อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
ในใจของเสิ่นซินเหยารู้สึกอบอุ่นขณะซบอยู่ในอกของเขา แค่ใช้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายของเขาในใจก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นแล้ว
“คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นฉันกลัวแค่ไหน? ฉันเตรียมตัวเตรียมใจที่จะตายแล้ว….
จวงเจียเหวินปิดปากที่เธอกำลังอ้ปากพูดอยู่ “เรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่ต้องกลับไปคิดแล้ว แล้วก็ยิ่งห้ามพูดว่าตายด้วย อยากให้ผมกลายเป็นพ่อหม้ายเหรอ?”
เสิ่นซินเหยาเบ้ปาก “คุณก็หาใหม่ได้อยู่แล้วนี่”
“แต่คนที่ผมชอบคือคุณ” จวงเจียเหวินยกมือขึ้นมองดูเวลาก็เห็นว่าเป็นเวลาตีห้าซึ่งใกล้เช้าแล้วจึงเช็ดหน้าให้เธอ “เราต้องไม่ทำให้ผู้ใหญ่เป็นห่วงเรา โอเคไหม?”
เสิ่นซินเหยาพยักหน้าพร้อมดวงตาที่แดงก่ำ “โอเค”
“เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อผ้ามาให้คุณ” จวงเจียเหวินยืนขึ้นแล้วเดินไปเอาเสื้อผ้าจากห้องนอนมาให้เสินซินเหยา เสิ่นซินเหยาขดตัวอยู่ในผ้าห่มนิ่งไม่ขยับและทำตาปริบๆมองไปที่เขา
จวงเจียเหวินยิ้ม “ทำไม จะให้ผมใส่ให้เหรอ?”
เสิ่นซินเหยาส่ายหน้า “ไม่ใช่ คุณออกไปก่อน”
จวงเจียเหวิน “…”
ตอนนี้เขายังไม่กล้าปล่อยให้เสิ่นซินเหยาอยู่ในห้องคนเดียว
เขายืนอยู่ปลายเตียง “วันนี้เราเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้ว คุณยังไม่กล้าให้ผมดูของคุณอีกเหรอ?” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
เสิ่นซินเหยารู้ว่าข้าเป็นห่วงตัวเอง “เปล่า”
เธอก็ไม่ได้เป็นคนอ่อนแอถึงขั้นต้องให้คนอื่นมาปลอบตัวเองตลอด
อีกอย่างเรื่องราวก็ผ่านไปแล้ว
ความใจกว้างของจวงเจียหวินได้ปัดเป่าความแค้นที่อยู่ในใจของเธอออกไปตั้งนานแล้ว เธอเม้มปากพลางเปีดผ้าห่มออก จากนั้นทั้งตัวก็เหลือแต่ชุดชั้นใน เธอสบตาเขาโดยไม่ได้รู้สึกอายอะไร
“คุณอุ้มฉันไปอาบน้ำสิ”
เธออยากจะล้างเนื้อล้างตัว
จวงเจียเหวินตอบ “โอเค”
เขาโน้มตัวลงไปอุ้มเธอขึ้นมาอย่างระมัดระวัง เธอกำลังที่มองเขาอยู่แต่เขากลับไม่มีความคิดอย่างอื่นเลยสักนิด
เพราะตอนนั้นจิตใจของเสิ่นซินเหยากำลังอ่อนแออยู่
สิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งเกิดความใคร่ต่อผู้หญิงคนหนึ่งเรียกว่าชอบ
แต่การที่ผู้ชายคนหนึ่งอดทนความใคร่เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งนั้นเรียกว่ารัก
จวงเจียเหวินเปิดน้ำและช่วยอาบน้ำให้เธอ
ท่าทางทุกอย่างไม่มีอะไรเกินเลยเลยสักนิด จวงเจียเหวินยังไม่อยากจะเชื่อตัวเองด้วยซ้ำ เพราะเขาก็มีอยากจะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอมาก่อน
แต่เขาอดทนไว้ตลอด
พอเห็นว่าจะแต่งงานกันแล้ว และเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เนื่องจากเป็นห่วงความรู้สึกของเสิ่นซินเหยาเขาจึงระมัดระวังเป็นอย่างมาก
พออาบน้ำให้เสิ่นซินเหยาและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาดเสร็จแล้ว จวงเจียเหวินก็โอบเธอออกบ้านก่อนจะขึ้นรถแล้วพาเธอไปลองชุดเจ้าสาว ตอนนี้จงเหยียนซีก็ได้จัดเตรียมห้องใหม่ในโรงแรมให้พว
เขาเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้จวงเจียเหวินก็คงกำลังยุ่งอยู่
เธอมาอยู่เป็นเพื่อนเสิ่นซินเหยาเพื่อให้จวงเจียเหวินไปยุ่งกับงานอื่นๆ
“โอเค งั้นรบกวนแม่ช่วยดูแลเหยาเหยาให้หน่อยนะครับ” จวงเจียเหวินกล่าว
“สบายใจได้ ฉันจะดูแลเธอให้ดี อย่าห่วงไปเลยอีกไม่นานผู้หญิงคนนี้ก็เป็นของแกอยู่แล้ว” จงเหยียนซีตั้งใจทำให้ตัวสบายๆ
เพื่ออยากให้บรรยากาศดีขึ้น
จวงเจียเหวินยิ้ม “เป็นของผมตลอดอยู่แล้ว”
จงเหยียนซีผลักเขาออกไป “พอแล้วๆ อย่ามาเลี่ยนอยู่เลย ฉันขนลุกหมดแล้ว”
จวงเจียเหวินเดินออกไปก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออกแล้วหันกลับมาหาจงเหยียนซี “ใช่แล้ว ซงเก้นก็จะมาร่วมงานแต่งของผมด้วยเหมือนกัน”
จงเหยียนซียิ่งไปสักพัก “มันจะมาทำไม?”
จวงเจียเหวินยักไหล่ “พ่อน่าจะเป็นคนเชิญมั้งครับ เหมือนว่าเขากับพ่อก็เป็นมิตรที่ดีต่อกันไม่น้อยเลยล่ะ”
จงเหยียนซีมองขวาง “ฉันรู้แล้ว”
หลังจากจวงเจียเหวิน จงเหยียนซีเดินมาอยู่ข้างๆเสิ่นซินเหยา และตอนนั้นสไตล์ลิสต์กำลังแต่งหน้าให้เธออยู่ พอเห็นจงเหยียนชีวางกล่องลงบนโต๊ะแล้วจึงถามว่า “คุณจงคะ ในกล่องนั้นมีอะไรเหรอ?”
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
