ตอนที่ 795 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (15)
“ซ้อเยว่ล่ะ” เธอจำได้ว่าลู่เสวี่ยเคยบอกไว้ เขาจ้างซ้อเยว่ให้มาช่วยหลินจยาอวี่เลี้ยงลูก
“วันนี้ซ้อเยว่ลาน่ะ”
“แล้วลู่เสวี่ยเฉินล่ะ” แม้หลินจยาอวี่จะย้ายออกมาแล้วแต่ลู่เสวี่ยเฉินก็ยังมาหาเธอทุกวัน ไม่ว่าหลินจยาอวี่จะไล่เขาไปยังไง เขายังตามตอแยหลินจยาอวี่เป็นลูกหมาไม่เลิก ทำไมวันนี้ถึงไม่เห็นเขาเลยล่ะ
“ไม่รู้สิ” เธอ ตอบอย่างเย็นชาไม่ต้องการพูดถึงลู่เสวี่ยเฉินและเปลี่ยนเรื่องทันที “…เธอกินข้าวหรือยัง”
“กินแล้ว น้องชายตัวแสบฉันทำให้กิน ฝีมือไม่เลวเลย อร่อยกว่าที่ฉันทำอีก”
“ดูท่าทางพวกเธอคงจะเข้ากันได้ดี”
“เขามาอ้อนวอนฉัน อยากให้ฉันช่วยให้เขาได้เรียนที่จีนต่อ ไม่พูดถึงเขาแล้ว เธอกินข้าวรึยัง ถ้ายังเธอเข้าครัวไปทำไรกินเองสักหน่อยสิ เดี๋ยวฉันช่วยเธอดูเสี่ยวเล่อเล่อให้”
หลินจยาอวี่คุยกับอวี๋กานกานอีกนิดหน่อยถึงจะลุกขึ้นเข้าห้องครัวไปทำกับข้าว
อวี๋กานกานอุ้มเสี่ยวเล่อเล่อมองแก้มจ้ำม่ำของเขา ริมปากแดงๆ จมูกเล็กโด่งสวย
ทั้งน่ารักและละเอียดอ่อน พออุ้มดูแล้วก็รู้สึกน่ารักเป็นอย่างมาก
เสี่ยวเล่อเล่อชอบอวี๋กานกานมาก เมื่อถูกอวี๋กานกานอุ้มก็จ้องตาแป๋ว ถ้าไม่มองเธอก็มองแสงไฟ ตอนที่ถูกอวี้กานกานเล่นกระเซ้าเย้าแหย่ริมฝีปากก็เผยรอยยิ้มออกมาเป็นบางครั้ง
หลินจยาอวี่กินข้าวเสร็จแล้วเขาก็ยังไม่หลับ เธอจึงถอนหายใจ “ยังไม่นอนอีก มา เอามาให้ฉันไปให้นมเขา เดี๋ยวพอเขากินนมอิ่มก็คงนอนหลับเลย”
อวี๋กานกานอุ้มนานจนปวดแขนจึงอุ้มเสี่ยวเล่อเล่อยื่นให้ผู้เป็นแม่
หลินจยาอวี่อุ้มเสี่ยวเล่อเล่อเข้าห้องไป อวี๋กานกานมองห้องที่รกๆ ของเธอจึงช่วยเขาเก็บกวาดสักหน่อย
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงอวี๋กานกานก็เก็บกวาดได้พอสมควร หลินจยาอวี่ก็ออกมาจากห้องพอดีจึงพูดขึ้นอย่างเกรงใจ “ขอบใจเธอมากนะ แถมยังช่วยฉันเก้บกวาดห้องนั่งเล่นอีก”
“ระหว่างเรายังต้องขอบคุณอะไรกันอีก เสี่ยวเล่อเล่อหลับไปแล้วเหรอ”
“หลับไปแล้ว ช่วงนี้ลูกอารมณ์ดี ไม่กินแล้วนอนนอนแล้วกินแบบเมื่อก่อน แล้วชอบลืมตามองแสง”
“ลูกนับวันยิ่งโต การนอนหลับก็จะเริ่มเป็นปกติ ดังนั้นเธอจะเลี้ยงลูกคนเดียวไม่ได้ เธอไม่คิดจะคืนดีกับลู่เสวี่ยเฉินจริงเหรอ” อวี๋กานกานสบโอกาสหยั่งเชิงถาม
รอยยิ้มของหลินจยาอวี่ชะงักค้าง “คืนดีแล้วให้เขาหลอกอีกอย่างนั้นเหรอ”
อวี๋กานกานถามอย่างระมัดระวัง “ที่เขาหลอกเธอมันก็ผิดจริงๆ แต่ที่เขาทำทุกอย่างก็เพื่อรั้งเธอเอาไว้ ถึงแม้นี่จะไม่ใช่ข้ออ้างที่เกาโกหกเธอ แต่ถ้าตอนนั้นเขาบอกเธอไปตามตรง เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะไม่หย่า”
หลินจยาอวี่ลังเลครุ่นคิดครู่หนึ่งจากนั้นจึงส่ายหน้า ถ้าหลังจากแต่งงานรู้ว่าลู่เสวี่ยเฉินคือพ่อของลูก ตอนนั้นเธอยิ่งไม่ชอบลู่เสวี่ยเฉิน เธอต้องหย่ากับเขาแน่ๆ
อวี๋กานกานหัวเราะเบาๆ “งั้นก็ไม่ใช่แล้วล่ะ”
แต่หลินจยาอวี่ก็ยังโกรธอยู่ “แต่เขาก็ไม่ควรโกหกว่าชอบฟังจือหันหลังจากรู้ความจริง แล้วฉันก็เชื่อเขาไปแล้วด้วย ฉันเคยถามเธอว่าพวกรักร่วมเพศสามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้รึเปล่า ฉันรู่ว่าเขาโกหกฉัน แล้วที่ฉันยังไม่รู้ล่ะ ถึงยังไงที่เขาโกหกฉันก็ไม่ได้มีแค่เรื่องสองเรื่อง พอโกหกได้สำเร็จก็ทำเหมือนเป็นคนไม่รู้อะไรทั้งนั้น แล้วฉันล่ะ คิดว่าตัวเองหวั่นไหวกับเกย์คนหนึ่ง มันทั้งสับสนและทรมาน…”
ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็คงไม่อยากหนีไปอยู่เมืองไป๋หยางหรอก
ตอนที่ 796 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (16)
อวี๋กานกานพยักหน้าคล้อยตาม “นี่มันมากเกินไปจริงๆ ดังนั้นฉันจึงเห็นด้วยที่เธอย้ายออกมา แต่ฉันไม่เห็นด้วยที่เธอจะหย่านะ หวังว่าเธอจะลองคิดดูดีๆ…”
หลินจยาอวี่เงียบไม่พูดอะไร
เธอไม่อยากให้อภัยลู่เสวี่ยเฉิน แต่วันนี้เธอยุ่งหัวหมุนทั้งวัน พอลู่เสวี่ยเฉินไม่อยู่ ในใจของเธอเต็มไปโดยความโกรธและตำหนิเขา คิดว่าเขาไม่มีความรับผิดชอบ
ความขัดแย้งกันไปมาในใจนี้ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนเป็นเดิมพัน
เมื่อเห็นว่าเธอมีท่าทีอ่อนลง อวี๋กานกานจึงพูดต่ออีกว่า “เพื่อเสี่ยวเล่อเล่อ เธอก็ต้องพิจารณาให้ดีลองให้โอกาสเขาดูสักครั้ง ถ้าเขาไม่ใช่สามีที่ดีหรือพ่อที่ดี เธอจะหย่ากับเขาทีหลังก็ไม่แปลก”
เธอเป็นคนเจ็บแล้วจำ คำพูดนี้ก็ไม่เลว แต่หลินจยาอวี่ไม่มีความเชื่อใจให้กับลู่เสวี่ยเฉินอีกแล้ว
เธอขยับปากอยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ช่างมันเถอะ
ยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดก็ถูกอวี๋กานกานขัดขึ้นมาซะก่อน “ไม่ต้องรีบ ยังไมต้องตัดสินใจตอนนี้ก็ได้ ค่อยๆ คิด…”
เธอพูดพลางหยิบขวดที่วางบนโต๊ะรับแขกขึ้นมาแล้วถามว่า “นี่คืออะไร ยาเหรอ”
อวี๋กานกานเจอตอนที่เก็บห้องเมื่อกี้ มองว่าเป็นยา แต่ชื่อยี่ห้อ สถานที่ผลิตหรือหมายเลขกำกับอะไรก็ไม่มีสักอย่าง
หลินจยาอวี่พยักหน้า “นี่คือยาลดน้ำหนักที่ฉันซื้อมา กะว่าพอเสี่ยวเล่อเล่อหย่านมแล้วจะกิน”
หลังจากคลอดลูก น้ำหนักไม่กลับทันทีทั้งยังน้ำหนักขึ้น ท้องมีเนื้อเต็มไปหมด เธอจึงคิดจะกินยาลดน้ำหนัก
อวี๋กานกานตกใจ “ยาลดน้ำหนัก? บนขวดนี้ไม่มีวันเดือนปีที่ผลิต ไม่มีใบรับรองคุณภาพ ไม่มีผู้ผลิต ยาเถื่อนแบบนี้คือยาลดน้ำหนักเหรอ”
หลินจยาอวี่กะพริบตาเอ่ยเสียงเบา “เพื่อนคนหนึ่งแนะนำมา เธอบอกว่ากินเองได้ผลดี เป็นสูตรเฉพาะของแพทย์แผนจีนโบราณ เป็นสารสกัดยาจีนบริสุทธิ์ ไม่มีผลข้างเคียง…ฉันตรวจสอบมาหลายตัวแล้วบนเว็บไซต์หงชือและยังแนะนำผ่านแพลตฟอร์มถ่ายทอดสด”
“ยาจีนบริสุทธิ์เหรอ” รอยยิ้มของอวี๋กานกานหายไป เธอเปิดขวดแล้วเทออกหนึ่งเม็ดแล้วบดบนโต๊ะรับแขกโดยตรง “ฉันยังไม่ได้ทดสอบ ฉันแน่ใจว่านี่ไม่ใช่ยาจีนบริสุทธิ์ ต้องมีไซบูทรามีนอยู่ในนั้น”
“ไซบูทรามีน?”
“ไซบูทรามีนเป็นยากดประสาทส่วนกลางและเป็นวัตถุดิบสำคัญในการผลิตยาลดน้ำหนัก อย่างไรก็ตามมันเป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์อย่างมาก อาการไม่พึงประสงค์ที่พบบ่อยได้แก่ นอนไม่หลับ ปวดศีรษะ เวียนศีรษะ ในกรณีที่รุนแรงอาจ ทำให้เกิดความผิดปกติทางความคิด ความผิดปกติทางอารมณ์ ความคลุ้มคลั่ง ความเจ็บป่วยทางจิต ฯลฯ สามารถนำไปสู่พฤติกรรมฆ่าตัวตายได้ รัฐได้สั่งห้ามไม่ให้เติมลงในอาหารและยาใดๆ”
หลินจยาอวี่ตื่นตระหนก โชคดีที่เธอยังไม่ได้กินเข้าไป “เพื่อนฉันกินไปตั้งหลายเดือนแล้ว ฉันก็ไม่ได้คิดจะกินในระยะยาวหรอก กะว่าจะกินแค่เดือนเดียวเท่านั้น”
อวี๋กานกาน กล่าวว่า “แพทย์ต่างชาติรายหนึ่งรายงานว่าผู้หญิงสิบคนมีอาการไม่พึงประสงค์หลังจากรับประทานไซบูทรามีนเป็นเวลาหนึ่งถึงหกเดือน รวมถึงภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรงและโรคจิตผสม และสามในนั้นเกิดจากอาการทางจิต มันร้ายแรงพอที่จะต้องรักษาในโรงพยาบาล เธอว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในหนึ่งเดือนนี่เหรอ”
หลินจยาอวี่ตกใจและโยนยาลงในถังขยะทันทีและกวาดยาที่บดแล้วทั้งหมดลงในถังขยะด้วยกระดาษทิชชู่ “ฉันจะไม่กินยานี้อีก เม็ดเดียวก็ไม่กิน ฉันได้รับการแนะนำจากเพื่อนเธอบอกว่าได้ผลดีมาก”
“บางคนทำสุดขั้วเพื่อจะสวย ไม่สำคัญหรอกว่าจะอายุยังน้อย แต่เธอคือแม่ของลูก อย่าไปยุ่งเลย ปัจจุบันนี้ดูเหมือนจะมีไดเอทเดียวเท่านั้น ยาที่จีนอนุมัติแล้วยังมีผลข้างเคียง”
