หลังจากเห็นปฏิกิริยาที่ดูรุงเเรงของชูชู หลินเสี่ยวเฟยตัดสินใจที่จะยุติเรื่องราวเหล่านี้โดยเร็วที่สุด
เธอเดินไปที่โต๊ะ ซึ่งมีพู่กัน หมึก และกระดาษที่เตรียมไว้สำหรับแขก เธอได้เขียนข้อความลงในกระดาษแล้วขยำ ก่อนที่จะโยนให้ชูชูอย่างนุ่มนวล
ก้อนกระดาษกลิ้งลงบนพื้น และหยุดที่เท้าของชูชูและ จากนั้นหลินเสี่ยวเฟยก็กล่าวว่า “ข้าอยากให้เจ้าอ่านข้อความในกระดาษเเผ่นนี้เมื่อข้าจากไป และก่อนที่เจ้าจะเผามัน ข้าหวังว่าเจ้าจะให้คำตอบกับข้าในครั้งต่อไปที่เราพบกัน”
หลินเสี่ยวเฟย ทำได้เพียงใช้วิธีนี้เพื่อถ่ายทอดแผนการของเธอ เนื่องจากชูชู ไม่เต็มใจที่จะฟังและขู่ที่จะฆ่าตัวตาย ทำให้หลินเสี่ยวเฟยรู้สึกลังเลและอึดอัดใจ
ดังนั้น หลินเสี่ยวเฟยจึงตัดสินใจออกไป หลังจากที่หยิบเสื้อคลุมและหมวกของเธอแล้ว
…
ในห้องโถง ซูถังยังคงเจรจากับผู้จัดการของไป่ฮัวโหลว เมื่อเธอเห็นคุณหนูของเธอเดินลงบันไดมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา
ซูถังลังเล ที่จะเข้าไปหาคุณหนูของเธอ และเมื่อเธอเข้าใกล้หลินเสี่ยวเฟยมากขึ้น เธอจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
จนกระทั่ง พวกเขาก้าวออกจากประตูของไป่ฮัวโหลว ซูถังถึงจะสามารถที่จะกล่าวในสิ่งที่เธอต้องการจะพูดออกมาได้ “ตอนเเรกคุณหนูต้องการที่จะไถ่ตัวชูชู แล้วตอนนี้คุณหนูเปลี่ยนใจเเล้วหรือ?”
ก่อนหน้านี้ หลินเสี่ยวเฟยสั่งให้ซูถังไปจ่ายเงินให้กับผู้จัดการ เพื่อแลกกับชูชู อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่นาที คุณหนูของเธอก็จากไปพร้อมกับกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวรอบๆตัวเธอ
ดังนั้น ซูถังจึงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูของเธอและชูชู
แทนที่จะตอบ หลินเสี่ยวเฟยกลับไม่สนใจในคำพูดของเธอ และก้าวเข้าไปในรถม้าพร้อมกับกล่าวว่า “กลับคฤหาสน์ กันเถอะ!”
ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำสั่งของเธอ คนขับและผู้ติดตามที่หลินเซี่ยวเหมิงส่งมา ก็ออกรถม้ามุ่งหน้ากลับคฤหาสน์ตระกูลหลินทันที พวกเขาไม่ได้คัดค้านอะไรและนั่งอยู่ในรถมาอย่างเงียบๆ
…
ภายในห้อง ชูชูปล่อยกริชในมือและทรุดตัวลง เข่าของเธอรู้สึกอ่อนแรงและรู้สึกเจ็บปวดที่คอ หลังจากที่เธอเอาปลายกรีชแทงลงไป
เธอพร้อมที่จะตายจริงๆ
เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ในอดีตของชูชูเคยเป็นคนที่ร่าเริง แต่หลังจากที่รู้ว่าเสี่ยวเฟยเสียชีวิตและต้องใช้ชีวิตอย่างน่าสังเวชอยู่ในคุกใต้ดิน เเละยังถูกทำร้ายโดยคนของหยูเฟิงจู ชูชูจึงไม่มีความปรารถนาที่จะให้บริการลูกค้าและเธอรู้สึกว่าความสุขในชีวิตนี้ของเธอนั้นหายไป
เสี่ยวเฟย เป็นผู้เดียวที่คอยช่วยเหลือเธอมาโดยตลอด และเป็นเหตุผลเดียวที่ชูชูต้องการมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อเธอรู้ว่าเสี่ยวเฟยได้จากไปแล้ว ชูชูก็ไม่พบความหวังที่จะดำเนินชีวิตอีกต่อไป
หยูเฟิงจู โหดร้ายกับเธอเช่นกัน เมื่อหลายเดือนก่อน เขาส่งชายสองสามคนปลอมตัวมาเป็นแขกของเธอ แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะเป็นสัตว์ร้ายในคราบของมนุษย์
พวกเขาทำกับเธออย่างไร้ความปราณีและเหยียดหยามเธอ พวกเขาทุบตีเธอโดยไม่รู้สึกผิดหรือความเมตตาเเต่อย่างใด และพวกเขายังบอกเธอเกี่ยวกับสิ่งที่หยูฟางจูกระทำต่อเสี่ยวเฟย
หากชูชูไม่มีความเกลียดชังอยู่ในใจและตั้งใจที่จะแก้แค้น เธอคงจะไม่มีชีวิตอยู่ต่ออีกนานหลายเดือน และคงจะกลายเป็นกองกระดูกไปเเล้วในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ ชูชูก็ยังคงไม่ได้ล้างแค้นให้กับเสี่ยวเฟย
ชูชูรู้สึกว่างเปล่าและไร้วิญญาณ เธอกลายเป็นคนหมดอาลัยตายอยากและปฏิเสธที่จะกินอาหาร เธอไม่มีอารมณ์แม้แต่จะตอบโต้กับหญิงงามหน้าใหม่ๆที่ชอบการเยาะเย้ยเธอ และเหตุผลทั้งหมดที่เธอยังคงต้องอยู่ที่นี่ ก็เพราะการจ้างงานของไป่ฮัวโหลว
เป็นเวลาหลายเดือนที่เธอเป็นเช่นนี้จนกระทั่งเด็กหนุ่มคนนั้นเพิ่งพูดชื่อของเสี่ยวเฟยต่อหน้าชูชู เธอราวกลับกลายเป็นบ้าและขู่เขาว่าเธอจะฆ่าตัวตาย
อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างต่างจากที่เธอคิด เด็กหนุ่มคนนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย และเขายังรู้สึกโกรธอย่างมากกับการกระทำของเธอ และยังกล่าวออกมาอย่างเย็นชา จึงทำให้ชูชูรู้สึกลังเลใจที่จะปลิดชีพตัวเอง
เมื่อมองลงไปที่ก้อนกระดาษที่อยู่บนพื้น ชูชูก็เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาและยังคงลังเลที่จะอ่านมัน
เธอควรจะเป็นคนโง่อีกครั้งหรือไม่ และเธอความจะอ่านสิ่งที่เด็กหนุ่มคนนั้นเขียนไว้ให้เธอหรือไม่?
ชูชู ตัดสินใจอย่างเเน่วเเน่ เธอตั้งใจที่จะดูสิ่งที่เขาเขียนลงในกระดาษ
ทันใดนั้น เสียงหายใจก็ดังขึ้นในห้องที่เงียบสงัด ขณะที่ชูชูได้อ่านสิ่งที่เขาเขียนลงในกระดาษ และน้ำตาของเธอก็ค่อยๆเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง
ในกระดาษเหล่านี้ ถูกเขียนเล่าเรียงได้อย่างสวยงาม:
‘ข้าเป็นเพื่อนของเสี่ยวเฟยและมีเป้าหมายเช่นเดียวกับเจ้า ข้ารู้ว่ากล่องนั้นอยู่ที่ไหน และข้าต้องการให้เจ้าย้ายของสิ่งนั้น เพราะฉะนั้น ข้าจึงไม่สามารถทำสิ่งนี้ผู้เดียวได้ ศัตรูของเรามีจิตใจที่โหดเหี้ยม หากพวกมันรู้ เราก็จะต้องถูกกำจัดทิ้ง’
ในประโยคแรก ชูชูยังคงไม่เชื่อ แต่หลังจากที่อ่านทุกคำที่เขาเขียน ชูชูรู้สึกประหลาดใจอย่างมากและมองออกไปที่ประตู ที่เด็กหนุ่มผู้นั้นเดินจากไป
‘กล่อง’ ที่เสี่ยวเฟยแอบเอามามอบให้กับชูชูนั้น มีเพียงเเค่สองคนเท่านั้นที่รู้
แม้แต่หยูเฟิงซู ที่ฆ่าเสี่ยวเฟยอย่างไร้ปราณี และทำให้ชีวิตของชูชูต้องพบกับความทุกทรมาน ก็ยังไม่ทราบข้อเท็จจริงเหล่านี้ มันยังคงกำลังมองหากล่องใบนั้นอย่างไร้จุดหมาย อย่างไรก็ตาม ทั้งชูชูและเสี่ยวเฟยซ่อนมันไว้อย่างดี จนเขาไม่สามารถหามันเจอได้ แม้ว่าเขาจะพลิกอาณาจักรเซิงทั้งหมดก็ตาม
อย่างไรก็ตาม จู่ๆมีอีกคนที่รู้ตำเเหน่งของกล่องนั่นปรากฏตัวขึ้น และบอกให้ชูชูเคลื่อนไหว นอกจากนั้น เด็กหนุ่มคนนั้นยังได้กล่าวอีกว่า เขาต้องการกำจัดศัตรู
แต่ศัตรูของใคร?
ของเธอและของเสี่ยวเฟย? แต่ทำไม?
ชูชู ได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางเดิน และเธอก็ลุกขึ้นยืนทันที
เธอเดินไปที่มุมหนึ่งของห้อง ซึ่งมีตะเกียงวางอยู่และเธอก็มองดูกระดาษในมือของเธอ ก่อนจะจับมันเผาในตะเกียงจนไฟลุกโชน กระดาษเเผ่นนั้นจะกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำ
ตอนนี้เธอมีคำถามมากมาย ที่อยากจะถามเด็กหนุ่มผู้นั้น ถ้าเด็กหนุ่มผู้นั้นมีเป้าหมายเช่นเดียวกันกับเธอจริงๆ ชูชูก็จะรอให้เขามาคุยเรื่องนี้กับเธออีกครั้ง
ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะโกหกหรือไม่ก็ตาม ชูชูจะตัดสินใจเมื่อได้พบกับเขาอีกครั้ง
แต่สำหรับตอนนี้ ความปรารถนาในการแก้แค้นของเธอ กลับถูกจุดฉนวนขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยความหวังเล็กๆเหมือนแสงที่ริบหรี่ที่ปรากฏต่อหน้าเธอ
