลังก่อนที่มันจะเหวี่ยงมันกระแทกอย่างแรงบนพื้น
โครมตุบ!
ได้ยินเสียงอู้อี้ในขณะที่ร่างอ้วนของซอมบี้กระแทกกับพื้น ขณะที่มันบินอยู่เหนือหัวของหลินเสี่ยว ซอมบี้อัจฉริยะนี้ไม่เคยคาดหวังว่าขาของมันจะถูกคว้า ในช่วงเวลานั้นมันรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าหยุดชั่วคราวและถอยหลังตามมาด้วยการที่มันถูกเหวี่ยงลงสู่พื้น
มันถูกกระแทกอย่างแรงบนพื้นแข็งที่ด้านหลัง ผลกระทบสั่นสะเทือนทั่วร่างกายและทำให้มันรู้สึกเหมือนกระดูกของมันแตกสลาย
หลินเสี่ยวมีความแข็งแกร่งอย่างยิ่งและสำหรับท่านี้ เธอใช้ประโยชน์จากมันทั้งหมด เมื่อได้ยินเสียงดังสั่นสะเทือนขณะที่ซอมบี้ถูกทุบลงบนพื้น เธอรู้ว่าต้องได้รับความเดือดร้อนอย่างรุนแรง แต่เธอก็ไม่ได้หยุดเพราะสิ่งนั้นวินาทีต่อมาเธอก็เกร็งแล้วยื่นนิ้วออกโผล่กรงเล็บสีดำและแทงหัวซอมบี้อย่างรวดเร็ว
“เอื๊ออออกส์….” ซอมบี้อัจฉริยะไม่แม้แต่จะได้เปล่งเสียงคำรามก่อนที่หลินเสี่ยวจะผ่าหัวมันออกเป็นสองส่วน
เนื่อสมองกระเซ็นไปทั่วพื้นดินด้วยชิ้นคริสตัลรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนสีเขียวที่มีขนาดประมาณนิ้วหัวแม่มือผสมกับสมอง
นิวเคลียสซอมบี้!
จากความทรงจำของอี่วเถียนหยี่ หลินเสี่ยวได้เรียนรู้เกี่ยวกับระดับที่แตกต่างและสีของนิวเคลียสซอมบี้ที่เกี่ยวข้องรวมถึงหน้าที่ของพวกมัน ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอสามารถดูดซับพลังงานในนิวเคลียสซอมบี้ นิวเคลียสของสัตว์กลายพันธ์และนิวเคลียสคริสตัลจากมนุษย์
เธอรู้สึกว่าสิ่งนี้คล้ายกับลักษณะของนิยายที่เกี่ยวกับวันหลังวันสิ้นโลกที่เธอเคยอ่านทางออนไลน์
ตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูงสีของนิวเคลียสของซอมบี้คือสีขาว โปร่งใส สีเทา สีเขียว สีน้ำเงิน สีเหลือง สีส้ม สีแดง สีม่วงและสีดำ นิวเคลียสของซอมบี้ธรรมดาเป็นสีขาวทั้งหมดในขณะที่นิวเคลียสที่มีระดับสูงสุด ซอมบี้ที่ทรงพลังระดับเก้ามีสีดำ
เธอขูดสมองของซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้ด้วยเล็บที่แหลมคมของเธอ จากนั้นหยิบนิวเคลียสออกมาและบีบด้วยมือของเธอ
นิวเคลียสผีดิบกำลังร้อนแรง แต่นั่นไม่ได้สร้างความกังวลให้กับเธอ
นั่นเป็นเพราะต่อมาในทันที เธอรู้สึกว่าความร้อนได้เปลี่ยนเป็นกระแสน้ำอุ่นซึ่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอผ่านนิ้วมือของเธอ หมุนเวียนอยู่ทั่วร่างกายของเธอ จากหัวถึงเท้า ก่อนที่จะกลับไปที่สมองของเธอในที่สุด
กระแสน้ำอุ่นไม่หยุดไหลทั่วร่างกายอย่างไม่หยุดหย่อน
เธอรู้สึกสบายมาก ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของเธอทั้งหมดที่กระแสความอบอุ่นมาถึงในตอนแรก จากนั้นรู้สึกสบายและสดชื่นราวกับว่ามีคนนวดให้เธอ
เธอรู้สึกว่ารูขุมขนเปิดกว้างและอีกไม่กี่นาทีต่อมานิวเคลียสสีเขียวในมือของเธอก็ค่อยๆหดตัวและหายไป
หลังจากกระแสอุ่นหายไปหลินเสี่ยวก็ปล่อยลมหายใจออกยาวๆ
ได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยคลื่นพลังงานนี้ เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเบาลง และความมันวาวบนอุ้งเท้าของเธอก็ดูสว่างขึ้น เธอถอนกรงเล็บของเธอและกำกำปั้น แต่รู้สึกว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงในความแข็งแกร่งของเธอ
นิวเคลียสซอมบี้เป็นขุมพลังงานและการดูดซับพลังงานรู้สึกดีอย่างจริงแท้แน่นอน! ไม่น่าแปลกใจที่ซอมบี้อัจฉริยะจะโจมตีซอมบี้ระดับต่ำกว่า อย่างไรก็ตามซอมบี้อัจฉริยะชอบผลึกนิวเคลียสของมนุษย์มากกว่าอยู่ดี
