หลินเสี่ยวหลบออกมาที่ต้นไม้ซึ่งอยู่ห่างจากสมรภูมิรบ เธอพุ่งตรงเข้าไปในพื้นที่อวกาศของเธอ จากนั้นหลับตาเพื่อรับรู้สถานการณ์ภายนอก เธอรู้ว่าซอมบี้ระดับห้าสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเธอทันทีที่เธอไปถึงที่นั่น ดังนั้นเธอจึงเข้าไปในพื้นที่อวกาศของเธอทันที
ผู้นำซอมบี้ระดับ – ห้าทำเพียงแค่เหลือบมองไปในทิศทางของเธอจากนั้นก็ไม่สนใจ จับจ้องไปที่เซี่ยตงแทน
มันต้องการนิวเคลียสพลังงานมนุษย์เช่นเดียวกับเลือดและเนื้ออันโอชะของเขา มันจับตาดูมนุษย์กลุ่มนี้มาสองสามวันก่อนที่จะเคลื่อนไหวในที่สุดและบังคับให้เข้ามาในพื้นที่นี้
มันกำลังจะเคลื่อนไหวเมื่อวันก่อน แต่จู่ๆ กองทัพมนุษย์ทหารนั่นก็ปรากฏตัวขึ้น มนุษย์บางคนในกองทัพนั้นมีอำนาจเหนือกว่า แข็งแกร่งกว่าตัวมัน ดังนั้นมันจึงไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว เลือกที่จะรอจนสบโอกาสในตอนนี้
โชคดีที่มนุษย์ผู้ทรงพลังทั้งสองไม่ได้ค้นพบมัน
ในขณะนั้น เซี่ยตงกำลังพยายามหาทางแยกออกจากวงล้อมของซอมบี้นี้ เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะสามารถแหกวงล้อมจากฝูงซอมบี้ได้ ไหนจะซอมบี้อัจฉริยะสองตัวที่ต้องจัดการ ยิ่งทำให้เรื่องแย่ลงกว่าเดิมแม้ว่าจะฆ่าซอมบี้อัจฉริยะทั้งสองตัวได้ ก็ยังเหลือผู้นำซอมบี้อีกตัวที่ต้องเผชิญ
เขาจะทำอย่างไรเพื่อหนีการโจมตีที่ร้ายแรงของซอมบี้เหล่านี้?
เขามีเพียงอำนาจแห่งเปลวเพลิง แต่ไม่สามารถบินหรือมุดลงใต้ดินได้ แม้ว่าพลังของเขาจะถูกใช้ไปจนหมด เขายังมีทักษะการต่อสู้ ดังนั้นเขายังคงสามารถป้องกันตัวเองจากซอมบี้อัจฉริยะสองตัวนั้นได้ด้วยหมัดและเตะ อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับผู้นำซอมบี้ที่มีอำนาจเหนือกว่าและสามารถควบคุมซอมบี้ตัวอื่นได้ เขาไร้พลังโดยสิ้นเชิง
ในขณะนี้ ในที่สุดผู้นำซอมบี้ดูเหมือนจะเบื่อที่จะรอ มันเริ่มคำรามใส่ซอมบี้อัจฉริยะสองตัวที่อยู่ข้างๆ
“อ๊าาาาากส์!”
เมื่อได้ยินเสียงคำราม ซอมบี้อัจฉริยะทั้งสองก็พุ่งตรงเข้าหาเซี่ยตงทันที
พวกเขารวดเร็วและว่องไวมาก ขณะที่พุ่งเข้าใส่พวกมันกระโดดเหนือฝูงซอมบี้และใช้หัวพวกนั้นเหยียบเหมือนเป็นก้อนหิ้นให้พวกมันไปหาเซี่ยตงซึ่งอยู่ในวงล้อม
เมื่อเห็นสองซอมบี้เคลื่อนไหวในที่สุด เซี่ยตงตกใจกลัวมาก
ผู้นำซอมบี้ดูเหมือนจะไม่อยากรออีกต่อไป
ซอมบี้อัจฉริยะทั้งสองก็ดูเหมือนจะไม่กลัวไฟของเซี่ยตงเลย ในขณะที่พวกมันมุ่งเข้าใส่เขาอย่างดุดัน เขารีบขว้างลูกไปสองลูกใส่พวกมันเพื่อป้องกันตัว
อย่างไรก็ตาม พวกมันหลบได้ ในเวลาเดียวกัน พวกมันเร่งพุ่งเข้าไปที่เซี่ยตง กางกรงเล็บอันแหลมคมและตะปบที่ร่างของเขาซึ่งล้อมรอบด้วยเปลวไฟบางๆ
เปลวไฟที่หุ้มร่างเขาตอนนี้อ่อนแรงลงอย่างมาก เนื่องจากพลังงานที่เหลือน้อยนิดในร่างเขา ดังนั้น หากตอนนี้เขาถูกกรงเล็บโดยซอมบี้อัจฉริยะทั้งสองนี้เปลวไฟของเขาจะถูกบดขยี้และดับลงอย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามผู้นำซอมบี้รู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ ทันใดนั้น มันก็เอื้อมมือออกมากางนิ้วของมันเพื่อสร้างกรงเล็บโบกไปที่เซี่ยตง คลื่นแห่งความหนาวเย็นพุ่งพล่านไปทั่ว และจากนั้นลูกเห็บก็ตกลงมาจากท้องฟ้าทีละลูก กระทบร่างกายของเซี่ยตง
ลูกเห็บเหล่านี้ละลายไฟของเซี่ยตงเมื่อพวกมันตกกระทบลงมาที่เขา แต่ในขณะเดียวกัน ลูกเห็บก็ทำให้เขาอ่อนแอลงเช่นกัน อุณหภูมิโดยรอบลดลงและกดไฟลงบนร่างกายของเซี่ยตง
“ฮึ่ม!” เซี่ยตงรู้สึกถึงแรงกดบนหน้าอกจนทำให้เขากระอักเลือดออกมา แต่ก่อนที่เขาจะตอบสนองได้ ซอมบี้ทั้งสองตัวก็ตะปบเขาด้วยกรงเล็บอีกครั้ง
เขารีบกลิ้งไปบนพื้นจากนั้นก็พุ่งเข้าใส่ฝูงซอมบี้อย่างแรงโดยไม่คำนึงว่าพวกมันจะถูกข่วนก็ตาม ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถสร้างช่องว่างในฝูงซอมบี้และรีบวิ่งออกไป
มีอาคารอยู่ใกล้ ๆ และบังเอิญเป็นซูเปอร์มาร์เก็ต ซูเปอร์มาร์เก็ตจะมีโกดังเก็บของซึ่งสามารถใช้เป็นที่พักพิงชั่วคราวของเขาได้
เขายอมตายดีกว่ากลายเป็นอาหารให้ซอมบี้ ,และเขาไม่มีทางที่จะให้ซอมบี้ระดับห้าขุดนิวเคลียสขุมพลังของเขาออกมาและดูดซับเพื่อเปลี่ยนพลังให้เป็นของมัน
ขณะที่วิ่งไป เซี่ยตงถูกติดตามจากผู้นำซอมบี้ระดับห้า
หลังจากตะครุบและพลาดเป้าหมาย ซอมบี้อัจฉริยะทั้งสองหันกลับมาทันทีและไล่ตามเขาด้วยความเร็วสูง
เมื่อสองคนนี้มาถึงข้างหลังเขา ทันใดนั้น เซี่ยตงก็ขว้างลูกไฟสองลูกออกไปและตีพวกมันอย่างเต็มที่ หลังจากนั้น เขาก็หยิบปืนไรเฟิลที่สะพายไว้ด้านหลังออกมาและยิงใส่ทั้งสองตัวละสองนัด
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เขาเล็งปืนไรเฟิลและยิงไส่ซอมบี้รอบข้างอย่างรวดเร็วแม่นยำ และดุเดือดด้วยกระสุนไม่หยุด การยิงของเขาแม่นยำมากโดยกระสุนทุกนัดจะพุ่งออกจากหัวของซอมบี้
ซอมบี้อัจฉริยะทั้งสองหยุดชั่วขณะเมื่อโดนลูกไฟ เมื่อถึงเวลาที่พวกมันตระหนักได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น กระสุนของเซี่ยตงก็เจาะหัวกระจุยออกไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นทหารกองกำลังพิเศษชั้นเยี่ยม ถ้าเขาไม่กลัวซอมบี้ระดับห้าขนาดนั้น เขาคงไม่ไช้ปืนไรเฟิลช่วยจนจบ แต่ตอนนี้พลังของเขาหมดลงและปืนไรเฟิลเป็นทางเลือกสุดท้ายของเขา
ซอมบี้ระดับห้าเห็นเซี่ยตงแยกตัวออกจากฝูงซอมบี้และฆ่าลูกน้องทั้งสองคน ในที่สุดมันก็กลับมาอีกครั้ง
เมื่อเห็นมันเคลื่อนไหว เซี่ยตงก็ยิงสองนัดใส่มันทันทีจากนั้นก็วิ่งเข้าไปในอาคารอย่างรวดเร็วและวิ่งไปที่โกดัง
ความเร็วในการเคลื่อนที่ของซอมบี้ระดับห้าไม่สามารถวัดได้ด้วยตามนุษย์ ดังนั้นสองนัดที่เซี่ยตงยิงออกไปจึงไม่ถูกตัวซอมบี้ระดับห้าได้ มันกลายเป็นเงาเหมือนสัตว์และแสงวาบไปในอากาศ วิ่งไปที่อาคารหน้าเซี่ยตง
มันใจเย็นอดทนรอดูเซี่ยตงวิ่งเข้าไปในอาคาร ความเร็วของเขาช้ามากในสายตาของมัน ดังนั้นจึงไม่รีบร้อนที่จะตะครุบและกัดเขาจนตาย ทันใดนั้น มันก็พุ่งเข้ามาหยุดข้างหน้าเขาและขวางทางเขาเหมือนแมวแกล้งแหย่หนูเล่น
เมื่อเห็นว่าทางของเขาถูกปิดกั้น เซี่ยตงยังคงสงบนิ่งและยกปืนขึ้นยิงใส่ผู้นำซอมบี้ทันที แต่มันก็หลบลูกปืนได้อีกครั้ง กางกรงเล็บไต่และพุ่งไปทั่วกำแพงเหมือนแมงมุม เห็นได้ชัดว่ามันไม่กลัวกระสุนเลย
ในระหว่างการต่อสู้ทั้งสองไม่ได้สังเกตเห็นร่างโปร่งแสงที่ปรากฏขึ้นใกล้ๆ ร่างนั้นพุ่งเข้าหาเซี่ยตงและจับแขนของเขาดึงหายไปจากจุดนั้นทันที
ผู้นำซอมบี้หยุดชะงักสีหน้าของมันนิ่งเหมือนถูกแช่แข็ง มันกระพริบตาสองสามครั้งด้วยความสับสน ในที่สุดมันก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันอ้าปากกว้าง ระเบิดเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง
“คว๊าาาาากส์!!!!”
มันพุ่งไปตรงจุดที่เซี่ยตงหายตัวไปและเดินวนไปรอบๆด้วยความงุ่นง่าน แต่ไม่สามารถสัมผัสอะไรได้ นี่มันอะไรกัน สิ่งที่รู้สึกได้คือกลิ่นของเขาที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง
“เอื๊อออออออส์! เอื๊อออออออส์! เอื๊อออออออส์!
ผู้นำซอมบี้ไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเนื้อที่กำลังจะเข้าปากจะหายไปแบบนั้น มันกระโดดขึ้นลงด้วยความโกรธ ๆ แล้วเอาหัวชนกำแพง และทิ้งรูโบ๋ไว้
พลังของมันพุ่งขึ้นพร้อมกับความโกรธ ทำให้อุณหภูมิลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว เป็นผลให้พื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว
ถ้าซอมบี้ตัวนี้เป็นมนุษย์ คงจะต้องสาปแช่งอย่างแน่นอน ‘ไอ้เลว! เนื้อของกูอยู่ที่ไหน? ไอ้เหี้ย! ใครขโมยเนื้อของกู?
อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถพูดหรือคิดเหมือนมนุษย์ได้ มันเป็นความดุร้ายตามสัญชาตญาณและความฉลาดที่ได้มาไม่ทำให้มันคิดออกว่าเกิดอะไรขึ้น
“เอื๊อออออออส์! เอื๊อออออออส์! เอื๊อออออออส์!
หลังจากนั้นไม่นาน ผู้นำซอมบี้ก็สงบลง อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้หยุดส่งเสียงคำรามลึกจากลำคอ เสียงของมันฟังดูโกรธและสับสนมาก
แค่ไม่เข้าใจว่ามนุษย์หายไปในอากาศเบาบางได้อย่างไร มันสังเกตเห็นเขามานานแล้วและมั่นใจว่าเขาไม่ได้มีอำนาจทางอวกาศ ถ้าเป็นเช่นนั้นทำไมเขาไม่ใช้ก่อนหน้านี้? ทำไมเขาถึงรอจนถึงตอนนี้?
อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้ มันชัดเจนว่าเขาหายตัวไปแล้วแน่นอน!
บทที่ 35 : การช่วยเหลือสำเร็จ
ขณะที่เซี่ยตงถือปืนและยิงไปที่ซอมบี้ระดับห้าซึ่งไต่ไปทั่วกำแพง ดวงตาของเขาก็พร่ามัว แล้วภาพเบื้องหน้าเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
กำแพงและด้านในของอาคารที่ทรุดโทรมหายไป! ซอมบี้ระดับห้าหายไปแล้ว! หญ้าสีเขียวและทะเลสาบนี้มาจากไหน?
ก่อนที่เขาจะรู้ว่าเขากำลังมองหาอะไรอยู่ ทันใดนั้นเขาก็หันไป เล็งปืนยังร่างที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา
‘ซอมบี้เหรอ?’
เซี่ยตงหยุดชั่ววินาทีก่อนที่จะยิงซอมบี้โดยอัตโนมัติ
ปัง!
เผชิญหน้ากับกระสุนที่ลอยตรงมาที่เธอ หลินเสี่ยวขยับตัวเล็กน้อยและกำมือจับกระสุนไว้ในมือแน่น ในสายตาของเธอการเคลื่อนที่ของกระสุนช้ามาก ดังนั้นเธอจึงจับมันได้อย่างง่ายดายโดยไม่จำเป็นต้องมองด้วยซ้ำ
เซี่ยตงตกใจนิ่งเงียบ
ซอมบี้ตัวนี้จับกระสุนของเขาได้จริงๆ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าซอมบี้ตัวนี้มีพลังมาก แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าอยู่ในระดับใด
หัวใจของเขาจมลงเมื่อเห็นหลินเสี่ยวจับกระสุนได้อย่างง่ายดาย มองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดนี้ เขาเดาว่านี่เป็นพื้นที่แยกอยู่ต่างหาก
‘ซอมบี้อวกาศ!’
ก่อนที่เขาจะยืนยันข้อเท็จจริงได้ เขาเห็นซอมบี้ตรงหน้าเขาขว้างกระสุนใส่เขา ใบหน้ามันเต็มไปด้วยความเกลียด!
กระสุนตกลงบนหัวของเขาเบาๆ
‘เอ๊ะ? ความรังเกียจและการดูหมิ่นในสายตาของซอมบี้หมายถึงอะไร? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ซอมบี้สามารถแสดงออกถึงความเป็นมนุษย์ได้?’
เนื่องจากปฏิกิริยาของหลินเสี่ยวที่แสดงออกมา เซี่ยตงมองไปที่เธอด้วยความว่างเปล่าแต่ดูสับสนบนใบหน้าของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยผ่อนคลายความระมัดระวัง กระชับร่างกายของเขาจับปืนแน่นขณะจ้องไปที่หลินเสี่ยวโดยไม่ขยับ
ท่าทางของซอมบี้บอกเขาว่า ‘หยุด! สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว’
มันไม่สำคัญเลยที่เขาจะเข้าใจความหมายของซอมบี้ สิ่งที่สำคัญคือท่าทางของซอมบี้ตัวนี้เป็นสัญญาณมือที่ใช้ในค่ายฝึกกองกำลังพิเศษ
แม้แต่ทหารธรรมดาบางคนก็ไม่รู้เรื่องสัญญาณมือนี้ซอมบี้จะรู้ได้อย่างไร? ซอมบี้ตัวนี้เคยเป็นทหารหน่วยรบพิเศษมาก่อนหรือไม่? เธอยังคงเก็บความทรงจำตลอดชีวิตหลังจากที่เธอตายและกลายเป็นซอมบี้ใช่ไหม?
อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นไปไม่ได้! การติดเชื้อไวรัสจะเข้าสู่สมองก่อน โดยพื้นฐานแล้วเซลล์ประสาทสมองของซอมบี้จะถูกกัดเซาะโดยไวรัสซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกมันกลายเป็น ‘ซอมบี้’ ซอมบี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ใส่ใจและพวกมันมีเพียงสัญชาตญาณในการกินมนุษย์ แม้ว่าจะอัปเกรด ความทรงจำเก่า ๆ ของพวกเขาก็จะไม่กลับคืนมา
เมื่อเซี่ยตงกำลังประเมินหลินเสี่ยวด้วยสายตา ก้อนกรวดก็บินมาจากด้านข้างและกระแทกร่างของเขา
จากนั้นจู่ๆร่างเล็กๆก็วิ่งมาและหยุดอยู่ตรงหน้าหลินเสี่ยว กางแขนเพื่อปกป้องเธอ ใบหน้าเล็กๆของเด็กน้อยเต็มไปด้วยความระแวดระวัง ขณะที่จ้องไปที่เซี่ยตง
‘สายตาของกูเป็นบ้าหรืออะไร? เห็นลูกสาวที่มีค่าของหัวหน้าอู่ในที่แบบนี้ได้อย่างไร?’ เซี่ยตงคิด
อู่เย่วหลิงตื่นตระหนกเมื่อเธอเห็นชายแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นและเล็งปืนไปที่ซอมบี้
เธอรู้ว่าสิ่งนั้นเรียกว่าปืน ซึ่งสามารถทำให้หัวซอมบี้หลุดออกไปได้ เธอจะปล่อยให้หัวของซอมบี้ตัวนี้ปลิวไปไม่ได้!
“ ไม่ใช่เธอเหรอ…เธอคือ…มาที่นี่! เอ๊ะ…” เซี่ยตงเบิกตากว้างขณะที่เขามองไปที่อู่เย่วหลิงและพูดกับเธอใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
เขากังวลที่จะเรียกชื่ออู่เย่วหลิง เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าสิ่งมีชีวิตที่ยืนอยู่ข้างหลังเด็กคนนี้คือซอมบี้กินคน!
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดได้ ความรู้สึกเบาหวิวเกือบทำให้เขาแทบทรุดเข่าลง
เขามองไปที่บาดแผลรอยขีดข่วนของเขาซึ่งถูกซอมบี้ตัวอื่นทำร้ายก่อนหน้านี้และตระหนักว่าไวรัสในร่างกายของเขาเริ่มโจมตีแล้ว
เขาจดจ่ออยู่กับตัวเองตลอดเวลา แต่ตอนนี้ เขาฟุ้งซ่านเกินไปกับการปรากฏตัวของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เมื่อเขาคลายจิตวิญญาณเล็กน้อย ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองต่อการติดเชื้อไวรัส
ในขณะที่เล็งปืนไปที่หลินเสี่ยวด้วยความยากลำบากเขาพูดกับอู่เย่วหลิงว่า “ เธอ…เธอมาที่นี่เดี๋ยวนี้…นั่นคือซอมบี้…มันจะกินเธอ…”
เขาไม่มีเวลาคิดเลยว่าทำไมซอมบี้ตัวนี้ถึงรู้สัญญาณของทหารหน่วยรบพิเศษ เขาแค่ต้องการให้เด็กอยู่ห่างจากซอมบี้อันตรายตัวนั้น
เขาไม่รู้ว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงมาอยู่ในพื้นที่ของซอมบี้โดยที่ไม่ได้กินเธอ มีคำถามมากมายเกินไปที่เซี่ยตงไม่มีเวลาคิด
อย่างไม่คาดคิด หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด อู่เย่วหลิงส่ายหัวและยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าซอมบี้เช่นเดิม
สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเซี่ยตงที่แสดงออกมา ดวงตาของหลินเสี่ยวเป็นประกาย เธอรู้ว่านั่นมันคือไวรัสที่อยู่ในร่างกายเขากำลังโจมตี
ก่อนหน้านี้เธอเห็นเซี่ยตงรีบออกมาจากฝูงซอมบี้ เธอรู้ว่าสายไปแล้วที่จะช่วยเขา อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอไม่สามารถออกไปข้างนอกเพื่อต่อสู้กับผู้นำซอมบี้ระดับห้าได้เพราะเธอรู้สึกว่าเธอไม่มีโอกาสชนะ
ในเวลานั้น เธอก็รู้สึกกังวลเช่นกัน สงสัยว่าเธอจะทำให้ตัวเองล่องหนได้อย่างไรและพาเซี่ยตงเข้ามาในพื้นที่ของเธอโดยไม่ดึงดูดความสนใจของผู้นำซอมบี้
ในช่วงเวลาต่อมา เธอก็เข้าสู่สภาวะที่แปลกประหลาดมาก เธอรู้สึกวิงเวียนราวกับว่าเธอกำลังหลับไป แต่แล้วก็เห็นภาพเบลอ ๆ รู้สึกเหมือนฝัน แต่ก็เหมือนอยู่ในจินตนาการด้วย
หลังจากนั้น ในที่สุดเธอก็กลับมาหัวใสอีกครั้ง เธอเห็นกระสุนลอยมาหาเธอ โชคดีที่สายตาของเธอแตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป เธอมองเห็นร่องรอยของกระสุนอย่างชัดเจนโดยรู้สึกว่ามันเคลื่อนที่ไม่เร็วพอ
ก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นมือของเธอตอบสนองก่อนสมองสั่งการและจับกระสุนไว้ในมือ
เขายิงเธอจริง! ขณะนั้น, หลินเสี่ยวโกรธเล็กน้อย จากนั้นเธอก็สาดกระสุนกลับไปอย่างเหยียดหยาม และแสดงสัญญาณมือให้เขาเห็นว่ามีเพียงทหารหน่วยรบพิเศษเท่านั้นที่รู้
จากการต่อสู้ที่เซี่ยตงได้ต่อสู้ก่อนหน้านี้ เธอคิดได้แวบแรกว่าเขาเป็นทหารหน่วยรบพิเศษ
ดังนั้นเธอจึงใช้สัญญาณมือเพื่อให้เขาหยุด อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้ว่าในขณะนั้นเจ้าตัวเล็กจะวิ่งออกมาและกำบังเธอ ดูเหมือนพยายามปกป้องเธอ
หลินเสี่ยวประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเด็กน้อยจะเป็นห่วงเธอ เด็กตัวเล็กนิดเดียว แต่ความกล้าของเธอไม่นิด! เธอรีบวิ่งออกมาเพื่อปกป้องเธอแบบนั้นเพียงเพราะไม่ต้องการให้เธอตายเหรอ? เด็กน้อยไม่กลัวความตายเหรอ?
หลินเสี่ยวรู้สึกพอใจ อย่างน้อยเด็กคนนี้ก็คิดที่จะปกป้องเธอแล้ว! เด็กคนนี้คิดจะปกป้องเธอจริงๆ! เด็กปกติแบบไหนที่คิดจะปกป้องซอมบี้?
เธอเอื้อมมือเบา ๆ แล้วแตะลงบนแขนเล็ก ๆ ของอู่เย่วหลิง จากนั้นเดินออกมาจากด้านหลังเธอและหันตัวเล็กน้อยเพื่อป้องกันคนหลัง
หลินเสี่ยวบอกได้อย่างชัดเจนว่าเซี่ยตงได้กลายเป็นซอมบี้แล้ว
“ฮื่ม….เอะ? อ่าาาส์!” สมองของเซี่ยตงถูกโจมตีด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ซึ่งทำให้เขาเลิกกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของอู่เย่วหลิงในทันที เพราะตอนนี้เขาแทบไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับตัวเองเลย
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในหัวของเขาทำให้เขาโก้งโค้ง ปืนไรเฟิลตกลงจากมือของเขาลงสู่พื้น สำหรับอดีตทหาร ปืนคือชีวิตของเขา อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ปืนถูกลืมบนพื้นเนื่องจากเซี่ยตงเจ็บปวดมากเกินพอที่จะมีสติในขณะนี้
เขาจับหัวไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้างกดแรง ๆ ขณะก้มโก้งโค้ง ตัวงอ จากนั้นเขาก็ล้มลงบนพื้น ร่างทั้งร่างของเขากระตุกและขดตัวไปมา
