การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Counterattack] – ตอนที่ 52 เจ้านาย…

การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Counter…

บทที่ 52 เจ้านาย…

ซิงเฉิงบอกกับตัวเองว่าไม่ต้องกังวลเรื่องของคนอื่นแล้วขับรถออกไป เขาไม่ได้ตั้งใจจะเล่าเรื่องนี้ให้กับเจียเสียนปาง แต่ซู๋หลันเพิ่งรู้ว่าซิงเฉิงนั้นมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับเจียงเซียนกังดังนั้นเขาจึงเป็นห่วง เฉินเซียนหยางคนอื่น ๆ จะไม่ทราบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับเจียงเซียนบังอย่างแน่นอน และเขาอาจมีปัญหา หากเขาต้องประพฤติตนอย่างถูกต้องต่อซิงเฉิงมันจะดีกับเขา ถ้าไม่ซิงเฉิงคงไม่ใจดี

“ถ้ามีคนติดยาเสพติดหรือการพนันเงินทั้งหมดของเขา ไม่ว่าจะหมดลงในเวลาไม่นานฉันได้ยินเรื่องราวจากครอบครัวและเพื่อน ๆ ของฉันว่ามีคนที่มีความสามารถมากมายถูกทําลาย” โดยธรรมชาติซุยเหาและซิงเฉิงได้ยินการสนทนาของชายสองคน แต่ ซุยเห๋าพูดพึมพําว่าสิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขาและไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา

ซิงเฉิงไตร่ตรองเรื่องนี้ในขณะที่เขาขับรถ “เป็นเรื่องดีที่คุณรู้ว่าสิ่งที่เพิ่มเติมนั้นเป็นอันตรายหากฉันพบว่าคุณเสพติดหรือเล่นการพนันฉันจะช่วยพ่อแม่ของคุณกําจัดให้พ้นเพื่อไม่ให้คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวและเพื่อน ๆ ของคุณ” ซิงเฉิงกล่าวว่า

“คุณไม่ต้องกังวลเพราะถ้าเป็นเช่นนั้นฉันจะฆ่าตัวตายเพื่อช่วยชีวิตผู้คนจากปัญหา” ฉุยเห๋าหัวเราะเยาะในขณะที่เขาพูด อย่างไรก็ตามซิงเฉิงค่อนข้างโล่งใจเมื่อได้ยินคําพูดของฉุยเห๋าอย่างน้อยเขาก็เห็นว่าฉุยเห๋ามีจิตใจที่ดีพร้อมคุณค่าที่ถูกต้อง คนที่ไม่มีคุณค่าที่เหมาะสมจะกลายเป็นคนเอาแต่ใจไม่ว่าเขาจะมีความสามารถแค่ไหน

ซิงเฉิงได้เห็นอะไรหลายอย่างมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาเคยชนเป็นเพื่อนเมื่อเขาอยู่ในกุ้ยหยาง เพื่อนคนนี้เป็นคนที่มีความสามารถซึ่งเป็นเจ้าของเคมปินสกี้ซึ่งเป็นอาคารที่สูงที่สุดในกุ้ยหยางในเวลานั้น น่าเสียดายที่เขากลายเป็นนักการพนัน และแวะเวียนมาที่ห้องโถงวีวีไอพีในคาสิโนหลายแห่งในมาเก๊า ในที่สุดเขาก็หมดความมั่งคั่งของครอบครัวทั้งหมด ซิงเฉิงไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาในเวลานี้

ชิงเฉิงยังคงให้คําแนะนําต่อไปว่า “เราต้องละเว้นจากยาใด ๆ เพราะใครก็ตามที่ใช้มันจะต้องถูกทําลายแน่นอนสําหรับการพนันการพนันเพื่อความบันเทิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ดี แต่มันต้องมีวินัยที่จะไม่เข้าไปติดลึก ด้วยการขาดวินัยจะเพิ่มเดิมพันของพวกเขาและจุดสิ้นสุดของพวกเขาน่าสงสารเกินไป “

ฉุยเห๋าหัวเราะเบา ๆ” อย่าพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งนี้เพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราฉันจะให้คุณทานอาหารค่ำในคืนนี้ต่อมาเมื่อฉันกลับถึงบ้านฉันจะส่งข้อมูลที่คุณถามมา คุณต้องทํางานให้สําเร็จนานแค่ไหน? ”

“ตัดเรื่องไร้สาระของคุณฉันจะแจ้งให้คุณทราบเมื่อฉันทําเสร็จแล้ว” ซิงเฉิงกล่าว

ฉุยเห๋าให้ซิงเฉิงเลือกว่าจะกินอะไรและเขาเลือกหม้อไฟสำหรับอาหารค่ำ ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินให้ภัตตาคารเฉิงตูฮอตพอท ท้ายที่สุดเฉิงตูก็เป็นที่ที่เขาได้พบกับผู้หญิงที่ไว้ใจและเขาอาศัยอยู่ที่นั้นสองสามเดือน ซิงเฉิงเคยเคารพเทวรูปชายผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ในชูอานหยุที่เริ่มต้นด้วยเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ในที่สุดก็กลับกลายเป็นท่านผู้ยิ่งใหญ่ของจ้าวฉวนหยู หลังจากที่เขาเอาชนะอุปสรรคทั้งหมด น่าเศร้าที่เขาเกษียณอย่างสมบูรณ์เพื่อใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบและเรียบง่าย สองกลุ่มบริษัทใหญ่ที่เขาก่อตั้งขึ้นได้กลายมาเป็นหัวหอกของธุรกิจ

ในที่สุดเมื่อพวกเขาทําอาหารค่ำหม้อไฟซิงเฉิงไม่ยอมให้ฉุยเห๋าจ่ายค่าอาหาร แม้ว่าเขาจะรู้ว่าฉุยเห๋าต้องมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่เขาก็รู้ว่าครอบครัวของเขาค่อนข้างเข้มงวดดังนั้นเงินในกระเป๋าของเขาจึงถูกจํากัด ซิงเฉิงไม่ต้องการที่จะกินนักเรียนมัธยมปลายแม้ว่าฉุยเห๋าจะยืนกรานในตอนแรก ในที่สุดซิงเฉิงก็บอกว่าจะกินอาหารกับฉุยเห๋า เมื่อเขาทํางานเสร็จแล้ว ฉุยเห๋าก็ปล่อยให้ซิงเฉิงวางบิล

“เดี๋ยวจะไปส่งที่บ้านให้แล้วกัน” ซิงเฉิงอยากจะปลดภาระนี้และกลับบ้านเพื่อพักผ่อน ในที่สุดเขาก็อดใจรอไม่ไหวที่จะกลับไปและสนุกไปกับเพื่อนสาวสวยที่รอเขาอยู่ที่บ้าน

อย่างไรก็ตามฉุยเห๋าไม่ได้วางแผนที่จะกลับบ้าน “ ฉันยังไม่กลับบ้านส่งฉันไปที่ไทเปเพียวเคบนถนนหนิงไฮตะวันออก เพื่อนของฉันและฉันกําลังจะฉลองวันเกิดดังนั้นเราจะไปร้องเพลงที่นั้น เดีญวฉันจะหาทางกลับบ้านเอง” ฉุยเห๋ากล่าวอย่างร่าเริง

“ป้าของนายบอกให้ฉันส่งนายกลับบ้าน” ซิงเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ฉุยเห๋าพูดอย่างหมดหวัง “พี่ใหญ่ฉันแค่ไปร้องเพลงคาราโอเกะไม่ได้ไปที่ไนท์คลับมั่นใจได้ว่าฉันจะกลับบ้านทันทีหลังจากนั้น เราแค่นักเรียนกลุ่มหนึ่งฉันสัญญา เราจะไม่สร้างปัญหาใด ๆ นักเรียนทั้งสามคนก็จะไม่อยู่ที่นั่น ”

“แน่ใจไหม?” ซิงเฉิงถามเป็นการตอบสนอง

ฉุยเห๋าผงกหัวพูดอย่างมั่นใจ ”มาก”

เมื่อไม่เหลือทางเลือกอื่นซิงเฉิงก็ส่งฉุยเห๋าที่เคทีวีเพราะเชื่อว่ามันจะต้องเป็นวันเกิดของเด็กผู้หญิง มิฉะนั้นฉุยเห๋าคงจะไม่กระตือรือร้นที่จะเข้าร่วม นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกสําหรับเขาเมื่อเขาลงไปบนถนนสายเดียวกัน ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้เป็นพ่อแม่ของฉุยเห๋าด้วยซ้ำดังนั้นเขาจึงไม่จําเป็นที่จะต้องทักท้วงอะไรเป็นพิเศษ

เมื่อถึงเวลา 21.00 น.ที่ซิงเฉิงส่งฉุยเห๋าไปที่ถนนหนิงไฮ่ตะวันออกหลังจากที่เขามองดู ฉุยเห๋าเดินเข้าไปในเคทีวีและขับรถออกไปเขากลับได้รับโทรศัพท์จากฉุยเห๋า” ซิงเฉิงกลับมาได้ไหม มีเรื่องแล้ว”

“อยู่ชั้นไหน” ในตอนแรกซิงเฉิงคิดว่าฉุยเห๋ากําลังเล่นตลกกับเขา แต่มันก็ฟังดูเหมือนไม่ได้ล้อเล่นเลย ซิงเฉิงกลับมาทันทีโดยไม่ถามเขาเพิ่มเติม เขาได้ยินมาว่ามีเสียงขู่อยู่ที่ปลาย จากนั้นเขาก็ได้ยินคําตอบที่คลุมเครือของฉุยเห๋าว่าเขาอยู่บนชั้นสามก่อนที่สายจะตัดไป

ซิงเฉิงเริ่มตื่นตระหนกเพราะเขารู้ว่าซุยฉิงหยางจะฆ่าเขาแน่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉุยเห๋า เขาคงได้หมดโอกาสที่จะทํางานในฉางชานเหลาฉุย แม้จะมีความสัมพันธ์พิเศษของเขากับเจียงซีอานแบงมันก็น่าอายเกินกว่าที่จะอยู่ต่อไป นี่คือเหตุผลที่ซิงเฉิงกลับไปอย่างไม่ลังเล

เมื่อฉุยเห๋าไปถึงห้องแรกในไทเปเพียวเคที่ซึ่งเพื่อนของเขาอยู่นั้นมีชายเจ็ดถึงแปดคนขวางกันเพื่อนร่วมชั้นสีคนของเขา เห็นได้ชัดว่าทั้งสองฝ่ายเมาเล็กน้อยและหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เพื่อนร่วมชั้นของเขาสองคนมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยดังนั้นพวกเขาจึงค่อนข้างนิสัยเสีย การได้รับการสนับสนุนตั้งแต่ฉุยเห๋าเป็นตัวเลือกที่ดีกับพวกเขา เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์มากเกินไป พวกเขายังไม่พร้อมที่จะหนีไปเพราะมันเป็นงานฉลองวันเกิดของผู้หญิง ฉุยเห๋า

ฉุยเห๋าที่ยังไม่ได้แตะต้องแอลกอฮอล์เลยรีบเดินขึ้นไปเป็นคนเคลียร์สถานการณ์ ฉุยเห๋าไม่ระวังถูกผลักลงบนพื้น เมื่อเพื่อนร่วมชั้นทั้งสี่เห็นว่าชายพวกนั้นใช้ความรุนแรงพวกเขาตัดสินใจที่จะตอบโต้ เมื่อฉุยเห๋าฟื้นตัวแล้วคนอื่น ๆ ก็สู้กันเอง

ฉุยเห๋ารู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรง ในขณะที่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อสร้างปัญหาความเดือดร้อนก็มาเคาะประตูของเขา เขาและเพื่อนร่วมชั้นของเขาร่วมกันทําเพียงห้าคนในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาสูงและแข็งแกร่ง ในตอนท้ายของปัญญาเขา ฉุยเห๋ารีบโทรศัพท์ไปหาซิงเฉิง เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ถูกค้นพบทันที

หลังจากที่เขาวางสายโทรศัพท์ฉุยเห๋าตระหนักว่าเพื่อนร่วมห้องหญิงอีกสามคนที่อยู่ในห้องเคยได้ยินความโกลาหลและออกมาตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้น หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงที่เขาแอบชอบและฉุยเห๋าสามารถทําให้เธอกลัวด้วยสีหย้าในตอนนี้เมื่อเห็นอย่างนี้ฉุยเห๋าก็ไม่สามารถโกรธเขาได้อีกต่อไป เขาตะโกนให้เด็กผู้หญิงเข้าไปในห้องและตัวเขาเองก็เข้าร่วมในการต่อสู้

ภายในไม่กี่วินาทีทางเดินก็เต็มไปด้วยควาามวุ่นวาย

อย่างไรก็ตามนักเรียนทั้งห้าคนนี้ไม่สามารถเทียบเคียงกับคู่ต่อสู้ได้ในไม่ช้าพวกเขาก็ถูกทุบตีและนอนลงบนพื้นล้อมรอบด้วยคนเจ็ดถึงแปดคน ฉุยเห๋าระมัดระวังในการปกป้องใบหน้าของเขาจากแรงกระแทกทั้งหมดอย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็ถูกหมัด

“คุณไม่คิดว่าคุณมีพลังมากลุกขึ้นต่อสู้” หัวหน้าแก๊งก็ตะโกนใส่พวกเขา

นักเรียนทั้งห้าไม่กล้าตอบฉุยเห๋าผู้ที่ยังคงมีความคิดที่สมเหตุสมผลรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะพูดดังนั้นเขาจึงเงียบเช่นกัน เขาทําได้เพียงอธิษฐานให้ชิงเฉิงติดต่อกับป้าของเขาอย่างรวดเร็ว หากป้าของเขากําลังจะปรากฏตัวในตอนนี้สิ่งต่าง ๆ จะถูกตัดสินทันทีและพวกเขาจะไม่ถูกทําร้ายอีก

” พี่ใหญ่มันเป็นความผิดของเรา! โปรดยอมรับคําขอโทษมาพวกเราทุกคนเป็นเพื่อนกันและเมามากเกินไปอย่าทําตัวเหมือนพวกเราที่เป็นเด็ก ๆ “ฉุยเห๋าในที่สุดก็ยืนขึ้นหลังจากที่พวกเขาหยุดพูดจาด่าว่า เมื่อฉุยเห๋าทําเช่นนี้เขาก็สงบมาก ในความเป็นจริงเขาไม่ได้มองเหมือนคนที่เพิ่งได้รับการตี พ่อของเขาเตือนให้เขาสงบสติอารมณ์คิดหาวิธีแก้ไขแทนที่จะวิ่งหนี

“เราทําอะไรผิดพลาดฆ่าฉันถ้าคุณมีความสามารถเพียงพอ ถ้าคุณไม่ทําฉันจะแก้แค้นคุณในภายหลัง” หนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นที่ร่ำรวยของฉุยเห๋าได้โพล่งออกมาทันทีหลังจากฉุยเห๋าพยายามที่จะสร้างสันติภาพ สิ่งนี้ทําให้ฉุยเห๋าต้องการฆ่าเขา

อย่างที่คาดไว้เขาได้เชิญนักเตะจากชายคนหนึ่งหลังจากนั้น และเขาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“ดูเหมือนแกจะได้รับการสนับสนุนเอาล่ะฉันจะให้โอกาสแกขอความช่วยเหลือเราจะรอที่นี่เรามาดูกันว่าใครกลัวใครกันแน่” ผู้นํากลุ่มคนพูดพลางหัวเราะ

เด็กผู้หญิงในห้องรวมถึงความปวนของฉุยเห๋านั้นคลั่งมากจนไม่กล้าออกจากห้องและไม่กล้าโทรหาครอบครัว อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ต้องพยายามเรียกตํารวจ

ยามรักษาความปลอดภัยของเคทีวีมาถึงตอนนี้ แต่ถูกคุกคามโดยคนไม่กี่คนที่กล่าวว่าพวกเขาจะทุบตีพวกเขา หากพวกเขายังก่อความวุ่นวายไปมากกว่านี้

เมื่อฉุยเห๋าได้ยินคําขู่ของชายคนนั้นเขารู้ทันทีว่าพวกเขาไม่ได้มาจากภูมิหลังที่เรียบง่ายดังนั้นเขาจึงบังคับให้ตัวเองยังคงสนใจสถานการณ์ต่อไปโดยพูดว่า ”พี่ใหญ่อย่าไปทําแบบนั้นทําไมเราไม่จ่ายค่าชดเชยให้คุณ บอกให้เรารู้ว่าคุณต้องการมากแค่ไหน “

“เอาล่ะพวกคุณมาหาฉันสามครั้งแล้ว” เขาส่งคําพูดของเขาไปที่ฉุยเห๋าซึ่งเขาคิดว่าเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ ฉุยเห๋าต้องการจะยุติความขัดแย้งจริงๆ

คําพูดของชายคนนี้ค่อนข้างอุ่นเคืองและฉุยเห๋ารู้สึก เจ็บใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตามฉุยเท้าพยายามที่จะระงับอา รมณ์ของเขาและพูดต่อไปว่า “อย่าล้อเล่นพี่ใหญ่”

“เอาล่ะถ้าไม่ยอมคงต้องตบอย่างน้อยซักครั้งสองครั้งแล้วล่ะมั้ง!?” ชายผู้โกรธจัดตะโกนพร้อมที่จะเข้าเล่นงานฉุยเห๋า

ฉุยเห๋าไม่ทราบว่าอยู่ที่นั่นนานเท่าไหร่แล้ว เขาไม่ได้เร่งรีบที่จะช่วย แต่การรับรู้ของเขาต่อฉุยเห๋าเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นความสงบของเขา ซิงเฉิงรู้ว่านี้ไม่ใช่ความขัดแย้งง่ายๆ ระหว่างเด็กชายมัธยมเช่นฉุยเห๋ามีกับเด็กชายสามคนเมือสองสามวันก่อนดังนั้นเขาจึงขึ้นไปหาพวกเขา

ซิงเฉิงเหยียดแขนให้เขาจับที่แขนของชายคนหนึ่งแล้วพูดว่า “พี่ชายพอได้แล้ว ไม่จําเป็นต้องโกรธพวกเขาหรอก”

ชายคนนั้นไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครที่จะยืนขึ้นมาหาเขาตั้งแต่ทางเดินเรียงรายไปด้วยผู้คนรวมทั้งบริกรและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและไม่มีใครกล้าพอที่จะขึ้นมาหาเขา บรรดาผู้ที่พยายามก่อนหน้านี้เมื่อถูกกลัวโดยการคุกคามของเขาก็ไม่มีใครกล้ที่จะเสนอหน้า

ผู้ชายอายุ 30 ปีหันหลังกลับเพื่อตรวจสอบว่าคนนี้ใครกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขา หลังจากสํารวจซิงเฉิงขึ้นเขาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “แกเป็นใครถึงได้มาขวางฉันแบบนี้”

“ในที่สุดก็มาจนได้นะ คุณเรียกป้าของฉันหรือยัง” ฉุยเห็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นซิงเฉิง

ฉินเฉิงรู้สึกนุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตอบว่า “อ๊ะ ลืมแหะ!”

คําตอบของซิงเฉิง ทําให้ฉุยเห๋ารู้สึกอยากร้องให้ “ให้ตายเถอะ!” ฉุยเห๋าสาปแช่งในใจของเขา

ซิงเฉิงยกมือขึ้นมารับหมัดที่ถูกปล่อยออกมาจากชายตรงหน้า โชคดีที่ซิงเฉิงเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว เขาหลบหมัดแล้วพุ่งแทงเข่าเข้าใส่ชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็เหวี่ยงเขาให้ออกห่างจากพวกเด็กๆ ” อย่าเพิ่งซัดกันจะได้ไหม นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย!”

เมื่ออีกหกถึงเจ็ดคนเห็นว่าซิงเฉิงพยายามที่จะสู้กลับ จึงได้บุกเข้ามาพร้อมๆกัน “งั้นก็ช่วยไม่ได้ ฉันไม่กลัวหรอกนะ” ซิงเฉิงดูเหมือนจะพูด

ทันใดนั้น ทางเดินก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายอีกครั้งหนึ่ง…