สภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดนี้ทำให้หลินเสี่ยวรู้สึกถึงปัญญาของเธอ เธอมองไปรอบๆด้วยความสับสนขณะชั่งน้ำหนักความเป็นจริงใหม่ เธอต้องฝันไปแน่! เธอต้องฝันไปอย่างแน่นอน!
เธอมองท้องเธออีกครั้ง
ท้องของเธอถูกฉีกแยกออกแล้วทำไมเธอถึงยังรู้สึกตัวอยู่? และเสียงร้องแปลกๆที่เธอเพิ่งร้องไปนี่ล่ะ?
เธอรู้สึกว่าเธออาจเป็นบ้าไปแล้ว เธอจำได้แค่ว่าเธอมีไขและทานยาแล้วก็หลับไป ทำไมโลกถึงเปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้เมื่อเธอตื่นขึ้นมา?
‘ใช่ เธอต้องฝัน! ฉันฝัน! ฉันกำลังอยู่ในความฝัน!’
หลินเสี่ยวพูดซ้ำๆจากการประมวลผลทั้งหมดเพื่อโน้มน้าวตัวเอง เธอหลับไปหลังทานยาและยังไม่ตื่นขึ้นมา
ไม่เช่นนั้นแล้ว เธอจะรู้สึกอย่างไรในขณะที่ร่างของเธออยู่ในสภาพแบบนี้
ก่อนที่เธอจะค้นพบสิ่งใด ทันใดนั้นเธอรู้สึกปวดหัวอย่างหนักมันปวดจี้ดในสมอง ความทรงจำแปลกๆที่ไม่ได้อยู่ในใจเธอท่วมท้นไปหมด และอาการปวดเพิ่มขึ้นๆเหมือนสมองบวมใหญ่ขึ้นแทบจะระเบิด ใบหน้าเธอบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความปวดร้าว จากนั้นเธออ้าปากตะโกน
“เอื๊อกอ๊ากกกกกกก!”
ด้วยสิ่งนั้นก็ทำให้ร่างกายของเธอโอนเอนและล้มลงกับพื้น
ความทรงจำนั้นเธอเห็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แต่น่ารักเติบโตจากเด็กวัยหัดเดินอ้วนจ้ำม่ำโตมาเป็นหญิงสาวสวย ทุกฉากของชีวิตผู้หญิงคนนั้นเพิ่มมากขึ้น มีตั้งแต่ช่วงประถมไปจนถึงมัธยมต้นและมหาวิทยาลัย เธอชื่อ ลวี่เถียนหยี่ เธอเข้าเรียนในวิทยาลัยในฝันของเธอและมันยอดเยี่ยมมาก แต่ในวันแรกของวิทยาลัยก็ทำให้โลกของเธอเปลี่ยนไปทันที
ในห้องเรียน นักเรียนใหม่ทุกคนต่างอยากรู้จักซึ่งกันและกัน และแนะนำตัวเองทีละคน แต่สิ่งต่างๆเริ่มไม่ดีเมื่อถึงการแนะนำของเด็กสาวคนหนึ่งที่นอนนิ่งๆบนโต๊ะ
ไม่ว่านักเรียนคนอื่นๆ จะเรียกเธอเสียงดังแค่ไหนเด็กสาวก็ไม่ตื่น มีคนผลักเธอ เธอก็ยังไม่ตื่น ครูไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากของให้นักเรียนชายสองช่วยนำเธอส่งสถานพยาบาล แต่เมื่อนักเรียนชายสองคนมาถึงประตูห้องเรียน ทันใดนั้นเด็กสาวที่ดูเหมือนหมดสติอยู่นั้นก็เปิดเปลือกตาพรึบขึ้นมา
นอกจากดวงตาสีเทาซีด เธอไม่ได้พูดอะไร แต่ในทันทีทันใดนั้นชั่วเวลาสองวินาทีเธอหันหน้ามาแล้วอ้าปากกว้าง ฟันของเธอ กัดลงบนคอนักเรียนชายทั้งสองที่พยุงเธอ
เสียงกรีดร้องโหยหวนกระจายทั่วทั้งอาคาร
คนอื่นรีบดึงนักเรียนชายออกไปจากเด็กสาว แต่เขาหมดสติไปแล้ว ในอีกด้านหนึ่งเด็กสาวที่กัดเขาดูแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อจนแม้แต่นักเรียนชายสองคนก็ไม่สามารถกดเธอลงได้ พวกเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากดูเธอกัดนักเรียนคนอื่นและข่วนพวกเขา
สิ่งเดียวกันเริ่มเกิดขึ้นทั่วเมือง ดึงดูดความสนใจของรัฐบาลและตำรวจท้องที่ ในวันนั้นตำรวจและกองกำลังทหารที่มีอยู่ทั้งหมดถูกเรียกตัวออกไปจัดการกับเหตุการณ์ที่แปลงและน่ากลัวเหล่านั้น
คืนนั้นความลับแปลกๆ ปกคลุมโลกและผู้คนตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อพบว่าโลกถูกทำลายลง
มีเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ของมนุษย์ทั้งหมดในโลกที่ตื่นขึ้นมาเป็นตัวเอง ในขณะที่ส่วนที่เหลืออีกเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ได้กลายเป็นซอมบี้ที่เคลื่อนไหวช้าไม่มีความรู้สึก เป็นเพียงความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะกินมนุษย์!
ในความเป็นจริง ความทรงจำเหล่านี้ไม่เป็นระเบียบอย่างเต็มที่ แต่หลินเสี่ยวก็ค่อยๆรวบรวมชิ้นส่วนทั้งหมดเข้าด้วยกัน แม้ว่าจะมีหลายส่วนขาดหายไป เธอยังสามารถยืนยันสิ่งหนึ่ง …
ความทรงจำเหล่านี้ล้วน แต่เป็นของคนอื่น!
จากความทรงจำของหญิงสาวคนนี้ เธอชื่อลวี่เถียนหยี่ หลินเสี่ยวเรียนรู้ข้อเท็จจริงอีกครั้งตั้งแต่ยุคโลกาวินาศได้เริ่มขึ้น ห้าปีที่แล้ว!
ยุคโลกาวินาศเริ่มขึ้นเพียงวันเดียวหลังจากที่เธอทานยาครั้งสุดท้ายสำหรับไข้ของเธอและหลับไป เช้าวันรุ่งขึ้นหลายคนตื่นขึ้นมาเหมือนซอมบี้ ไร้สติ ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกัดคนที่พบเจอ แน่นอนว่าหลายคนตื่นขึ้นมาเหมือนคนปกติ และยังมีบางคนที่ดูเหมือนปกติ แต่คุณภาพทางกายของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
คนประเภทสุดท้ายคือคนที่ทำให้เกิดพลังอำนาจในตัวเองหลังจากนั้นไม่นาน
โดยในขณะนี้ ลวี่เถียนหยี่อายุยี่สิบสามปี
ในความทรงจำของลวี่เถียนหยี่ เธอไม่ได้ตื่นขึ้นมาในวันหลังโลกสิ้นสุดลงกลายเป็นซอมบี้หรือคนที่ได้พลังอำนาจแต่เป็นคนธรรมดา
ในสงครามครั้งนี้และวันโลกาวินาศอันวุ่นวาย เธอไม่สามารถป้องกันตัวเองได้อย่างสมบูรณ์
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงต้องต่อรองเพื่อความอยู่รอดด้วยร่างกายและแผนการที่ชาญฉลาด โชคดีที่เธอมีใบหน้าอันสวยงาม ในโลกหลังวันสิ้นโลกจำนวนผู้หญิงลดลงอย่างมากจนผู้คนในเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นผู้ชาย ในขณะที่มีผู้หญิงเพียงสิบเปอร์เซ็นเท่านั้น ผู้หญิงกลายเป็นเหมือนสัตว์หายาก ดังนั้นเธอจึงเป็นที่นิยมมากในความเป็นหญิงที่แสนสวย
เธอเก่งในการวางแผนตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอล้อมกรอบผู้คนและเล่นเล่ห์เหลี่ยมทุกประเภทเพื่อเอาตัวรอดในโลกที่อันตรายและวุ่นวายนี้
เป็นเรื่องแปลกที่หลินเสี่ยวระลึกถึงแต่ความทรงจำของลวี่เถียนหยี่หลายสิ่งแต่ไม่ใช่ทั้งหมด เธอรู้สึกว่ายังมีอีกหลายสิ่งที่เธอยังจำไม่ได้ ตัวอย่างเช่นเธอไม่เห็นสิ่งที่ลวี่เถียนหยี่ทำเมื่อเร็วๆนี้
ความทรงจำแปลกๆที่เธอนึกถึงแค่ยี่สิบปี หลินเสี่ยวสับสนเล็กน้อย มากจนเกือบจะสูญเสียตัวเองและลืมว่าเธอเป็นใคร เธอเป็นหลินเสี่ยวหรือเปล่า? เธอเป็นลวี่เถียนหยี่ใช่ไหม?
โชคดีที่ในขณะที่เธอปวดหัวอย่างรุนแรง ความเยือกเย็นแพร่กระจายผ่านสมองของเธอกระตุ้นความทรงจำของเธอและหยุดเธอจากการกลายเป็นลวี่เถียนหยี่อย่างเต็มตัว
เธอแตะไปตามตัวเธอและพบว่าเสื้อผ้าของเธอแทบจะไม่คลุมร่างเธอ เธอก้มหัวลงไปมองที่ท้องมันเป็นรูกลวงโบ๋เช่นเดียวกับหน้าอกที่ถูกซอมบี้ควักกัดกินไปแล้ว
หลินเสี่ยวอยากจะร้องไห้ แต่จะไม่มีน้ำตาไหลออกมา เธอยืนยันได้ – สิ่งหนึ่งคือเธอกลายเป็นคนอื่นเพราะเธอตื่นจากความตายมาอยู่ในร่างกายของคนอื่น! เธอสงสัยว่าร่างกายของเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันสิ้นโลกเหมือนคนอื่นๆหรือไม่ หรือบางทีมันอาจจะกลายเป็นซอมบี้หญิงที่ไม่รู้อะไรเลยนอกจากกัดมนุษย์ทุกคนที่ได้เห็น!
‘แม่งเอ้ย! ได้เกิดใหม่ทั้งทีอย่างน้อยก็ควรทำให้ฉันอยู่ในร่างกายที่มีชีวิตเป็นคน! อาจเป็นชายหรือหญิง แก่หรือหนุ่มก็ได้! ร่างกายซอมบี้ที่แหลกสลายนี้หมายความว่าอย่างไร? แม้ว่าฉันจะต้องมีชีวิตอยู่ในร่างกายของซอมบี้ ฉันควรมีมันครบสมบูรณ์!’ เธอกรีดร้องในใจของเธอ
สุดรันทด หลินเสี่ยวเงยหน้าขึ้นฟ้าและร้อง “อ่าาาาาาห์!”
ซอมบี้รอบตัวเธอดูเหมือนจะรู้สึกไม่พอใจเพราะทุกคนเงียบลงทันที จากนั้นมีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น – ซอมบี้ทุกตัวที่อยู่รอบตัวเธอเคลื่อนตัวออกห่างจากเธออย่างช้าๆ และบริเวณรอบตัวเธอก็ว่างเปล่าลง
หลินเสี่ยวนอนลงบนพื้นมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกที่แข็งแกร่งและรู้สึกปล่อยให้เวลาผ่านไปในใจของเธอ
จากความทรงจำของลวี่เถียนหยี่เธอได้เรียนรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาการของโลกหลังวันสิ้นโลกและบางสิ่งที่ลวี่เถียนหยี่ทำหลังจากโลกเก่าสิ้นสุดลง แม้ว่าความทรงจำเหล่านี้จะไม่สมบูรณ์ ความทรงจำเหล่านั้นก็เพียงพอสำหรับหลินเสี่ยวที่จะรู้ว่าลวี่เถียนหยี่เป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจและเลวทรามในผู้หญิงทั้งหมด เธอแลกทรัพยากรที่มีค่าบนเตียงกับผู้ชายมากหน้าหลายตาและทำให้เกิดความตายกับผู้บริสุทธิ์หลายคน อย่างไรก็ตามผู้หญิงสวยก็ยิ่งได้รับความนิยมในโลกที่เลวร้ายแบบนี้มากกว่าที่เคยเป็นในโลกเก่า
ห้าปี….ห้าปีผ่านไปแล้ว ทุกคนรู้จักพื้นฐานว่า ลวี่เถียนหยี่นั้นเป็นปีศาจร้าย เต็มไปด้วยการคำนวณ และผู้หญิงร่าน
อย่างไรก็ตามหลินเสี่ยวไม่เข้าใจว่าทำไมเธอไม่ตื่นขึ้นมาในเช้าวันนั้นวันที่หลังโลกได้สินสุดลงแทนที่จะเป็นห้าปีต่อมา ทำไมต้องใช้เวลาถึงห้าปี?
แล้วครอบครัวของเธอล่ะ? สหายของเธอ? พวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่?
ไม่ เธอต้องไม่เป็นอย่างนี้! เธอต้องการหาแม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ น้องสาวและคนอื่นๆ! เธอจำเป็นต้องรู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างไรในขณะนี้และไม่ว่าพวกเขาจะกลายเป็นซอมบี้หรือพวกจอมพลัง!
