ขนของเจ้าขาวนุ่มสลวยและลื่นมาก มันชอบให้คนอื่นลูบใต้คางกับหัว เพราะมันสบายสุดๆไปเลย
จงเหยียนซีจับมือโจวฉุนฉุนมาลูบเจ้าขาวไปมา เจ้าขาวนั่งนิ่งอยู่ข้างๆเท้าของทั้งสองพร้อมกับเงยหน้ารับให้พวกเขาลูบหัว
ดวงตากลมโตค่อยๆหรี่ลง เพราะรู้สึกสบายที่โดนลูบ แถมบางครั้งยังเอาหัวเด้งรับกับมือของโจวฉุนฉุนที่กำลังลูบอยู่ด้วย
มันน่ารักมากตอนที่ดูเชื่อง
โจวฉุนฉุนค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เธอยิ้มพูดขึ้น“ตอนที่มันไม่ดุก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”
“ใช่ค่ะๆ”จงเหยียนซีจับมือโจวฉุนฉุนไว้“ไปเถอะ ไปที่ห้องหนูกัน”
โจวฉุนฉุนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง“มันจะดีหรอ？”
คุณแม่เคยบอกไว้ว่าเวลาไปบ้านคนอื่นจะต้องมีมารยาท แล้วเธอจะขึ้นไปห้องนอนคนอื่นตามอำเภอใจได้ไง？
“แล้วมันไม่ดียังไงคะ คุณป้ามาที่บ้านหนูได้ก็แสดงว่าต้องเป็นเพื่อนกับคุณพ่อไม่งั้นก็หม่ามี๊ใช่ไหมคะ？”
โจวฉุนฉุนคิดดูก็เหมือนจะใช่ เพื่อนของไป๋ยิ่นหนิงก็คือเพื่อนของเธอ
จากนั้นเธอก็ถูกจงเหยียนซีลากเข้าห้องไป
หลินซินเหยียนเข้าไปช่วยป้าหยูล้างผักเพราะกลัวว่าป้าหยูจะเหนื่อย แต่พอล้างไปได้ครึ่งหนึ่งเธอก็ถูกป้าหยูไล่ออกมา แถมยังบอกว่าเธอเกะกะ
ที่จริงคงไม่อยากให้เธอทำงานมากกว่า
หลินซินเหยียนทำได้แค่เดินออกมา คนขับรถเอาของที่เธอซื้อให้ฉินยามาวางไว้บนโซฟา เธอจึงเดินมาหยิบขึ้นแล้วไปที่ห้องฉินยา
ฉินยาตื่นแล้ว แถมยังมีจงเหยียนเฉินนั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆ
เธอขมวดคิ้วมองลูกชาย“คุณป้าฉินยาต้องพักผ่อน แล้วทำไมลูกถึงมานั่งเล่นเกมอยู่ในห้องนี้ล่ะ？”
จงเหยียนเฉินยังไม่ทันได้พูดอธิบาย ฉินยาก็รีบพูดขึ้นมาก่อน“ฉันเรียกเขามาเอง ฉันนอนไปเยอะมาก ตอนนี้ก็เลยไม่ง่วงเลยซักกะนิด แถมอยู่คนเดียวก็น่าเบื่อ เพราะงั้นเขาเลยอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนฉันน่ะ”
หลินซินเหยียนเดินมาแตะหน้าผากเธอ มันยังอุ่นๆอยู่ แสดงว่าเธอยังมีไข้ คนที่มีไข้จะต้องดื่มน้ำเยอะๆ เธอจึงถามขึ้น“คอแห้งไหม？”
“ไม่นะ”หล่อนพูดพลางชี้ไปที่กาต้มน้ำบนโต๊ะที่อยู่ข้างเตียง“แทบจะกินหมดทั้งขวดแล้ว ฉันยังอยากกินข้าวนะ เดี๋ยวกินหมดคงอิ่มน้ำก่อนพอดี”
หลินซินเหยียนเห็นว่าเธออารมณ์ค่อนข้างดี ไม่เห็นว่าเธอจะรู้สึกอะไร เพราะงั้นจึงเริ่มสงสัยในสิ่งที่ตัวเองคิดแล้ว
เดิมอยากจะถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในวัด แต่พอเห็นว่าลูกชายอยู่ด้วยจึงไม่ถาม เธอหยิบเสื้อผ้าที่ซื้อมาออกไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า
ฉินยายิ้มพลางพูดขึ้น“เธอต้องเสียเงินเพราะฉันเลยวันนี้”
“อื้ม อย่าลืมตอบแทนฉันด้วยล่ะ”หลินซินเหยียนตั้งใจจะพูดแหย่เล่น
ฉินยาที่นั่งอยู่“ฉันไม่มีเงิน ถ้าเธออยากได้ล่ะก็เอาตัวฉันไปเลย”
“ไม่เอาหรอก”หลินซินเหยียนพูดปฏิเสธ
“ฉันกินไม่เยอะ แถมยังทำงานได้อีก เก็บฉันไว้สิ”
หลินซินเหยียนปฏิเสธหันเด็ดตีนขาด“ไม่เอา”
เธอหยิบชุดนอนและชุดชั้นในจากในถุงออกมาโยนใส่ตะกร้า ชุดพวกนี้ต้องเอาไปซักก่อนถึงจะใส่ได้
ฉินยาเห็นหลินซินเหยียนกำลังซักผ้าให้ จู่ๆก็น้ำตารื้นขึ้นมา เพราะรู้สึกว่าเธอดีกับตัวเองเกินไปแล้ว
เธอดูแลหล่อนเหมือนเป็นพี่สาวคนหนึ่งเลย มันทำให้หล่อนรู้สึกอบอุ่นใจมาก
“เฮ้ แพ้แล้ว ตาคุณน้าเยี่ยนเยี่ยนแล้วครับ”จงเหยียนเฉินยื่นแท็บเล็ตให้ฉินยา
ฉินยาข่มอารมณ์ไว้แล้วฝืนยิ้มออกมา“แพ้เร็วจัง”
เกมที่พวกเขาเล่นคือเกมต่อสำนวนสุภาษิต เพราะงั้นยิ่งไปถึงด่านหลังๆมันเลยยิ่งยาก
จงเหยียนเฉินชี้ไปที่【】เจว๋【】กุ่ย“คุณป้าว่านี่คือสำนวนอะไร？”
ฉินยา“……”
ถึงเธอจะเป็นคนจีน แต่ว่าเธอโตที่ต่างประเทศ ฉะนั้นจึงไม่ค่อยคุ้นเคยกับสำนวนพวกนี้ เพราะงั้นเธอเลยไม่รู้
“พวกเราเปลี่ยนไปเล่นเกมอื่นกันเถอะ”เธอเสนอขึ้น
จงเหยียนเฉินแค่นเสียงหึออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
“นี่คุณป้ากำลังดูถูกผมใช่ไหมเนี่ย”ฉินยาวางแท็บเล็ตลงแล้วหันไปบีบแก้มเขา“ห้ามทำตัวไม่มีมารยาทแบบนี้ทั้งกับเด็กและผู้ใหญ่”
จงเหยียนเฉินเอียงหัวแล้วเบ้ปาก“แล้วคุณป้าเป็น‘ผู้ใหญ่’หรือเป็นเด็กล่ะครับ？”
“นี่หาว่าป้าแก่หรอ”
“ก็เมื่อกี้ป้าบอกว่าต้องมีมารยาททั้งต่อผู้ใหญ่และต่อเด็ก แล้วคุณป้าก็ไม่ใช่เด็กแล้วชัดๆ เพราะงั้นก็ต้องแก่ไง”
“ถึงงั้นก็ไม่ควรจะพูดอย่างนี้”
“คุณป้าเอาแต่ใจเกินไปแล้ว”
หลินซินเหยียนเดินถือผ้าที่ซักแล้วออกมาพลางเหลือบมองทั้งสองที่กำลังเถียงกันอยู่ จากนั้นก็เดินไปตากผ้าที่ระเบียง
พอตากผ้าเสร็จแล้วเดินกลับเข้ามาก็เห็นว่าจงเหยียนเฉินกับฉินยาหยุดเถียงกันแล้ว ทั้งสองจ้องแท็บเล็ตเหมือนกับว่ามันมีเรื่องอะไรน่าสนใจยังไงยังงั้นเลย
หลินซินเหยียนวางกะละมังในมือลงแล้วเดินเข้าไป จากนั้นก็ถามขึ้น“ดูอะไรกันน่ะ”
ฉินยากับจงเหยียนเฉินเงยหน้าขึ้นมามองเธอพร้อมกับพูดออกมาพร้อมกัน“ดูนี่สิ”
หลินซินเหยียน ……？？？
เธอมองไปที่แท็บเล็ตด้วยความสงสัย เธอเบิกตาโพลง เรื่องที่เธอกับจงจิ่งห้าวไปเดินห้างถูกคนถ่ายรูปโพสต์ลงไปในอินเตอร์เน็ต
ซึ่งรูปที่สะดุดตาที่สุดก็คือรูปที่จงจิ่งห้าวจูบเธอ แถมมันยังถูกโพสต์ลงในสื่อขนาดใหญ่ และยอดคนกดถูกใจของรูปก็ทะลุห้าล้านไลค์ไปแล้ว ส่วนความคิดเห็นก็มีอีกเกือบล้านข้อความ
แต่หลักๆก็คือเรื่องนี้พึ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน ทำไมถึงมีคนมากมายให้ความสนใจแบบนี้？
เธอเลื่อนอ่านความคิดเห็นดู
【ว้าว นี่เป็นผู้หญิงคนที่สองต่อจากเหอรุ่ยหลินสินะ ดูลักษณะแล้วก็น่าจะเป็นคนฉลาดและเก่งมากแน่ๆเลย อีกอย่างดูเหมือนเธอกำลังท้องด้วยนะ！】
มีคนตอบกลับไป——【ผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่มือที่สามที่ทำให้จงจิ่งห้าวถอนตัวออกจากพิธีแต่งงานกับเหอรุ่ยหลินใช่ไหม？】
มีคนมาแย้งอีก——【เห็นได้ชัดว่าพวกเขารักกันจริงๆ รูปเมื่อก่อนที่ถูกแอบถ่ายได้เป็นครั้งคราว จงจิ่งห้าวไม่เคยแสดงสีหน้าแบบนี้เลย แถมยังจูบกันกลางที่สาธารณะแบบนี้ อีกอย่างฉันเห็นรูปในเว็บอื่นด้วยว่าจงจิ่งห้าวพาผู้หญิงคนนี้เดินเข้าร้านชาแนลแล้วซื้อกระเป๋าให้เธอ】
【ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเนี่ย？】
【โห ผู้หญิงคนนี้เจ๋งสุดๆไปเลย ไม่นึกเลยว่าจะคว้าประธานว่านเยว่กรุ๊ปไว้ได้อย่างอยู่หมัด เขาเป็นถึงเศรษฐีที่มีอายุน้อยที่สุดในจีนเชียวนะ！ความฝันที่จะเป็นคุณนายพังซะแล้วสิ！】
【ผู้หญิงคนนี้ทำยังไงถึงได้เขามานะ？】
มีคนมาตอบกลับ——【ทั้งคู่รักกันจริงๆ ไม่เชื่อลองดู‘รูป’สิ】
เป็นรูปที่หลินซินเหยียนดึงจงจิ่งห้าวลงมาประจันหน้ากับตัวเองในร้านชาแนล ในภาพจงจิ่งห้าวยิ้ม แต่ว่าหลินซินเหยียนกลับทำหน้าบึ้งเหมือนกับกำลังสอนเขา
หลินซินเหยียน“……”
“พวกเธอจะแสดงความรักกันในบ้านไม่ได้รึไง？ทำไมต้องไปโชว์ข้างนอก แล้วดูตอนนี้สิกลายเป็นหัวข้อร้อนแรงในเวยป๋อแล้ว”ฉินยาพูดหยอกเล่นขึ้น“ไม่รู้ว่าสามีตัวเองทั้งรวยทั้งหล่อมากหรอ？รู้ไหมว่ามีผู้หญิงเป็นพันๆคนอยากแต่งงานกับเขา นี่เธอแย่งคนในความฝันของผู้หญิงพวกนั้นมาเลยนะ”
หลินซินเหยียนหันไปมองหล่อนพร้อมกับโยนแท็บเล็ตลงไปบนเตียง จากนั้นก็เดินออกไปทันที เมื่อเดินผ่านหน้าห้องลูกสาวก็มองลอดประตูที่แง้มอยู่เข้าไปเห็นว่าเธอกำลังหยิบของเล่นชิ้นโปรดให้โจวฉุนฉุนดู มันคือตุ๊กตาตัวโปรดและของเล่นอื่นๆของเธอ
โจวฉุนฉุนนั่งอยู่ที่เตียงพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม ดูท่าทางผ่อนคลายสบายดี
ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเข้ากันได้ดี
หลินซินเหยียนไม่ได้เข้าไปรบกวนพวกเขา แต่กลับปิดประตูให้เบาๆแล้วขึ้นไปชั้นบนแทน
เมื่อเปิดประตูห้องนอนออกก็พบว่าไม่มีใคร แต่ว่าประตูห้องน้ำปิดอยู่ หลินซินเหยียนคิดในใจว่าจงจิ่งห้าวคงอยู่ข้างใน เธอนั่งลงบนเตียงแล้วแกะกล่องโทรศัพท์ใหม่ออกมาจากนั้นก็เอาซิมโทรศัพท์ใส่เข้าไป หลังจากเปิดโทรศัพท์แล้วก็เข้าไปดูเวยป๋อทันที
หน้าการค้นหาหน้าแรกของเวยป๋อแสดงหัวข้อ【แฟนสาวของประธานว่านเยว่กรุ๊ป】เด้งขึ้นมา
เธอกดเข้าไปดู รูปที่เธอกับจงจิ่งห้าวเดินห้างถูกถ่ายไว้เพียบ แถมบางอันยังเป็นภาพเคลื่อนไหวด้วย
มีคนแสดงความคิดเห็นเข้ามากันอย่างล้นหลาม บ้างก็ว่าเธอสวย บางก็ว่าเธอมีแผนบางอย่างในใจ มีทั้งความคิดเห็นที่ดีและไม่ดีปะปนกัน
เธอรู้สึกกลุ้มใจมาก จงจิ่งห้าวไม่ใช่ดาราซักหน่อย ทำไมถึงมีคนติดตามชีวิตส่วนตัวเยอะขนาดนี้ล่ะ？
เธออยากจะรอให้จงจิ่งห้าวออกมา ทว่าเสียงน้ำในห้องน้ำหยุดไหลแล้วยังไม่มีคนออกมาอีก เธอจึงลุกเดินไปดู จากนั้นก็พบว่าประตูไม่ได้ปิดสนิท
เธอยื่นมือออกไปแตะเบาๆแล้วผลักออก เธอเห็นจงจิ่งห้าวยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้า สวมชุดอยู่บ้านสบายๆ ในห้องน้ำยังคงมีกลิ่นสบู่อาบน้ำอบอวลอยู่เลย เห็นได้ชัดว่าเขาพึ่งอาบน้ำเสร็จ
เธออยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่เนื่องจากเขาสูงเกินไป มันเลยบังทุกอย่างทำให้เธอมองไม่เห็น
เธอเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปถาม“คุณทำอะไรอยู่หรอ？”
