เซี่ยตงเพียงแค่มองไปที่เขาก่อนที่จะสรุปว่าเขาเป็นคนที่มีพลังอวกาศ เขานึกถึงเมื่อก่อนและตระหนักว่าหวงเสี่ยวและคนอื่น ๆ ปกป้องผู้ชายคนนี้มาตลอดโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม เขาไม่เคยสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติในเวลานั้น และคิดแค่ว่าพวกเขาสนิทกัน
ตอนนี้ในขณะที่เขาคิดทบทวนทุกอย่างใหม่ เขารู้ว่าจริงๆแล้วเป็นเพราะคนไม่กี่คนที่รู้มานานแล้วเกี่ยวกับพลังอวกาศของชายคนนี้
ชายคนนี้กลับไปที่มุมหนึ่ง ตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงออกจากเขตต่อสู้ที่สร้างโดยเซี่ยตงและหวงเสี่ยว
ในขณะนั้นเขาเห็นบางสิ่งบางอย่างผ่านแวบไปมาในอากาศด้วยหางตาของเขา เขาหันหน้าไปเห็นร่างหนึ่งแว้บเข้ามาทางหน้าต่างด้านหลังหวงเสี่ยว มันมายืนอยู่หลังเขา ภายในพริบตาโดยไม่สนลมที่พัดรอบตัวของเขาเลย จากนั้นก็เอื้อมมือออกไปและเสียบกรงเล็บแหลมคมของมันเข้าไปที่หลังหัวหวงเสี่ยว
แล้วก็โบกมืออย่างรวดเร็ว ส่งหวงเสี่ยวลอยออกไปพร้อมกับลมของเขาโดยไม่ปล่อยให้มีเสียงครางของความเจ็บปวดใดเลย ด้วยการกระทำนั้น กะโหลกครึ่งหนึ่งของเขายังติดอยู่ในมือของสิ่งมีชีวิตนั้น
ชายผู้มีพลังอำนาจอวกาศลืมตาขึ้นและเห็นฉากที่ไม่คาดคิดนี้ ในขณะเดียวกันเขาก็เห็นร่างนี้ที่เข้ามาทางหน้าต่างอย่างชัดเจน และพบว่ามันเป็นซอมบี้ผู้หญิง
ทันทีที่ซอมบี้หญิงโยนหวงเสี่ยวออกไป ชายผู้มีพลังอวกาศยกปืนขึ้นและยิงใส่เธอแทบจะสะท้อนกลับ แต่ซอมบี้จับลูกกระสุนด้วยผ่ามือของเธอเพียงแค่กำนิ้วของเธอไว้
เมื่อเห็นสิ่งนี้ชายผู้มีพลังอวกาศก็ตกตะลึง และก่อนที่จะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นซอมบี้ก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง
มันสว่างวาบไปในอากาศและหายไป แต่ในครึ่งวินาทีต่อมา มันปรากฏขึ้นข้างๆเขา จับแขนของเขาด้วยกรงเล็บ ถัดมาเขารู้สึกว่าเขากำลังบินอยู่ในอากาศด้วยดวงตาที่แทบถลน
เมื่อเขากลับมาหาตัวเอง ทิวทัศน์เบื้องหน้าของเขาเปลี่ยนไป
เขายืนอยู่ริมทะเลสาบเล็ก ๆ
หลังจากนั้นเขารู้สึกว่าแขนของเขาถูกคลายออก แล้วเห็นว่ามีซอมบี้ยืนอยู่ข้างๆเขา!
เขาดึงแขนกลับมาโดยไม่รู้ตัวและยกปืนขึ้น อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นมีมือจับปืนของเขาหายไปในพริบตาก่อนที่เขาจะยิง รู้สึกแค่มือว่างเปล่าที่สั่นของเขา!
เขาหันหน้าไปทางที่มือยื่นมาทันที และเห็นเซี่ยตงยืนอยู่ห่างจากเขาหนึ่งเมตร ถือปืนของเขาและแกว่งเป็นวงกลม
“เซี่ยตง! นายกำลังทำอะไร! ทำไมนายไม่จัดการกับซอมบี้ตัวนี้? ทำไมนายถึงยึดปืนของฉัน?” ชายผู้มีพลังอวกาศจุดชนวน เมื่อเขาพบว่าเซี่ยตงเป็นคนที่เอาปืนเขาไป
เขาเชื่อว่า แม้ตอนนี้ความขัดแย้งภายในจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เขาและเซี่ยตงก็ควรจะสู้กับซอมบี้ตัวเมียนี้ด้วยกัน ท้ายที่สุดเมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้ คนเราควรจัดการกับมันก่อนและจากนั้นจึงค่อยจัดการกับปัญหาภายในของตน
สิ่งนี้ค่อยๆกลายเป็นกฎตั้งแต่ยุคหลังวันสิ้นโลกเริ่มต้นขึ้น สำหรับสิ่งต่างๆ เช่นหวงเสี่ยวส่งเพื่อนร่วมทีมของเขาเข้าไปในปากของซอมบี้ สามารถอธิบายได้ว่าเป็นด้านมืดที่พบบ่อยที่สุดในยุคหลังวันสิ้นโลกนี้ แน่นอนว่าสิ่งนี้เป็นข้อยกเว้น
ชายผู้มีพลังอวกาศยังไม่เข้าใจสถานการณ์ของเขาชัดเจน เขาต้องการการปกป้องจากเซี่ยตงโดยไม่รู้ตัวเหมือนครั้งก่อนที่พวกเขาปล่อยให้เซี่ยตงเผชิญกับอันตราย ลืมเรื่องที่เขาทรยศเซี่ยตงเมื่อไม่นานมานี้ และเขาได้ร่วมมือกับคนอื่น ๆ เพื่อผลักดันเขาไปสู่ฝูงซอมบี้
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เซี่ยตงก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากหันมุมปากของเขาอย่างเย็นชา ยืนอยู่ที่นั่นขณะมองเขาด้วยความเยาะเย้ย
เมื่อเห็นความเย้ยหยันบนใบหน้าของเซี่ยตง ในที่สุดชายผู้มีพลังอวกาศก็จำได้ว่าเขาได้ทรยศต่อเซี่ยตงก่อน และหยุดลงในไม่ช้า
ดังนั้นตอนนี้ไม่มีใครปกป้องเขาได้! เขาเป็นเพียงมนุษย์ที่มีพลังอวกาศและก่อนที่โลกเก่าจะจบลง เขาเป็นเพียงพนักงานออฟฟิศ เขาไม่เคยเป็นนักต่อสู้ที่แข็งแกร่ง เขาสามารถอยู่รอดในโลกหลังวันสิ้นโลกได้โดยอาศัยการปกป้องจากผู้อื่นเท่านั้น โชคดีที่เขาเปิดใช้งานพลังอวกาศที่มีประโยชน์อย่างมากในภายหลัง และนั่นทำให้เขาได้รับความคุ้มครองจากหวงเสี่ยวและผู้คนของเขา
อย่างไรก็ตาม หวงเสี่ยวตายแล้วเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา ดังนั้น เขาจึงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีผู้พิทักษ์ในตอนนี้
ในขณะนั้นเอง หลินเสี่ยวโยนชิ้นส่วนคริสตัลที่อยู่ในมือของเธอไปยังเซี่ยตง เมื่อเซี่ยตงจับได้ เธอหายวับไปยืนต่อหน้าชายผู้มีพลังอวกาศและบีบคอของเขา
“อ๊ะ….อ๊ะ….อือ…” ในขณะที่ลำคอของเขาถูกบีบ ชายผู้พลังอวกาศถูกปิดการหายใจและรับรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาเห็นดวงตาสีดำคู่นั้นจ้องตรงมาที่เขา เขาเริ่มสั่นสะท้านเพราะความกลัวแม้กระทั่งลืมที่จะดิ้นรน ทั้งใบหน้าของเขาแดงขึ้นในขณะที่เขาหายใจไม่ออกดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความหวาดกลัวเมื่อมองไปที่หลินเสี่ยว
หลินเสี่ยวจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาสัมผัสได้ถึงความคิดของเขาอย่างชัดเจน
‘ฉัน – ฉัน – ฉันจะตาย…ฉันจะถูกซอมบี้ตัวนี้กิน…เธอจะกัดหน้าฉัน…ท้องฉันจะถูกฉีกแล้ว หัวใจและใส้ พุงของฉันจะถูกควักออกมากิน…มันแย่มาก…นี่มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน… ’
เมื่ออ่านใจของชายคนนี้ หลินเสี่ยวก็รู้สึกขบขัน ชายคนนี้ให้ความคิดที่น่ากลัวกับตัวเอง เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำอะไรกับเขา แต่เขาก็ทำให้ตัวเองเห็นภาพเป็นฉากๆที่น่ากลัวเหล่านี้ เขากลัวจนตายเองใช่ไหม
เมื่อมาถึงจุดนี้เธอหยิบกระดาษแผ่นเล็กขึ้นมาโดยมีคำเดียวเขียนอยู่
‘อวกาศ’
จากนั้นเธอวางกระดาษต่อหน้าสายตาของชายผู้มีพลังอวกาศเพื่อให้เขาอ่าน เธอวางแผนที่จะให้เขาแจกทุกอย่างในพื้นที่ของเขาแล้วปล่อยเขาไป
แต่ผลก็คือ เมื่อชายคนนี้ ซึ่งอยู่ภายใต้ความหวาดกลัวและตื่นตระหนก ทันใดนั้นก็เห็นคำว่า ‘อวกาศ’ หลินเสี่ยวก็สัมผัสได้ถึงนิวเคลียสของพลังงานในหัวของเขาทันทีซึ่งดูเหมือนจะมีช่องเปิดอยู่
โดยไม่คาดคิดเธอเห็นทุกอย่างภายในนิวเคลียสพลังงานนั้นโดยตรง
‘เอิ่ม? เอ๊ะ? ตายห่า! เกิดอะไรขึ้น?’
หลินเสี่ยวตกตะลึงในตอนนี้โดยไม่รู้ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น เธอจะมองเห็นภายในพื้นที่ของคนอื่นได้อย่างไร? ไม่ใช่เจ้าของพื้นที่เพียงคนเดียวที่มองเข้าไปข้างในมันได้ใช่หรือไม่?
เธอหลับตาลงในไม่ช้าด้วยความสับสน รู้สึกว่าการเปิดพื้นที่ของมนุษย์ที่ขับเคลื่อนด้วยอวกาศได้ขยายใหญ่ขึ้นหลังจากที่เธอทำ ช่องเปิดที่ขยายใหญ่ขึ้นทำให้เธอมองเห็นได้ชัดเจนกว่าเดิม แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งการเปิดก็ดับลง
จากนั้น เธอก็มองไปที่ใบหน้าของชายผู้มีพลังอวกาศคนนี้และพบว่าเขาแสดงให้เห็นดวงตาสีขาวของเขาแล้วดูเหมือนจะเป็นลม
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินเสี่ยวเหลือคำพูดเพียงน้อยนิด
เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้เป็นแบบนี้จริงๆ!
ในช่วงเวลาถัดไป เธอคลายการบีบของเธอด้วยความตกใจ จากนั้นก็มองดูชายผู้มีพลังอวกาศล้มลงกับพื้นอย่างนุ่มนวล ในขณะเดียวกันเธอรู้สึกว่าช่องว่างของเขาถูกปิดแล้ว
เธอหันศีรษะอันสับสนมองไปที่เซี่ยตงโดยพบว่าเขามองเธอด้วยความสับสนเช่นกัน
จู่ๆ หลินเสี่ยวก็รีบเข้ามาในห้องและฆ่าหวงเสี่ยว? เธอบอกว่าเธอจะปล่อยให้เขาแก้แค้นด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเธอถึงพาเขาและชายผู้มีพลังอวกาศคนนี้เข้ามาในอวกาศของเธอ? เธอทำอะไรกับเขา? ผู้ชายคนนี้กลัวเธอจนหมดสติหรือเปล่า?
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันเหล่านี้ไม่สอดคล้องกับสิ่งที่เธอบอกเขาก่อนหน้านี้ ทำให้เขารู้สึกสับสนอย่างมาก
หลังจากมองเข้าไปในดวงตาของเขาและรู้ความคิดของเขา หลินเสี่ยวหยิบกระดาษออกมาและจดประโยคอย่างรวดเร็ว
‘ซอมบี้ระดับห้าปรากฏตัวขึ้นข้างนอก‘
ประโยคเดียวนี้อธิบายการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของเธอในตอนนี้
ข้างนอกพื้นที่ของเธอมีร่างที่กระโดดอย่างรวดเร็วจากระยะไกลราวกับสัตว์ร้ายที่ดุร้ายหลังจากที่หลินเสี่ยวลากทั้งสองเข้าไปข้างในอวกาศ
บทที่ 43 : ผู้ชายผู้มีพลังงานอวกาศ
เหตุผลที่หลินเสี่ยวรีบเข้ามาและทำให้หวงเสี่ยวตายอย่างรวดเร็ว จากนั้น นำทั้งสองเข้ามาในพื้นที่ของเธอเป็นเพราะเธอสัมผัสได้ถึงผู้นำซอมบี้ระดับห้าที่มีความรู้สึกคุ้นเคยใกล้เข้ามา
เห็นได้ชัดว่า นี่คือผู้นำซอมบี้คนเดียวกับที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้ และเห็นได้ชัดว่ามันต้องได้กลิ่นของหลินเสี่ยวและตามมาที่บริเวณนี้
ในขณะที่ผู้นำซอมบี้ระดับห้ามีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมกว่าหลินเสี่ยว เธอรู้สึกได้ไม่นานหลังจากที่เธอออกจากพื้นที่ของเธอ
มองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศซึ่งนอนอยู่บนพื้น หลินเสี่ยวสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้ ทำไมเธอถึงมองเห็นภายในอวกาศของผู้ชายคนนี้ นี่เป็นความสามารถอื่นของเธอหรือไม่?
ทันใดนั้น เธอก็พบว่าหลังจากที่เธอกลายเป็นซอมบี้ เธอได้รับความสามารถมากมายอย่างที่เธอไม่เคยมีมาก่อน!
กระแสจิต, อวกาศ, การล่องหนในอวกาศ … นอกเหนือจากนี้ ความแข็งแกร่งของร่างกายของเธอเติบโตขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนห้าเท่า และตอนนี้เธอได้พัฒนาอีกหนึ่งความสามารถที่ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงพื้นที่อวกาศของคนอื่น!
อย่างไรก็ตาม ความสามารถทั้งหมดนี้ไม่ได้ฝึกฝน และยังไม่สามารถใช้เป็นสิ่งอำนวยความสะดวกที่ยอดเยี่ยมได้
พื้นที่อวกาศของเธอนี้ลึกลับเกินไป เธอสามารถนำผู้คนเข้ามา และน้ำในทะเลสาบในพื้นที่นี้ดูเหมือนจะมีผลกระทบมากมาย นอกเหนือจากนั้น พื้นที่นี้ดูเหมือนจะมีประโยชน์อื่น ๆ ที่เธอยังไม่ได้ค้นพบอีกเช่นกัน
เกี่ยวกับกระแสจิต เธอพบว่าเธอสามารถเรียนรู้ความคิดของซอมบี้ได้อย่างรวดเร็วในซอมบี้ระดับที่ต่ำกว่าตัวเอง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซอมบี้ระดับสูง มันค่อนข้างยากสำหรับเธอที่จะทำแบบเดียวกัน สำหรับความคิดของมนุษย์ดูเหมือนว่าเธอจำเป็นต้องเข้าใกล้เพื่อที่จะรู้สึกได้
สำหรับการล่องหนนั้น ด้วยความสัตย์จริงเธอไม่รู้วิธีใช้ทักษะนั้น
และตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าความสามารถใหม่ในการรับรู้พื้นที่ของผู้อื่นทำงานอย่างไร เธอต้องทำการทดลองเพิ่มเติม!
ด้วยความคิดนี้หลินเสี่ยวคว้าคอเสื้อของชายพลังอวกาศ ลากเขาไปที่ทะเลสาบ แล้วกดหัวของเขาลงไปในน้ำ
ในไม่กี่นาทีต่อมาชายพลังอวกาศก็เริ่มดิ้นรน
เมื่อเห็นว่าเขาตื่นแล้ว หลินเสี่ยวจับคอเสื้อของเขายกขึ้น จากนั้นโยนเขาไปที่ริมทะเลสาบ
“ เอิ่ม…อะ- เฮ็ม – เฮ็ม -แฮ่ม …ปะ…” ชายผู้มีพลังแห่งอวกาศสูดน้ำเข้าไปมาก ดังนั้นตอนนี้เขาจึงนอนลงบนพื้นขณะที่ไอในรูปร่างที่น่ากลัว
หลินเสี่ยวไม่ได้ให้เวลาเขาในการประมวลผลสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่นั่งยองๆอยู่ตรงหน้าเขาเอื้อมมือออกมาแล้วกางนิ้วออกจับหน้าผากของเขาไว้
เมื่อสำลักน้ำ ชายผู้มีพลังแห่งอวกาศก็รู้สึกได้ถึงมือที่กดลงบนหน้าผากของเขาก่อนที่จิตใจของเขาจะแจ่มใสอีกครั้ง จากนั้นอาการวิงเวียนศีรษะอย่างกะทันหันก็เอาชนะเขาได้และเขาเริ่มรู้สึกเซื่องซึม
หลินเสี่ยวสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเมื่อมือของเธอสัมผัสศีรษะของชายผู้มีพลังอวกาศ เธอหลับตาลงและมองเห็นหมอกสีขาวและมีช่องกลมใหญ่เหมือนหน้าต่าง
ในขณะที่เธอพยายามเข้าใกล้ช่องเปิดอีกเล็กน้อย มันก็พาตัวเองเข้าหาเธอเช่นกัน
เธอเห็นของใช้ประจำวันและอาหารมากมายอย่างชัดเจน เธอและเซี่ยตงไม่ต้องการอาหาร แต่อู่เย่วหลิงต้องการ
เธอดึงออกและลืมตาขึ้น พบว่าชายผู้มีพลังแห่งอวกาศที่คว้าไว้ในมือของเธอได้กลอกตาของเขากลับมาในหัวอีกครั้ง คราวนี้เขาทุกข์ทรมานมากยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะมีฟองที่ปาก
หลินเสี่ยวรีบคลายมือ ดวงตาของเธอเป็นประกาย ดูเหมือนว่าเมื่อมองเข้าไปในพื้นที่ของเขา เธอได้กำหนดความเครียดอย่างมากต่อร่างกายหรือจิตใจของเขา
เมื่อมาถึงจุดนี้ เซี่ยตงเดินไปในขณะที่มองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศด้วยดวงตาที่เย็นชา เขายังมีความปรารถนาที่จะกัดเนื้อของชายคนนี้ แต่เขาก็อดกลั้นเอาไว้
เขาถือนิวเคลียสคริสตัลและรวบรวมความร้อนของร่างกายทั้งหมดไว้ในฝ่ามือของเขาเหมือนกับที่เขาทำเมื่อเขาดูดซับนิวเคลียสของซอมบี้ รู้สึกว่ามันเริ่มละลายได้อย่างไร จากนั้นเขาก็กำนิ้วของเขาไว้ และนิวเคลียสคริสตัลก็เปลี่ยนเป็นคลื่นพลังงานที่ซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านฝ่ามือของเขาในทันที ผสานเข้ากับความร้อนที่เข้มข้นในฝ่ามือของเขาแล้วกลับเข้าสู่ร่างกายของเขาพร้อมกับมัน
หลังจากดูดซับนิวเคลียสคริสตัลเสร็จแล้ว เขาเห็นหลินเสี่ยวผ่อนคลายการจับของเธอกับชายผู้พลังอวกาศ แต่คราวนี้ชายผู้มีพลังอวกาศดูเหมือนจะมีสภาพแย่ลงมากมีฟองที่ปาก
เมื่อเห็นเซี่ยตงเดินผ่านไป หลินเสี่ยวหยิบกระดาษขึ้นมาและจดคำสองสามคำ
‘นิวเคลียสคริสตัลทำให้นายเปลี่ยนแปลงหรือไม่?’
เซี่ยตงใช้เวลาสักครู่ในการรู้สึกถึงร่างกายของเขาจากนั้นก็ส่ายหัว เขาไม่รู้สึกอะไรเลย มันเหมือนกับว่าพลังงานที่มีอยู่ในนิวเคลียสคริสตัลของหวงเสี่ยวได้หายไปภายในร่างกายของเขา เขาไม่รู้สึกว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นเหมือนอย่างที่เขารู้สึกย้อนกลับไปเมื่อเขาดูดซับนิวเคลียสของซอมบี้
หลินเสี่ยวมองเขาด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเมื่อเธอดูดซับนิวเคลียสของซอมบี้ด้วย เธอคิดว่าเป็นเพราะร่างกายของเธอ แต่ทำไมเซี่ยตงถึงรู้สึกเหมือนกับเธอ?
หลังจากใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้ว เซี่ยตงมองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศซึ่งเป็นลมอีกครั้ง เขาจ้องตรงไป เขากลืนน้ำลายตลอดเวลา
เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมหวานเมื่อเขาเข้าใกล้อีกฝ่าย ความรู้สึกหิวก็พุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่งทำให้เขากระตือรือร้นที่จะกิน อย่างไรก็ตาม สติของเขาได้บอกเขาว่ามันเป็นกลิ่นของเนื้อมนุษย์ เมื่อนึกถึงการกินเนื้อมนุษย์เขารู้สึกไม่สบายทางจิตใจ
ในแง่หนึ่ง ร่างกายของเขาได้รับความทุกข์ทรมานจากความหิวโหย และในทางกลับกันจิตใจของเขาได้รับความรู้สึกรังเกียจ สถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ทำให้เขาอึดอัดอย่างมาก
เห็นเขาเป็นแบบนี้ หลินเสี่ยวรู้ดีว่าเขาถูกล่อลวงด้วยความหิวโหยโดยสัญชาตญาณ เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเขียนสองสามประโยคลงบนกระดาษ
‘ถ้าอยากกินเขา ฉันจะไม่หยุดนาย ท้ายที่สุดแล้วการกินมนุษย์เป็นปฏิกิริยาปกติและสัญชาตญาณของซอมบี้ และเนื้อมนุษย์สามารถให้พลังงานที่ซอมบี้ต้องการได้ ’
เมื่ออ่านสิ่งนี้ เซี่ยตงหยุดชั่วคราวเพื่อทำความเข้าใจความหมาย เมื่อเขาเข้าใจความหมายของคำเหล่านั้นแล้ว เขายืนยันโดยการส่ายหัวทันที จากนั้นก็หันหลังเดินไปไกล ๆ
มองเขาจากด้านหลัง หลินเสี่ยวก็รู้สึกเยือกเย็นและโดดเดี่ยวในทันใด
ทุกวันนี้เธอค่อยๆคุ้นเคยกับการเป็นซอมบี้ แต่ชายคนนี้ยังไม่ยอมรับความจริงว่าเขาเป็นซอมบี้ เขาเป็น? หลายสิ่งเปลี่ยนไป แต่เขายังไม่รู้ตัว
หลินเสี่ยวเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีและเปิดกว้าง สามารถปรับตัวได้ดี
เธอกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็น เธอยังคงเป็นอย่างที่เธอเป็นและเธอยังคงไปหาครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาได้ เธอต้องการที่จะเห็นว่าพวกเขาอยู่ดีแม้จากระยะไกล เพื่อที่อย่างน้อยเธอจะได้เลิกกังวลเกี่ยวกับพวกเขา
เธอเคยเป็นทหารกองกำลังพิเศษมาก่อน และมักจะปฏิบัติภารกิจที่อันตรายซึ่งอาจทำให้เธอเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ ครอบครัวของเธอยอมรับสิ่งนั้นและเตรียมใจตั้งแต่นานมาแล้ว ดังนั้นตอนนี้เธอจึงมองว่าตัวเองตายในภารกิจ แต่ก็ยังสามารถอยู่กับคนที่เธอรักได้ด้วยตัวตนอีกแบบแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงยังคงต้องการกลับไปหาครอบครัว
อย่างไรก็ตาม เซี่ยตงไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่เปิดใจกว้างเท่าเธอ
หลินเสี่ยวไม่ได้สนใจเขา ในไม่ช้าพวกเขาสองคนก็จะแยกทางกันอยู่ดี สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเซี่ยตง นั่นเป็นเรื่องของเขาเองและเธอไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ท้ายที่สุดพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน และไม่มีความเสน่หาเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาด้วย
เธอช่วยเขาเพียงเพราะเธอไม่ต้องการดูเขาซึ่งเป็นทหารหน่วยรบพิเศษถูกเพื่อนร่วมทีมของตัวเองฆ่าตายแบบนั้น
ในกองทัพทหารได้รับการฝึกฝนทุกวันและจิตวิญญาณของทีมเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง ความไว้วางใจของทหารในสหายของพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญและในทางกลับกัน ดังนั้น ทหารหน่วยรบพิเศษทุกคนจึงเกลียดชังและปฏิเสธการทรยศระหว่างเพื่อนร่วมทีมเหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม หลินเสี่ยวถูกขัดขวางโดยการขาดความแข็งแกร่ง ดังนั้น การช่วยเหลือจากเธอจึงช้าเกินไป
ถ้าเธอสามารถเอาชนะผู้นำซอมบี้ระดับห้าคนนั้นได้ เธอจะไม่ล้มเหลวในการช่วยชีวิตคน ก่อนที่เขาจะได้รับอันตราย
ดังนั้นเธอจึงต้องการเติบโตอย่างแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ !
