บทที่ 5: พื้นที่ลึกลับ
หลินเสี่ยวมองไปรอบๆและพบว่าตัวเองรายล้อมไปด้วยความเขียวขจีอันสดชื่น อากาศสดชื่น สะอาดและเป็นธรรมชาติ มันรู้สึกปลอดมลพิษจากอุตสาหกรรมที่ทันสมัย
แม้ว่ามันเป็นแค่หญ้ารอบๆตัวเธอ การได้เห็นทะเลสีเขียวชอุ่มทำให้อารมณ์ของเธอสดใสขึ้นมาก
เธอพยายามตะเกียกตะกายอยู่พักหนึ่งและในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะลื่นไถลและล้มอีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ
เธอรู้สึกว่าปากของเธออ้าปากค้างและฟันแหลมคมของเธอดูเหมือนจะทะลุผ่านบางสิ่งบางอย่าง เธอผวาเมื่อเธอมองเห็นมันอย่างชัดเจน และดึงฟันของเธอออกทันที่เพื่อลุกขึ้นนั่ง
‘โอ้มาย!’ มีคนอยู่ข้างเธอ คนที่ติดเชื้อ ซึ่งเธอเคยเห็นเขามาก่อนหน้านี้ เธอก้มตัวลงและ……ดูเหมือนว่าจะกัดเขา
ทำไมชายคนนี้ถึงอยู่กับเธอ? นอกจากนี้สถานที่นี้คืออะไร? เธอมาที่นี่ได้อย่างไร?
เธอเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสีขาว แต่ไม่เห็นดวงอาทิตย์
จากนั้นเธอหันหัวของเธอเพื่อมองไปรอบ ๆ และพบว่าในความเป็นจริงแล้วเป็นทุ่งหญ้าเล็ก ๆ ทะเลสาบที่ส่องประกาย เธอดีใจที่ได้เห็นทะเลสาบขณะที่เธอก้าวไปหนึ่งก้าวแล้วเริ่มเคลื่อนไปที่ทะเลสาบ
มันเป็นฤดูร้อนครั้งสุดท้ายที่เธอตื่นขึ้นมา แม้ว่าเธอจะไม่รู้สึกถึงความร้อนอีกต่อไปตั้งแต่กลายเป็นซอมบี้ แต่เธอก็ไม่สามารถทนร่างกายที่พังและสกปรกได้
อย่างไรก็ตามหลินเสี่ยวไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงแปลกๆ ซึ่งเกิดขึ้นบนใบหน้าของชายที่กำลังจะตาย ซึ่งมีไวรัสแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา ผิวสีซีดของเขาค่อยๆกลับมาเป็นสีปกติและสีฟ้าจางลงจากริมฝีปากของเขา เห็นได้ชัดว่านี่หมายความถึงไวรัสกำลังออกจากร่างกายของเขา แม้ว่าในอัตราที่ช้ามาก มันจะค่อยๆหายไปเมื่อเวลาผ่านไป
ในความเป็นจริง ในขณะนั้น ไวรัสกำลังหายไปเร็วอย่างที่สุดจากหน้าอกของเขาซึ่งถูกกัดโดยหลินเสี่ยวโดยบังเอิญ
หลินเสี่ยวไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งนี้เพราะเธอเดินไปที่ทะเลสาบเล็ก ๆ อย่างตื่นเต้น ทะเลสาบดูเหมือนจะใกล้แต่มันก็ดูเหมือนจะถึงตลอดเวลาแต่ไม่ถึงซักที
ในที่สุดเธอก็มาถึง เธอนอนคว่ำหน้าริมทะเลสาบและจับกรงเล็บของเธอเข้าด้วยกันเพื่อจะดื่มน้ำไม่กี่คำ จากนั้นเธอก็ถอดชุดที่ใช้ความพยายามจริงจังที่จะสวมใส่ เมื่อมองดูร่างกายที่เสียหายนี้ เธอจินตนาการได้ว่าการโจมตีของลวี่เถียนหยี่นั้นโหดร้ายเพียงใด และความเจ็บปวดที่เธอได้รับก่อนที่จะเสียชีวิตนั้นมากขนาดไหน
หลินเสี่ยวถอดเสื้อผ้าและกางเกงขาดของเธอออกแล้วก้มตัวลงและล้างตัวในทะเลสาบ ใช้เวลานานในการทำความสะอาดเสื้อผ้าและกางเกงเหล่านั้น เธอเป็นคนค่อนข้างจะสะอาด ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอึดอัดมากเมื่อเห็นร่างกายของเธอ
ขณะที่เธอก้มตัวลง ไส้ของเธอก็หลุดออกจากร่าง
หลังจากนั้นเธอนั่งลงในทะเลสาบและทำความสะอาดลำไส้ด้วยมือของเธอก่อนที่จะจับยัดพวกมันกลับเข้าไปในท้องของตัวเอง เธอทำความสะอาดเสื้อผ้าที่ขาดของเธออีกครั้งและพันหน้าท้องของเธอไว้
ในฐานะผู้ป่วย OCD(โรคย้ำคิดย้ำทำ)เธอใช้เวลานานในการห่อตัวและทำให้ตัวเองดูสะอาดและเป็นระเบียบที่สุด
เธอไม่รู้สึกอะไรเลยขณะทำสิ่งนี้แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันต้องดูแปลกมากสำหรับคนอื่น
หลังจากพันหน้าท้องของตัวเอง เธอเริ่มล้างแขนและขาของเธอซึ่งถูกทำลายอย่างรุนแรง อาบไปด้วยเลือดและชิ้นเนื้อหายไปบางส่วน
ในขณะที่ทำเช่นนั้น หลินเสี่ยวไม่รู้สึกถึงพลังงานที่ค่อยๆซึมผ่านเลือดของเธอ ผ่านบาดแผลที่เปียกโชคด้วยน้ำในทะเลสาบ พลังงานนี้ทำให้เลือดดำของเธอแข็งตัวเริ่มไหลเวียนได้อีกครั้ง ในขณะที่บาดแผลของเธอได้รับการรักษาโดยตัวมันเอง ไม่มีเนื้อใหม่งอดออกมา แต่บาดแผลเริ่มเชื่อมต่อ ตกสะเก็ดเร็วกว่าเดิมและไวรัสก็หายไปจากร่างเธอโดยสิ้นเชิง
เธอยังอยู่ในรูปของซอมบี้ แม้ว่าหน้าซีดและฟันแหลมคมยื่นออกมาจากปากของเธอ
เธอไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เหล่านี้เหมือนกับที่เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายคนนั้นเวลานี้เธอก็เริ่มรู้สึกง่วงนอนในขณะอาบน้ำ ก่อนที่เธอจะรู้อะไรเป็นอะไรตาเธอก็ปิดลงมาและเธอหลับไป
จากนั้นเธอนอนหลับตลอดสามวัน
ในที่สุดเธอตื่นขึ้นมา เธอพบว่าตัวเองยังเปียกอยู่ในน้ำ เธอขยับเล็กน้อยแล้วหันหลังกลับ คลานไปที่ฝั่ง
ณ จุดนี้ ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักว่าขาของเธอค่อนข้างว่องไว
เธอยืนอยู่ข้างทะเลสาบ ยกเท้าขึ้นและวางลง จากนั้นเธอก็ยกมันขึ้นมาอีกแล้ววางมันลงอีกครั้ง….หลังจากนั้น เธอเตะเท้าออกไป! ขาของเธอนั้นยืดหยุ่นเหมือนมนุษย์ที่แข็งแรง!
เธอเปิดตาสีดำบริสุทธิ์ของเธอกว้างและมองที่มือแล้วมองที่ขา เธอสั่นแขนขาของเธอแล้วงอเอวในทิศทางที่แตกต่างกัน
เธอดูเหมือนเมื่อก่อน แต่รู้สึกดีขึ้นมาก
ด้วยความสุขใจ ทันใดนั้นเธอก็กำมือเข้าและพยายามต่อย ทำมันอย่างจริงจัง! หมัดของเธอขาดความแข็งแกร่ง แต่ก็เร็วพอ
เธอสงสัยว่าเสียงของเธอดีขึ้นหรือไม่
เธอครุ่นคิดเรื่องนี้ซักพักแล้วเปิดปากพูดว่า ‘สวัสดี’
“อ๊าาาาส์ อ๊าาาาส์!
เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงคำรามอย่างเคย เสียงของเธอดูเหมือนจะไม่หาย
เธอถอนหายใจขณะที่เงยหน้าขึ้นแล้งมองไปรอบๆ และเห็นชายคนนั้นอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าเธอนอนนานเท่าในในน้ำนั่น แต่ชายคนนั้นก็ยังไม่ตื่น
เธอเดินไปหาเขาและพบว่าเธอสามารถย่อตัวลงได้อย่างง่ายดาย กลิ่นหอมของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมากจนทำให้เธอรู้สึกหิว เธอเกาคอของเขาด้วยเล็บสีดำของเธอจากนั้นเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยความสับสน
สถานที่นี้อยู่บนโลกอะไร? พวกเขามาที่นี่ได้อย่างไร? เธอจะออกไปได้อย่างไร? ‘ออกไป….’
แสงสว่างวาบเข้ามาในดวงตาของเธอทันทีที่เธอเริ่มคิดว่าจะออกไป ต่อมา เธอเสียสมดุลและล้มลงกับพื้น
“อ้าาาาส์!”
‘ฉิบหาย! นรกอะไร?’ ในเวลาที่หลินเสี่ยวสามารถตอบสนองได้ เธอก็รายล้อมไปด้วยความมืดมิดอย่างสมบูรณ์
‘อะไร….เกิดอะไรขึ้น?’ เธออยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีขาวเมื่อครู่ก่อน แล้วเธอจะตกอยู่ในความมืดมิดได้อย่างไร?
โชคดีที่เธอยังมีดวงตาที่หลักแหลมและสามารถมองเห็นได้ชัดเจนแม้ในความมืด อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอเห็นก็เหมือนภาพขาวดำ เธอมองไปรอบ ๆ และอย่างที่เธอคาดไว้ชายผู้นั้นก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
‘เดี๋ยวนะ! สถานที่นี้ทำไมมันดูคุ้นๆ’
เธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งแล้วมองไปรอบๆ เธอจำได้ว่าอยู่ที่ไหน นี่ไม่ใช่คลังสินค้าที่เธอพังประตูเข้าไปข้างในแล้วพบชายคนนั้นเหรอ? ทำไมเธอกลับมาที่นี่? ทุ่งหญ้าและทะเลสาบเล็กๆนั่นอยู่ที่ไหน? พวกมันไปไหนแล้ว?
เธอยืนขึ้นแล้วหันกลับมามองนอกประตู ข้างนอกว่างเปล่าไม่มีซอมบี้หรืออะไรอย่างอื่น
เธอไม่เข้าใจสถานการณ์ของเธอ เธอเคยอยู่ในที่ที่แตกต่างออกไปดังนั้นเธอจะกลับมาที่นี่ในทันทีได้อย่างไร?
เธอคิดซ้ำในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นโดยสงสัยว่ารายละเอียดใดผิดพลาด ซึ่งพาเธอกลับมาที่เดิม
ใช่แล้ว! ก่อนหน้านี้ในสถานที่นั้นเธอเคยคิดว่าจะไปที่นั่นได้อย่างไรและเธอจะจากไปได้อย่างไร จากนั้นเธอก็กลับมาที่นี่
‘ออก’? ใช่’ นี่หมายถึง ‘ออก’ หรือไม่’
หลินเสี่ยวมีความรู้สึกที่คลุมเครือดังนั้นเธอจึงยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเอง
เธอจะกลับไปได้ไหม?
ทันทีที่ความคิดนี้ส่งประกายผ่านความคิดของเธอ แสงอันสดใสอีกดวงทำให้ตาของเธอพร่ามัว เมื่อเธอกลับมาถึงความรู้สึกของเธอ เธอเห็นทุ่งหญ้าสีเขียวและทะเลสาบเล็ก ๆ แห่งเดียวกันต่อหน้าเธออีกครั้ง
สถานที่นี้กลายเป็นพื้นที่ลึกลับจริงๆ! นี่หมายความว่าเธอเป็นคนมีพลังพิเศษด้วยหรือไม่? เธอมีพลังอวกาศใช่ไหม?
หลินเสี่ยวคิดถึงเรื่องนี้อย่างไม่สบายใจเมื่อเธอสัมผัสหน้าผากด้วยเล็บที่แหลมคมของเธออีกครั้ง ครั้งนี้เธอรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างระหว่างคิ้วของเธอ สิ่งที่ดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับพื้นที่นี้
นิวเคลียสมหาอำนาจของเธออยู่ข้างในหน้าผากของเธอหรือไม่? หลินเสี่ยวพยายามคิดที่จะหาคำตอบถึงสิ่งต่างๆ
